9776. Sve posuđe u šatoru za svaku upotrebu. Da ovo označava sećanja-istine i dobra koja pripadaju spoljašnjem čoveku, vidi se iz značenja posuda, što su sećanja-znanja (vidi br. 3068, 3079, 9394, 9544); iz značenja šatora, , što je nebo (br. 9594, 9596, 9632); i iz značenja upotrebe (službe), što je spoljašnji ili prirodni čovek; jer je čovek bio stvoren na sliku neba i na sliku sveta, unutrašnji ili duhovni čovek u skladu sa slikom neba, a spoljašnji ili prirodni čovek u skladu sa slikom sveta (vidi br. 9279). Baš kao što svet treba da služi nebu, tako spoljašnji ili prirodni čovektreba da služi unutrašnjem ili duhovnom [čoveku]. Osim toga, prirodno je stvoreno da bi služilo; jer ono ne živi od sebe, stoga od sebe ne može ništa da čini; nego od unutrašnjeg ili duhovnog, to jest, kroz ovo od Gospoda. Iz ovoga se vidi i to da čovekovo spoljašnje ili prirodno nije ništa ako ne služi unutrašnjem ili duhovnom, i da postaje nešto u srazmeri u kojoj je od usluge. Biti od usluge je pokoravati se, a prirodno se pokorava kada iz razuma ne uzima razloge da bi pogodovao zlima i ljubavi prema sebi i svetu; ali kada se slaže s razlozima, slaže se s onim što razum zapoveda i doktrina crkve, a to je da treba činiti dobro, i to ne sebe radi i sveta radi kao ciljeva, nego dobra radi i istine same. Na taj način Gospod čini ove stvari preko čovekoviog neba, to jest, kroz njegovo unutrašnje; jer je svo dobro i istina od Gospoda, toliko da je dobro i istina kod čoveka Gospod sam. Iz svega se ovoga vidi da spoljašnji čovek mora da bude od usluge (službe) unutrašnjem čoveku.
