¹ Est autem fides sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium.

² In hac enim testimonium consecuti sunt senes.

³ Fide intelligimus aptata esse sæcula verbo Dei : ut ex invisibilibus visibilia fierent.

⁴ Fide plurimam hostiam Abel, quam Cain, obtulit Deo, per quam testimonium consecutus est esse justus, testimonium perhibente muneribus ejus Deo, et per illam defunctus adhuc loquitur.

⁵ Fide Henoch translatus est ne videret mortem, et non inveniebatur, quia transtulit illum Deus : ante translationem enim testimonium habuit placuisse Deo.

⁶ Sine fide autem impossibile est placere Deo. Credere enim oportet accedentem ad Deum quia est, et inquirentibus se remunerator sit.

⁷ Fide Noë responso accepto de iis quæ adhuc non videbantur, metuens aptavit arcam in salutem domus suæ, per quam damnavit mundum : et justitiæ, quæ per fidem est, hæres est institutus.

⁸ Fide qui vocatur Abraham obedivit in locum exire, quem accepturus erat in hæreditatem : et exiit, nesciens quo iret.

⁹ Fide demoratus est in terra repromissionis, tamquam in aliena, in casulis habitando cum Isaac et Jacob cohæredibus repromissionis ejusdem.

¹⁰ Exspectabat enim fundamenta habentem civitatem : cujus artifex et conditor Deus.

¹¹ Fide et ipsa Sara sterilis virtutem in conceptionem seminis accepit, etiam præter tempus ætatis : quoniam fidelem credidit esse eum qui repromiserat.

¹² Propter quod et ab uno orti sunt (et hoc emortuo) tamquam sidera cæli in multitudinem, et sicut arena, quæ est ad oram maris, innumerabilis.

¹³ Juxta fidem defuncti sunt omnes isti, non acceptis repromissionibus, sed a longe eas aspicientes, et salutantes, et confitentes quia peregrini et hospites sunt super terram.

¹⁴ Qui enim hæc dicunt, significant se patriam inquirere.

¹⁵ Et si quidem ipsius meminissent de qua exierunt, habebant utique tempus revertendi :

¹⁶ nunc autem meliorem appetunt, id est, cælestem. Ideo non confunditur Deus vocari Deus eorum : paravit enim illis civitatem.

¹⁷ Fide obtulit Abraham Isaac, cum tentaretur, et unigenitum offerebat, qui susceperat repromissiones :

¹⁸ ad quem dictum est : Quia in Isaac vocabitur tibi semen :

¹⁹ arbitrans quia et a mortuis suscitare potens est Deus : unde eum et in parabolam accepit.

²⁰ Fide et de futuris benedixit Isaac Jacob et Esau.

²¹ Fide Jacob, moriens, singulos filiorum Joseph benedixit : et adoravit fastigium virgæ ejus.

²² Fide Joseph, moriens, de profectione filiorum Israël memoratus est, et de ossibus suis mandavit.

²³ Fide Moyses, natus, occultatus est mensibus tribus a parentibus suis, eo quod vidissent elegantem infantem, et non timuerunt regis edictum.

²⁴ Fide Moyses grandis factus negavit se esse filium filiæ Pharaonis,

²⁵ magis eligens affligi cum populo Dei, quam temporalis peccati habere jucunditatem,

²⁶ majores divitias æstimans thesauro Ægyptiorum, improperium Christi : aspiciebat enim in remunerationem.

²⁷ Fide reliquit Ægyptum, non veritus animositatem regis : invisibilem enim tamquam videns sustinuit.

²⁸ Fide celebravit Pascha, et sanguinis effusionem : ne qui vastabat primitiva, tangeret eos.

²⁹ Fide transierunt mare Rubrum tamquam per aridam terram : quod experti Ægyptii, devorati sunt.

³⁰ Fide muri Jericho corruerunt, circuitu dierum septem.

³¹ Fide Rahab meretrix non periit cum incredulis, excipiens exploratores cum pace.

