¹ Toen Israel uit Egypte toog, het huis Jakobs van een volk, dat een vreemde taal had;

² Zo werd Juda tot Zijn heiligdom, Israel Zijn volkomene heerschappij.

³ De zee zag het, en vlood; de Jordaan keerde achterwaarts.

⁴ De bergen sprongen als rammen, de heuvelen als lammeren.

⁵ Wat was u, gij zee! dat gij vloodt? gij Jordaan! dat gij achterwaarts keerdet?

⁶ Gij bergen, dat gij opsprongt als rammen? gij heuvelen! als lammeren?

⁷ Beef, gij aarde! voor het aangezicht des Heeren, voor het aangezicht van den God Jakobs;

⁸ Die den rotssteen veranderde in een watervloed, den keisteen in een waterfontein.

¹ Niet ons, o HEERE! niet ons, maar Uw Naam geef eer, om Uwer goedertierenheid, om Uwer waarheid wil.

² Waarom zouden de heidenen zeggen: Waar is nu hun God?

³ Onze God is toch in den hemel, Hij doet al wat Hem behaagt.

⁴ Hunlieder afgoden zijn zilver en goud, het werk van des mensen handen;

⁵ Zij hebben een mond, maar spreken niet; zij hebben ogen, maar zien niet;

⁶ Oren hebben zij, maar horen niet; zij hebben een neus, maar zij rieken niet;

⁷ Hun handen hebben zij, maar tasten niet; hun voeten, maar gaan niet; zij geven geen geluid door hun keel.

⁸ Dat die hen maken hun gelijk worden, en al wie op hen vertrouwt.

⁹ Israel! vertrouw gij op den HEERE; Hij is hun Hulp en hun Schild.

¹⁰ Gij huis van Aaron! vertrouw op den HEERE; Hij is hun Hulp en hun Schild.

¹¹ Gijlieden, die den HEERE vreest! vertrouwt op den HEERE; Hij is hun Hulp en hun Schild.

¹² De HEERE is onzer gedachtig geweest, Hij zal zegenen; Hij zal het huis van Israel zegenen, Hij zal het huis van Aaron zegenen.

¹³ Hij zal zegenen, die den HEERE vrezen, de kleinen met de groten.

¹⁴ De HEERE zal den zegen over ulieden vermeerderen, over ulieden en over uw kinderen.

¹⁵ Gijlieden zijt den HEERE gezegend, Die den hemel en de aarde gemaakt heeft.

¹⁶ Aangaande den hemel, de hemel is des HEEREN; maar de aarde heeft Hij de mensenkinderen gegeven.

¹⁷ De doden zullen den HEERE niet prijzen, noch die in de stilte nedergedaald zijn.

¹⁸ Maar wij zullen den HEERE loven van nu aan tot in der eeuwigheid. Hallelujah!

¹ Ik heb lief, want de HEERE hoort mijn stem, mijn smekingen;

² Want Hij neigt Zijn oor tot mij; dies zal ik Hem in mijn dagen aanroepen.

³ De banden des doods hadden mij omvangen, en de angsten der hel hadden mij getroffen; ik vond benauwdheid en droefenis.

⁴ Maar ik riep den Naam des HEEREN aan, zeggende: Och HEERE! bevrijd mijn ziel.

⁵ De HEERE is genadig en rechtvaardig, en onze God is ontfermende.

⁶ De HEERE bewaart de eenvoudigen; ik was uitgeteerd, doch Hij heeft mij verlost.

⁷ Mijn ziel! keer weder tot uw rust, want de HEERE heeft aan u welgedaan.

⁸ Want Gij, HEERE! hebt mijn ziel gered van de dood, mijn ogen van tranen, mijn voet van aanstoot.

⁹ Ik zal wandelen voor het aangezicht des HEEREN, in de landen der levenden.

¹⁰ Ik heb geloofd, daarom sprak ik; ik ben zeer bedrukt geweest.

¹¹ Ik zeide in mijn haasten: Alle mensen zijn leugenaars.

¹² Wat zal ik den HEERE vergelden voor al Zijn weldaden aan mij bewezen?

¹³ Ik zal den beker der verlossingen opnemen, en den Naam des HEEREN aanroepen.

¹⁴ Mijn geloften zal ik den HEERE betalen, nu, in de tegenwoordigheid van al Zijn volk.

¹⁵ Kostelijk is in de ogen des HEEREN de dood Zijner gunstgenoten.

¹⁶ Och, HEERE! zekerlijk ik ben Uw knecht, ik ben Uw knecht, een zoon Uwer dienstmaagd; Gij hebt mijn banden losgemaakt.

¹⁷ Ik zal U offeren, offerande van dankzegging, en den Naam des HEEREN aanroepen.

¹⁸ Mijn geloften zal ik den HEERE betalen, nu, in de tegenwoordigheid van al Zijn volk.

¹⁹ In de voorhoven van het huis des HEEREN, in het midden van u, o Jeruzalem! Hallelujah!

¹ Looft den HEERE, alle heidenen; prijst Hem, alle natien!

² Want Zijn goedertierenheid is geweldig over ons, en de waarheid des HEEREN is in der eeuwigheid! Hallelujah!

¹ Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

² Dat Israel nu zegge, dat Zijn goedertierenheid in der eeuwigheid is.

³ Het huis van Aaron zegge nu, dat Zijn goedertierenheid in der eeuwigheid is.

⁴ Dat degenen, die den HEERE vrezen, nu zeggen, dat Zijn goedertierenheid in der eeuwigheid is.

⁵ Uit de benauwdheid heb ik den HEERE aangeroepen; de HEERE heeft mij verhoord, stellende mij in de ruimte.

⁶ De HEERE is bij mij, ik zal niet vrezen; wat zal mij een mens doen?

⁷ De HEERE is bij mij onder degenen, die mij helpen; daarom zal ik mijn lust zien aan degenen, die mij haten.

⁸ Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op den mens te vertrouwen.

⁹ Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op prinsen te vertrouwen.