De betekenis van Johannes 21

Hoofdstuk Eenentwintig

"Volg Mij"

1.Na deze dingen openbaarde Jezus Zich opnieuw aan de discipelen bij het Meer van Tiberias; en zo openbaarde Hij [Zich]:

2. Daar waren samen Simon Petrus, en Thomas, Didymus genaamd, en Nathanaël van Kana in Galilea, en de [zonen] van Zebedeüs, en twee anderen van Zijn discipelen.

3. Simon Petrus zegt tot hen: Ik ga uit om te vissen. Zij zeiden tot hem: Wij gaan ook met u mee. Zij gingen uit, en gingen terstond het schip op; en in die nacht vingen zij niets.

4. Maar toen de morgen reeds was aangebroken, stond Jezus aan de oever; maar de discipelen wisten niet dat het Jezus was.

5. Toen zei Jezus tot hen: Kleine kinderen, hebben jullie iets te eten? Zij antwoordden Hem: Nee.

6. En Hij zeide tot hen: Werp het net uit aan de rechterzijde van het schip, en gij zult vinden. Zij wierpen dus, en daarna hadden zij niet de kracht om het te trekken vanwege de veelheid van vissen.

7. Toen zei de discipel die Jezus liefhad tegen Petrus: Het is de Heer.

In het vorige hoofdstuk verscheen Jezus na de opstanding twee keer aan Zijn discipelen. In Zijn eerste verschijning begroette Jezus Zijn discipelen met de woorden: "Vrede zij met u.". Daarna gaf Hij hen de opdracht om in Zijn naam uit te gaan en zei tegen hen: "Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook jullie." Om Zijn discipelen toe te rusten voor het werk dat voor hen lag, blies Jezus op hen en zei: "Ontvang de Heilige Geest. Als jullie iemands zonden vergeven, zijn ze vergeven. Als u iemands zonden vasthoudt, worden ze vastgehouden" (zie Johannes 20:19-23).

Acht dagen later, in een tweede verschijning, bezocht Jezus Zijn discipelen opnieuw, waarbij Hij de groet "Vrede zij met u" herhaalde. Deze keer sprak Jezus echter rechtstreeks tot Thomas, die had getwijfeld over de opstanding. "Wees niet ongelovig," zei Jezus tegen Thomas, "maar gelovig." Jezus liet Thomas toen de wonden in Zijn handen en Zijn zijde zien. Omdat de geestelijke ogen van Thomas nu geopend waren, riep hij uit: "Mijn Heer en Mijn God!" (Johannes 20:28).

Aan het begin van dit laatste hoofdstuk staat geschreven dat Jezus "Zichzelf opnieuw aan de discipelen toonde" (Johannes 21:1). In deze derde verschijning na de opstanding toont Jezus Zichzelf aan Petrus, Thomas, Nathanaël, Jakobus, Johannes en twee andere discipelen. Deze zeven discipelen zijn niet langer in Jeruzalem. Ze zijn nu samengekomen bij het Meer van Tiberias, een andere naam voor het Meer van Galilea. Als Petrus tegen hen zegt: "Ik ga vissen", besluiten de andere discipelen met hem mee te gaan. Er staat geschreven: "Ze gingen erop uit en stapten meteen in een boot, en die nacht vingen ze niets" (Johannes 21:3).

De discipelen hadden de hele nacht gezwoegd, maar niets gevangen. Dit staat voor onze vergeefse pogingen om de waarheid te onderscheiden, los van de leer van de Heer, en voor de vergeefsheid om te geloven dat we liefde uit onszelf kunnen opwekken. Zolang we werken vanuit onszelf, los van de waarheid en liefde van God, zal ons werk tevergeefs zijn. Zoals in de Hebreeuwse geschriften staat: "Als de Heer het huis niet bouwt, werken de arbeiders tevergeefs. Tenzij de Heer de stad bewaakt, blijft de wachter tevergeefs wakker. Tevergeefs sta je vroeg op en blijf je laat op, zwoegend voor voedsel om te eten" (Psalm 127:1). Zoals Jezus in Zijn afscheidsrede zei: "Buiten Mij kunnen jullie niets doen" (Johannes 15:5).

Deze nachtelijke toestanden, waarin we ons tevergeefs inspannen om niets te vangen, zijn tijden waarin we ons er niet van bewust zijn dat God bij ons is, klaar om hulp te bieden. Er staat geschreven: "Toen het nu ochtend werd, stond Jezus aan de oever, maar de discipelen wisten niet dat het Jezus was" (Johannes 21:4).

