¹³ Ipsi fuerunt rebelles lumini : nescierunt vias ejus, nec reversi sunt per semitas ejus.

¹⁴ Mane primo consurgit homicida, interficit egenum et pauperem : per noctem vero erit quasi fur.

¹⁵ Oculus adulteri observat caliginem, dicens : Non me videbit Oculus : et operiet vultum suum.

¹⁶ Perfodit in tenebris domos, sicut in die condixerant sibi, et ignoraverunt lucem.

¹⁷ Si subito apparuerit aurora, arbitrantur umbram mortis : et sic in tenebris quasi in luce ambulant.

¹⁸ Levis est super faciem aquæ : maledicta sit pars ejus in terra, nec ambulet per viam vinearum.

¹⁹ Ad nimium calorem transeat ab aquis nivium, et usque ad inferos peccatum illius.

²⁰ Obliviscatur ejus misericordia, dulcedo illius vermes : non sit in recordatione, sed conteratur quasi lignum infructuosum.

²¹ Pavit enim sterilem quæ non parit, et viduæ bene non fecit.

²² Detraxit fortes in fortitudine sua, et cum steterit, non credet vitæ suæ.

²³ Dedit ei Deus locum pœnitentiæ, et ille abutitur eo in superbiam : oculi autem ejus sunt in viis illius.

²⁴ Elevati sunt ad modicum, et non subsistent : et humiliabuntur sicut omnia, et auferentur, et sicut summitates spicarum conterentur.

²⁵ Quod si non est ita, quis me potest arguere esse mentitum, et ponere ante Deum verba mea ?

¹ Respondens autem Baldad Suhites, dixit :

² Potestas et terror apud eum est, qui facit concordiam in sublimibus suis.

³ Numquid est numerus militum ejus ? et super quem non surget lumen illius ?

⁴ Numquid justificari potest homo comparatus Deo ? aut apparere mundus natus de muliere ?

⁵ Ecce luna etiam non splendet, et stellæ non sunt mundæ in conspectu ejus :

⁶ quanto magis homo putredo, et filius hominis vermis !

¹ Respondens autem Job dixit :

² Cujus adjutor es ? numquid imbecillis ? et sustentas brachium ejus qui non est fortis ?

³ Cui dedisti consilium ? forsitan illi qui non habet sapientiam, et prudentiam tuam ostendisti plurimam.

⁴ Quem docere voluisti ? nonne eum qui fecit spiramentum ?

⁵ Ecce gigantes gemunt sub aquis, et qui habitant cum eis.

⁶ Nudus est infernus coram illo, et nullum est operimentum perditioni.

⁷ Qui extendit aquilonem super vacuum, et appendit terram super nihilum.

⁸ Qui ligat aquas in nubibus suis, ut non erumpant pariter deorsum.

⁹ Qui tenet vultum solii sui, et expandit super illud nebulam suam.

¹⁰ Terminum circumdedit aquis, usque dum finiantur lux et tenebræ.

¹¹ Columnæ cæli contremiscunt, et pavent ad nutum ejus.

¹² In fortitudine illius repente maria congregata sunt, et prudentia ejus percussit superbum.

¹³ Spiritus ejus ornavit cælos, et obstetricante manu ejus, eductus est coluber tortuosus.

¹⁴ Ecce hæc ex parte dicta sunt viarum ejus : et cum vix parvam stillam sermonis ejus audierimus, quis poterit tonitruum magnitudinis illius intueri ?

¹ Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit :

² Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.

³ Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,

⁴ non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.

⁵ Absit a me ut justos vos esse judicem : donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.

⁶ Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram : neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

⁷ Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus, quasi iniquus.

⁸ Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus ?

⁹ Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia ?

¹⁰ aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore ?

¹¹ Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.

¹² Ecce vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini ?

¹³ Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.

¹⁴ Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane :

¹⁵ qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.

¹⁶ Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta :

¹⁷ præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet.

¹⁸ Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.

¹⁹ Dives, cum dormierit, nihil secum auferet : aperiet oculos suos, et nihil inveniet.

²⁰ Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.

²¹ Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.

²² Et mittet super eum, et non parcet : de manu ejus fugiens fugiet.

²³ Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.

¹ Habet argentum venarum suarum principia, et auro locus est in quo conflatur.

² Ferrum de terra tollitur, et lapis solutus calore in æs vertitur.

³ Tempus posuit tenebris, et universorum finem ipse considerat, lapidem quoque caliginis et umbram mortis.

⁴ Dividit torrens a populo peregrinante, eos quos oblitus est pes egentis hominis, et invios.

⁵ Terra, de qua oriebatur panis, in loco suo igni subversa est.

⁶ Locus sapphiri lapides ejus, et glebæ illius aurum.

⁷ Semitam ignoravit avis, nec intuitus est eam oculus vulturis.

⁸ Non calcaverunt eam filii institorum, nec pertransivit per eam leæna.

⁹ Ad silicem extendit manum suam, subvertit a radicibus montes.

¹⁰ In petris rivos excidit, et omne pretiosum vidit oculus ejus.

¹¹ Profunda quoque fluviorum scrutatus est, et abscondita in lucem produxit.

¹² Sapientia vero ubi invenitur ? et quis est locus intelligentiæ ?

¹³ Nescit homo pretium ejus, nec invenitur in terra suaviter viventium.

¹⁴ Abyssus dicit : Non est in me, et mare loquitur : Non est mecum.

¹⁵ Non dabitur aurum obrizum pro ea, nec appendetur argentum in commutatione ejus.

¹⁶ Non conferetur tinctis Indiæ coloribus, nec lapidi sardonycho pretiosissimo, vel sapphiro.

¹⁷ Non adæquabitur ei aurum vel vitrum, nec commutabuntur pro ea vasa auri.

¹⁸ Excelsa et eminentia non memorabuntur comparatione ejus : trahitur autem sapientia de occultis.

¹⁹ Non adæquabitur ei topazius de Æthiopia, nec tincturæ mundissimæ componetur.

²⁰ Unde ergo sapientia venit ? et quis est locus intelligentiæ ?

²¹ Abscondita est ab oculis omnium viventium : volucres quoque cæli latet.

²² Perditio et mors dixerunt : Auribus nostris audivimus famam ejus.

²³ Deus intelligit viam ejus, et ipse novit locum illius.

²⁴ Ipse enim fines mundi intuetur, et omnia quæ sub cælo sunt respicit.

²⁵ Qui fecit ventis pondus, et aquas appendit in mensura.

²⁶ Quando ponebat pluviis legem, et viam procellis sonantibus :

²⁷ tunc vidit illam et enarravit, et præparavit, et investigavit.

²⁸ Et dixit homini : Ecce timor Domini, ipsa est sapientia, et recedere a malo, intelligentia.

¹ Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit :

² Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me ?

³ quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris :

⁴ sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo :

⁵ quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei :

⁶ quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei :

⁷ quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.

⁸ Videbant me juvenes, et abscondebantur : et senes assurgentes stabant.

⁹ Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.

¹⁰ Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.

¹¹ Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium, reddebat mihi :

¹² eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.

¹³ Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.