Ikalimang Kabanata
Ang Tawag ng mga Disipolo
1. At nangyari, habang nagpupumiglas sa Kanya ang karamihan upang marinig ang Salita ng Diyos, nakatayo pa nga Siya sa tabi ng Lawa ng Genesaret.
2. At nakita niya ang dalawang sasakyang-dagat na nakatayo sa tabi ng lawa; ngunit ang mga mangingisda ay lumayo sa kanila, [at] naghuhugas ng [kanilang] mga lambat.
3. At nang makasakay siya sa isa sa mga daong, na kay Simon, ay ipinamanhik niya sa kaniya na lumayo ng kaunti sa lupa; at nakaupo, tinuruan niya ang karamihan mula sa barko.
4. At nang Siya ay tumigil sa pagsasalita, sinabi Niya kay Simon, “Lumakad ka sa kalaliman, at ihulog ang iyong mga lambat upang manghuli.”
5. At sumagot si Simon at sinabi sa kaniya, Guro, buong magdamag kaming nagpagal, at wala kaming nakuha; ngunit sa Iyong sinabi ay ibababa ko ang lambat.”
6. At nang magawa na nila ito, ay nakakuha sila ng maraming isda; at ang kanilang lambat ay nasisira.
7. At sinenyasan nila ang kanilang mga kasama sa isang daong, na sila'y magsiparoon upang magdala ng ilan sa kanila. At sila ay dumating at napuno ang parehong mga barko, kaya't sila ay nagsimulang lumubog.
8. At si Simon Pedro, nang makita [ito], ay nagpatirapa sa harap ng mga tuhod ni Jesus, na nagsasabi, “Lumabas ka sa akin, sapagkat ako ay isang taong makasalanan, Panginoon!”
9. Sapagka't ang pagkamangha ay bumalot sa kanya, at lahat ng kasama niya, sa huli ng isda na kanilang nakuha;
10. At gayon din naman sina Santiago at Juan, na mga anak ni Zebedeo, na mga kasama ni Simon. At sinabi ni Jesus kay Simon, “Huwag kang matakot; mula ngayon ay manghuhuli ka ng mga tao.”
11. At dinala ang kanilang mga barko sa lupa, iniwan nila ang lahat, [at] sumunod sa Kanya.
Sa pagtatapos ng nakaraang kabanata, nalaman natin na bagama't nakagawa si Jesus ng maraming himala sa labas ng Kanyang bayan, kakaunti ang magagawa Niya sa Nazareth, ang lugar kung saan Siya binuhay. Sa halip, Siya ay itinaboy sa labas ng lungsod, at nagbanta pa sila na itatapon Siya mula sa isang bangin. Gaya ng sinabi natin, kinakatawan nito ang paraan na si Jesus—o ang panloob na kahulugan ng Salita—ay kadalasang hindi kasama sa pagkaunawa ng mga tao sa doktrina. Upang ang doktrina ay maging buhay at tunay na espirituwal, isang wastong pag-unawa sa Diyos ay dapat na nasa loob nito. Kaya't ang "pagpapalayas kay Jesus sa lunsod" ay kumakatawan sa paglaban sa pag-unawa sa tunay na kalikasan ng Diyos, sa panloob na kahulugan ng mga kasulatan, at sa daan patungo sa langit.
Noong panahon ng Bibliya, ang mga lungsod ay itinayo na may mga pader, balwarte, at mga pintuang-bakal upang maprotektahan laban sa mga kaaway. Dahil dito, kapag binanggit ang mga ito sa Bibliya, tinutukoy nila ang paraan ng pagtatanggol sa atin ng mga katotohanan ng doktrina laban sa mga maling paniniwala na sumusubok na sumasalakay sa ating isipan. Kung wala ang Panginoon sa doktrinang iyon, hindi tayo mapoprotektahan nito. 1
Sa susunod na episode, isang katulad na punto ang ginawa, ngunit sa ibang paraan. Sa pagkakataong ito, ang imahe ay isang bangka, hindi isang lungsod. Dahil hindi lamang tayo dinadala ng mga bangka sa agos ng buhay, kundi pinananatili rin tayong lumulutang sa panahon ng bagyo, kinakatawan nila ang ating pagkaunawa sa katotohanan mula sa Salita ng Panginoon. Ang tamang pag-unawa sa Salita ay tumutulong sa atin na mag-navigate sa magulong panahon, at nagpapanatili sa atin sa landas habang hinahanap natin ang daan patungo sa isang ligtas na daungan. 2
Sa pag-iisip na ito, maaari na tayong bumaling sa susunod na yugto na magsisimula sa pulutong na “nagpipilit kay Jesus upang marinig ang Salita ng Diyos” (Lucas 5:1) Para makaiwas sa panggigipit ng karamihan, napansin ni Jesus ang dalawang bangkang walang laman sa pampang. Pagsakay sa bangka na pag-aari ni Simon, sinabi ni Jesus sa kanya na itulak ang bangka sa tubig nang kaunti. Pagkatapos, nakaupo sa bangka, si Jesus ay nagsimulang magturo sa karamihan. Nang matapos Siyang magturo, muling kinausap ni Jesus si Simon. Sa pagkakataong ito ay sinabi ni Hesus, “Lumakad pa kayo sa kalaliman at ihulog ang inyong mga lambat para makahuli” (Lucas 5:4).
Hindi sigurado kung may maidudulot ito, sinabi ni Simon kay Jesus, "Guro, buong gabi kaming nagpagal at wala kaming nahuli." Pagkatapos ay idinagdag ni Simon, “Ngunit sa Iyong salita, ihuhulog ko ang lambat” (Lucas 5:5).
Ang pangalang “Simon” ay nagmula sa pandiwang Hebreo na שָׁמַע (shama') na nangangahulugang “makinig,” “makinig,” o “sumunod.” Samakatuwid, kapag ang pangalang “Simon,” ay binanggit sa Salita, ito ay kumakatawan sa isang masunuring pananampalataya. Sa kasong ito, ito ay pananampalataya sa sinabi ni Jesus, nagtitiwala na ang Kanyang salita ay totoo. Ang lahat ng ito ay nakapaloob sa simpleng sagot ni Simon, "Sa iyong salita, ihuhulog ko ang aking lambat." 3
Tulad ni Simon at ng kanyang mga kasama sa pangingisda na nagpagal buong magdamag at walang nahuli, ang ating mga pagsisikap ay wala ring kabuluhan maliban kung ang Panginoon ay kasama natin. Gaya ng nasusulat sa Mga Awit, “Maliban na itayo ng Panginoon ang bahay, walang kabuluhan silang nagsisigawa ng nagtatayo. Maliban kung binabantayan ng Panginoon ang lungsod, ang bantay ay nananatiling gising na walang kabuluhan" (Salmo 127:1). Sa konteksto ng episode na ito, masasabing maliban kung ang Panginoon ay nasa bangka, ibinaba ng mga mangingisda ang kanilang mga lambat nang walang kabuluhan.
