¹ Et cum appropinquassent Jerosolymis, et venissent Bethphage ad montem Oliveti : tunc Jesus misit duos discipulos,

² dicens eis : Ite in castellum, quod contra vos est, et statim invenietis asinam alligatam, et pullum cum ea : solvite, et adducite mihi :

³ et si quis vobis aliquid dixerit, dicite quia Dominus his opus habet : et confestim dimittet eos.

⁴ Hoc autem totum factum est, ut adimpleretur quod dictum est per prophetam dicentem :

⁵ Dicite filiæ Sion : Ecce rex tuus venit tibi mansuetus, sedens super asinam, et pullum filium subjugalis.

⁶ Euntes autem discipuli fecerunt sicut præcepit illis Jesus.

⁷ Et adduxerunt asinam, et pullum : et imposuerunt super eos vestimenta sua, et eum desuper sedere fecerunt.

⁸ Plurima autem turba straverunt vestimenta sua in via : alii autem cædebant ramos de arboribus, et sternebant in via :

⁹ turbæ autem, quæ præcedebant, et quæ sequebantur, clamabant, dicentes : Hosanna filio David : benedictus, qui venit in nomine Domini : hosanna in altissimis.

¹⁰ Et cum intrasset Jerosolymam, commota est universa civitas, dicens : Quis est hic ?

¹¹ Populi autem dicebant : Hic est Jesus propheta a Nazareth Galilææ.

¹² Et intravit Jesus in templum Dei, et ejiciebat omnes vendentes et ementes in templo, et mensas numulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit :

¹³ et dicit eis : Scriptum est : Domus mea domus orationis vocabitur : vos autem fecistis illam speluncam latronum.

¹⁴ Et accesserunt ad eum cæci, et claudi in templo : et sanavit eos.

¹⁵ Videntes autem principes sacerdotum et scribæ mirabilia quæ fecit, et pueros clamantes in templo, et dicentes : Hosanna filio David : indignati sunt,

¹⁶ et dixerunt ei : Audis quid isti dicunt ? Jesus autem dixit eis : Utique. Numquam legistis : Quia ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem ?

¹⁷ Et relictis illis, abiit foras extra civitatem in Bethaniam : ibique mansit.

¹⁸ Mane autem revertens in civitatem, esuriit.

¹⁹ Et videns fici arborem unam secus viam, venit ad eam : et nihil invenit in ea nisi folia tantum, et ait illi : Numquam ex te fructus nascatur in sempiternum. Et arefacta est continuo ficulnea.

²⁰ Et videntes discipuli, mirati sunt, dicentes : Quomodo continuo aruit ?

²¹ Respondens autem Jesus, ait eis : Amen dico vobis, si habueritis fidem, et non hæsitaveritis, non solum de ficulnea facietis, sed et si monti huic dixeritis : Tolle, et jacta te in mare, fiet.

²² Et omnia quæcumque petieritis in oratione credentes, accipietis.

²³ Et cum venisset in templum, accesserunt ad eum docentem principes sacerdotum, et seniores populi, dicentes : In qua potestate hæc facis ? et quis tibi dedit hanc potestatem ?

²⁴ Respondens Jesus dixit eis : Interrogabo vos et ego unum sermonem : quem si dixeritis mihi, et ego vobis dicam in qua potestate hæc facio.

²⁵ Baptismus Joannis unde erat ? e cælo, an ex hominibus ? At illi cogitabant inter se, dicentes :

²⁶ Si dixerimus, e cælo, dicet nobis : Quare ergo non credidistis illi ? Si autem dixerimus, ex hominibus, timemus turbam : omnes enim habebant Joannem sicut prophetam.

²⁷ Et respondentes Jesu, dixerunt : Nescimus. Ait illis et ipse : Nec ego dico vobis in qua potestate hæc facio.

²⁸ Quid autem vobis videtur ? Homo quidam habebat duos filios, et accedens ad primum, dixit : Fili, vade hodie, operare in vinea mea.

²⁹ Ille autem respondens, ait : Nolo. Postea autem, pœnitentia motus, abiit.

³⁰ Accedens autem ad alterum, dixit similiter. At ille respondens, ait : Eo, domine, et non ivit :

³¹ quis ex duobus fecit voluntatem patris ? Dicunt ei : Primus. Dicit illis Jesus : Amen dico vobis, quia publicani et meretrices præcedent vos in regnum Dei.

