¹ Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens :

² Præcipe filiis Israël, ut afferant tibi oleum de olivis purissimum, ac lucidum, ad concinnandas lucernas jugiter,

³ extra velum testimonii in tabernaculo fœderis. Ponetque eas Aaron a vespere usque ad mane coram Domino, cultu rituque perpetuo in generationibus vestris.

⁴ Super candelabrum mundissimum ponentur semper in conspectu Domini.

⁵ Accipies quoque similam, et coques ex ea duodecim panes, qui singuli habebunt duas decimas :

⁶ quorum senos altrinsecus super mensam purissimam coram Domino statues :

⁷ et pones super eos thus lucidissimum, ut sit panis in monimentum oblationis Domini.

⁸ Per singula sabbata mutabuntur coram Domino suscepti a filiis Israël fœdere sempiterno :

⁹ eruntque Aaron et filiorum ejus, ut comedant eos in loco sancto : quia Sanctum sanctorum est de sacrificiis Domini jure perpetuo.

¹⁰ Ecce autem egressus filius mulieris Israëlitidis, quem peperat de viro ægyptio inter filios Israël, jurgatus est in castris cum viro Israëlita.

¹¹ Cumque blasphemasset nomen, et maledixisset ei, adductus est ad Moysen. (Vocabatur autem mater ejus Salumith, filia Dabri de tribu Dan.)

¹² Miseruntque eum in carcerem, donec nossent quid juberet Dominus.

¹³ Qui locutus est ad Moysen,

¹⁴ dicens : Educ blasphemum extra castra, et ponant omnes qui audierunt, manus suas super caput ejus, et lapidet eum populus universus.

¹⁵ Et ad filios Israël loqueris : Homo, qui maledixerit Deo suo, portabit peccatum suum ;

¹⁶ et qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur : lapidibus opprimet eum omnis multitudo, sive ille civis, sive peregrinus fuerit. Qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur.

¹⁷ Qui percusserit, et occiderit hominem, morte moriatur.

¹⁸ Qui percusserit animal, reddet vicarium, id est, animam pro anima.

¹⁹ Qui irrogaverit maculam cuilibet civium suorum, sicut fecit, sic fiet ei :

²⁰ fracturam pro fractura, oculum pro oculo, dentem pro dente restituet : qualem inflixerit maculam, talem sustinere cogetur.

²¹ Qui percusserit jumentum, reddet aliud. Qui percusserit hominem, punietur.

²² Æquum judicium sit inter vos, sive peregrinus, sive civis peccaverit : quia ego sum Dominus Deus vester.

²³ Locutusque est Moyses ad filios Israël : et eduxerunt eum, qui blasphemaverat, extra castra, ac lapidibus oppresserunt. Feceruntque filii Israël sicut præceperat Dominus Moysi.

¹ Locutusque est Dominus ad Moysen in monte Sinai, dicens :

² Loquere filiis Israël, et dices ad eos : Quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis, sabbatizes sabbatum Domino.

³ Sex annis seres agrum tuum, et Sex annis putabis vineam tuam, colligesque fructus ejus :

⁴ septimo autem anno sabbatum erit terræ, requietionis Domini : agrum non seres, et vineam non putabis.

⁵ Quæ sponte gignet humus, non metes : et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam : annus enim requietionis terræ est :

⁶ sed erunt vobis in cibum, tibi et servo tuo, ancillæ et mercenario tuo, et advenæ qui peregrinantur apud te :

⁷ jumentis tuis et pecoribus, omnia quæ nascuntur præbebunt cibum.

⁸ Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum, id est, septies septem, quæ simul faciunt annos quadraginta novem :

⁹ et clanges buccina mense septimo, decima die mensis, propitiationis tempore, in universa terra vestra.

¹⁰ Sanctificabisque annum quinquagesimum, et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terræ tuæ : ipse est enim jubilæus. Revertetur homo ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam :

¹¹ quia jubilæus est, et quinquagesimus annus. Non seretis neque metetis sponte in agro nascentia, et primitias vindemiæ non colligetis,

¹² ob sanctificationem jubilæi : sed statim oblata comedetis.

¹³ Anno jubilæi, redient omnes ad possessiones suas.

¹⁴ Quando vendes quippiam civi tuo, vel emes ab eo, ne contristes fratrem tuum, sed juxta numerum annorum jubilæi emes ab eo,

¹⁵ et juxta supputationem frugum vendet tibi.

¹⁶ Quanto plures anni remanserint post jubilæum, tanto crescet et pretium : et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit : tempus enim frugum vendet tibi.

¹⁷ Nolite affligere contribules vestros, sed timeat unusquisque Deum suum, quia ego Dominus Deus vester.

¹⁸ Facite præcepta mea, et judicia custodite, et implete ea : ut habitare possitis in terra absque ullo pavore,

¹⁹ et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, nullius impetum formidantes.

²⁰ Quod si dixeritis : Quid comedemus anno septimo, si non severimus, neque collegerimus fruges nostras ?

²¹ dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium annorum :

²² seretisque anno octavo, et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum : donec nova nascantur, edetis vetera.