Het is opmerkelijk dat de discipelen Jezus niet herkennen, ook al is dit Zijn derde verschijning aan hen na de opstanding. Zelfs wanneer Jezus hen roept en zegt: "Kinderen, hebben jullie iets te eten?" herkennen ze Hem nog steeds niet. Ze zeggen gewoon: "Nee", alsof ze met een vreemde spreken. Jezus zegt dan: "Werp het net uit aan de rechterkant van de boot en je zult wat vinden." Als ze doen wat Jezus zegt, worden hun netten gevuld. Zoals er geschreven staat: "Dus wierpen ze, en nu konden ze het niet binnenhalen vanwege de veelheid aan vissen" (zie Johannes 21:5-6).

De betekenis van "de rechterkant"

De discipelen dachten misschien dat ze alles hadden wat ze nodig hadden. Ze hadden tenslotte hun boten, hun netten en een zee vol vis. Ze waren ook ervaren vissers. En toch waren hun inspanningen tevergeefs. Op dezelfde manier kunnen wij situaties meemaken waarin we denken dat we alles hebben wat we nodig hebben. En toch ontbreekt er iets.

Zolang we denken en handelen vanuit de linkerkant van de boot, vertrouwen we op onze eigen kennis, ervaring en wilskracht, los van de leiding en de wil van God. We kunnen het best goed doen in ons beroep en in ons persoonlijke leven. Maar er komt een tijd dat we tevergeefs werken. Een koppige houding blijft, we verliezen ons geduld of een relatieprobleem blijft onopgelost.

Dit is het moment om gehoor te geven aan de oproep van de Heer: "Werp je netten uit aan de rechterkant." Deze nieuwe oriëntatie betekent een verschuiving in de manier waarop we ons leven zien en leven. Het begint met de bereidheid om Gods hulp te ontvangen. Door dit te doen, maken we de verschuiving van de natuurlijke dimensie van het leven naar de spirituele dimensie van het leven. In plaats van primair op onszelf en de wereld te vertrouwen, vertrouwen we nu primair op de Heer en Zijn Woord. Dit houdt ook in dat we onze eigen wil aan de kant zetten, zodat we ons vrijelijk tot de Heer kunnen wenden en Zijn wil kunnen doen. ¹

Als we doorgaan met onze eigen wil opzij te zetten, ons vrijelijk tot de Heer wenden in Zijn Woord en Zijn geboden onderhouden, wordt het binnenste van onze geest geopend zodat we talloze toepassingen van de waarheid van de Heer zien. Deze diepere inzichten over hoe we geestelijke waarheid in ons leven kunnen toepassen, worden gegeven in verhouding tot onze liefde voor zowel de Heer als de naaste. Als we vissen vanaf de goede kant van de boot, dat wil zeggen vanuit de goedheid en waarheid van de Heer, zullen onze harten worden verzacht en onze geesten worden geopend om dingen te zien die we nog niet eerder hadden gezien. Hierdoor zal er altijd een wonderbaarlijke visvangst zijn. ²

Zich realiserend dat er zojuist een groot wonder heeft plaatsgevonden, wendt Johannes zich tot Petrus en zegt: "Het is de Heer!" (Johannes 21:7). Johannes' plotselinge herkenning dat dit het werk van de Heer is, staat voor de manier waarop liefde voor de Heer het binnenste van de menselijke geest kan openen. We zien plotseling dat de Heer op elk moment in ons leven aanwezig is en ons er zachtjes aan herinnert om het net aan de goede kant uit te werpen, dat wil zeggen om vanuit Zijn liefde en wijsheid te komen in alles wat we doen.

Wanneer we dit doen en de Heer toestaan om ons te leiden en te leiden, kunnen er wonderlijke transformaties plaatsvinden in ons innerlijke leven en in onze relaties met anderen. Op zulke momenten kunnen we met de psalmist zeggen: "Dit is wat de Heer doet. Het is wonderbaarlijk in onze ogen" (Psalm 118:23). ³

Een praktische toepassing

We leven in twee werelden: een fysieke wereld en een spirituele wereld. Als we alleen op de fysieke wereld en op wereldse kennis vertrouwen, zullen we uiteindelijk op een plek belanden waar we tevergeefs werken. Dit komt omdat de fysieke wereld en de informatie die zij verschaft het diepere verlangen van onze geest niet kan bevredigen. Ondanks onze wereldse successen en verworven kennis zullen we blijven voelen dat er iets ontbreekt. Na een lange nacht tevergeefs zwoegen, horen we misschien in de verte de roep van de Heer om onze netten aan de goede kant van de boot uit te gooien. Dit is de oproep om niet langer voornamelijk vanuit onze eigen wil en ons eigen inzicht te werken, maar om bereid te zijn ons tot de Heer te wenden voor hulp. Het is een verschuiving van de natuurlijke dimensie naar de geestelijke dimensie. Als praktische toepassing, wees je dan bewust van die momenten waarop je aan de linkerkant van de boot vist. Dit is het moment om te stoppen, diep adem te halen en "van kant te wisselen". Het kan zo simpel zijn als het opzeggen van een schietgebedje, het in gedachten brengen van een schrift of je gewoon herinneren dat de Heer bij je is. Als je dit doet, zullen er duidelijke veranderingen in je innerlijke toestand optreden. Let op deze wonderbaarlijke veranderingen in je stemming, in je houding, in de toon van je stem en in je handelingen. Wees, net als Johannes, klaar om te zeggen: "Het is de Heer." ⁴

"Kom en eet het ontbijt"

7. [vervolg] Toen Simon Petrus hoorde dat het de Heer was, trok hij zijn jas aan, want hij was naakt, en wierp zich in zee.

