Providence არის გზა, რომლის მეშვეობითაც უფალი მუდმივად მართავს ყველაფერს. ის არის ცხოვრების ყველა წამში და ყოველ გარემოებაში. ჩვენ არ შეგვიძლია თავი დავანებოთ ღვთიური მტკიცებულებების მიღწევას, რომელიც უამრავი უცნობი გზით ცდილობს, რომ ზეცაში ჩაგვიყვანოს, ხოლო ყოველთვის გვეძლევა საშუალება, თუკი ასე არჩეულ იქნას, უარი თქვას მის ხელმძღვანელობაზე.
ჩვენ არ ვიცით Providence– ის საქმიანობა. ჩვენ რომ ვიცოდეთ, შევეცდებით თავიდან აეცილებინა ეს ან თავიდან ავიცილოთ იგი, ვფიქრობდით რომ უკეთ ვიცით.
მათთვის, ვისაც სურს იცხოვროს სწორად და შეეცადოს ამის გაკეთება, პროვიდენცია ჰგავს უხილავი და უსიყვარულო დინებას, რომელიც ატარებს მათ სამოთხეში, ოკეანის დინებასთან გემი. მათთვის, ვისაც სურს ეგოისტური სიყვარულისთვის ცხოვრება, Providence მათ წონასწორობაში ატარებს სიკეთესა და ბოროტ გავლენას შორის, რათა მათ, სურვილის შემთხვევაში, შეცვალონ თავიანთი გზები.
Providence არის უფალი, და ის არის უსაზღვრო სიყვარული და უსაზღვრო სიბრძნე, რომელიც უნდა გავითვალისწინოთ, თუ გავეცნობთ თავს, თუ შეგვიძლია უკეთესად გავაკეთოთ საქმეების გაშვებაში.
შვედბორგმა გამოაქვეყნა 300 გვერდიანი წიგნი საღვთო განწესის შესახებ. პირველი თავი სათაური არის საბოლოო; "ღვთაებრივი Providence არის უფლის ღვთიური სიყვარულისა და სიბრძნის მთავრობა." ყველა იმ მთავრობის ქვეშ იმყოფება. ჩვენ თავისუფლად ვიღებთ უფლის ხელმძღვანელის მიმართულებას თუ არა; ჩვენი თავისუფლება გადამწყვეტია. უფალი მუდამ დააკაკუნებს, მაგრამ ჩვენ მას კარი უნდა გავაღოთ.
ღვთიური განპირობების ხუთი კანონი არსებობს:
1. ადამიანმა უნდა იმოქმედოს თავისუფლებისაგან გონიერების შესაბამისად.
2. ადამიანმა საკუთარი თავისგან უნდა მოიხსნას ბოროტებები, როგორც ცოდვები მისი ექსტერიერისგან. ამ გზით და სხვა გზით, უფალს შეუძლია მოაშოროს ბოროტებები შინაგან ადამიანში, შემდეგ კი - ამავე დროს - გარეგანში.
3. ადამიანებს არ უნდა აიძულონ გარეგანი საშუალებებით იფიქრონ და მოისურვონ და, ამრიგად, დაიჯერონ და შეიყვარონ რელიგიის საგნები. უფრო მეტიც, ისინი უნდა დაერწმუნებინათ და ზოგჯერ თავს აიძულებენ ამის გაკეთება.
4. ხალხს უნდა ასწავლოს და ხელმძღვანელობდეს უფალი ზეციდან სიტყვის საშუალებით, ხოლო მოძღვრება და სიტყვიდან ქადაგება და ეს უნდა მომხდარიყო, ყოველგვარი გარეგნობისთვის, თითქოს ისინი მოქმედებენ შინაგანად.
5. ადამიანებმა არ უნდა აღიქვან და ვერაფერი იგრძნონ საღვთისმეტყველო მოქმედების შესახებ, მაგრამ მაინც უნდა ვიცოდეთ ამის შესახებ და ვაღიაროთ იგი.
(Referencias: არკანა კოლესტია609, 1755, 3854, 3951, 5155; ღვთიური სწავლება21, 22, 23, 27, 55-60, 232, 234, 278 [1-3], 322)