²³ Terra quoque non vendetur in perpetuum, quia mea est, et vos advenæ et coloni mei estis :

²⁴ unde cuncta regio possessionis vestræ sub redemptionis conditione vendetur.

²⁵ Si attenuatus frater tuus vendiderit possessiunculam suam, et voluerit propinquus ejus, potest redimere quod ille vendiderat.

²⁶ Sin autem non habuerit proximum, et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire,

²⁷ computabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit : et quod reliquum est, reddet emptori, sicque recipiet possessionem suam.

²⁸ Quod si non invenerit manus ejus ut reddat pretium, habebit emptor quod emerat, usque ad annum jubilæum. In ipso enim omnis venditio redibit ad dominum et ad possessorem pristinum.

²⁹ Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus.

³⁰ Si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam, et posteri ejus in perpetuum, et redimi non poterit, etiam in jubilæo.

³¹ Sin autem in villa domus, quæ muros non habet, agrorum jure vendetur : si ante redempta non fuerit, in jubilæo revertetur ad dominum.

³² Ædes Levitarum quæ in urbibus sunt, semper possunt redimi :

³³ si redemptæ non fuerint, in jubilæo revertentur ad dominos, quia domus urbium Levitarum pro possessionibus sunt inter filios Israël.

³⁴ Suburbana autem eorum non veneant, quia possessio sempiterna est.

³⁵ Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirmus manu, et susceperis eum quasi advenam et peregrinum, et vixerit tecum,

³⁶ ne accipias usuras ab eo, nec amplius quam dedisti : time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te.

³⁷ Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram, et frugum superabundantiam non exiges.

³⁸ Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut darem vobis terram Chanaan, et essem vester Deus.

³⁹ Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus, non eum opprimes servitute famulorum,

⁴⁰ sed quasi mercenarius et colonus erit : usque ad annum jubilæum operabitur apud te,

⁴¹ et postea egredietur cum liberis suis, et revertetur ad cognationem, ad possessionem patrum suorum.

⁴² Mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de terra Ægypti : non veneant conditione servorum :

⁴³ ne affligas eum per potentiam, sed metuito Deum tuum.

⁴⁴ Servus et ancilla sint vobis de nationibus quæ in circuitu vestro sunt :

⁴⁵ et de advenis qui peregrinantur apud vos, vel qui ex his nati fuerint in terra vestra, hos habebitis famulos :

⁴⁶ et hæreditario jure transmittetis ad posteros, ac possidebitis in æternum : fratres autem vestros filios Israël ne opprimatis per potentiam.

⁴⁷ Si invaluerit apud vos manus advenæ atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei, aut cuiquam de stirpe ejus :

⁴⁸ post venditionem potest redimi. Qui voluerit ex fratribus suis, redimet eum,

⁴⁹ et patruus, et patruelis, et consanguineus, et affinis. Sin autem et ipse potuerit, redimet se,

⁵⁰ supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suæ usque ad annum jubilæum : et pecunia, qua venditus fuerat, juxta annorum numerum, et rationem mercenarii supputata.

⁵¹ Si plures fuerint anni qui remanent usque ad jubilæum, secundum hos reddet et pretium :

⁵² si pauci, ponet rationem cum eo juxta annorum numerum, et reddet emptori quod reliquum est annorum,

⁵³ quibus ante servivit mercedibus imputatis : non affliget eum violenter in conspectu tuo.

⁵⁴ Quod si per hæc redimi non potuerit, anno jubilæo egredietur cum liberis suis.

⁵⁵ Mei enim sunt servi filii Israël, quos eduxi de terra Ægypti.

¹ Ego Dominus Deus vester : non facietis vobis idolum, et sculptile, nec titulos erigetis, nec insignem lapidem ponetis in terra vestra, ut adoretis eum. Ego enim sum Dominus Deus vester.

² Custodite sabbata mea, et pavete ad sanctuarium meum. Ego Dominus.

³ Si in præceptis meis ambulaveritis, et mandata mea custodieritis, et feceritis ea, dabo vobis pluvias temporibus suis,

⁴ et terra gignet germen suum, et pomis arbores replebuntur.

⁵ Apprehendet messium tritura vindemiam, et vindemia occupabit sementem : et comedetis panem vestrum in saturitate, et absque pavore habitabitis in terra vestra.

⁶ Dabo pacem in finibus vestris : dormietis, et non erit qui exterreat. Auferam malas bestias, et gladius non transibit terminos vestros.

⁷ Persequemini inimicos vestros, et corruent coram vobis.

⁸ Persequentur quinque de vestris centum alienos, et centum de vobis decem millia : cadent inimici vestri gladio in conspectu vestro.

⁹ Respiciam vos, et crescere faciam : multiplicabimini, et firmabo pactum meum vobiscum.

¹⁰ Comedetis vetustissima veterum, et vetera novis supervenientibus projicietis.

¹¹ Ponam tabernaculum meum in medio vestri, et non abjiciet vos anima mea.

¹² Ambulabo inter vos, et ero Deus vester, vosque eritis populus meus.

¹³ Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægyptiorum, ne serviretis eis : et qui confregi catenas cervicum vestrarum, ut incederetis erecti.