Dapat ding tandaan na ang mga mangingisda ay nagtatrabaho “magdamag.” Sa banal na kasulatan, ang “gabi” ay kumakatawan sa panahon ng espirituwal na kadiliman. Kapag ang ating pang-unawa ay hindi naliliwanagan ng liwanag ng Salita ng Panginoon, hindi natin makikita ang mas malalim na aspeto ng espirituwal na katotohanan. Sa halip na malinaw na maunawaan ang katotohanan, ang ating isipan ay nababalot ng kasinungalingan. Tayo ay, wika nga, “pangingisda sa dilim.” 4
Ngunit sa pagkakataong ito, ang mga bagay ay magiging iba. Si Jesus ay nasa bangka. Sa espirituwal na mga termino, may malaking pagkakaiba sa pagitan ng mababaw na pag-unawa sa banal na kasulatan batay sa ating sariling pangangatwiran, at isang mas malalim na pag-unawa sa banal na kasulatan kapag kasama natin si Jesus, na binubuksan ang ating isipan upang masulyapan natin ang maraming katotohanang iba. nakatago sa Salita. Ang mas malalim na pagkaunawa sa Salita ay kinakatawan ng sinabi ni Jesus kay Simon, “Lumakad ka pa sa kalaliman.” Sa madaling salita, kasama si Jesus sa bangka, maaari nating "ihulog ang ating mga lambat" at tuklasin ang mas malalalim na kababalaghan ng Salita, na humahakot sa saganang buhay na katotohanan. Kaya, muling umalis si Simon at ang kanyang mga tauhan upang manghuli ng isda, ngunit sa pagkakataong ito ay kasama nila si Jesus sa bangka, “Nakahuli sila ng napakaraming isda, at nagkasira ang kanilang lambat” (Lucas 5:6).
Hindi lamang ang lambat ay puno, ngunit sila ay nakahuli ng napakaraming isda kaya't kailangan nila ng pangalawang bangka upang hawakan silang lahat. Nang dumating ang kanilang mga kasama sa pangingisda na may dalang pangalawang bangka, ang dalawang bangka ay punong-puno na at nagsimulang lumubog. Nang makita ito ni Simon Pedro, Siya ay namangha, at nagpatirapa sa harap ni Jesus, na nagsasabi, Lumayo ka sa akin, sapagkat ako ay isang taong makasalanan, O Panginoon” (Lucas 5:8). Ang mas malalim na pagpasok natin sa Salita, mas maraming pananaw ang nakukuha natin tungkol sa ating panloob na buhay. Nakikita natin ang mga bagay tungkol sa ating sarili na hindi natin napansin noon. Maaaring ito ay ang ating pagiging matuwid sa sarili, o ang ating labis na pangangailangan para sa pagsang-ayon, o ang ating kawalan ng pasensya sa iba. Ito ay humahantong sa atin na aminin, kasama ni Simon Pedro, na tayo ay may hilig sa lahat ng uri ng kasamaan. 5
Hindi lang si Simon Pedro ang namangha. Gayon din sina James at John, ang kanyang mga kasama sa pangingisda. Naunawaan ni Jesus ang kanilang pagkamangha, at ang kanilang takot. Bumaling kay Simon, tiniyak Niya ito, na sinasabi, “Huwag kang matakot. Mula ngayon ay manghuhuli ka ng mga lalaki”. Narinig ni Simon Pedro ang tawag, gaya nina Santiago at Juan:
"Kaya't nang maisakay na nila ang kanilang mga bangka, iniwan nila ang lahat at sumunod sa Kanya."
Ang Ketongin ay Nilinis
12. At nangyari, nang siya'y nasa isa sa mga bayan, narito, may isang lalaking puno ng ketong; at pagkakita kay Jesus, siya ay nagpatirapa at nanalangin sa Kanya, na nagsasabi, “Panginoon, kung ibig Mo, maaari Mo akong linisin.”
13. At iniunat niya ang [kanyang] kamay, at hinipo niya siya, na sinasabi, “Ibig ko; maglinis ka. At agad na nawala ang ketong sa kanya.”
14. At ipinagbilin Niya sa kanya na huwag sabihin kanino man, “Ngunit umalis ka; ipakita mo ang iyong sarili sa saserdote, at maghandog tungkol sa iyong paglilinis gaya ng iniutos ni Moises bilang patotoo sa kanila.”
15. Datapuwa't ang salita tungkol sa Kaniya ay lalong lumaganap; at maraming pulutong ang nagsama-sama upang makinig, at upang pagalingin Niya sa kanilang mga karamdaman.
16. At umalis Siya sa ilang at nanalangin.
Matapos tipunin ang Kanyang unang tatlong alagad, sinimulan ni Jesus na sanayin sila kung ano ang ibig sabihin ng “manghuli ng mga tao.” Ang unang aralin ay nagsasangkot ng mahimalang pagpapagaling ng isang ketongin. “At nangyari, nang Siya ay nasa isang bayan, na narito, isang lalaking puno ng ketong ang nakakita kay Jesus; at nagpatirapa siya at nanalangin sa Kanya, na nagsasabi, ‘Panginoon, kung ibig mo, maaari Mo akong linisin’” (Lucas 5:12).
Muli, pinag-isa ni Jesus ang pisikal na pagkilos sa mga salita ng kapangyarihan. Inabot ni Hesus ang Kanyang kamay para hipuin ang ketongin, sinabi ni Hesus, “Payag ako; maglinis ka”. Dahil dito, agad na umalis ang ketong sa lalaki.
Ito ay isang tunay na makahimalang pangyayari, at ang pananabik ng mga nakasaksi nito ay hindi mapigil: “At ang ulat ay lalong lumaganap tungkol sa Kanya; at ang napakaraming tao ay nagsama-sama upang makinig, at upang pagalingin Niya sa kanilang mga kahinaan” (Lucas 5:15).
Pansinin na sila ay nagsama-sama upang makarinig at pagkatapos ay gumaling. Ang mga salita ni Jesus ay patuloy na gumagawa ng kanilang mga kababalaghan.
Gayunpaman, si Jesus, tulad ng bawat isa sa atin, ay kailangang umalis sa mga pulutong; Kailangan niya ng tahimik na oras, oras para magmuni-muni at magdasal. Sa buong ebanghelyong ito ay madalas nating makikita si Hesus na bumabalik sa Pinagmumulan, na nagtitipon ng lakas at inspirasyon sa pamamagitan ng panalangin. Gaya ng nasusulat, "Umalis siya sa ilang at nanalangin" (Lucas 5:16). Kahit na sinabi Niya ang salita sa iba, upang pagalingin at ipanumbalik sila, kailangan din Niyang pumasok sa loob, mag-isa, at makinig sa Ama. Bagama't mahalaga ang panalangin para kay Jesus, ito rin ay isang napakahalagang bagay na aralin para sa Kanyang mga disipulo. Kung hindi bumabalik sa Pinagmulan, kasama ang tahimik na pagmumuni-muni sa Salita at panalangin, ang kanilang mga ministeryo ay walang kapangyarihan.
