5. III. ആത്മീയ ലോകത്തിന്റെ സൂര്യൻ അതിന്റെ നടുവിലുള്ള യഹോവയാം ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള ശുദ്ധമായ സ്നേഹമാണ്.
സ്നേഹത്തിൽ നിന്നല്ലാതെ മറ്റൊരു സ്രോതസ്സിൽ നിന്നോ, സ്‌നേഹമായ യഹോവയാം ദൈവത്തിൽ നിന്നല്ലാതെ മറ്റൊരു സ്രോതസ്സിൽ നിന്നോ ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾ മുന്നോട്ടുപോകാൻ കഴിയില്ല: അതിനാൽ ആത്മീയ ലോകത്തിന്റെ സൂര്യൻ, അവരുടെ ഉറവയിൽ നിന്ന്, എല്ലാ ആത്മീയ കാര്യങ്ങളും പ്രവഹിക്കുന്നു, നിർമ്മലമായ സ്നേഹം അതിന്റെ നടുവിലുള്ള യഹോവയാം ദൈവത്തിൽനിന്നുള്ളതാണ്. ആ സൂര്യൻ തന്നെ ദൈവമല്ല, മറിച്ച് ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ളതാണ്: അത് അവനിൽ നിന്ന് തന്നെ ചുറ്റുമുള്ള ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള ഗോളമാണ്. ഈ സൂര്യൻ മുഖേന പ്രപഞ്ചം യഹോവയാം ദൈവം സൃഷ്ടിച്ചു; നമ്മുടെ ആകാശത്തിന്റെ വിശാലതയിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾ പോലെയുള്ള എല്ലാ ലോകങ്ങളെയും ഒന്നായി കണക്കാക്കുന്നു.
[2] ശുദ്ധമായ സ്നേഹമായാ ആ സൂര്യൻ മുഖേനയാണ് സൃഷ്ടി നടത്തിയത്, അങ്ങനെ യഹോവയാം ദൈവത്താൽ, ജീവന്റെ ഉണ്മ സ്നേഹമായതു [സത്ത] കാരണവും, ജ്ഞാനം അവിടെ നിന്നുള്ള ജീവന്റെ പ്രകടനവുമാണ് [നിലനിൽപ്പ്]. ജ്ഞാനം മുഖേന സ്നേഹത്തിൽ നിന്നാണ് വസ്തുക്കൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്. യോഹന്നാന്റെ ഈ വാക്കുകൾ ഇത് മനസ്സിലാക്കുന്നു: 'ആദിയിൽ വചനം ഉണ്ടായിരുന്നു; വചനം ദൈവത്തോടുകൂടെ ആയിരുന്നു; വചനം ദൈവം ആയിരുന്നു. അവൻ ആദിയിൽ ദൈവത്തോടുകൂടെ ആയിരുന്നു. സകലവും അവൻ മുഖാന്തരം ഉളവായി; ഉളവായതു ഒന്നും അവനെ കൂടാതെ ഉളവായതല്ല. 10 അവൻ ലോകത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു; ലോകം അവൻ മുഖാന്തരം ഉളവായി; ലോകമോ അവനെ അറിഞ്ഞില്ല ' (3, 10). അവിടെയുള്ള വചനം ദൈവിക സത്യമാണ്, അതുപോലെ ദിവ്യജ്ഞാനവും; അതിനാൽ, ദൈവിക സത്യത്തിലൂടെ ദൈവിക ജ്ഞാനം ചെയ്യുന്നതുപോലെ, ഏതു മനുഷ്യനെയും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന സത്യവെളിച്ചം (വാക്യം 9) എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു.
[3] ദൈവിക ജ്ഞാനം മുഖാന്തരം ദിവ്യസ്‌നേഹത്തിൽ നിന്നല്ലാതെ മറ്റേതെങ്കിലും സ്രോതസ്സിൽ നിന്ന് ലോകങ്ങളുടെ ഉത്ഭവം അനുമാനിക്കുന്നവർ, ഭൂതങ്ങളെ മനുഷ്യരായും, ഭൂതങ്ങളെ പ്രകാശ വസ്തുക്കളായും, സാങ്കൽപ്പിക ജീവികളെ യഥാർത്ഥ രൂപങ്ങളായും കാണുന്ന മാനസിക വൈകല്യമുള്ളവരെപ്പോലെ വഞ്ചിതരാകുന്നു. . സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പ്രപഞ്ചം ജ്ഞാനം വഴിയുള്ള സ്നേഹത്തിൽ നിന്ന് ഒരു ഉചിതമായ സൃഷ്ടിയാണ്: ആദ്യ തത്വങ്ങൾ മുതൽ ആത്യന്തികതകൾ വരെയുള്ള കാര്യങ്ങളുടെ ബന്ധം ക്രമത്തിൽ കാണാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയുമെങ്കിൽ ഇത് നിങ്ങൾ കാണും.
[4] ദൈവം ഏകനായിരിക്കുന്നതുപോലെ ആത്മീയ സൂര്യനും ഒന്നാണ്; എന്തെന്നാൽ, സ്‌പേസ് എക്‌സ്‌റ്റെൻഷൻ ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾക്ക് പ്രവചിക്കാവുന്നതല്ല, അത് അതിന്റെ ഉത്ഭവങ്ങളാണ്: സ്ഥലമില്ലാത്ത സത്തയും അസ്തിത്വവും സ്ഥലമില്ലാത്ത ഇടങ്ങളിൽ എല്ലായിടത്തും ഉണ്ട്; അങ്ങനെ ദൈവിക സ്നേഹം പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ആരംഭം മുതൽ അതിന്റെ എല്ലാ അതിരുകളിലും എല്ലായിടത്തും ഉണ്ട്. ദൈവത്വം എല്ലാ വസ്തുക്കളെയും നിറയ്ക്കുന്നുവെന്നും, അവ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട അവസ്ഥയിൽ അവയെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും, യുക്തിസഹമായ കഴിവ് വിദൂരമായി കാണുന്നു: സ്നേഹത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ച് അറിവുള്ളതിന് ആനുപാതികമായി അത് കൂടുതൽ ഏതാണ്ട് കാണുന്നു. അതിൽ തന്നെ; അവസാനിക്കുന്ന ജ്ഞാനവുമായുള്ള അതിന്റെ സംയോജനം ഗ്രഹിക്കാവുന്നതാണ്, ജ്ഞാനത്തിലേക്കുള്ള അതിന്റെ കടന്നുകയറ്റം പ്രദർശിപ്പിച്ചേക്കാം, ഒപ്പം ജ്ഞാനത്തിലൂടെ അതിന്റെ പ്രവർത്തനവും ഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാം.