8. Maar de andere discipelen kwamen bij de boot, want zij waren niet ver van het land, maar ongeveer tweehonderd el, slepend met het visnet.

9.Zodra zij dan aan land stapten, zagen zij een vuur van kolen gelegd, en een kleine vis erop gelegd en brood.

10. Jezus zei tegen hen: Breng van de kleine vis die jullie nu gevangen hebben.

11. Simon Petrus ging op en haalde het net aan land vol grote vissen, honderd drieënvijftig; en hoewel het er zoveel waren, werd het net niet gescheurd.

12. Jezus zeide tot hen: Komt [en] dineert; en niemand der discipelen durfde Hem vragen: Wie zijt Gij? wetende dat het de Heer was.

13. Jezus dan komt, en neemt het brood, en geeft aan hen, en de kleine vis evenzo.

14. Dit [was] reeds de derde [keer] dat Jezus aan Zijn discipelen werd geopenbaard, nadat Hij uit de dood was opgestaan.

Aan het einde van de vorige episode herkende Johannes dat alleen Jezus zo'n wonderbaarlijke visvangst teweeg had kunnen brengen. Daarom riep Johannes uit: "Het is de Heer" (Johannes 21:7). Voor Petrus is dit opwindend nieuws. Zijn onmiddellijke reactie wordt op deze manier beschreven: "Toen omgordde Petrus zijn bovenkleed, want dat had hij uitgedaan, en wierp zich in zee" (Johannes 21:7). In de letterlijke betekenis maakt Petrus eenvoudigweg zijn bovenkleed om zich heen vast, om zijn kleding samen te binden en op zijn plaats te houden.

Op een dieper niveau verbeeldt het "omgorden" van iemands kleding het zorgvuldig ordenen van de waarheid in zichzelf als voorbereiding op het ontvangen van wat binnenstroomt van de Heer. Daarom, als Petrus zich eerst omgordt en zich dan in de zee stort om Jezus te ontmoeten, vertegenwoordigt dit een goed geordend geloof dat klaar is gemaakt om de Heer te ontmoeten en Zijn wil te doen. In de Hebreeuwse geschriften staat geschreven: "Aan degene die zijn weg goed ordent, zal ik het heil van God laten zien" (Psalm 50:23). ⁵

Als de discipelen zich naar de kust begeven, ontdekken ze dat Jezus al een ontbijt voor hen heeft klaargemaakt. Er staat geschreven: "Zodra ze aan land waren gekomen, zagen ze daar een vuur van kolen, en daarop vis gelegd en brood" (Johannes 21:9). Wanneer ze aankomen, zegt Jezus tegen hen: "Breng wat van de vis die jullie net hebben gevangen" (Johannes 21:10). Als antwoord sleept Petrus zijn net naar de kant, gevuld met "honderddrieënvijftig grote vissen" (Johannes 21:11). Deze grote visvangst symboliseert de vermenigvuldiging van ons geloof en de uitbreiding van onze liefde als we alles doen met de liefde van de Heer in ons hart en met naastenliefde voor de naaste in onze gedachten. ⁶

Jezus zegt dan tegen hen: "Kom en eet het ontbijt" (Johannes 21:12). Je moet weten dat Jezus het ontbijt al heeft klaargemaakt. De vis en het brood liggen al te roosteren boven hete kolen. Jezus, die de bron is van alle waarheid en goedheid, heeft alle waarheid en goedheid die ze ooit nodig zullen hebben. Hij heeft brood dat zij niet hebben gebakken en vis die zij niet hebben gevangen. Het brood betekent diepere liefde en de vis betekent nieuwe waarheid. Toch moeten ze hun deel doen. Daarom neemt Jezus aan wat ze naar Hem toe brengen en legt het op het vuur. ⁷

Het brengen van vis naar het vuur van de Heer staat voor de manier waarop we nederig onze dankbaarheid voor alles wat we hebben ontvangen in onze inspanningen om Zijn wil te doen naar Hem brengen. Telkens als we dit doen, zegent Hij ons offer, vult het met het vuur van Zijn liefde en geeft het ons vermenigvuldigd terug. In de aanwezigheid van dit heilige vuur worden we vervuld van eerbiedig ontzag. Net als de discipelen die vele jaren geleden in eerbiedige stilte voor dat vuur stonden, realiseren we ons dat God aanwezig is. Er staat geschreven: "Niemand van de discipelen durfde Hem te vragen: 'Wie bent U?' - wetende dat het de Heer was" (Johannes 21:12). Terwijl ze in deze staat van eerbiedig ontzag verkeren, komt Jezus naar hen toe en biedt hen warm brood en geroosterde vis aan (zie Johannes 21:13).

