¹ Recordatus autem Deus Noë, cunctorumque animantium, et omnium jumentorum, quæ erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutæ sunt aquæ.

² Et clausi sunt fontes abyssi, et cataractæ cæli : et prohibitæ sunt pluviæ de cælo.

³ Reversæque sunt aquæ de terra euntes et redeuntes : et cœperunt minui post centum quinquaginta dies.

⁴ Requievitque arca mense septimo, vigesimo septimo die mensis, super montes Armeniæ.

⁵ At vero aquæ ibant et decrescebant usque ad decimum mensem : decimo enim mense, primo die mensis, apparuerunt cacumina montium.

⁶ Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noë fenestram arcæ, quam fecerat, dimisit corvum,

⁷ qui egrediebatur, et non revertebatur, donec siccarentur aquæ super terram.

⁸ Emisit quoque columbam post eum, ut videret si jam cessassent aquæ super faciem terræ.

⁹ Quæ cum non invenisset ubi requiesceret pes ejus, reversa est ad eum in arcam : aquæ enim erant super universam terram : extenditque manum, et apprehensam intulit in arcam.

¹⁰ Expectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca.

¹¹ At illa venit ad eum ad vesperam, portans ramum olivæ virentibus foliis in ore suo : intellexit ergo Noë quod cessassent aquæ super terram.

¹² Expectavitque nihilominus septem alios dies : et emisit columbam, quæ non est reversa ultra ad eum.

¹³ Igitur sexcentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis, imminutæ sunt aquæ super terram : et aperiens Noë tectum arcæ, aspexit, viditque quod exsiccata esset superficies terræ.

¹⁴ Mense secundo, septimo et vigesimo die mensis arefacta est terra.

¹⁵ Locutus est autem Deus ad Noë, dicens :

¹⁶ Egredere de arca, tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum.

¹⁷ Cuncta animantia, quæ sunt apud te, ex omni carne, tam in volatilibus quam in bestiis et universis reptilibus, quæ reptant super terram, educ tecum, et ingredimini super terram : crescite et multiplicamini super eam.

¹⁸ Egressus est ergo Noë, et filii ejus : uxor illius, et uxores filiorum ejus cum eo.

¹⁹ Sed et omnia animantia, jumenta, et reptilia quæ reptant super terram, secundum genus suum, egressa sunt de arca.

²⁰ Ædificavit autem Noë altare Domino : et tollens de cunctis pecoribus et volucribus mundis, obtulit holocausta super altare.

²¹ Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et ait : Nequaquam ultra maledicam terræ propter homines : sensus enim et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua : non igitur ultra percutiam omnem animam viventem sicut feci.

²² Cunctis diebus terræ, sementis et messis, frigus et æstus, æstas et hiems, nox et dies non requiescent.

¹ Benedixitque Deus Noë et filiis ejus. Et dixit ad eos : Crescite, et multiplicamini, et replete terram.

² Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terræ, et super omnes volucres cæli, cum universis quæ moventur super terram : omnes pisces maris manui vestræ traditi sunt.

³ Et omne, quod movetur et vivit, erit vobis in cibum : quasi olera virentia tradidi vobis omnia.

⁴ Excepto, quod carnem cum sanguine non comedetis.

⁵ Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum bestiarum : et de manu hominis, de manu viri, et fratris ejus requiram animam hominis.

⁶ Quicumque effuderit humanum sanguinem, fundetur sanguis illius : ad imaginem quippe Dei factus est homo.

⁷ Vos autem crescite et multiplicamini, et ingredimini super terram, et implete eam.

⁸ Hæc quoque dixit Deus ad Noë, et ad filios ejus cum eo :

⁹ Ecce ego statuam pactum meum vobiscum, et cum semine vestro post vos :

¹⁰ et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum, tam in volucribus quam in jumentis et pecudibus terræ cunctis, quæ egressa sunt de arca, et universis bestiis terræ.

¹¹ Statuam pactum meum vobiscum, et nequaquam ultra interficietur omnis caro aquis diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans terram.

¹² Dixitque Deus : Hoc signum fœderis quod do inter me et vos, et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum in generationes sempiternas :

¹³ arcum meum ponam in nubibus, et erit signum fœderis inter me et inter terram.

¹⁴ Cumque obduxero nubibus cælum, apparebit arcus meus in nubibus :

¹⁵ et recordabor fœderis mei vobiscum, et cum omni anima vivente quæ carnem vegetat : et non erunt ultra aquæ diluvii ad delendum universam carnem.

¹⁶ Eritque arcus in nubibus, et videbo illum, et recordabor fœderis sempiterni quod pactum est inter Deum et omnem animam viventem universæ carnis quæ est super terram.

¹⁷ Dixitque Deus ad Noë : Hoc erit signum fœderis, quod constitui inter me et omnem carnem super terram.

¹⁸ Erant ergo filii Noë, qui egressi sunt de arca, Sem, Cham et Japheth : porro Cham ipse est pater Chanaan.

¹⁹ Tres isti filii sunt Noë : et ab his disseminatum est omne genus hominum super universam terram.

