¹³ Et populus non est reversus ad percutientem se, et Dominum exercituum non inquisierunt.

¹⁴ Et disperdet Dominus ab Israël caput et caudam, incurvantem et refrenantem, die una.

¹⁵ Longævus et honorabilis, ipse est caput ; et propheta docens mendacium, ipse est cauda.

¹⁶ Et erunt qui beatificant populum istum, seducentes ; et qui beatificantur, præcipitati.

¹⁷ Propter hoc super adolescentulis ejus non lætabitur Dominus, et pupillorum ejus et viduarum non miserebitur : quia omnis hypocrita est et nequam, et universum os locutum est stultitiam ; in omnibus his non est aversus furor ejus, sed adhuc manus ejus extenta.

¹⁸ Succensa est enim quasi ignis impietas : veprem et spinam vorabit, et succendetur in densitate saltus, et convolvetur superbia fumi.

¹⁹ In ira Domini exercituum conturbata est terra, et erit populus quasi esca ignis ; vir fratri suo non parcet.

²⁰ Et declinabit ad dexteram, et esuriet ; et comedet ad sinistram, et non saturabitur ; unusquisque carnem brachii sui vorabit : Manasses Ephraim, et Ephraim Manassen ; simul ipsi contra Judam.

²¹ In omnibus his non est aversus furor ejus, sed adhuc manus ejus extenta.

¹ Væ qui condunt leges iniquas, et scribentes injustitiam scripserunt,

² ut opprimerent in judicio pauperes, et vim facerent causæ humilium populi mei ; ut essent viduæ præda eorum, et pupillos diriperent.

³ Quid facietis in die visitationis, et calamitatis de longe venientis ? ad cujus confugietis auxilium ? et ubi derelinquetis gloriam vestram,

⁴ ne incurvemini sub vinculo, et cum interfectis cadatis ? Super omnibus his non est aversus furor ejus, sed adhuc manus ejus extenta.

⁵ Væ Assur ! virga furoris mei et baculus ipse est ; in manu eorum indignatio mea.

⁶ Ad gentem fallacem mittam eum, et contra populum furoris mei mandabo illi, ut auferat spolia, et diripiat prædam, et ponat illum in conculcationem quasi lutum platearum.

⁷ Ipse autem non sic arbitrabitur, et cor ejus non ita existimabit ; sed ad conterendum erit cor ejus, et ad internecionem gentium non paucarum.

⁸ Dicet enim :

⁹ Numquid non principes mei simul reges sunt ? numquid non ut Charcamis, sic Calano ? et ut Arphad, sic Emath ? numquid non ut Damascus, sic Samaria ?

¹⁰ Quomodo invenit manus mea regna idoli, sic et simulacra eorum de Jerusalem et de Samaria.

¹¹ Numquid non sicut feci Samariæ et idolis ejus, sic faciam Jerusalem et simulacris ejus ?

¹² Et erit, cum impleverit Dominus cuncta opera sua in monte Sion et in Jerusalem, visitabo super fructum magnifici cordis regis Assur, et super gloriam altitudinis oculorum ejus.

¹³ Dixit enim : In fortitudine manus meæ feci, et in sapientia mea intellexi ; et abstuli terminos populorum, et principes eorum deprædatus sum, et detraxi quasi potens in sublimi residentes.

¹⁴ Et invenit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum ; et sicut colliguntur ova quæ derelicta sunt, sic universam terram ego congregavi ; et non fuit qui moveret pennam, et aperiret os, et ganniret.

¹⁵ Numquid gloriabitur securis contra eum qui secat in ea ? aut exaltabitur serra contra eum a quo trahitur ? Quomodo si elevetur virga contra elevantem se, et exaltetur baculus, qui utique lignum est.

¹⁶ Propter hoc mittet Dominator, Dominus exercituum, in pinguibus ejus tenuitatem ; et subtus gloriam ejus succensa ardebit quasi combustio ignis.