"Voed Mijn Lammeren"

15. En toen zij gegeten hadden, zeide Jezus tot Simon Petrus: Simon, [zoon] van Jona, hebt Gij Mij meer lief dan dezen? Hij zegt tot Hem: Ja, Heer, Gij weet dat ik U liefheb. Hij zegt tot hem: Weid Mijn lammeren.

Als Jezus zijn discipelen uitnodigt om "te komen ontbijten", dan staat dat voor de manier waarop de Heer ieder van ons uitnodigt om geestelijk voedsel van Hem te ontvangen. Maar geestelijk voedsel is niet alleen voor jezelf; het is ook bedoeld om te delen. Daarom wendt Jezus zich onmiddellijk na het ontbijt tot Petrus met belangrijke instructies over het delen van deze geestelijke voeding met anderen. ⁸

Als Jezus Zijn instructies begint, verwijst Hij naar Petrus als "Simon, zoon van Jona" (Johannes 21:15). Eerder in dit evangelie werd de naam "Simon, zoon van Jona" alleen gebruikt in het eerste hoofdstuk, toen Jezus zijn discipelen begon te verzamelen en hen opriep om Hem te volgen. In die tijd, toen Hij Petrus voor het eerst ontmoette, zei Jezus tegen hem: "Jij bent Simon, de zoon van Jona" (Johannes 1:42). In deze slotaflevering verwijst Jezus opnieuw naar Petrus als "Simon, zoon van Jona".

Door de geboortenaam van Petrus te gebruiken, spreekt Jezus over een bepaalde kwaliteit in iedereen die geroepen is om anderen te onderwijzen. Alle onderricht, en vooral onderricht in de naam van de Heer, moet uit liefde voor de Heer gebeuren. Dit is wat wordt aangeduid door de samengestelde naam, Simon die "horen" betekent en Jona die een "duif" betekent, een symbool van liefde, liefdadigheid en goede wil. Samen betekenen deze twee symbolische namen het horen en doen van het Woord van de Heer vanuit liefde. Alleen als we deze staat van geestelijke ontwikkeling bereiken, zijn we gekwalificeerd om anderen over de Heer te onderwijzen. Kortom, we kunnen alleen over de Heer onderwijzen vanuit liefde voor de Heer - een liefde die groeit en zich ontwikkelt in de mate waarin we ernaar streven om Zijn geboden te onderhouden. ⁹

Nadat Hij deze vroege herinnering heeft aangeraakt door Petrus bij zijn geboortenaam te noemen, zegt Jezus tegen hem: "Heb je Mij meer lief dan deze?" In de context van het letterlijke verhaal vraagt Jezus Petrus om iets hogers te zoeken dan de dingen van de wereld en het genot van de zintuigen. Met andere woorden, Jezus vraagt Petrus of hij meer van Hem houdt dan van vissen, meer dan van het eten van warm brood en meer dan van het eten van geroosterde vis. In feite zegt Jezus: "Petrus, hou je meer van Mij dan van deze natuurlijke genoegens? Hou je meer van Mij dan van deze dingen?"

Op individueel niveau stelt Jezus aan ieder van ons een soortgelijke vraag. Hij zegt: "Hou je meer van Mij dan van deze dingen?" "Besteed je meer aandacht aan je natuurlijke leven dan aan je geestelijke leven?" "Ben je zo druk bezig met het vervullen van je natuurlijke behoeften, dat er weinig tijd overblijft voor het cultiveren van je geest of voor het helpen van anderen?" "Ga je zo op in je eigen zorgen dat je vergeet om Mij door je heen te laten werken?" "Heb je de dingen van de wereld meer lief dan Mij?" Met andere woorden, de Heer vraagt ons om meer van Hem te houden dan van "deze dingen". Hij vraagt ons om Zijn stem te horen en Hem te volgen. ¹⁰