²⁰ Cœpitque Noë vir agricola exercere terram, et plantavit vineam.

²¹ Bibensque vinum inebriatus est, et nudatus in tabernaculo suo.

²² Quod cum vidisset Cham, pater Chanaan, verenda scilicet patris sui esse nudata, nuntiavit duobus fratribus suis foras.

²³ At vero Sem et Japheth pallium imposuerunt humeris suis, et incedentes retrorsum, operuerunt verenda patris sui : faciesque eorum aversæ erant, et patris virilia non viderunt.

²⁴ Evigilans autem Noë ex vino, cum didicisset quæ fecerat ei filius suus minor,

²⁵ ait : Maledictus Chanaan, servus servorum erit fratribus suis.

²⁶ Dixitque : Benedictus Dominus Deus Sem, sit Chanaan servus ejus.

²⁷ Dilatet Deus Japheth, et habitet in tabernaculis Sem, sitque Chanaan servus ejus.

²⁸ Vixit autem Noë post diluvium trecentis quinquaginta annis.

²⁹ Et impleti sunt omnes dies ejus nongentorum quinquaginta annorum : et mortuus est.

¹ Hæ sunt generationes filiorum Noë, Sem, Cham et Japheth : natique sunt eis filii post diluvium.

² Filii Japheth : Gomer, et Magog, et Madai, et Javan, et Thubal, et Mosoch, et Thiras.

³ Porro filii Gomer : Ascenez et Riphath et Thogorma.

⁴ Filii autem Javan : Elisa et Tharsis, Cetthim et Dodanim.

⁵ Ab his divisæ sunt insulæ gentium in regionibus suis, unusquisque secundum linguam suam et familias suas in nationibus suis.

⁶ Filii autem Cham : Chus, et Mesraim, et Phuth, et Chanaan.

⁷ Filii Chus : Saba, et Hevila, et Sabatha, et Regma, et Sabatacha. Filii Regma : Saba et Dadan.

⁸ Porro Chus genuit Nemrod : ipse cœpit esse potens in terra,

⁹ et erat robustus venator coram Domino. Ob hoc exivit proverbium : Quasi Nemrod robustus venator coram Domino.

¹⁰ Fuit autem principium regni ejus Babylon, et Arach et Achad, et Chalanne, in terra Sennaar.

¹¹ De terra illa egressus est Assur, et ædificavit Niniven, et plateas civitatis, et Chale.

¹² Resen quoque inter Niniven et Chale : hæc est civitas magna.

¹³ At vero Mesraim genuit Ludim, et Anamim et Laabim, Nephthuim,

¹⁴ et Phetrusim, et Chasluim : de quibus egressi sunt Philisthiim et Caphtorim.

¹⁵ Chanaan autem genuit Sidonem primogenitum suum. Hethæum,

¹⁶ et Jebusæum, et Amorrhæum, Gergesæum,

¹⁷ Hevæum, et Aracæum : Sinæum,

¹⁸ et Aradium, Samaræum, et Amathæum : et post hæc disseminati sunt populi Chananæorum.

¹⁹ Factique sunt termini Chanaan venientibus a Sidone Geraram usque Gazam, donec ingrediaris Sodomam et Gomorrham, et Adamam, et Seboim usque Lesa.

²⁰ Hi sunt filii Cham in cognationibus, et linguis, et generationibus, terrisque et gentibus suis.

²¹ De Sem quoque nati sunt, patre omnium filiorum Heber, fratre Japheth majore.

²² Filii Sem : Ælam, et Assur, et Arphaxad, et Lud, et Aram.

²³ Filii Aram : Us, et Hul, et Gether, et Mes.

²⁴ At vero Arphaxad genuit Sale, de quo ortus est Heber.

²⁵ Natique sunt Heber filii duo : nomen uni Phaleg, eo quod in diebus ejus divisa sit terra : et nomen fratris ejus Jectan.

²⁶ Qui Jectan genuit Elmodad, et Saleph, et Asarmoth, Jare,

²⁷ et Aduram, et Uzal, et Decla,

²⁸ et Ebal, et Abimaël, Saba,

²⁹ et Ophir, et Hevila, et Jobab : omnes isti, filii Jectan.

³⁰ Et facta est habitatio eorum de Messa pergentibus usque Sephar montem orientalem.

³¹ Isti filii Sem secundum cognationes, et linguas, et regiones in gentibus suis.

³² Hæ familiæ Noë juxta populos et nationes suas. Ab his divisæ sunt gentes in terra post diluvium.

¹ Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem.

² Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Senaar, et habitaverunt in eo.

³ Dixitque alter ad proximum suum : Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro cæmento :

⁴ et dixerunt : Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cujus culmen pertingat ad cælum : et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.

⁵ Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam ædificabant filii Adam,

⁶ et dixit : Ecce, unus est populus, et unum labium omnibus : cœperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.

⁷ Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui.

⁸ Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt ædificare civitatem.

⁹ Et idcirco vocatum est nomen ejus Babel, quia ibi confusum est labium universæ terræ : et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum.