⁴⁷ Adhuc eo loquente, ecce turba : et qui vocabatur Judas, unus de duodecim, antecedebat eos, et appropinquavit Jesu ut oscularetur eum.

⁴⁸ Jesus autem dixit illi : Juda, osculo Filium hominis tradis ?

⁴⁹ Videntes autem hi qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei : Domine, si percutimus in gladio ?

⁵⁰ Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum, et amputavit auriculam ejus dexteram.

⁵¹ Respondens autem Jesus, ait : Sinite usque huc. Et cum tetigisset auriculam ejus, sanavit eum.

⁵² Dixit autem Jesus ad eos qui venerant ad se principes sacerdotum, et magistratus templi, et seniores : Quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus ?

⁵³ Cum quotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me : sed hæc est hora vestra, et potestas tenebrarum.

⁵⁴ Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum : Petrus vero sequebatur a longe.

⁵⁵ Accenso autem igne in medio atrii et circumsedentibus illis, erat Petrus in medio eorum.

⁵⁶ Quem cum vidisset ancilla quædam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit : Et hic cum illo erat.

⁵⁷ At ille negavit eum, dicens : Mulier, non novi illum.

⁵⁸ Et post pusillum alius videns eum, dixit : Et tu de illis es. Petrus vero ait : O homo, non sum.

⁵⁹ Et intervallo facto quasi horæ unius, alius quidam affirmabat, dicens : Vere et hic cum illo erat : nam et Galilæus est.

⁶⁰ Et ait Petrus : Homo, nescio quid dicis. Et continuo, adhuc illo loquente, cantavit gallus.

⁶¹ Et conversus Dominus respexit Petrum, et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixerat : Quia priusquam gallus cantet, ter me negabis.

⁶² Et egressus foras Petrus flevit amare.

⁶³ Et viri qui tenebant illum, illudebant ei, cædentes.

⁶⁴ Et velaverunt eum, et percutiebant faciem ejus : et interrogabant eum, dicentes : Prophetiza, quis est, qui te percussit ?

⁶⁵ Et alia multa blasphemantes dicebant in eum.

⁶⁶ Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis, et principes sacerdotum, et scribæ, et duxerunt illum in concilium suum, dicentes : Si tu es Christus, dic nobis.

⁶⁷ Et ait illis : Si vobis dixero, non credetis mihi :

⁶⁸ si autem et interrogavero, non respondebitis mihi, neque dimittetis.

⁶⁹ Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei.

⁷⁰ Dixerunt autem omnes : Tu ergo es Filius Dei ? Qui ait : Vos dicitis, quia ego sum.

⁷¹ At illi dixerunt : Quid adhuc desideramus testimonium ? ipsi enim audivimus de ore ejus.

¹ Et surgens omnis multitudo eorum, duxerunt illum ad Pilatum.

² Cœperunt autem illum accusare, dicentes : Hunc invenimus subvertentem gentem nostram, et prohibentem tributa dare Cæsari, et dicentem se Christum regem esse.

³ Pilatus autem interrogavit eum, dicens : Tu es rex Judæorum ? At ille respondens ait : Tu dicis.

⁴ Ait autem Pilatus ad principes sacerdotum et turbas : Nihil invenio causæ in hoc homine.

⁵ At illi invalescebant, dicentes : Commovet populum docens per universam Judæam, incipiens a Galilæa usque huc.

⁶ Pilatus autem audiens Galilæam, interrogavit si homo Galilæus esset.

⁷ Et ut cognovit quod de Herodis potestate esset, remisit eum ad Herodem, qui et ipse Jerosolymis erat illis diebus.

⁸ Herodes autem viso Jesu, gavisus est valde. Erat enim cupiens ex multo tempore videre eum, eo quod audierat multa de eo, et sperabat signum aliquod videre ab eo fieri.

⁹ Interrogabat autem eum multis sermonibus. At ipse nihil illi respondebat.

¹⁰ Stabant autem principes sacerdotum et scribæ constanter accusantes eum.