Als Jezus tegen Petrus zegt: "Simon, zoon van Jona, hou je meer van Mij dan van deze?" Petrus antwoordt door te zeggen: "Ja Heer, U weet dat ik van U houd." Jezus zegt dan: "Voed Mijn lammeren" (Johannes 21:15). In de heilige geschriften verwijzen lammeren en schapen naar hen die de stem van de Heer horen en Hem volgen. Zoals Jezus eerder in dit evangelie zei: "Mijn schapen horen mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij" (Johannes 10:27).” Op dezelfde manier roept de Heer ieder van ons bij naam, raakt onze staat van onschuld aan en wekt onze tedere herinneringen op. Deze onschuldige staten worden door de Heer in ons bewaard en blijven bij ons. De Heer werkt door middel van deze staten in onze wedergeboorte, waardoor we de overgang kunnen maken van louter natuurlijk leven naar geestelijk leven. ¹¹

Door ons bij onze naam te noemen, herinnert de Heer zich de keren dat Hij ons door moeilijkheden heen droeg en ons zegende met nieuwe staten van vertrouwen en dankbaarheid. Als we in deze staat van dankbaarheid verkeren en ons herinneren wat de Heer voor ons heeft gedaan, vooral door de vriendelijkheid van anderen, voelen we ons dicht bij de Heer en staan we te popelen om Zijn wil te doen. Dit is het moment waarop de Heer ons de opdracht geeft om Zijn lammeren te voeden. Zoals het in de Hebreeuwse geschriften staat: "Hij hoedt zijn kudde als een herder; hij neemt de lammeren in zijn armen en draagt ze dicht bij zijn hart; zachtjes leidt hij hen die jongen hebben" (Jesaja 40:11). ¹²

Een praktische toepassing

Een lamachtige staat in ons is elke initiële bereidheid om ons tot de Heer te wenden en Zijn wil te doen. Dit verlangen is een staat van onschuld die gevoed moet worden. Denk bij wijze van praktische toepassing eens aan tijden dat je vervuld was van eerbiedig ontzag. Misschien was het een tijd waarin je geest werd geraakt door een gevoel van heiligheid. Het kan ook een moment zijn waarop de goedheid en waarheid van de Heer via anderen tot je kwamen. Misschien was het een bemoedigend woord van een familielid, vriend of leraar. Misschien was het een helpende hand die naar je werd uitgestoken in een tijd van nood. Misschien was het een gevoel van liefde voor iemand die voor je had gezorgd. Laat je tedere herinneringen je vullen met een gevoel van liefde voor de Heer en een verlangen om anderen de hand te reiken. Voed en voed deze tedere gevoelens in je - deze onschuldige verlangens om te doen wat de Heer je leert. Handel dan naar je goede bedoelingen en reik anderen de helpende hand vanuit de liefde van de Heer in jou. Zoals Jezus zegt: "Voed Mijn lammeren." ¹³

"Verzorg Mijn schapen"

16. Hij zei tot hem de tweede maal: Simon, zoon van Jona, hebt gij Mij lief? Hij zei tot hem: Ja, Heer, Gij weet dat ik U liefheb. Hij zegt tot hem: Herder Mijn schapen.

Eerder in dit evangelie legde Jezus uit hoe de discipelen hun liefde voor Hem konden tonen. Hij zei: "Als jullie Mij liefhebben, onderhoud dan Mijn geboden" (Johannes 14:15). En nu voegt Jezus hieraan toe door te zeggen: "Houden jullie van Mij ... Voed Mijn lammeren." Jezus heeft drie jaar besteed aan het spiritueel voeden van Zijn discipelen. Hij heeft niet alleen hun begrip van de geboden geopend, maar hen ook een nieuw gebod gegeven om elkaar lief te hebben zoals Hij hen heeft liefgehad (zie Johannes 13:34). De tijd is nu gekomen voor de discipelen om anderen te voeden zoals zij zelf zijn gevoed. Op deze manier zullen ze hun liefde voor de Heer blijven tonen.

Jezus ondervraagt Petrus nu voor de tweede keer en zegt: "Simon, zoon van Jona, hou je van Mij?" Als Petrus zegt: "Ja, Heer, U weet dat ik van U houd," zegt Jezus: "Verzorg Mijn schapen." (Johannes 21:16). Het Griekse woord dat hier gebruikt wordt voor "verzorgen" is poimaine [Ποίμαινε]. Dit woord wordt soms vertaald als "herder", maar het houdt veel meer in dan voeden. Het heeft ook te maken met beschermen en leiden. Het omvat alles wat herders voor hun schapen doen. In deze tweede stap zegt Jezus dus niet alleen "Voed Mijn lammeren". Hij zegt: "Verzorg Mijn schapen."

Dit komt overeen met iets dat in ieder van ons plaatsvindt. Terwijl we spiritueel groeien, zullen negatieve gedachten en kwade verlangens proberen onze bereidheid om de Heer te volgen en Zijn hulp te zoeken aan te vallen en te vernietigen. Daarom moeten we herders worden van onze innerlijke schapen en zorgvuldig de kudde nobele gedachten en liefdevolle emoties hoeden die de Heer ons geeft.

