¹ In finem, filiis Core. Psalmus.

² Audite hæc, omnes gentes ; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem :

³ quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper.

⁴ Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.

⁵ Inclinabo in parabolam aurem meam ; aperiam in psalterio propositionem meam.

⁶ Cur timebo in die mala ? Iniquitas calcanei mei circumdabit me.

⁷ Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.

⁸ Frater non redimit, redimet homo : non dabit Deo placationem suam,

⁹ et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum ;

¹⁰ et vivet adhuc in finem.

¹¹ Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes. Simul insipiens et stultus peribunt ; et relinquent alienis divitias suas ;

¹² et sepulchra eorum domus illorum in æternum, tabernacula eorum in progenie et progenie ; vocaverunt nomina sua in terris suis.

¹³ Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.

¹⁴ Hæc via illorum scandalum ipsis ; et postea in ore suo complacebunt.

¹⁵ Sicut oves in inferno positi sunt : mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino ; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.

¹⁶ Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me.

¹⁷ Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus ;

¹⁸ quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus.

¹⁹ Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur ; confitebitur tibi cum benefeceris ei.

²⁰ Introibit usque in progenies patrum suorum ; et usque in æternum non videbit lumen.

²¹ Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.

¹ Psalmus Asaph. Deus deorum, Dominus, locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.

² Ex Sion species decoris ejus :

³ Deus manifeste veniet ; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet ; et in circuitu ejus tempestas valida.

⁴ Advocabit cælum desursum, et terram, discernere populum suum.

⁵ Congregate illi sanctos ejus, qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.

⁶ Et annuntiabunt cæli justitiam ejus, quoniam Deus judex est.

⁷ Audi, populus meus, et loquar Israël, et testificabor tibi. Deus, Deus tuus ego sum.

⁸ Non in sacrificiis tuis arguam te ; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.

⁹ Non accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos ;

¹⁰ quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves.

¹¹ Cognovi omnia volatilia cæli ; et pulchritudo agri mecum est.

¹² Si esuriero, non dicam tibi : meus est enim orbis terræ, et plenitudo ejus.

¹³ Numquid manducabo carnes taurorum ? aut sanguinem hircorum potabo ?

¹⁴ Immola Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua.

¹⁵ Et invoca me in die tribulationis ; eruam te, et honorificabis me.

¹⁶ Peccatori autem dixit Deus : Quare tu enarras justitias meas ? et assumis testamentum meum per os tuum ?

¹⁷ Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum.

¹⁸ Si videbas furem, currebas cum eo ; et cum adulteris portionem tuam ponebas.

¹⁹ Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos.

²⁰ Sedens, adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum.

²¹ Hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis : arguam te, et statuam contra faciem tuam.

²² Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum : nequando rapiat, et non sit qui eripiat.

²³ Sacrificium laudis honorificabit me ; et illic iter quo ostendam illi salutare Dei.

¹ In finem. Psalmus David,

² cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.

³ Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam ; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

⁴ Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.

⁵ Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.

⁶ Tibi soli peccavi, et malum coram te feci ; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.

⁷ Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.

⁸ Ecce enim veritatem dilexisti ; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.

⁹ Asperges me hyssopo, et mundabor ; lavabis me, et super nivem dealbabor.

¹⁰ Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.

¹¹ Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.