¹¹ Sprevit autem illum Herodes cum exercitu suo : et illusit indutum veste alba, et remisit ad Pilatum.

¹² Et facti sunt amici Herodes et Pilatus in ipsa die : nam antea inimici erant ad invicem.

¹³ Pilatus autem, convocatis principibus sacerdotum, et magistratibus, et plebe,

¹⁴ dixit ad illos : Obtulistis mihi hunc hominem, quasi avertentem populum, et ecce ego coram vobis interrogans, nullam causam inveni in homine isto ex his in quibus eum accusatis.

¹⁵ Sed neque Herodes : nam remisi vos ad illum, et ecce nihil dignum morte actum est ei.

¹⁶ Emendatum ergo illum dimittam.

¹⁷ Necesse autem habebat dimittere eis per diem festum unum.

¹⁸ Exclamavit autem simul universa turba, dicens : Tolle hunc, et dimitte nobis Barabbam :

¹⁹ qui erat propter seditionem quamdam factam in civitate et homicidium missus in carcerem.

²⁰ Iterum autem Pilatus locutus est ad eos, volens dimittere Jesum.

²¹ At illi succlamabant, dicentes : Crucifige, crucifige eum.

²² Ille autem tertio dixit ad illos : Quid enim mali fecit iste ? nullam causam mortis invenio in eo : corripiam ergo illum et dimittam.

²³ At illi instabant vocibus magnis postulantes ut crucifigeretur : et invalescebant voces eorum.

²⁴ Et Pilatus adjudicavit fieri petitionem eorum.

²⁵ Dimisit autem illis eum qui propter homicidium et seditionem missus fuerat in carcerem, quem petebant : Jesum vero tradidit voluntati eorum.

²⁶ Et cum ducerent eum, apprehenderunt Simonem quemdam Cyrenensem venientem de villa : et imposuerunt illi crucem portare post Jesum.

²⁷ Sequebatur autem illum multa turba populi et mulierum, quæ plangebant et lamentabantur eum.

²⁸ Conversus autem ad illas Jesus, dixit : Filiæ Jerusalem, nolite flere super me, sed super vos ipsas flete et super filios vestros.

²⁹ Quoniam ecce venient dies in quibus dicent : Beatæ steriles, et ventres qui non genuerunt, et ubera quæ non lactaverunt.

³⁰ Tunc incipient dicere montibus : Cadite super nos ; et collibus : Operite nos.

³¹ Quia si in viridi ligno hæc faciunt, in arido quid fiet ?

³² Ducebantur autem et alii duo nequam cum eo, ut interficerentur.

³³ Et postquam venerunt in locum qui vocatur Calvariæ, ibi crucifixerunt eum : et latrones, unum a dextris, et alterum a sinistris.

³⁴ Jesus autem dicebat : Pater, dimitte illis : non enim sciunt quid faciunt. Dividentes vero vestimenta ejus, miserunt sortes.

³⁵ Et stabat populus spectans, et deridebant eum principes cum eis, dicentes : Alios salvos fecit, se salvum faciat, si hic est Christus Dei electus.

³⁶ Illudebant autem ei et milites accedentes, et acetum offerentes ei,

³⁷ et dicentes : Si tu es rex Judæorum, salvum te fac.

³⁸ Erat autem et superscriptio scripta super eum litteris græcis, et latinis, et hebraicis : Hic est rex Judæorum.

³⁹ Unus autem de his, qui pendebant, latronibus, blasphemabat eum, dicens : Si tu es Christus, salvum fac temetipsum et nos.

⁴⁰ Respondens autem alter increpabat eum, dicens : Neque tu times Deum, quod in eadem damnatione es.

⁴¹ Et nos quidem juste, nam digna factis recipimus : hic vero nihil mali gessit.

⁴² Et dicebat ad Jesum : Domine, memento mei cum veneris in regnum tuum.

⁴³ Et dixit illi Jesus : Amen dico tibi : Hodie mecum eris in paradiso.