¹⁷ Et erit lumen Israël in igne, et Sanctus ejus in flamma ; et succendetur, et devorabitur spina ejus et vepres in die una.

¹⁸ Et gloria saltus ejus, et carmeli ejus, ab anima usque ad carnem consumetur ; et erit terrore profugus.

¹⁹ Et reliquiæ ligni saltus ejus præ paucitate numerabuntur, et puer scribet eos.

²⁰ Et erit in die illa : non adjiciet residuum Israël, et hi qui fugerint de domo Jacob, inniti super eo qui percutit eos ; sed innitetur super Dominum, Sanctum Israël, in veritate.

²¹ Reliquiæ convertentur ; reliquiæ, inquam, Jacob ad Deum fortem.

²² Si enim fuerit populus tuus, Israël, quasi arena maris, reliquiæ convertentur ex eo ; consummatio abbreviata inundabit justitiam.

²³ Consummationem enim et abbreviationem Dominus Deus exercituum faciet in medio omnis terræ.

²⁴ Propter hoc, hæc dicit Dominus Deus exercituum : Noli timere, populus meus, habitator Sion, ab Assur : in virga percutiet te, et baculum suum levabit super te, in via Ægypti.

²⁵ Adhuc enim paululum modicumque, et consummabitur indignatio et furor meus super scelus eorum.

²⁶ Et suscitabit super eum Dominus exercituum flagellum, juxta plagam Madian in petra Oreb : et virgam suam super mare, et levabit eam in via Ægypti.

²⁷ Et erit in die illa : auferetur onus ejus de humero tuo et jugum ejus de collo tuo, et computrescet jugum a facie olei.

²⁸ Veniet in Aiath, transibit in Magron, apud Machmas commendabit vasa sua.

²⁹ Transierunt cursim, Gaba sedes nostra ; obstupuit Rama, Gabaath Saulis fugit.

³⁰ Hinni voce tua, filia Gallim, attende Laisa, paupercula Anathoth.

³¹ Migravit Medemena ; habitatores Gabim, confortamini.

³² Adhuc dies est ut in Nobe stetur ; agitabit manum suam super montem filiæ Sion, collem Jerusalem.

³³ Ecce Dominator, Dominus exercituum, confringet lagunculam in terrore ; et excelsi statura succidentur, et sublimes humiliabuntur.

³⁴ Et subvertentur condensa saltus ferro ; et Libanus cum excelsis cadet.

¹ Et egredietur virga de radice Jesse, et flos de radice ejus ascendet.

² Et requiescet super eum spiritus Domini : spiritus sapientiæ et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis, spiritus scientiæ et pietatis ;

³ et replebit eum spiritus timoris Domini. Non secundum visionem oculorum judicabit, neque secundum auditum aurium arguet ;

⁴ sed judicabit in justitia pauperes, et arguet in æquitate pro mansuetis terræ ; et percutiet terram virga oris sui, et spiritu labiorum suorum interficiet impium.

⁵ Et erit justitia cingulum lumborum ejus, et fides cinctorium renum ejus.

⁶ Habitabit lupus cum agno, et pardus cum hædo accubabit ; vitulus, et leo, et ovis, simul morabuntur, et puer parvulus minabit eos.

⁷ Vitulus et ursus pascentur, simul requiescent catuli eorum ; et leo quasi bos comedet paleas.

⁸ Et delectabitur infans ab ubere super foramine aspidis ; et in caverna reguli qui ablactatus fuerit manum suam mittet.

⁹ Non nocebunt, et non occident in universo monte sancto meo, quia repleta est terra scientia Domini, sicut aquæ maris operientes.

¹⁰ In die illa radix Jesse, qui stat in signum populorum, ipsum gentes deprecabuntur, et erit sepulchrum ejus gloriosum.