Deze door God gegeven gedachten en gevoelens moeten zorgvuldig worden bewaakt en beschermd tegen geestelijke roofdieren. In bijbelse tijden waren schaapskooien stenen omheiningen die hoog genoeg waren om schapen binnen te houden en roofdieren buiten. Net zoals de stenen van de schaapskooi de schapen beschermden tegen wolven, zo beschermen waarheden uit het Woord van de Heer ons tegen negatieve gedachten en kwade verlangens. Daarom werden de heilige waarheden van de Tien Geboden op twee stenen tafelen geschreven. ¹⁴

Het is opmerkelijk dat de Tien Geboden, die in steen zijn geschreven, ons in de eerste plaats vertellen wat we niet moeten doen, dat wil zeggen van welk kwaad we ons moeten onthouden. Dit komt door de geestelijke wet die ons leert dat het kwaad eerst moet worden gemeden voordat het goede van de Heer kan binnenstromen. Zoals het in de Hebreeuwse geschriften staat: "Houd op het kwade te doen; leer het goede te doen" (Jesaja 1:16-17). Als we ons onthouden van het kwaad dat in de Tien Geboden wordt opgesomd, wordt de weg vrijgemaakt voor de Heer om binnen te stromen met kracht om het goede te doen en met inzicht in hoe dat goede gedaan moet worden. ¹⁵

Goede herders beschermen dus niet alleen de schapen van de Heer met de waarheid uit Zijn Woord; ze helpen ook de weg te openen voor de Heer om binnen te stromen met de kracht om goed te doen. Als de liefde van de Heer binnenstroomt, willen we niets liever dan liefdadige daden verrichten voor anderen. ¹⁶

In dit opzicht kan liefdadigheid bestaan uit het voeden van hongerigen, het onderdak bieden aan daklozen of het bezoeken van zieken. Maar het houdt ook veel meer in. Het omvat ook elke liefdevolle gedachte die we denken, elk vriendelijk woord dat we zeggen en elke nuttige daad die we verrichten. Als deze gedachten, woorden en daden hun oorsprong vinden in de Heer, die in en door ons werkt, zijn ze inderdaad liefdadig. Zo worden we goede herders voor elkaar, moedigen we elkaar aan om geen kwaad te doen en inspireren we elkaar om vol te houden in het goede. ¹⁷

"Voed Mijn schapen"

17. Hij zei voor de derde keer tegen hem: Simon, [zoon] van Jona, heb je Mij lief? Petrus werd bedroefd omdat Hij de derde keer tot hem zei: Hebt gij Mij lief? En hij zeide tot Hem: Heer, Gij weet alles; Gij weet dat ik U liefheb. Jezus zegt tot hem: Weid Mijn schapen.

Terwijl Jezus Petrus blijft ondervragen en instrueren, spreekt Jezus een derde keer tot hem en zegt: "Simon, zoon van Jona, heb je Mij lief?" Voor de derde keer antwoordt Petrus: "Heer, U weet alles. U weet dat ik van u houd." Als antwoord zegt Jezus: "Voed Mijn schapen" (Johannes 21:17).

In deze fase van onze geestelijke ontwikkeling zijn we begonnen met het ervaren van de goedheid en het mededogen van de Heer. Naarmate we ons blijven voeden met Zijn goedheid en mededogen, groeit ons geloof. We zien meer waarheid in Zijn Woord en meer toepassingen in ons leven. Als we ons realiseren hoezeer we door de Heer veranderd en getransformeerd zijn, kunnen we nu verder gaan om anderen te voeden zoals wij gevoed zijn. De woorden van de Heer, "Voed Mijn schapen", zijn niet langer een bevel of een opdracht. Ze zijn het verlangen van ons hart. ¹⁸

Het is opmerkelijk dat Jezus drie keer spreekt over het voeden van Zijn schapen. En elke keer gaat Jezus de aansporing vooraf met de vraag: "Hebben jullie Mij lief?" Dit is omdat alles begint met liefde voor de Heer. Dit is wat ons voorbereidt en toerust voor "het voeden van Zijn lammeren", "het hoeden van Zijn schapen" en "het voeden van Zijn schapen". Er moet ook aan worden toegevoegd dat onderricht niet kan worden ontvangen zonder een onschuldige, lamachtige bereidheid om te ontvangen wat er van God binnenstroomt, en een oprecht verlangen om goed te doen aan anderen.

Agápē en phileō

De eerste twee keer dat Jezus zei: "Simon, zoon van Jona, heb je Mij lief?", gebruikte Hij het Griekse werkwoord agapa. gebruikte Hij het Griekse werkwoord agapaō [ἀγαπάω]. Beter bekend als agápē, is dit een liefde die onveranderlijk, onvoorwaardelijk en altijd aanwezig is. Het overstijgt elke andere vorm van liefde.

