²⁸ Et his dictis, præcedebat ascendens Jerosolymam.

²⁹ Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage et Bethaniam, ad montem qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos,

³⁰ dicens : Ite in castellum quod contra est : in quod introëuntes, invenietis pullum asinæ alligatum, cui nemo umquam hominum sedit : solvite illum, et adducite.

³¹ Et si quis vos interrogaverit : Quare solvitis ? sic dicetis ei : Quia Dominus operam ejus desiderat.

³² Abierunt autem qui missi erant : et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum.

³³ Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini ejus ad illos : Quid solvitis pullum ?

³⁴ At illi dixerunt : Quia Dominus eum necessarium habet.

³⁵ Et duxerunt illum ad Jesum. Et jacentes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Jesum.

³⁶ Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via :

³⁷ et cum appropinquaret jam ad descensum montis Oliveti, cœperunt omnes turbæ discipulorum gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus,

³⁸ dicentes : Benedictus, qui venit rex in nomine Domini : pax in cælo, et gloria in excelsis.

³⁹ Et quidam pharisæorum de turbis dixerunt ad illum : Magister, increpa discipulos tuos.

⁴⁰ Quibus ipse ait : Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.

⁴¹ Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens :

⁴² Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi : nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis.

⁴³ Quia venient dies in te : et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te : et coangustabunt te undique :

⁴⁴ et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem : eo quod non cognoveris tempus visitationis tuæ.

⁴⁵ Et ingressus in templum, cœpit ejicere vendentes in illo, et ementes,

⁴⁶ dicens illis : Scriptum est : Quia domus mea domus orationis est : vos autem fecistis illam speluncam latronum.

⁴⁷ Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et scribæ, et princeps plebis quærebant illum perdere :

⁴⁸ et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum.

¹ Et factum est in una dierum, docente illo populum in templo, et evangelizante, convenerunt principes sacerdotum, et scribæ cum senioribus,

² et aiunt dicentes ad illum : Dic nobis in qua potestate hæc facis ? aut quis est qui dedit tibi hanc potestatem ?

³ Respondens autem Jesus, dixit ad illos : Interrogabo vos et ego unum verbum. Respondete mihi :

⁴ baptismus Joannis de cælo erat, an ex hominibus ?

⁵ At illi cogitabant intra se, dicentes : Quia si dixerimus : De cælo, dicet : Quare ergo non credidistis illi ?

⁶ Si autem dixerimus : Ex hominibus, plebs universa lapidabit nos : certi sunt enim Joannem prophetam esse.

⁷ Et responderunt se nescire unde esset.

⁸ Et Jesus ait illis : Neque ego dico vobis in qua potestate hæc facio.

⁹ Cœpit autem dicere ad plebem parabolam hanc : Homo plantavit vineam, et locavit eam colonis : et ipse peregre fuit multis temporibus.

¹⁰ Et in tempore misit ad cultores servum, ut de fructu vineæ darent illi. Qui cæsum dimiserunt eum inanem.

¹¹ Et addidit alterum servum mittere. Illi autem hunc quoque cædentes, et afficientes contumelia, dimiserunt inanem.

¹² Et addidit tertium mittere : qui et illum vulnerantes ejecerunt.

¹³ Dixit autem dominus vineæ : Quid faciam ? Mittam filium meum dilectum : forsitan, cum hunc viderint, verebuntur.

¹⁴ Quem cum vidissent coloni, cogitaverunt intra se, dicentes : Hic est hæres, occidamus illum, ut nostra fiat hæreditas.

¹⁵ Et ejectum illum extra vineam, occiderunt. Quid ergo faciet illis dominus vineæ ?

¹⁶ veniet, et perdet colonos istos, et dabit vineam aliis. Quo audito, dixerunt illi : Absit.

¹⁷ Ille autem aspiciens eos, ait : Quid est ergo hoc quod scriptum est : Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli ?

¹⁸ Omnis qui ceciderit super illum lapidem, conquassabitur : super quem autem ceciderit, comminuet illum.

¹⁹ Et quærebant principes sacerdotum et scribæ mittere in illum manus illa hora, et timuerunt populum : cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem hanc.