¹¹ Et erit in die illa : adjiciet Dominus secundo manum suam ad possidendum residuum populi sui, quod relinquetur ab Assyriis, et ab Ægypto, et a Phetros, et ab Æthiopia, et ab Ælam, et a Sennaar, et ab Emath, et ab insulis maris.

¹² Et levabit signum in nationes, et congregabit profugos Israël, et dispersos Juda colliget a quatuor plagis terræ.

¹³ Et auferetur zelus Ephraim, et hostes Juda peribunt ; Ephraim non æmulabitur Judam, et Judas non pugnabit contra Ephraim.

¹⁴ Et volabunt in humeros Philisthiim per mare, simul prædabuntur filios orientis ; Idumæa et Moab præceptum manus eorum, et filii Ammon obedientes erunt.

¹⁵ Et desolabit Dominus linguam maris Ægypti, et levabit manum suam super flumen in fortitudine spiritus sui ; et percutiet eum in septem rivis, ita ut transeant per eum calceati.

¹⁶ Et erit via residuo populo meo qui relinquetur ab Assyriis, sicut fuit Israëli in die illa qua ascendit de terra Ægypti.

¹ Et dices in die illa : Confitebor tibi, Domine, quoniam iratus es mihi ; conversus est furor tuus, et consolatus es me.

² Ecce Deus salvator meus ; fiducialiter agam, et non timebo : quia fortitudo mea et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem.

³ Haurietis aquas in gaudio de fontibus salvatoris.

⁴ Et dicetis in die illa : Confitemini Domino et invocate nomen ejus ; notas facite in populis adinventiones ejus ; mementote quoniam excelsum est nomen ejus.

⁵ Cantate Domino, quoniam magnifice fecit ; annuntiate hoc in universa terra.

⁶ Exsulta et lauda, habitatio Sion, quia magnus in medio tui Sanctus Israël.

¹ Onus Babylonis, quod vidit Isaias, filius Amos.

² Super montem caliginosum levate signum : exaltate vocem, levate manum, et ingrediantur portas duces.

³ Ego mandavi sanctificatis meis, et vocavi fortes meos in ira mea, exsultantes in gloria mea.

⁴ Vox multitudinis in montibus, quasi populorum frequentium ; Vox sonitus regum, gentium congregatarum. Dominus exercituum præcepit militiæ belli,

⁵ venientibus de terra procul, a summitate cæli ; Dominus, et vasa furoris ejus, ut disperdat omnem terram.

⁶ Ululate, quia prope est dies Domini ; quasi vastitas a Domino veniet.

⁷ Propter hoc omnes manus dissolventur, et omne cor hominis contabescet,

⁸ et conteretur. Torsiones et dolores tenebunt ; quasi parturiens dolebunt : unusquisque ad proximum suum stupebit, facies combustæ vultus eorum.

⁹ Ecce dies Domini veniet, crudelis, et indignationis plenus, et iræ, furorisque, ad ponendam terram in solitudinem, et peccatores ejus conterendos de ea.

¹⁰ Quoniam stellæ cæli, et splendor earum, non expandent lumen suum ; obtenebratus est sol in ortu suo, et luna non splendebit in lumine suo.

¹¹ Et visitabo super orbis mala, et contra impios iniquitatem eorum ; et quiscere faciam superbiam infidelium, et arrogantiam fortium humiliabo.

¹² Pretiosior erit vir auro, et homo mundo obrizo.

¹³ Super hoc cælum turbabo ; et movebitur terra de loco suo, propter indignationem Domini exercituum, et propter diem iræ furoris ejus.

¹⁴ Et erit quasi damula fugiens, et quasi ovis, et non erit qui congreget. Unusquisque ad populum suum convertetur, et singuli ad terram suam fugient.

¹⁵ Omnis qui inventus fuerit occidetur, et omnis qui supervenerit cadet in gladio ;

¹⁶ infantes eorum allidentur in oculis eorum, diripientur domus eorum, et uxores eorum violabuntur.