Mensen zijn politiek. Een "polis" is wat de oude Grieken een stadstaat noemden. We gebruiken "politiek" om uit te zoeken hoe we met andere mensen kunnen leven, werken en omgaan, in grote en kleine gemeenschappen. Iedereen heeft "waarden", dat wil zeggen dingen waar ze waarde aan hechten of waar ze van houden. Er is een hele reeks van deze voor ieder van ons, en waarschijnlijk hebben geen twee mensen dezelfde reeks. Dus als we samenwerken met gelijkgestemde mensen om een doel te bereiken (waar we van houden), zitten we waarschijnlijk niet op één lijn, maar is er genoeg gemeenschappelijkheid om het teamwerk te ondersteunen. In de "polis" zoeken we dus mensen die van dezelfde dingen houden als wij. Er is nog een andere laag. Laten we het de "hoe"-laag noemen, of de wijsheidslaag. Stel dat er twee mensen zijn die allebei van sport houden. Ze houden allebei van hockey. Ze houden allebei van winnen. Ze coachen allebei een hockeyteam. En... ze kiezen verschillende strategieën. Het is bijna onvermijdelijk dat de ene strategie beter zal zijn dan de andere. Maar we weten van tevoren waarschijnlijk niet zeker welke het zal zijn, en we kunnen het zeker oneens zijn! We kunnen een liefde delen, een doel, een "wat" waar we op hopen, en het toch oneens zijn over hoe we dat het beste kunnen bereiken.
Kortom... we hebben verschillende soorten liefde en verschillende soorten wijsheid. Als we proberen samen te leven en te werken, als we een beetje kunnen uitzoomen en herkennen wat wat is, en er dan een constructieve dialoog over kunnen voeren, kan dat helpen.
Wat heeft dit met de Bijbel te maken? Nou... de Bijbel heeft ons dingen te leren over zowel de dingen waar we van moeten houden als de dingen die we moeten doen om die liefdes te koesteren en aan te moedigen. Als je denkt vanuit religie -- vanuit wat God aan ons heeft gecommuniceerd, dan vormt dat een soort stapel: religie >> cultuur >> politiek.
Dr. Steven Garber merkte de relatie cultuur>> politiek op: "De cultuur is stroomopwaarts van de politiek, altijd en overal," in november 2016. Ray Blunt, die reageerde op het artikel van Dr. Garber, was het hiermee eens en voegde dit toe: "Blunt vervolgde met een interessante opmerking over de inspanningen van William Wilberforce om een einde te maken aan de slavernij: "Een van de opmerkelijkste dingen die William Wilberforce ooit deed, was een boek schrijven. Zijn enige boek, 'Real Christianity', kwam op het dieptepunt van zijn tien jaar durende poging om de Britse cultuur - haar zeden en moraal - te veranderen en een einde te maken aan de slavenhandel.... Uit het herhaalde falen van deze verandering kwam zijn uitgebreide analyse van wat Brittannië mankeerde - in één woord: egoïsme.... Alleen een terugkeer naar het hart van het ware christendom, verankerd in nederigheid en dienend leiderschap, zo betoogde hij, zou Groot-Brittannië een grootse natie kunnen laten blijven." Hier neemt Blunt echt de volgende sprong stroomopwaarts. Hij concentreert zich op religie, volgens ons terecht. Religie is stroomopwaarts van cultuur. Het maakt een cultuur gezond of ongezond.
In zijn afscheidsrede merkte George Washington het vitale verband op tussen religie en politiek: "Van alle disposities en gewoonten die leiden tot politieke voorspoed, zijn religie en moraliteit onmisbare steunpilaren." 1
In de Bijbel, in het Evangelie van Matteüs, leert Jezus dit,
"Hoe kun je goede dingen spreken als je slecht bent? ...uit de overvloed van het hart spreekt de mond. Een goed mens brengt uit de goede schat van zijn hart goede dingen voort, en een slecht mens brengt uit de slechte schat slechte dingen voort." (Mattheüs 12:34-35)
In het Evangelie van Lucas, in de "Preek op de Vlakte", zegt Jezus,
"... een goede boom draagt geen slechte vruchten, noch draagt een slechte boom goede vruchten.... aan zijn eigen vruchten herkent men elke boom. Want mensen verzamelen geen vijgen uit doornen, noch druiven uit een braamstruik." (Lucas 6:43-44)
Op zijn analytische manier, in "Doctrine of Life" (uit 1763), zegt Swedenborg ongeveer hetzelfde:
"Een persoon die geestelijke goedheid bezit, is een moreel en burgerlijk persoon, omdat geestelijke goedheid de essentie van goedheid in zich heeft, en morele en burgerlijke goedheid daarvan afgeleid zijn." (Leer des Levens 13, Rogers vertaling)
We geloven allemaal iets! We kunnen geloven dat er geen God of overkoepelend doel is, en dat we allemaal willekeurige collocaties van moleculen zijn met zelfbedachte doelen -- en als we dat geloven, gaan we een andere cultuur creëren dan wanneer we geloven dat er een God is, en een doel, en dat we van onze naasten moeten houden. Misschien moeten we zeggen "geloof is stroomopwaarts van cultuur". Daar zit iets in.
Sommige mensen geloven in... een louter wetenschappelijke materiële wereld. Geen onderliggend doel. Geen leven na de dood. Geen objectieve waarheid. Geen objectief goed of kwaad. "Het is mijn waarheid. "Het is gewoon wie ik ben." Dat wereldbeeld is heel wat anders dan een religieus wereldbeeld en het zal leiden tot een andere cultuur en andere politieke doelen.
Religie krijgt soms een slechte naam. Een deel daarvan is verdiend... maar... wacht. Denk goed na. Het lijkt echt logischer dat er een doel IS, dat het fysieke universum leven en intelligentie lijkt te begunstigen en dat we, als we wakker zijn, glimpen van inzicht krijgen in spirituele realiteiten.
Religie gaat fundamenteel niet over rituelen of kerkgebouwen of priesters -- het gaat over het opnieuw verbinden, het opnieuw verenigen met de God die ons geschapen heeft. Hij is "de stroomopwaarts" - de bron, de "zuivere rivier van levenswater" (Apocalyps 22:1) in het centrum van de stad, Nieuw Jeruzalem. Hij is de bron van alle liefde en wijsheid.
Als we oprecht, trouw en nederig proberen Gods wil te begrijpen en te doen, als we "ophouden het kwade te doen en leren het goede te doen" (Jesaja 1:16), helpen we een gezonde cultuur te creëren. Als we een gezonde cultuur creëren, kunnen we een gezonde politiek opbouwen. Dan kunnen we onze zwaarden omsmeden tot ploegscharen (Jesaja 2:4), en "in vrede wonen". (Jesaja 32:18)
We kunnen de rivier vervuilen, omleiden, indammen, negeren. Of we kunnen ons laten schoonspoelen en proberen stroomopwaarts te peddelen om de bovenloop te verkennen.
അടിക്കുറിപ്പുകൾ:
1. 1. George Washington, "Afscheidsrede, 19 september 1796," in The Writings of George Washington, ed. John C. Fitzpatrick, 37 delen (Washington, D.C.: Government Printing Office, 1931-1940), 35:229.