³² Et quid adhuc dicam ? deficiet enim me tempus enarrantem de Gedeon, Barac, Samson, Jephte, David, Samuel, et prophetis :

³³ qui per fidem vicerunt regna, operati sunt justitiam, adepti sunt repromissiones, obturaverunt ora leonum,

³⁴ extinxerunt impetum ignis, effugerunt aciem gladii, convaluerunt de infirmitate, fortes facti sunt in bello, castra verterunt exterorum :

³⁵ acceperunt mulieres de resurrectione mortuos suos : alii autem distenti sunt non suscipientes redemptionem ut meliorem invenirent resurrectionem.

³⁶ Alii vero ludibria, et verbera experti, insuper et vincula, et carceres :

³⁷ lapidati sunt, secti sunt, tentati sunt, in occisione gladii mortui sunt, circuierunt in melotis, in pellibus caprinis, egentes, angustiati, afflicti :

³⁸ quibus dignus non erat mundus : in solitudinibus errantes, in montibus, in speluncis, et in cavernis terræ.

³⁹ Et hi omnes testimonio fidei probati, non acceperunt repromissionem,

⁴⁰ Deo pro nobis melius aliquid providente, ut non sine nobis consummarentur.

¹ Ideoque et nos tantam habentes impositam nubem testium, deponentes omne pondus, et circumstans nos peccatum, per patientiam curramus ad propositum nobis certamen :

² aspicientes in auctorem fidei, et consummatorem Jesum, qui proposito sibi gaudio sustinuit crucem, confusione contempta, atque in dextera sedis Dei sedet.

³ Recogitate enim eum qui talem sustinuit a peccatoribus adversum semetipsum contradictionem : ut ne fatigemini, animis vestris deficientes.

⁴ Nondum enim usque ad sanguinem restitistis, adversus peccatum repugnantes :

⁵ et obliti estis consolationis, quæ vobis tamquam filiis loquitur, dicens : Fili mi, noli negligere disciplinam Domini : neque fatigeris dum ab eo argueris.

⁶ Quem enim diligit Dominus, castigat : flagellat autem omnem filium, quem recipit.

⁷ In disciplina perseverate. Tamquam filiis vobis offert se Deus : quis enim filius, quem non corripit pater ?

⁸ quod si extra disciplinam estis, cujus participes facti sunt omnes : ergo adulteri, et non filii estis.

⁹ Deinde patres quidem carnis nostræ, eruditores habuimus, et reverebamur eos, non multo magis obtemperabimus Patri spirituum, et vivemus ?

¹⁰ Et illi quidem in tempore paucorum dierum, secundum voluntatem suam erudiebant nos : hic autem ad id quod utile est in recipiendo sanctificationem ejus.

¹¹ Omnis autem disciplina in præsenti quidem videtur non esse gaudii, sed mœroris : postea autem fructum pacatissimum exercitatis per eam, reddet justitiæ.

¹² Propter quod remissas manus, et soluta genua erigite,

¹³ et gressus rectos facite pedibus vestris : ut non claudicans quis erret, magis autem sanetur.

¹⁴ Pacem sequimini cum omnibus, et sanctimoniam, sine qua nemo videbit Deum :

¹⁵ contemplantes nequis desit gratiæ Dei : ne qua radix amaritudinis sursum germinans impediat, et per illam inquinentur multi.

¹⁶ Ne quis fornicator, aut profanus ut Esau : qui propter unam escam vendidit primitiva sua :

¹⁷ scitote enim quoniam et postea cupiens hæreditare benedictionem, reprobatus est : non enim invenit pœnitentiæ locum, quamquam cum lacrimis inquisisset eam.

¹⁸ Non enim accessistis ad tractabilem montem, et accensibilem ignem, et turbinem, et caliginem, et procellam,

¹⁹ et tubæ sonum, et vocem verborum, quam qui audierunt, excusaverunt se, ne eis fieret verbum.

²⁰ Non enim portabant quod dicebatur : Et si bestia tetigerit montem, lapidabitur.

²¹ Et ita terribile erat quod videbatur. Moyses dixit : Exterritus sum, et tremebundus.

