Ang sarap talaga magmahal. Naaalala mo ba noong ginulo ng Tatay mo ang buhok mo, o binasa ka ng Nanay mo ng kwento habang nakakulot ka sa tabi niya? O kapag ngumiti sa iyo ang iyong matamis na anak? Gustung-gusto namin ang inbound love na iyon. Ang sarap sa pakiramdam.
At... kailangan din natin ng outbound love. Narinig mo na ang lumang kasabihan, "Mas mabuti ang magbigay kaysa tumanggap". Ang sarap sa pakiramdam na may kayang magmahal ng iba, at subukang pasayahin sila. Ano ang mga ugat ng pangangailangang iyon? Ito ba ay nagmumula sa isang espirituwal na pinagmulan?
Kaya... ilabas mo ang iyong mga Bibliya, at tingnan natin! Ang Panginoon ba ay "gumagawa" palabas na pag-ibig?
Ang Awit 23 ay isang magandang lugar upang tingnan:
"Tunay na ang kabutihan at kagandahang-loob ay susunod sa akin sa lahat ng mga araw ng aking buhay; At ako'y tatahan sa bahay ni Jehova magpakailanman."(Salmo 23:6)
Narito ang isa pang magandang sipi, na nagpapakita ng lambing ng pag-ibig ng Panginoon - mula sa kuwento nang dinala ng mga tao ang mga bata upang makita si Jesus:
"At hinawakan niya sila sa kanyang mga bisig, at pinagpala sila, na ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanila."(Marcos 10:16)
Ang talatang ito mula sa Mateo, ay naglalarawan din ng punto:
"Kung kayo nga, bagaman masasama, ay marunong magbigay ng mabubuting kaloob sa inyong mga anak, gaano pa kaya ang inyong Ama na nasa langit na magbibigay ng mabubuting bagay sa mga humihingi sa kaniya?"(Mateo 7:11)
Narito ang isa pang magandang:
"Mga minamahal, mag-ibigan tayo sa isa't isa: sapagka't ang pag-ibig ay sa Dios; at ang bawa't umiibig ay ipinanganak ng Dios, at nakikilala ang Dios. Ang hindi umiibig ay hindi nakakakilala sa Dios; sapagka't ang Dios ay pag-ibig." (1 Juan 4:7-8)
At isa pa - isa pa na malalim na nakapaloob sa ating kultura:
"Isang bagong utos ang ibinibigay ko sa inyo, na kayo'y mag-ibigan sa isa't isa; kung paanong inibig ko kayo, ay ibigin din ninyo ang isa't isa."(Juan 13:34)
Kapag nag-iipon ka ng mga sipi na tulad nito, at pag-isipang mabuti ito, tila malinaw na ang Diyos ang bukal ng papalabas na pag-ibig. Sa Kanyang kakanyahan, Siya ay pag-ibig mismo. At dumadaloy ang pag-ibig.
Narito ang isang kawili-wiling sipi mula sa isa sa mga teolohikong gawa ng Swedenborg:
"...may tatlong bagay na gumagawa ng esensya ng Kanyang Pag-ibig, ibig sabihin, ang pag-ibig sa iba..., ang pagnanais na maging isa sa kanila, at upang pasayahin sila... (Totoong Relihiyong Kristiyano 43)
Kung ang pag-ibig ay ganito para sa Diyos, ito rin ba ay para sa atin? Ito ay magkaroon ng kahulugan. Sa Salita, sa pinakaunang kabanata, ang kuwento ng paglikha ay may ganito:
"At sinabi ng Diyos, Gawin natin ang tao ayon sa ating larawan, ayon sa ating wangis" (Genesis 1:26),
at sa bersikulo 27, ang 'paggawa' na iyon ay tapos na... at pagkatapos ay sa bersikulo 31,
"At nakita ng Diyos ang lahat ng kanyang ginawa, at, narito, ito ay napakabuti."
Kaya, ang pagniniting ng thesis na ito, narito ang makukuha natin:
1) Ang Diyos ay puno ng pag-ibig. Sa isang kahulugan, Siya ay pag-ibig.
2) Mahal Niya ang iba sa labas ng Kanyang sarili (outbound love), nais na makasama sila, at tulungan silang maging masaya.
3) At tayo ay ginawa sa Kanyang larawan at wangis.
Maliit na kataka-taka na ang palabas na pag-ibig ay napakahalaga sa atin.