Bumangon at Naglalakad ang Paralitiko
17. At nangyari sa isa sa mga araw, habang siya'y nagtuturo, na may mga Fariseo at mga guro ng kautusan na nangakaupo, na nagsilabas sa bawa't nayon ng Galilea, at Judea, at Jerusalem; at [ang] kapangyarihan ng Panginoon ay [naroon] upang pagalingin sila.
18. At narito, dinadala ng mga lalake sa isang higaan ang isang lalaking lumpo; at hinahangad nilang ipasok siya at ilagay [siya] sa harap niya.
19. At sa hindi pagkasumpong ng paraan kung paano nila siya maipapasok, dahil sa karamihan, ay umakyat sila sa bubungan, at ibinaba siya sa pamamagitan ng baldosa na may higaan sa gitna sa harap ni Jesus.
20. At pagkakita sa kanilang pananampalataya, sinabi Niya sa kanya, “Lalaki, ang iyong mga kasalanan ay pinatawad na sa iyo.”
21. At ang mga eskriba at mga Fariseo ay nagsimulang mangatuwiran, na nagsasabi, Sino ito na nagsasalita ng mga kapusungan? Sino ang makapagpapatawad ng mga kasalanan maliban sa Diyos lamang?”
22. Ngunit si Jesus, sa pagkaalam ng kanilang mga pangangatuwiran, ay sumagot at sinabi sa kanila, "Ano ang pinag-uusapan ninyo sa inyong mga puso?
23. Alin ang mas madali: ang sabihing, ‘Pinatawad na ang iyong mga kasalanan,’ o ang sabihing, ‘Bumangon ka at lumakad?’
24. Ngunit upang malaman ninyo na ang Anak ng Tao ay may kapamahalaan sa lupa na magpatawad ng mga kasalanan”—Sinabi Niya sa paralitiko, “Sinasabi ko sa iyo, 'Bumangon ka, at buhatin mo ang iyong higaan, umuwi ka sa iyong bahay.'
25. At pagdaka, tumayo siya sa harap nila, binuhat niya ang kaniyang hinigaan, at siya'y umalis sa kaniyang bahay, na niluluwalhati ang Dios.
26. At silang lahat ay namamangha, at niluwalhati nila ang Diyos; at sila ay napuno ng takot, na nagsasabi, "Nakakita kami ng maluwalhating [mga bagay] ngayon."
Bagama't maaaring lumilitaw na ang Diyos ay minsan kasama natin, at kung minsan ay lumalayo sa atin (tulad ng ginawa ni Jesus sa nakaraang yugto), ang katotohanan ay ang kapangyarihan ng Diyos ay laging naroroon. Walang tanong tungkol sa walang hanggang presensya ng Diyos sa lahat. Sa halip, kailangan nating itanong sa ating sarili ang tanong na ito: Handa na ba tayong umakyat sa isang bagong antas ng pang-unawa, nilagyan ng mga bagong pananaw, at binigyan ng kapangyarihang sumulong sa buhay na may panibagong lakas? Ang tanong na ito ang naging tema ng susunod na yugto na kinasasangkutan ng pagpapagaling ng isang paralisadong lalaki.
Sa pagsisimula ng susunod na yugto, isinasagawa pa rin ni Hesus ang Kanyang pangunahing misyon, pagtuturo at pangangaral. Gaya ng nasusulat, "Nangyari nga sa isang araw, habang siya'y nagtuturo, na may mga Fariseo at mga guro ng kautusan na nangakaupo, na nagsilabas sa bawa't bayan ng Galilea" (Lucas 5:17). Dapat pansinin na habang si Jesus ay patuloy na nagpapagaling, ang pokus ng kaniyang ministeryo ay ang pangangaral ng katotohanan sa halip na ang paggawa ng mga himala. Sa ganitong paraan, ang mga tao ay naiwan sa kalayaan upang tanggapin o tanggihan ang Kanyang mga salita, bukod sa nakakahimok na kalikasan ng mga himala. Bagama't ang mga himala ay maaaring pumipilit sa paniniwala sa maikling panahon, ang tunay na pagpapagaling ay nagmumula sa malayang pagtanggap sa katotohanan ng Salita at pagtanggap ng kapangyarihang taglay nito. Gaya ng nasusulat, “Habang Siya ay nagtuturo … ang kapangyarihan ng Panginoon ay naroon upang pagalingin sila”. 6
Habang sila ay nakaupo at nakikinig kay Jesus, isang paralitiko ang dinala sa isang kama. Ngunit napakarami ng mga tao kaya kinailangan nilang umakyat sa bubong para ibaba siya habang nakahiga pa rin siya sa kanyang kama. Ibinaba siya sa pamamagitan ng tile, inilagay nila siya sa harapan ni Jesus. Nang makita ito, at napagtanto na ito ay isang gawa ng dakilang pananampalataya, sinabi ni Jesus sa taong paralitiko, “Lalaki, pinatawad ka na sa iyong mga kasalanan” (Lucas 5:20).
Hindi ito tinanggap nang mabuti ng mga eskriba at Pariseo na maingat na nagmamasid sa mga kilos ni Jesus. "Sino ito na nagsasalita ng mga kalapastanganan?" naisip nila sa kanilang sarili. "Sino ang makapagpapatawad ng mga kasalanan kundi ang Diyos lamang?" (Lucas 5:21). Palibhasa’y nalalaman ang kanilang mga lihim na kaisipan, si Jesus ay tumugon: “Bakit kayo nangangatuwiran sa inyong mga puso? Alin ang mas madaling sabihin, ‘Pinatawad ka na sa iyong mga kasalanan,’ o ‘Tumayo ka at lumakad’?” (Lucas 5:23).
Hindi sinasagot ng mga eskriba at Pariseo ang tanong ni Jesus, ngunit ito ay isang mahalagang tanong. Naglalaman ito ng mahalagang katotohanan na ang ministeryo ni Jesus ay hindi pangunahin tungkol sa pisikal na pagpapagaling na nauukol lamang sa ating maikling buhay sa mundong ito. Sa halip, ang ministeryo ni Jesus ay tungkol sa espirituwal na pagpapagaling. Ito ay isang ministeryo na nauukol hindi lamang sa ating buhay sa mundong ito kundi, higit na mahalaga, isang ministeryo na nauukol sa ating buhay sa kawalang-hanggan. Ang pangunahing pokus ni Jesus ay palaging sa mundo kung saan tayo mabubuhay magpakailanman. Samakatuwid, bagama't nagsagawa siya ng mga mahimalang panlabas na pagpapagaling sa pisikal na mundo, ang bawat natural na pagpapagaling na ginawa ni Jesus ay kumakatawan sa isang mas malalim na espirituwal na pagpapagaling. 7
Ang bawat espirituwal na pagpapagaling ay kumakatawan sa paggaling mula sa isang partikular na espirituwal na karamdaman. Kung paanong mayroong iba't ibang uri ng pisikal na karamdaman, mayroon ding iba't ibang uri ng espirituwal na karamdaman. Halimbawa, maaaring sabihin ng isang tao, "Nang mawalan ako ng trabaho, paralisado ako kaya hindi ako makabangon sa kama." Baka sabihin ng iba, “Naiirita ako ng sobra sa taong iyon kaya nakakasakit ako isipin lang siya.” Ang kawalan ng kakayahang maunawaan ang katotohanan ay isang anyo ng espirituwal na pagkabulag. Ang taong hindi nakakarinig ng tinig ng Diyos sa Kanyang Salita ay sinasabing espirituwal na bingi. Ang taong hindi kayang kontrolin ang isang mahalay na pagnanasa ay dumaranas ng isang espirituwal na lagnat. At ang taong nahihirapang lumakad sa landas ng mga kautusan ay sinasabing espirituwal na pilay.