³² Venit enim ad vos Joannes in via justitiæ, et non credidistis ei : publicani autem et meretrices crediderunt ei : vos autem videntes nec pœnitentiam habuistis postea, ut crederetis ei.

³³ Aliam parabolam audite : Homo erat paterfamilias, qui plantavit vineam, et sepem circumdedit ei, et fodit in ea torcular, et ædificavit turrim, et locavit eam agricolis, et peregre profectus est.

³⁴ Cum autem tempus fructuum appropinquasset, misit servos suos ad agricolas, ut acciperent fructus ejus.

³⁵ Et agricolæ, apprehensis servis ejus, alium ceciderunt, alium occiderunt, alium vero lapidaverunt.

³⁶ Iterum misit alios servos plures prioribus, et fecerunt illis similiter.

³⁷ Novissime autem misit ad eos filium suum, dicens : Verebuntur filium meum.

³⁸ Agricolæ autem videntes filium dixerunt intra se : Hic est hæres, venite, occidamus eum, et habebimus hæreditatem ejus.

³⁹ Et apprehensum eum ejecerunt extra vineam, et occiderunt.

⁴⁰ Cum ergo venerit dominus vineæ, quid faciet agricolis illis ?

⁴¹ Aiunt illi : Malos male perdet : et vineam suam locabit aliis agricolis, qui reddant ei fructum temporibus suis.

⁴² Dicit illis Jesus : Numquam legistis in Scripturis : Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli : a Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris ?

⁴³ Ideo dico vobis, quia auferetur a vobis regnum Dei, et dabitur genti facienti fructus ejus.

⁴⁴ Et qui ceciderit super lapidem istum, confringetur : super quem vero ceciderit, conteret eum.

⁴⁵ Et cum audissent principes sacerdotum et pharisæi parabolas ejus, cognoverunt quod de ipsis diceret.

⁴⁶ Et quærentes eum tenere, timuerunt turbas : quoniam sicut prophetam eum habebant.

¹ Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens :

² Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo.

³ Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire.

⁴ Iterum misit alios servos, dicens : Dicite invitatis : Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata : venite ad nuptias.

⁵ Illi autem neglexerunt : et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam :

⁶ reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt.

⁷ Rex autem cum audisset, iratus est : et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit.

⁸ Tunc ait servis suis : Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni :

⁹ ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias.

¹⁰ Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos : et impletæ sunt nuptiæ discumbentium.

¹¹ Intravit autem rex ut viderent discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali.

¹² Et ait illi : Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem ? At ille obmutavit.

¹³ Tunc dicit rex ministris : Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores : ibi erit fletus et stridor dentium.

¹⁴ Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.

¹⁵ Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone.

¹⁶ Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum :

¹⁷ dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non ?

¹⁸ Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait : Quid me tentatis hypocritæ ?

¹⁹ Ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium.

²⁰ Et ait illis Jesus : Cujus est imago hæc, et superscriptio ?

²¹ Dicunt ei : Cæsaris. Tunc ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo.

²² Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.

²³ In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem : et interrogaverunt eum,

²⁴ dicentes : Magister, Moyses dixit : Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo.

²⁵ Erant autem apud nos septem fratres : et primus, uxore ducta, defunctus est : et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo.

²⁶ Similiter secundus, et tertius usque ad septimum.

²⁷ Novissime autem omnium et mulier defuncta est.

²⁸ In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor ? omnes enim habuerunt eam.

²⁹ Respondens autem Jesus, ait illis : Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei.

³⁰ In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cælo.

³¹ De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis :

³² Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ? Non est Deus mortuorum, sed viventium.

³³ Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus.

³⁴ Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum :

³⁵ et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum :

³⁶ Magister, quod est mandatum magnum in lege ?

³⁷ Ait illi Jesus : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua.

³⁸ Hoc est maximum, et primum mandatum.

³⁹ Secundum autem simile est huic : Diliges proximum tuum, sicut teipsum.

⁴⁰ In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ.

⁴¹ Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus,

⁴² dicens : Quid vobis videtur de Christo ? cujus filius est ? Dicunt ei : David.

⁴³ Ait illis : Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens :

⁴⁴ Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum ?

⁴⁵ Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est ?

⁴⁶ Et nemo poterat ei respondere verbum : neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare.