512. Het lot van hen na de dood is zodanig: dan scheiden die verkrachters zich uit eigen beweging af van degenen die in de begrensde liefde van het andere geslacht zijn en geheel en al van hen die in de echtelijke liefde zijn, dus van de hemel.
Daarna worden zij heengezonden tot de meest geslepen hoeren, die niet alleen met overreding, maar ook uit een volmaakt toneelachtige nabootsing, kunnen veinzen en voorstellen alsof zij de kuisheden zelf waren; deze vrouwen zien terdege wie in die lust zijn; voor dezen spreken zij over de kuisheid en de kostbaarheid ervan; en wanneer de verkrachter nadert en aanraakt, ontsteken zij in woede en vluchten weg, als uit vrees, in een kamer waar een rustbed en een bed is en sluiten de deur losjes achter zich en leggen zich ter ruste; en vandaar blazen zij door haar kunst de verkrachter de ongebreidelde begeerte om de deur in te rammen, binnen te storten en aan te vallen.
Wanneer dit gebeurt begint de hoer, die zich dan opricht, met de verkrachter te vechten met handen en nagels, waarbij zij zijn aangezicht openkrabt, zijn kleren verscheurt en met woedende stem tot de andere hoeren alsof zij dienstmaagden zijn, om hulp schreeuwt en het venster opent en schreeuwt: ‘Een dief, een rover, een moordenaar!’
En wanneer de verkrachter aan de daad toe is, klaagt en huilt zij; en na de verkrachting werpt zij zich neer, kermt en roept: ‘O, gruwel!’
Daarna dreigt zij op strenge toon dat zij, indien hij de verkrachting niet met een grote som afboet, zijn ondergang zal bewerken.
Wanneer zij dit toneelstuk van seksuele handeling als een venus spelen, verschijnen zij uit de verte zoals katten, die bijna eender vóór de paring vechten, voortrennen en huilen.
Na enige van zulke bordeelgevechten worden zij weggehaald en overgebracht in een hol, waar zij tot een of ander werk worden gedwongen.
Maar omdat zij stinken ten gevolge hiervan, dat zij het echtelijke, dat de kostbaarste schat van het menselijk leven is, hebben verstrooid, worden zij verbannen tot de uiteinden van de westelijke streek, waar zij op een zekere afstand zo mager verschijnen alsof zij bestonden uit alleen met huid overtrokken beenderen, maar uit de verte zoals panters.
Toen het gegeven werd hen van dichterbij te zien, verwonderde ik mij dat enigen van hen boeken in de handen hielden en lazen; en er werd gezegd dat dit komt omdat zij in de wereld verschillende dingen hadden gesproken over de geestelijke dingen van de Kerk, maar die evenwel hebben bezoedeld door echtbreuk tot aan de daad toe en dat zodanig de overeenstemming was van deze lust met de verkrachting van het geestelijk huwelijk.
Maar laat men weten dat zij die in deze lust zijn, zeldzaam zijn.
Zeker is het dat de vrouwen, omdat het hen niet betaamt de liefde in te leiden, af en toe tegenstreven en dat dit weerstreven kracht bijzet; maar toch is dit niet uit enige lust tot verkrachting.
DE LUST OM ONSCHULDIGE VROUWEN TE VERLEIDEN