⁴⁴ Erat autem fere hora sexta, et tenebræ factæ sunt in universam terram usque ad horam nonam.

⁴⁵ Et obscuratus est sol, et velum templi scissum est medium.

⁴⁶ Et clamans voce magna Jesus ait : Pater, in manus tuas commendo spiritum meum. Et hæc dicens, expiravit.

⁴⁷ Videns autem centurio quod factum fuerat, glorificavit Deum, dicens : Vere hic homo justus erat.

⁴⁸ Et omnis turba eorum, qui simul aderant ad spectaculum istud, et videbant quæ fiebant, percutientes pectora sua revertebantur.

⁴⁹ Stabant autem omnes noti ejus a longe, et mulieres, quæ secutæ eum erant a Galilæa, hæc videntes.

⁵⁰ Et ecce vir nomine Joseph, qui erat decurio, vir bonus et justus :

⁵¹ hic non consenserat consilio, et actibus eorum, ab Arimathæa civitate Judææ, qui exspectabat et ipse regnum Dei :

⁵² hic accessit ad Pilatum et petiit corpus Jesu :

⁵³ et depositum involvit sindone, et posuit eum in monumento exciso, in quo nondum quisquam positus fuerat.

⁵⁴ Et dies erat parasceves, et sabbatum illucescebat.

⁵⁵ Subsecutæ autem mulieres, quæ cum eo venerant de Galilæa, viderunt monumentum, et quemadmodum positum erat corpus ejus.

⁵⁶ Et revertentes paraverunt aromata, et unguenta : et sabbato quidem siluerunt secundum mandatum.

¹ Una autem sabbati valde diluculo venerunt ad monumentum, portantes quæ paraverant aromata :

² et invenerunt lapidem revolutum a monumento.

³ Et ingressæ non invenerunt corpus Domini Jesu.

⁴ Et factum est, dum mente consternatæ essent de isto, ecce duo viri steterunt secus illas in veste fulgenti.

⁵ Cum timerent autem, et declinarent vultum in terram, dixerunt ad illas : Quid quæritis viventem cum mortuis ?

⁶ non est hic, sed surrexit : recordamini qualiter locutus est vobis, cum adhuc in Galilæa esset,

⁷ dicens : Quia oportet Filium hominis tradi in manus hominum peccatorum, et crucifigi, et die tertia resurgere.

⁸ Et recordatæ sunt verborum ejus.

⁹ Et regressæ a monumento nuntiaverunt hæc omnia illis undecim, et ceteris omnibus.

¹⁰ Erat autem Maria Magdalene, et Joanna, et Maria Jacobi, et ceteræ quæ cum eis erant, quæ dicebant ad apostolos hæc.

¹¹ Et visa sunt ante illos sicut deliramentum verba ista, et non crediderunt illis.

¹² Petrus autem surgens cucurrit ad monumentum : et procumbens vidit linteamina sola posita, et abiit secum mirans quod factum fuerat.

¹³ Et ecce duo ex illis ibant ipsa die in castellum, quod erat in spatio stadiorum sexaginta ab Jerusalem, nomine Emmaus.

¹⁴ Et ipsi loquebantur ad invicem de his omnibus quæ acciderant.

¹⁵ Et factum est, dum fabularentur, et secum quærerent : et ipse Jesus appropinquans ibat cum illis :

¹⁶ oculi autem illorum tenebantur ne eum agnoscerent.

¹⁷ Et ait ad illos : Qui sunt hi sermones, quos confertis ad invicem ambulantes, et estis tristes ?

¹⁸ Et respondens unus, cui nomen Cleophas, dixit ei : Tu solus peregrinus es in Jerusalem, et non cognovisti quæ facta sunt in illa his diebus ?

¹⁹ Quibus ille dixit : Quæ ? Et dixerunt : De Jesu Nazareno, qui fuit vir propheta, potens in opere et sermone coram Deo et omni populo :

²⁰ et quomodo eum tradiderunt summi sacerdotes et principes nostri in damnationem mortis, et crucifixerunt eum :

²¹ nos autem sperabamus quia ipse esset redempturus Israël : et nunc super hæc omnia, tertia dies est hodie quod hæc facta sunt.