Minsan ang kawalan ng kakayahang kumilos sa mapagmahal na paraan ay tinatawag na espirituwal na paralisis. Sa malalang kaso, ang espirituwal na paralisis na ito ay maaaring maging sanhi ng pisikal na paralisis—isang kawalan ng kakayahang kumilos o gumana. Halimbawa, ang isang tao ay maaaring makaranas ng matinding depresyon na ang mga braso at binti ng tao ay parang tingga; maaaring pakiramdam ng taong iyon ay halos hindi makagalaw. Ganyan ang mabigat, mabigat na bigat ng kasinungalingan at kasamaan.
Hindi ito nangangahulugan na ang indibidwal ay masama. Ngunit maaari itong mangahulugan na ang hindi nakikitang masasamang impluwensya mula sa espirituwal na mundo ay maaaring bumabaha sa isipan ng tao ng nakakapanghina at mapangwasak na mga mensahe. Bagama't ang lahat ng mga mensaheng ito ay may parehong pangunahing layunin—na sirain tayo—lumapit sila sa atin sa iba't ibang anyo. Halimbawa, sinasabi nila, "Walang kabuluhan ang buhay," "Walang Diyos," at, "Wala kang halaga." Ang mga nakapanlulumong mensahe na tulad nito ay isang mabigat na karga—minsan ay napakabigat para madala ng sinuman. 8
Ngunit naparito si Jesus upang ipakita na ang buhay ay may kahulugan, na ang Diyos ay naroroon, at ang ating buhay ay may sagradong kahalagahan. Itinuro niya na ang mga kasalanan ay maaaring mapatawad, at hindi natin kailangang madama na tayo ay nagdadala ng “mabigat na pasanin.” Gaya ng paalala Niya sa atin sa Mateo, “Madali ang pamatok ko at magaan ang aking pasanin” (Mateo 11:30). Ang tanging bagay na kailangan ay tukuyin ang isang bagay na makasalanan sa ating sarili, at humingi ng tulong sa Diyos sa pag-alis ng kung ano ang naging, para sa atin, ay isang "mabigat na pasanin." Ito ay kinakatawan ng pagpapagaling ng paralisadong lalaki. Ang kanyang pagpapagaling ay kumakatawan sa mas malalim na katotohanan na ang mga espirituwal na pasanin na maaaring nagparalisa sa atin ay maaaring alisin, na nagbibigay-daan sa atin na “bumangon at lumakad.”
Ang mga medikal na mananaliksik ay nagbigay sa sangkatauhan ng isang mahusay na serbisyo sa pagkilala sa koneksyon ng isip-katawan. Ngunit may koneksyon din sa espiritu-katawan. Bagama't ang pagkahilo, pagkahapo, at depresyon ay maaaring nauugnay sa mga pisikal na kondisyon tulad ng mahinang diyeta o mahinang konstitusyon, maaaring mayroon ding hindi nakikitang espirituwal na mga impluwensya. Kaya naman, sa kaso ng paralitiko, hindi nagsimula si Jesus sa pagsasabing, “Tumayo ka at lumakad,” sa halip, “Ang iyong mga kasalanan ay pinatawad na.”
Ipinakita ni Jesus na ang Kanyang tunay na misyon ay ang palayain ang mga tao mula sa mga infestation ng kasinungalingan at kasamaan na pumipigil sa mga tao sa pag-aaral ng katotohanan at paggawa ng mabuti. Sa madaling sabi, ang mga tao ay espirituwal na paralisado, hindi bumangon sa kanilang pang-unawa o lumakad sa mga daan ng katuwiran. 9
Itaas mo ang iyong higaan
Kapag tayo ay naparalisa ng pagdududa at kawalan ng pag-asa, o napilayan ng mga maling aral, mahirap malaman kung ano ang gagawin. Ito ay kapag kailangan natin ang nakapagpapagaling na kapangyarihan ng katotohanan ng Diyos sa ating buhay. At kailangan natin ng mga kaibigan na magdadala sa atin sa Kanya—kahit na nangangahulugan ito ng paglusot sa rooftop para mapunta tayo roon. Sa espirituwal, ang ating “mga kaibigan” ay mga turo mula sa Salita ng Diyos, mga turong itinaas tayo sa bubong ng espirituwal na kamalayan, at pagkatapos ay malumanay tayong ibababa upang tayo ay nasa paanan ng Diyos. Ang mga matataas na katotohanang ito ay nagbubukas sa atin; binibigyan nila tayo ng kakayahang tumanggap ng kapangyarihan ng nakapagpapagaling na pag-ibig ng Diyos. Ang matataas na katotohanang ito ay tumutulong sa atin na alisin ang mga maling paniniwala na espirituwal na nagpaparalisa sa atin.
Kaugnay nito, dapat tandaan na sinabi ni Hesus sa paralitiko na “Bumangon ka at buhatin mo ang iyong higaan at lumakad ka at umuwi ka sa iyong bahay” (Lucas 5:24). Sa Salita, ang terminong “kama” ay nangangahulugan ng doktrina. Ito ay dahil ang kama ay ang lugar kung saan natin pinapahinga ang ating mga katawan, tulad ng isang pamilyar na sistema ng paniniwala ay ang lugar kung saan natin pinapahinga ang ating mga isip. Para sa karamihan sa atin, komportableng paniwalaan ang palagi nating pinaniniwalaan nang hindi nagpapakilala ng anumang nakakagambalang mga bagong ideya na maaaring gumising sa atin.
Ngunit sinabi ni Jesus, “Bumangon ka, buhatin mo ang iyong higaan.” Sa madaling salita, maging handa na yakapin ang bago, mas mataas, mas matayog na konsepto. Itaas ang iyong pag-iisip. Itaas ang iyong kamalayan. Itaas ang iyong pang-unawa. Kunin mo ang iyong higaan. 10
Makikita sa konteksto ng Ebanghelyo Ayon kay Lucas, ang pagpapagaling ng paralitiko ay nagsasalita sa atin tungkol sa kahalagahan ng pagbabago ng paraan ng ating pag-iisip, o sa mga terminong pangrelihiyon, ang pagbabago ng ating doktrinal na pang-unawa. Ito ay tungkol sa pagtanggap ng bagong hanay ng mga doktrinal na paniniwala sa ating buhay, na makita ang mundo sa ibang lens. Ang mga bagong doktrinang ito ay nagiging mga tunay nating kaibigan na nagdadala sa atin kay Hesus. Kapag naroon na, sa piling ng Banal na Manggagamot, magagamit natin ang liwanag ng mga bagong katotohanang ito upang pagsisihan ang ating mga kasalanan, humingi ng kapatawaran at magsimula ng bagong buhay. Sa tuwing pipiliin nating magsimula ng bagong buhay sa ganitong paraan, batay sa bagong pagkaunawa sa Salita ng Diyos, niluluwalhati natin ang Diyos sa pamamagitan ng ating mga salita at kilos.
Samakatuwid, ang episode na ito ay nagtatapos sa isang bagong simula para sa paralitiko na "binuhat ang kanyang hinigaan, at umalis sa kanyang sariling bahay, na niluluwalhati ang Diyos" 11 . Namangha ang mga nanonood, at niluwalhati din nila ang Diyos, na nagsasabi, "Nakakita tayo ng mga maluwalhating bagay ngayon!" (Lucas 5:26).
Isang Kolektor ng Buwis ang Sumusunod kay Hesus
27. At pagkatapos ng mga bagay na ito ay lumabas siya, at nakita niya ang isang maniningil na nagngangalang Levi na nakaupo sa singil ng buwis, at sinabi niya sa kaniya, Sumunod ka sa Akin.
28. At iniwan niya ang lahat ng bagay, tumayo, at sumunod sa Kanya.
29. At si Levi ay gumawa ng isang malaking pagtanggap sa kaniya sa kaniyang bahay; at mayroong isang pulutong ng maraming mga maniningil ng buwis at ng iba pa na nakahiga sa kanila.
30. At ang kanilang mga eskriba at ang mga Fariseo ay nagbulung-bulungan sa Kanyang mga alagad, na sinasabi, Bakit kayo kumakain at umiinom na kasama ng mga maniningil ng buwis at mga makasalanan?
31. At pagsagot ni Jesus ay sinabi sa kanila, Ang mga walang sakit ay hindi nangangailangan ng manggagamot, kundi ang mga may karamdaman.
32. Naparito ako hindi para tawagin ang matuwid, kundi ang mga makasalanan sa pagsisisi.
Noong panahon ng bibliya, ang mga taong dinapuan ng mga sakit o nagdusa ng pisikal na deformidad ay itinuturing na isinumpa ng Diyos. Naunawaan na alinman sa kanilang sariling pagsuway, o pagsuway ng kanilang mga magulang ang nagdulot ng sumpa sa kanila. Ang pagkabingi, dwarfism, pagkabulag, ketong, paralisis, bali ng paa, baling kamay, kahit kulugo ay lahat ay itinuturing na mga palatandaan ng poot at galit ng Diyos—mga sumpa at parusa para sa kasalanan ng tao. Samakatuwid, sa halip na makaramdam ng pakikiramay at pakikiramay sa mga dumanas ng mga sakit at kasawiang ito, sila ay tinanggihan at tinanggihan. Higit pa rito, pinaniniwalaan na kung ang mga tao ay nauugnay sa mga outcast na ito, o kahit na hinawakan sila, sila ay makakakuha ng sakit o makakakuha ng sumpa.
Ito ang dahilan kung bakit ang kambal na pagpapagaling ng ketongin at ng paralitiko ay itinuring na kagulat-gulat kung hindi iskandalo. Sa kaso ng lalaking may ketong, inabot ni Jesus at hinapo siya—isang mahabagin na kilos na itinuturing na mapanganib. Sa paggawa nito, nilabanan ni Jesus ang kaugalian ng lipunan at ang mga paniniwala sa relihiyon noong panahong iyon. At sa kaso ng paralisadong lalaki, gumawa si Jesus ng isang bagay na nakitang higit na kakila-kilabot. Sinabi ni Jesus sa lalaking paralitiko na ang kanyang mga kasalanan ay pinatawad na—isang bagay na tanging Diyos lamang ang makakagawa.
Ang gayong pagkilos ng pagpapatawad ay hindi narinig. Sa mga eskriba at Pariseo, na naniniwala na ang Diyos lamang ang makapagpatawad ng mga kasalanan, ito ay kalapastanganan. Nang si Jesus, na kanilang nakita bilang isang tao lamang, ay tila ipinapantay ang Kanyang sarili sa Diyos, sila ay nagalit.
Ngunit ito lamang ang simula ng maraming paraan kung paano sila mabigla, mamangha, at magagalit sa kanila. Halimbawa, sa kasunod na yugto, mababasa natin na “Lumabas si Jesus at nakita niya ang isang maniningil ng buwis na nagngangalang Levi, na nakaupo sa tanggapan ng buwis” (Lucas 5:27). Karaniwan, ang mga lalaking tulad nito, na nagtrabaho para sa pamahalaang Romano, ay ituturing na mga sakim na tao na nagnakawan ng kanilang sariling mga tao. Lalo silang hinamak ng mga eskriba at Pariseo na umiwas sa kanila. Ngunit tumanggi si Jesus na sumunod sa gawaing ito na hindi kasama. Sa halip, ipinakita Niya na ang Kanyang pag-ibig ay yumakap sa lahat ng mga tao—kahit isang maniningil ng buwis tulad ni Levi.
Upang ipakita ang Kanyang pagtanggap sa mga maniningil ng buwis, sinabi ni Jesus kay Levi, “Sumunod ka sa Akin.” Walang pag-aalinlangan, kaagad na “iniwan ni Levi ang lahat, tumindig, at sumunod sa Kanya” (Lucas 5:28). Lumilitaw, si Levi ay hindi nakadikit sa kanyang mga ari-arian dahil "iniwan niya ang lahat" upang sumunod kay Jesus. Dahil sa labis na kagalakan sa paanyaya ni Jesus na sumunod sa Kanya, nagdaos si Levi ng isang marangyang piging para kay Jesus, na nag-anyaya sa “malaking bilang ng mga maniningil ng buwis at iba pa na nakiupo sa kanila” (Lucas 5:29). Nang makita ito ng mga eskriba at mga Pariseo, sila ay lubhang nasaktan. Lumingon sila sa mga alagad, at sinabi, "Bakit kayo kumakain at umiinom kasama ng mga maniningil ng buwis at mga makasalanan?" (Lucas 5:30).
Ang mga alagad ay hindi na kailangang sumagot dahil si Jesus ay sumagot para sa kanila, na nagsasabi, “Ang mga may sakit ay hindi nangangailangan ng manggagamot, kundi ang mga maysakit. Hindi ako naparito upang tawagin ang mga matuwid, kundi ang mga makasalanan, sa pagsisisi” (Lucas 5:32).