²⁰ Et observantes miserunt insidiatores, qui se justos simularent, ut caparent eum in sermone, ut traderent illum principatui, et potestati præsidis.

²¹ Et interrogaverunt eum, dicentes : Magister, scimus quia recte dicis et doces : et non accipis personam, sed viam Dei in veritate doces.

²² Licet nobis tributum dare Cæsari, an non ?

²³ Considerans autem dolum illorum, dixit ad eos : Quid me tentatis ?

²⁴ ostendite mihi denarium. Cujus habet imaginem et inscriptionem ? Respondentes dixerunt ei : Cæsaris.

²⁵ Et ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo.

²⁶ Et non potuerunt verbum ejus reprehendere coram plebe : et mirati in responso ejus, tacuerunt.

²⁷ Accesserunt autem quidam sadducæorum, qui negant esse resurrectionem, et interrogaverunt eum,

²⁸ dicentes : Magister, Moyses scripsit nobis : Si frater alicujus mortuus fuerit habens uxorem, et hic sine liberis fuerit, ut accipiat eam frater ejus uxorem, et suscitet semen fratri suo.

²⁹ Septem ergo fratres erant : et primus accepit uxorem, et mortuus est sine filiis.

³⁰ Et sequens accepit illam, et ipse mortuus est sine filio.

³¹ Et tertius accepit illam. Similiter et omnes septem, et non reliquerunt semen, et mortui sunt.

³² Novissime omnium mortua est et mulier.

³³ In resurrectione ergo, cujus eorum erit uxor ? siquidem septem habuerunt eam uxorem.

³⁴ Et ait illis Jesus : Filii hujus sæculi nubunt, et traduntur ad nuptias :

³⁵ illi vero qui digni habebuntur sæculo illo, et resurrectione ex mortuis, neque nubent, neque ducent uxores :

³⁶ neque enim ultra mori potuerunt : æquales enim angelis sunt, et filii sunt Dei, cum sint filii resurrectionis.

³⁷ Quia vero resurgant mortui, et Moyses ostendit secus rubum, sicut dicit Dominum, Deum Abraham, et Deum Isaac, et Deum Jacob.

³⁸ Deus autem non est mortuorum, sed vivorum : omnes enim vivunt ei.

³⁹ Respondentes autem quidam scribarum, dixerunt ei : Magister, bene dixisti.

⁴⁰ Et amplius non audebant eum quidquam interrogare.

⁴¹ Dixit autem ad illos : Quomodo dicunt Christum filium esse David ?

⁴² et ipse David dicit in libro Psalmorum : Dixit Dominus Domino meo : sede a dextris meis,

⁴³ donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.

⁴⁴ David ergo Dominum illum vocat : et quomodo filius ejus est ?

⁴⁵ Audiente autem omni populo, dixit discipulis suis :

⁴⁶ Attendite a scribis, qui volunt ambulare in stolis, et amant salutationes in foro, et primas cathedras in synagogis, et primos discubitus in conviviis,

⁴⁷ qui devorant domos viduarum, simulantes longam orationem : hi accipient damnationem majorem.

¹ Respiciens autem, vidit eos qui mittebant munera sua in gazophylacium, divites.

² Vidit autem et quamdam viduam pauperculam mittentem æra minuta duo.

³ Et dixit : Vere dico vobis, quia vidua hæc pauper plus quam omnes misit.

⁴ Nam omnes hi ex abundanti sibi miserunt in munera Dei : hæc autem ex eo quod deest illi, omnem victum suum quem habuit, misit.

⁵ Et quibusdam dicentibus de templo quod bonis lapidibus et donis ornatum esset, dixit :

⁶ Hæc quæ videtis, venient dies in quibus non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur.

⁷ Interrogaverunt autem illum, dicentes : Præceptor, quando hæc erunt, et quod signum cum fieri incipient ?

⁸ Qui dixit : Videte ne seducamini : multi enim venient in nomine meo, dicentes quia ego sum : et tempus appropinquavit : nolite ergo ire post eos.

⁹ Cum autem audieritis prælia et seditiones, nolite terreri : oportet primum hæc fieri, sed nondum statim finis.