Maar als Petrus antwoordt, gebruikt hij het woord phileō [φιλῶ] dat "aardig vinden" of "genegenheid voor hebben" betekent. Het verschil tussen op de eerste plaats van God houden en alleen maar genegenheid voor Hem hebben is veelzeggend. Zoals we in dit evangelie hebben gezien, vertegenwoordigt Petrus soms het toppunt van geloof, zoals wanneer hij verklaart dat hij de Heer nooit zal verloochenen en dat hij bereid is om met Hem te sterven. Aan de andere kant vertegenwoordigt Petrus ook de neergang van het geloof, zoals wanneer hij Jezus drie keer op één avond verloochent.

Tijdens deze keren van verloochening vertegenwoordigt Petrus de zwakte van het geloof wanneer het wordt gescheiden van liefde en naastenliefde. In plaats van liefde is er slechts genegenheid of genegenheid. Als iemands geloof is gebouwd op het wankele fundament van alleen maar genegenheid voor de Heer, dan zal het afbrokkelen. Er zullen moeilijke tijden aanbreken. De vroegere staten van opperste liefde voor de Heer en naastenliefde voor de naaste zullen overschaduwd worden door een groeiende focus op egocentrische zorgen en de zorgen van de wereld.

Dit is representatief voor Petrus' antwoord toen Jezus hem dezelfde vraag een derde keer stelde. Zoals er geschreven staat: "Petrus was bedroefd omdat Hij voor de derde keer tegen hem zei: 'Heb je Mij lief'?" Het woord "liefde" verontrust Petrus die nu geloof vertegenwoordigt dat gescheiden is van liefde, en leer die gescheiden is van leven. Zonder liefde voor de Heer en naastenliefde voor de naaste kan het geloof niet overleven. Kortom, als geloof losgekoppeld wordt van naastenliefde, vergaat het. ¹⁹

Een praktische toepassing

Denk na over de dingen in je leven die je doet omdat je ze moet doen. We noemen deze dingen verantwoordelijkheden, plichten en verplichtingen. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je 's nachts opstaat om een huilend kind te troosten, huishoudelijke taken doet, naar school of naar je werk gaat, een presentatie geeft op een conferentie, een buur helpt of zelfs het Woord leest. Welke veranderingen in je gedachten, houding en gedrag zijn er nodig om van "ik moet deze dingen doen" naar "ik wil deze dingen doen" te gaan? Op de reis van onze geestelijke ontwikkeling, als we van het volgen van de Heer uit gehoorzaamheid naar het volgen van de Heer uit liefde gaan, gaan we van het moeten doen van Zijn wil naar het liefhebben om Zijn wil te doen. Wanneer we dit niveau van liefhebben bereiken, ervaren we de wil van de Heer in ons. De volgende keer dat je een taak voor je hebt waarvan je gewoonlijk zou zeggen: "Ik moet dit doen", probeer dan eens te zeggen: "Ik mag dit doen" of "Ik wil dit doen". Let dan op de interne verschuiving die na verloop van tijd in je plaatsvindt als "ik moet" verandert in "ik krijg" en vervolgens in "ik wil". Zo bouwt de Heer een nieuwe wil in je - een wil die kan zeggen: "Ja, Heer, ik houd echt van U."

Beyond Belief

18. Amen, amen zeg Ik u: Toen gij jong waart, omgordde gij u en wandelde waarheen gij wilde; maar wanneer gij oud zult zijn, zult gij uw handen uitstrekken en een ander zal u omgorden en brengen waarheen gij niet wilde.

19. En dit zeide Hij, beduidende door welke dood hij God zou verheerlijken. En dit zeggende, zeide Hij tot hem: Volg Mij.

20. Maar Petrus, Zich omkerende, ziet de discipel aan, die Jezus graag volgde, die ook op Zijn borst lag bij het avondmaal en zeide: Heer, wie is het die U verraadt?

21. Petrus, hem ziende, zegt tot Jezus: Heer, en wat is dit?

Net zoals Jezus Petrus brood en vis geeft, wat staat voor de manier waarop God ons voorziet van goed en waarheid, spoort Hij Petrus aan om op zijn beurt Zijn lammeren te voeden, Zijn schapen te hoeden en Zijn schapen te voeden. Terwijl Jezus Zijn instructies aan Petrus vervolgt, zegt Hij: "Voorzeker, Ik zeg u, toen u jonger was, omgordde u zich en liep u waarheen u wilde" (Johannes 21:18).