Muli, binaligtad ni Hesus ang kanilang mundo. Ang kanilang paniniwala na ang Diyos ay nagmamalasakit lamang sa, at naroroon sa mga tinatawag na “matuwid.” Ito ang mga mayayaman at matagumpay na mga tao na naging gayon dahil mahal sila ng Diyos. Sa kabilang banda, ang mga dukha at kaawa-awa ay dukha at kaawa-awa dahil hinamak sila ng Diyos. At ang mga itinapon sa lipunan—ang mga pilay, ang mga baldado, ang mga makasalanan at ang mga maniningil ng buwis—ay naisip na napakalayo sa awa ng Diyos na Siya mismo ay umiwas sa kanila at sumpain sila. Ang mga paniniwalang ito na isinalin sa iba't ibang anyo ng social ostracism, ay mahigpit na pinanatili at mahigpit na ipinatupad.
Ngunit ang mga gawaing iyon ay batay sa isang maling ideya tungkol sa Diyos—isang kakila-kilabot na hindi pagkakaunawaan. Naparito si Jesus upang ipakita ang katotohanan ng pag-ibig ng Diyos. Dumating siya upang ipakita na nariyan ang Diyos para sa mga may sakit. Siya ay dumating bilang kanilang Banal na Manggagamot, isang espirituwal na manggagamot na hindi kailanman tatalikod sa kanila. Siya ay naparito upang mag-alok ng kapatawaran, isang wastong pag-unawa sa Diyos, at isang landas tungo sa kaligtasan. Sa pamamagitan ng Kanyang mga salita at sa Kanyang mga aksyon, nilinaw ni Jesus na mahal ng Diyos ang lahat ng tao—anuman ang panlipunang kasta, paniniwala sa relihiyon, o pisikal na kalagayan. “Hindi ako naparito upang tawagin ang mga matuwid,” sabi Niya, “kundi ang mga makasalanan sa pagsisisi.”
Bakit ang mga “matuwid” ay hindi tinatawag sa pagsisisi? Hindi kaya nila napagtanto na sila ay makasalanan?
Sa tuwing pinaniniwalaan natin ang ating sarili na "matuwid," may malaking posibilidad na hindi natin nagawa ang gawain ng pagsusuri sa sarili. Sa madaling salita, nananatili tayong walang kamalay-malay sa mga maling paniniwala na umusbong sa ating isipan, at hindi natin gaanong binibigyang pansin ang masasamang pagnanasa na umusbong sa ating kalooban. Kapag ganito ang kalagayan natin, hindi tayo matutulungan ng Diyos. Iyan ay dahil ang ating pagiging matuwid sa sarili ay nagbubulag sa atin sa ating pangangailangan para sa Banal na tulong. Naniniwala kami na kami ay matuwid kapag, sa katunayan, kami ay may sakit. 12
Upang gumaling sa ating espirituwal na mga kahinaan, dapat, una sa lahat, kilalanin natin sila. Dapat tayong maging handa na hayaan ang liwanag ng Banal na Katotohanan na ilantad ang mga maling paniniwala sa ating pang-unawa at ang masasamang pagnanasa sa ating kalooban. Ito ay kung paano natin kinikilala ang ating mga espirituwal na kahinaan, na ipinapahayag na tayo ay talagang "may sakit" at nangangailangan ng Banal na Manggagamot. Sa gayon lamang tayo makakahingi sa Diyos, para sa karunungan na nag-aalis ng kasinungalingan at ang kapangyarihang nag-aalis ng kasamaan. Ito ang ibig sabihin ng "kapatawaran ng mga kasalanan." At ito ang dahilan kung bakit hindi tinawag ni Jesus ang mga “matuwid” kundi ang mga makasalanan sa pagsisisi.
Ang pagpapatawad ng Diyos ay walang hanggan. Ngunit mapapatawad lamang tayo ng Diyos sa lawak na kinikilala natin ang ating mga kasalanan, manalangin para sa Kanyang tulong upang labanan ang mga ito, at pagkatapos ay magsikap, na parang mula sa ating sariling kapangyarihan, na magsimula ng isang bagong buhay. 13
Bagong Alak
33. At sinabi nila sa Kanya, "Bakit ang mga alagad ni Juan ay madalas na nag-aayuno, at nagsisigawa ng mga panalangin, at gayon din ang mga [mga alagad] ng mga Fariseo, ngunit ang Iyo ay kumakain at umiinom?"
34. At sinabi niya sa kanila, “Maaari ba ninyong gawing ayuno ang mga anak ng kasalan habang kasama nila ang Nobyo?
35. Ngunit darating ang mga araw na aalisin sa kanila ang kasintahang lalaki, at pagkatapos ay mag-aayuno sila sa mga araw na iyon.”
36. At sinabi rin Niya sa kanila ang isang talinghaga: “Walang nagtatakip ng lumang damit [na may] tagpi [sa] bagong damit; kung hindi, ang bagong [patch] ay napunit [ito], at ang patch mula sa bago ay hindi sumasang-ayon sa luma.
37. At walang nagbubuhos ng bagong alak sa mga lumang sisidlan; kung hindi, ang batang alak ay mapunit ang mga bote at matapon, at ang mga bote ay masisira.
38. Ngunit ang batang alak ay ibinubuhos sa mga bagong bote, at pareho silang napanatili.
39. At walang sinuman, pagkainom ng matanda, ay nagnanais kaagad ng bata, sapagkat sinasabi niya, Ang matanda ay higit na nakalulugod.
Ang ideya kung ano ang ibig sabihin ng “magsimula ng bagong buhay” batay sa isang bagong ideya ng relihiyon ay lubusang hindi alam ng mga eskriba at Pariseo, lalo na sa mga nagpumilit na hamunin si Jesus. Naniniwala sila na ang buhay ng relihiyon ay binubuo ng mga paghahain, mga handog na sinusunog, mga detalyadong ritwal, pag-aayuno, at mga pananalangin. Ito ay nasa puso ng kanilang sistema ng paniniwala. Tulad ng isang kama, ito ang kanilang comfort zone—ang lugar kung saan nagpapahinga ang kanilang mga isip. Dahil dito, hindi nila maintindihan ang mga bagong aral ni Hesus. Hindi rin nila naunawaan ang kakaibang pag-uugali ng mga alagad ni Jesus na tila nagsasaya sa kanilang buhay. At kaya, sinabi nila kay Jesus, "Bakit ang mga alagad ni Juan ay madalas na nag-aayuno at gumagawa ng maraming panalangin, at gayundin ang mga Pariseo, ngunit ang Iyo ay kumakain at umiinom?" (Lucas 5:33).
Ang sagot ni Jesus ay tumutukoy sa isang bagong uri ng relihiyon, isang relihiyon ng kagalakan. Ito ay upang maging isang relihiyon na ang mga tagasunod ay alam at tiyak na naniniwala na ang Diyos ay ganap na naroroon sa lahat, handang magpatawad, handang magbigay ng inspirasyon, at handang punuin sila ng kaligayahan. Ito ay upang maging isang relihiyon ng piging at pagsasaya tulad ng sa isang kasal. Ang mga sumusunod sa bagong paraan ng pamumuhay na ito ay magpapakabusog sa tinapay ng kabutihan ng Diyos at sa alak ng katotohanan ng Diyos. Gaya ng sinabi ni Hesus, “Maaari mo bang gawing ayuno ang mga kaibigan ng kasintahang lalaki habang kasama nila ang kasintahang lalaki?” (Lucas 5:34).
