ანგელოზის სიბრძნე ღვთაებრივი ბედისწერის შესახებ # 211

211. თუკი ღვთს განგება მოქმედებს ასე საიდუმლოდ რომ ცოტამ თუ იცის მისი არსებობის შესახებ ეს იმიტომ რომ ადამიანი არ დაიღუპოს; ვინაიდან შინაგანი არსი ადამიანისა რომელიც არის მისი თავისუფლება, არასოდეს არ ადგენს ერთს ღვთის განგებასთან ერთად; ადამიანის შინაგან არსში მისადმი თანდაყოლილი მტრობაა, ვინაიდან ეს შინაგანი არსი არის გველი, რომელმაც ჩვენი წინაპრები შეაცდინა და რომელზეც ნათქვამია: „მტრობას ჩამოვაგდებს სენსა და დედაკაცს შორის, შენს თესლსდა და დედაკაცის თესლს შორის: ის თავს გიჭეჭყავდეს, შენ კი ქუსლს უგლესავდე“ (დაბადება 3:15) გველი - ეს ყველანაირი ბოროტბაა, მისი თავი, საკუთარი ტავი სისყვარული, დედაკაცის თესლი - ღმერთი; მტრობა - ჩამოგდეული მათ შორის, ესაა ადამიანის შნაგანი არსის სიყვარულსა და ღმერთს შორის, მაშასადამე ასევე ადამიანის საკთარ წინდახედულობასა და ღმერთის ღვთურ განგებას შორის, რადგან საკუთარი წინდახედულობა არ წყვეტს თავის აწევსას, ხოლო ღვთის განგება არ წყვეტს მის დახრას, ადამიანი ამას რომ გრძნობდეს, ის აღშფოთდებოდა და აღსდგებოდა ღმერთის წინააღმდეგ და დაიღუპებოდა, მაშინ როცა ამის შეუგრძნობლად მას შეუძლია აღშფოთდეს და აღსდგეს ადამიანების თავისი თავის და ბედისწერის წინააღმდეგ და ამითი ის არ კვდება. აქედან ნათელია რომ უფალს თავისი ღვთიური განგებით მუდმივად მიუძღვის ღვაწლი ადამიანის თავისუფლებაში და თავისუფლება სხვაგვარად არ წარუდგება თუ არა მისი საკთთრება; ვინცმეს გაძღოლა თავისუფლებაში ვინც ეწინააღმდეგება წამყვანს ეს იგივეა რაც ტვირთის აწევა მძიმე საბჯენი მანქანებით ომელთა ძალითად სიმძიმე და დაბჯენა არ შეიგრძნობა, იგივეა ვინმე რომ იყოს მტერთან რომელიც საიდუმლოდ აპირებდა მის მოკვლას, ხოლო მეგობარმა კი გამოიყვანა საიდუმლო გასასვლელით და შემდეგ კი გაუმხილა მას მტრის განზრახვა.