²² Sed et mulieres quædam ex nostris terruerunt nos, quæ ante lucem fuerunt ad monumentum,

²³ et non invento corpore ejus, venerunt, dicentes se etiam visionem angelorum vidisse, qui dicunt eum vivere.

²⁴ Et abierunt quidam ex nostris ad monumentum : et ita invenerunt sicut mulieres dixerunt, ipsum vero non invenerunt.

²⁵ Et ipse dixit ad eos : O stulti, et tardi corde ad credendum in omnibus quæ locuti sunt prophetæ !

²⁶ Nonne hæc oportuit pati Christum, et ita intrare in gloriam suam ?

²⁷ Et incipiens a Moyse, et omnibus prophetis, interpretabatur illis in omnibus scripturis quæ de ipso erant.

²⁸ Et appropinquaverunt castello quo ibant : et ipse se finxit longius ire.

²⁹ Et coëgerunt illum, dicentes : Mane nobiscum, quoniam advesperascit, et inclinata est jam dies. Et intravit cum illis.

³⁰ Et factum est, dum recumberet cum eis, accepit panem, et benedixit, ac fregit, et porrigebat illis.

³¹ Et aperti sunt oculi eorum, et cognoverunt eum : et ipse evanuit ex oculis eorum.

³² Et dixerunt ad invicem : Nonne cor nostrum ardens erat in nobis dum loqueretur in via, et aperiret nobis Scripturas ?

³³ Et surgentes eadem hora regressi sunt in Jerusalem : et invenerunt congregatos undecim, et eos qui cum illis erant,

³⁴ dicentes : Quod surrexit Dominus vere, et apparuit Simoni.

³⁵ Et ipsi narrabant quæ gesta erant in via, et quomodo cognoverunt eum in fractione panis.

³⁶ Dum autem hæc loquuntur, stetit Jesus in medio eorum, et dicit eis : Pax vobis : ego sum, nolite timere.

³⁷ Conturbati vero et conterriti, existimabant se spiritum videre.

³⁸ Et dixit eis : Quid turbati estis, et cogitationes ascendunt in corda vestra ?

³⁹ videte manus meas, et pedes, quia ego ipse sum ; palpate et videte, quia spiritus carnem et ossa non habet, sicut me videtis habere.

⁴⁰ Et cum hoc dixisset, ostendit eis manus et pedes.

⁴¹ Adhuc autem illis non credentibus, et mirantibus præ gaudio, dixit : Habetis hic aliquid quod manducetur ?

⁴² At illi obtulerunt ei partem piscis assi et favum mellis.

⁴³ Et cum manducasset coram eis, sumens reliquias dedit eis.

⁴⁴ Et dixit ad eos : Hæc sunt verba quæ locutus sum ad vos cum adhuc essem vobiscum, quoniam necesse est impleri omnia quæ scripta sunt in lege Moysi, et prophetis, et Psalmis de me.

⁴⁵ Tunc aperuit illis sensum ut intelligerent Scripturas,

⁴⁶ et dixit eis : Quoniam sic scriptum est, et sic oportebat Christum pati, et resurgere a mortuis tertia die :

⁴⁷ et prædicari in nomine ejus pœnitentiam, et remissionem peccatorum in omnes gentes, incipientibus ab Jerosolyma.

⁴⁸ Vos autem testes estis horum.

⁴⁹ Et ego mitto promissum Patris mei in vos ; vos autem sedete in civitate, quoadusque induamini virtute ex alto.

⁵⁰ Eduxit autem eos foras in Bethaniam, et elevatis manibus suis benedixit eis.

⁵¹ Et factum est, dum benediceret illis, recessit ab eis, et ferebatur in cælum.

⁵² Et ipsi adorantes regressi sunt in Jerusalem cum gaudio magno :

⁵³ et erant semper in templo, laudantes et benedicentes Deum. Amen.