Ang Diyos Mismo ay naparito sa lupa at nakatayo roon sa mismong harapan nila, nakikipag-usap sa kanila, ngunit hindi nila Siya nakita. Ito ay dahil nakakulong sila sa mga lumang anyo, lumang ritwal, lumang paraan ng paggawa ng mga bagay, lumang paraan ng pag-iisip at paniniwala. Ang mga lumang paraan na iyon ay tulad ng mga lumang kasuotan na hindi makayanan ang pilay ng isang bagong piraso ng tela na tinatahi dito; para silang mga lumang sisidlang balat na puputok kapag binuhusan ng bagong alak. Ang kanilang matigas na paggigiit sa mga lumang anyo at lumang paniniwala ay nagbulag sa kanila sa isang bagong paraan ng pagkakita. Sa katunayan, nabulag sila nito mula sa pagkakita sa Diyos Mismo na nakatayo sa gitna nila, na nag-aanyaya sa kanila sa makalangit na kasal. 14
Nag-aalok si Jesus ng bagong katotohanan, mga bagong pananaw, isang bagong paraan ng pagtingin sa mundo. Nakakatuwa at nakaka-inspire. Ito ay, sa katunayan, "bagong alak." “Ngunit ang bagong alak ay kailangang ilagay sa mga bagong sisidlang balat,” sabi Niya, “at pareho silang naingatan” (Lucas 5:38). Naunawaan niya na magiging mahirap para sa mga tao na gumawa ng pagbabago, lalo na para sa mga taong nakainom nang husto sa lumang alak, at nakabaon sa isang matibay, mapanghusga, hindi mapagpatawad na pananaw sa katotohanan. Alam ni Jesus na mas gusto nila ang mga lumang paraan, at ipagpatuloy ang kanilang medyo walang kagalakan na pag-iral. Para sa kanila ang relihiyon ay mananatiling malupit, matigas ang ulo, at malubha. Para sa kanila, ang mahabang panalangin, walang kabuluhang mga ritwal, mahigpit na disiplina at mahigpit na pag-aayuno ang magiging daan nila upang maranasan ang Diyos. Sa katunayan, gayunpaman, ang ganitong uri ng relihiyosong katigasan naghihiwalay sa kanila mula sa pagdanas ng presensya ng Diyos.
Ngunit ang mga eskriba at mga Pariseo ay hindi handa na marinig ito. Ayon sa kanila, ang mga lumang paraan ay mas mahusay. Gaya ng sinabi ni Jesus, “Walang nakainom ng lumang alak na agad na naghahangad ng bago; sapagkat sabi niya, ‘Mas mabuti ang luma’”(Lucas 5:39).
Isang praktikal na aplikasyon:
Kadalasang iniisip ng mga tao ang relihiyon bilang isang bagay na mapurol at walang saya, makitid at nakakulong. Ito ay dahil ang mas lumang ideya ng relihiyon ay iyon lamang. May matinding paghihigpit sa ating pisikal na kalayaan na nagsasabi sa atin kung ano ang hindi natin dapat kainin, hindi inumin, at hindi dapat gawin. Ngunit ipinakita ng mga alagad ni Jesus na ang relihiyon ay hindi kailangang maging walang kagalakan. Maaari silang kumain, uminom, at magsaya dahil si Jesus ay nasa gitna nila. Maaari nating gawin ang parehong. Tulad ni Simon, maaari nating isakay si Jesus sa bangka kapag tayo ay mangingisda. Tulad ni Levi, maaari nating anyayahan si Jesus sa party kapag tayo ay nagdiriwang. Ang “isama natin si Jesus” ay pag-alala sa Kanyang mga salita, at sa pamamagitan nito ay matanggap ang kapangyarihan ng Kanyang pag-ibig nasaan man tayo, anuman ang ating ginagawa. 15
Footnotes:
1. Arcana Coelestia 6419:2: “Sa Salita, ang isang 'lungsod' ay nagpapahiwatig ng mga bagay ng doktrina, at ang isang 'pader' [ng lungsod] ay nagpapahiwatig ng mga katotohanan ng pananampalataya na nagsisilbing pagtatanggol laban sa mga kamalian. Ito ay makikita sa [mga salita ni] Isaias, ‘Ang atin ay isang matibay na lunsod; Magtatatag siya ng kaligtasan para sa mga pader at mga kuta. Buksan ang mga pintuan, upang ang matuwid na bansang nag-iingat ng pananampalataya ay makapasok' (Isaias 26:1-2).”
2. Ipinaliwanag ang Apocalypse 600: “Ang terminong ‘bangka’ ay nangangahulugan ng doktrina mula sa Salita.” Tingnan din Ipinaliwanag ang Apocalypse 514:20: “Dito sa bawat detalye ay mayroong espirituwal na diwa, kapwa sa Kanyang pag-upo sa tabi ng dagat, at [pagtayo] sa tabi ng lawa ng Genesaret, at gayundin sa pagpasok sa barko ni Simon, at pagtuturo ng maraming bagay mula doon. Ito ay ginawa, dahil ang dagat, at ang lawa ng Genesaret, kapag ang Panginoon ay [ginagamot], ay nagpapahiwatig ng mga kaalaman ng mabuti at katotohanan sa kanilang buong kompas, habang ang barko ni Simon ay nangangahulugan ng mga doktrinal na bagay ng pananampalataya; samakatwid, ang pagtuturo mula sa isang barko ay nangangahulugan ng pagtuturo mula sa doktrina.”
3. Ipinaliwanag ang Apokalipsis 443:3-4: “Ang pangalang ‘Simeon’ ay nangangahulugang yaong mga sumusunod, dahil si Simeon, ang ama ng tribo, ay pinangalanan mula sa [Hebreo] na salita na nangangahulugang ‘pakinggan,’ at ang ‘pakinggan’ ay nangangahulugan ng pagsunod…. Dahil ang 'Simeon' ay nangangahulugan ng pagsunod ay nangangahulugan din siya ng pananampalataya, dahil ang pananampalataya ay nagiging pananampalataya sa isang tao kapag siya ay sumusunod at gumagawa ng mga utos. Ang pananampalatayang ito, na siyang pagsunod, ay ipinahiwatig din ni Pedro, nang siya ay tinatawag na ‘Simon.’”
4. Langit sa Impiyerno 589: “Ang paghahambing ng katotohanan at kasinungalingan sa liwanag at kadiliman ay nakasalalay sa kanilang pagkakaugnay, dahil ang katotohanan ay tumutugma sa liwanag at kasinungalingan sa kadiliman, at ang init ay tumutugma sa kabutihan ng pag-ibig. Dagdag pa, ang espirituwal na liwanag ay katotohanan, espirituwal na kadiliman ay kasinungalingan, at ang espirituwal na init ay ang kabutihan ng pag-ibig."
