¹ In finem. In hymnis David.

² Exaudi, Deus, deprecationem meam, intende orationi meæ.

³ A finibus terræ ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum ; in petra exaltasti me. Deduxisti me,

⁴ quia factus es spes mea, turris fortitudinis a facie inimici.

⁵ Inhabitabo in tabernaculo tuo in sæcula ; protegar in velamento alarum tuarum.

⁶ Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam ; dedisti hæreditatem timentibus nomen tuum.

⁷ Dies super Dies regis adjicies ; annos ejus usque in diem generationis et generationis :

⁸ Permanet in æternum in conspectu Dei : misericordiam et veritatem ejus quis requiret ?

⁹ Sic psalmum dicam nomini tuo in sæculum sæculi, ut reddam vota mea de die in diem.

¹ In finem, pro Idithun. Psalmus David.

² Nonne Deo subjecta erit anima mea ? ab ipso enim salutare meum.

³ Nam et ipse Deus meus et salutaris meus ; susceptor meus, non movebor amplius.

⁴ Quousque irruitis in hominem ? interficitis universi vos, tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ ?

⁵ Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere ; cucurri in siti ; ore suo benedicebant, et corde suo maledicebant.

⁶ Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea, quoniam ab ipso patientia mea ;

⁷ quia ipse Deus meus et salvator meus, adjutor meus, non emigrabo.

⁸ In Deo salutare meum et gloria mea ; Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.

⁹ Sperate in eo, omnis congregatio populi ; effundite coram illo corda vestra ; Deus adjutor noster in æternum.

¹⁰ Verumtamen vani filii hominum, mendaces filii hominum in stateris, ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.

¹¹ Nolite sperare in iniquitate, et rapinas nolite concupiscere ; divitiæ si affluant, nolite cor apponere.

¹² Semel locutus est Deus ; duo hæc audivi : quia potestas Dei est,

¹³ et tibi, Domine, misericordia : quia tu reddes unicuique juxta opera sua.

¹ Psalmus David, cum esset in deserto Idumææ.

² Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea ; quam multipliciter tibi caro mea !

³ In terra deserta, et invia, et inaquosa, sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.

⁴ Quoniam melior est misericordia tua super vitas, labia mea laudabunt te.

⁵ Sic benedicam te in vita mea ; et in nomine tuo levabo manus meas.

⁶ Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum.

⁷ Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te.

⁸ Quia fuisti adjutor meus, et in velamento alarum tuarum exsultabo.

⁹ Adhæsit anima mea post te ; me suscepit dextera tua.

¹⁰ Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam : introibunt in inferiora terræ ;

¹¹ tradentur in manus gladii ; partes vulpium erunt.

¹² Rex vero lætabitur in Deo ; laudabuntur omnes qui jurant in eo, quia obstructum est os loquentium iniqua.

¹ In finem. Psalmus David.

² Exaudi, Deus, orationem meam cum deprecor ; a timore inimici eripe animam meam.

³ Protexisti me a conventu malignantium, a multitudine operantium iniquitatem.

⁴ Quia exacuerunt ut gladium linguas suas ; intenderunt arcum rem amaram,

⁵ ut sagittent in occultis immaculatum.

⁶ Subito sagittabunt eum, et non timebunt ; firmaverunt sibi sermonem nequam. Narraverunt ut absconderent laqueos ; dixerunt : Quis videbit eos ?

⁷ Scrutati sunt iniquitates ; defecerunt scrutantes scrutinio. Accedet homo ad cor altum ;

⁸ et exaltabitur Deus. Sagittæ parvulorum factæ sunt plagæ eorum ;

⁹ et infirmatæ sunt contra eos linguæ eorum. Conturbati sunt omnes qui videbant eos ;

¹⁰ et timuit omnis homo. Et annuntiaverunt opera Dei ; et facta ejus intellexerunt.

¹¹ Lætabitur justus in Domino, et sperabit in eo ; et laudabuntur omnes recti corde.