²² Sed accessistis ad Sion montem, et civitatem Dei viventis, Jerusalem cælestem, et multorum millium angelorum frequentiam,

²³ et ecclesiam primitivorum, qui conscripti sunt in cælis, et judicem omnium Deum, et spiritus justorum perfectorum,

²⁴ et testamenti novi mediatorem Jesum, et sanguinis aspersionem melius loquentem quam Abel.

²⁵ Videte ne recusetis loquentem. Si enim illi non effugerunt, recusantes eum, qui super terram loquebatur : multo magis nos, qui de cælis loquentem nobis avertimus.

²⁶ Cujus vox movit terram tunc : nunc autem repromittit, dicens : Adhuc semel, et ego movebo non solum terram, sed et cælum.

²⁷ Quod autem, Adhuc semel, dicit : declarat mobilium translationem tamquam factorum, ut maneant ea quæ sunt immobilia.

²⁸ Itaque regnum immobile suscipientes, habemus gratiam : per quam serviamus placentes Deo, cum metu et reverentia.

²⁹ Etenim Deus noster ignis consumens est.

¹ Caritas fraternitatis maneat in vobis,

² et hospitalitatem nolite oblivisci : per hanc enim latuerunt quidam, angelis hospitio receptis.

³ Mementote vinctorum, tamquam simul vincti : et laborantium, tamquam et ipsi in corpore morantes.

⁴ Honorabile connubium in omnibus, et thorus immaculatus. Fornicatores enim, et adulteros judicabit Deus.

⁵ Sint mores sine avaritia, contenti præsentibus : ipse enim dixit : Non te deseram, neque derelinquam :

⁶ ita ut confidenter dicamus : Dominus mihi adjutor : non timebo quid faciat mihi homo.

⁷ Mementote præpositorum vestrorum, qui vobis locuti sunt verbum Dei : quorum intuentes exitum conversationis, imitamini fidem.

⁸ Jesus Christus heri, et hodie : ipse et in sæcula.

⁹ Doctrinis variis et peregrinis nolite abduci. Optimum est enim gratia stabilire cor, non escis : quæ non profuerunt ambulantibus in eis.

¹⁰ Habemus altare, de quo edere non habent potestatem, qui tabernaculo deserviunt.

¹¹ Quorum enim animalium infertur sanguis pro peccato in Sancta per pontificem, horum corpora cremantur extra castra.

¹² Propter quod et Jesus, ut sanctificaret per suum sanguinem populum, extra portam passus est.

¹³ Exeamus igitur ad eum extra castra, improperium ejus portantes.

¹⁴ Non enim habemus hic manentem civitatem, sed futuram inquirimus.

¹⁵ Per ipsum ergo offeramus hostiam laudis semper Deo, id est, fructum labiorum confitentium nomini ejus.

¹⁶ Beneficentiæ autem et communionis nolite oblivisci : talibus enim hostiis promeretur Deus.

¹⁷ Obedite præpositis vestris, et subjacete eis. Ipsi enim pervigilant quasi rationem pro animabus vestris reddituri, ut cum gaudio hoc faciant, et non gementes : hoc enim non expedit vobis.

¹⁸ Orate pro nobis : confidimus enim quia bonam conscientiam habemus in omnibus bene volentes conversari.

¹⁹ Amplius autem deprecor vos hoc facere, quo celerius restituar vobis.

²⁰ Deus autem pacis, qui eduxit de mortuis pastorem magnum ovium, in sanguine testamenti æterni, Dominum nostrum Jesum Christum,

²¹ aptet vos in omni bono, ut faciatis ejus voluntatem : faciens in vobis quod placeat coram se per Jesum Christum : cui est gloria in sæcula sæculorum. Amen.

²² Rogo autem vos fratres, ut sufferatis verbum solatii. Etenim perpaucis scripsi vobis.

²³ Cognoscite fratrem nostrum Timotheum dimissum : cum quo (si celerius venerit) videbo vos.

²⁴ Salutate omnes præpositos vestros, et omnes sanctos. Salutant vos de Italia fratres.

²⁵ Gratia cum omnibus vobis. Amen.