5. Totoong Relihiyong Kristiyano 593: “Sa pamamagitan ng kapanganakan, ang kalooban ng isang tao ay nakakiling sa lahat ng uri ng kasamaan at ang pag-iisip mula doon ay nakakiling sa mga kamalian ng bawat uri. Ito ang panloob ng isang tao na dapat mabagong-buhay.”
6. Totoong Relihiyong Kristiyano 501: Ang mga himala … nagpipilit [sa paniniwala] at inaalis ang ating kalayaan sa pagpili sa mga espirituwal na bagay, at ginagawang natural ang isang tao sa halip na espirituwal. Ang bawat tao sa mundong Kristiyano, mula nang dumating ang Panginoon, ay may kakayahang maging espirituwal, at ang isang tao ay nagiging espirituwal lamang mula sa Panginoon sa pamamagitan ng Salita.
7. Arcana Coelestia 9031:3: “Sa pamamagitan ng ‘pagpapagaling ay magpapagaling siya’ ay ipinahihiwatig sa espirituwal na kahulugan ng pagpapanumbalik, dahil ang sakit at karamdaman ay nagpapahiwatig ng kahinaan ng espiritu, na ang kahinaan ay umiiral kapag ang isang tao ay may sakit na may kinalaman sa espirituwal na buhay ng taong iyon. Ito ang nangyayari kapag ang sinuman ay tumalikod mula sa katotohanan tungo sa kasinungalingan, at mula sa mabuti tungo sa masama. Kapag ito ang kaso, ang espirituwal na buhay ay nakakasakit. At kapag ang tao ay ganap na tumalikod sa katotohanan at mabuti, ito ay tinatawag na 'espirituwal na kamatayan.'... Samakatuwid, sa Salita, ang mga bagay na nauugnay sa mga sakit at kamatayan sa natural na mundo ay tumutugma sa mga sakit ng espirituwal na buhay, at ng kanyang kamatayan. Nauukol din ito sa mga pagpapagaling ng mga sakit, o mga pagpapagaling.”
8. Misteryo ng Langit 6502: “Sa espirituwal na mundo ang 'mga sakit' ay kasamaan at kasinungalingan. Ang mga espirituwal na sakit ay walang iba, dahil ang kasamaan at kasinungalingan ay nagnanakaw sa espiritu ng mabuting kalusugan. Nagpapakilala sila ng mga sakit sa pag-iisip at sa haba ng mga estado ng depresyon. Wala nang iba pang ibig sabihin sa Salita ng 'mga sakit.'
9. Misteryo ng Langit 8364: “Dahil ang mga sakit ay kumakatawan sa mga masasakit at masasamang bagay ng espirituwal na buhay, samakatuwid sa pamamagitan ng mga sakit na pinagaling ng Panginoon ay nangangahulugan ng pagpapalaya mula sa iba't ibang uri ng kasamaan at kasinungalingan na pumutok sa simbahan at sa sangkatauhan, at na hahantong sa espirituwal na kamatayan."
10. Ipinaliwanag ang Apokalipsis 163:7: “Ang ‘kama’ ay nangangahulugan ng doktrina, at ang ‘paglakad’ ay nangangahulugan ng buhay ayon sa doktrina.”
11. Totoong Relihiyong Kristiyano 567: “Ang aktuwal na pagsisisi ay suriin ang sarili, kilalanin at kilalanin ang mga kasalanan ng isang tao, patunayan ang sarili na nagkasala, ipagtatapat ang mga kasalanan sa harap ng Panginoon, manalangin para sa tulong at kapangyarihan upang labanan ang mga ito, at sa gayon ay umiwas sa mga ito at magsimula ng bagong buhay; at lahat ng ito ay dapat gawin na parang sa sarili.”
12. Misteryo ng Langit 5398: “Ang mga kasalanan sa anumang paraan ay hindi mapapawi sa sinuman. Gayunpaman, kapag ang isang tao ay pinananatiling mabuti ng Panginoon, ang mga kasalanan ay pinaghihiwalay o tinatanggihan sa mga panig upang hindi bumangon. Ang mahiwalay sa impiyerno ay mahihiwalay sa mga kasalanan, at hindi ito magagawa maliban sa libu-libong paraan na alam lamang ng Panginoon … sa tuluy-tuloy na sunod-sunod na kawalang-hanggan. Sapagkat ang mga tao ay napakasama kung kaya't hindi sila ganap na maililigtas sa kawalang-hanggan mula sa kahit isang kasalanan, ngunit maaari lamang silang sa pamamagitan ng awa ng Panginoon (kung natanggap nila ito) ay mapipigil sa kasalanan, at mapanatiling mabuti."
Tingnan din Misteryo ng Langit 929: “Kapag ang mga tao ay muling nabuo, sila ay pinipigilan mula sa kasamaan at kasinungalingan na kasama nila. Kapag nangyari ito, tila sa kanila ay ang mabubuting bagay na kanilang ginagawa at ang mga tunay na bagay na iniisip nila ay mula sa kanilang sarili. Ngunit ito ay isang hitsura, o kamalian, sapagkat sila ay makapangyarihang pinipigilan [sa kasamaan at kasinungalingan].”
13. Ang Bagong Jerusalem at ang Doktrinang Makalangit 165: “Ang mga kasalanan ng isang tao ay patuloy na pinatatawad ng Panginoon, dahil Siya ay lubos na awa. Ngunit ang mga kasalanan ay kumakapit sa tao, gaano man kalaki ang iniisip ng isang tao na sila ay pinatawad, at ang tanging paraan upang maalis ang mga ito ay ang mamuhay alinsunod sa mga utos ng tunay na pananampalataya. Habang ang isang tao ay namumuhay sa ganitong paraan, mas naaalis ang mga kasalanan ng tao, at habang mas malayo ang mga ito, mas pinatatawad ang mga ito." Tingnan din Ipinaliwanag ang Apocalypse 730:43: “Kapag ang mga kasalanan ay ibinalik sa impiyerno, ang pagmamahal sa kabutihan at katotohanan ay itinanim sa kanilang lugar."
14. Pagbubunyag ng Pahayag 797: “Ang makalangit na kasal ay nagaganap sa mga tao sa pamamagitan ng kanilang pagtanggap sa Banal na kabutihan mula sa Panginoon sa Banal na mga katotohanan na kanilang hinugot mula sa Salita.” Tingnan din Ipinaliwanag ng Apocalypse 840:3: “Ang piging ng kasal ay nangangahulugang langit, at ang ‘kasintahang lalaki’ ay nangangahulugan ng Panginoon.”
15. Tunay na Pag-ibig 122: “Mula sa pagsasama ng mabuti at katotohanan na nagmumula at dumadaloy mula sa Panginoon, natatamo ng isang tao ang katotohanan, kung saan ang Panginoon ay sumasama sa kabutihan, at sa ganitong paraan ang simbahan ay nabuo sa tao ng Panginoon. ”