Jezus verwijst hier naar de begindagen toen Petrus en de discipelen jonger waren en enthousiast waren over hun missie. Hoewel ze de diepgang van Jezus' boodschap niet goed begrepen, waren ze idealistisch en enthousiast over het volgen van Jezus. Zowel Thomas als Petrus beleden dat ze bereid waren om Jezus tot hun dood te volgen (zie Johannes 11:16 en Johannes 13:37). Dit waren de dagen dat ze zouden zeggen: "Heer, we houden van U," niet alleen: "Heer, we hebben genegenheid voor U."

Het was dit zelfopofferende enthousiasme en liefde voor Jezus dat een snelle groei en uitbreiding van de vroegchristelijke kerk veroorzaakte. Bovendien wisten ze door Jezus' voorbeeld dat liefde en dienstbaarheid primair zijn. Daarom twistten ze niet over waarheden en kibbelden ze niet onder elkaar. Zolang mensen een goed leven leidden, werden ze als "broeders" beschouwd. Voor hen was het handhaven van een liefdadige houding ten opzichte van elkaar veel belangrijker dan ruzies over geloofskwesties. ²⁰

In dit opzicht was er dus een gevoel van grote vrijheid in de vroege kerk. Omgord met de herinnering aan het leven en de leer van Jezus en hun vurige liefde voor Hem, werden zij levende ambassadeurs van de waarheid die Jezus hun had gegeven. Zoals Jezus in de eerste dagen van zijn bediening tegen hen had gezegd: "Als jullie in mijn woord blijven, zullen jullie zeker mijn leerlingen zijn. En gij zult de waarheid kennen en de waarheid zal u vrijmaken" (Johannes 8:31-32).

In het begin van hun discipelschap ging het om het leren van de waarheid. "Als jullie in Mijn Woord blijven," zei Jezus, "zullen jullie Mijn discipelen zijn." Even later sprak Jezus tot hen over liefde. Hij zei: "Hieraan zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn, als jullie liefde hebben voor elkaar" (Johannes 13:35). En toen, in Zijn afscheidsrede, kwam Jezus terug op het thema van hoe zij Zijn discipelen konden zijn, dit keer met de nadruk op dienstbaarheid. Zoals Jezus zei: "Hierdoor is Mijn Vader verheerlijkt, dat jullie veel vrucht dragen; zo zullen jullie Mijn discipelen zijn" (Johannes 15:8). Door in waarheid, liefde en dienstbaarheid te blijven, zouden deze mannen laten zien dat ze werkelijk discipelen van Jezus waren geworden.

Zo was het allemaal begonnen. Zo was het toen Jezus bij hen was. Maar Jezus weet ook dat dit niet gemakkelijk zal zijn. Daarom zegt Jezus nu tegen Petrus: "Maar als je oud bent, zul je je handen uitstrekken en een ander zal je omgorden en je dragen waar je niet wilt" (Johannes 21:18). De verteller voegt er vervolgens aan toe dat toen Jezus dit tegen Petrus zei, Hij verwees naar de manier waarop Petrus zou sterven. Er staat geschreven: "Dit sprak Hij, daarmee aangevend door welke dood hij [Petrus] God zou verheerlijken" (Johannes 21:19).

In de vroege kerk werd de uitspraak "je zult je handen uitstrekken" vaak geassocieerd met kruisiging. Daarom lijken deze woorden een profetie te zijn dat Petrus de martelaarsdood zou sterven. Dit is vooral waar als het gevolgd wordt door de woorden "een ander zal je omgorden en je dragen waar je niet wilt".

Voor Petrus, die ooit had beloofd dat hij voor Jezus zou sterven, maar Hem vervolgens verloochende, had deze voorspelling dankbaar ontvangen kunnen worden. In wezen zegt Jezus dat hoewel Petrus' geloof aanvankelijk zwak en wankel was geweest, het uiteindelijk standvastig zou zijn. Petrus zou Jezus niet langer verloochenen. In plaats daarvan zou hij dapper de martelaarsdood tegemoet treden. Op deze manier zou Petrus God inderdaad verheerlijken.

Petrus' ontwikkeling dient als voorbeeld voor iedereen die de overgang maakt van angst naar geloof. Er vindt iets plaats in iemands ziel wanneer geloof in de leer van Jezus en liefde voor Hem samenkomen in een onwankelbaar vertrouwen in God, vertrouwen in Zijn leiding en een bereidheid om Hem door elke beproeving en elke uitdaging heen te volgen. Het is om deze reden dat Jezus onmiddellijk na het voorspellen van Petrus' dood zegt: "Volg Mij." Het is alsof Jezus tegen Petrus zegt: "Wat de toekomst ook voor je in petto heeft, al is het een martelaarsdood, volg Mij."

Dieper gaan

Net als Petrus is ieder van ons geroepen om dagelijks ons kruis op te nemen en Jezus te volgen. Met andere woorden, ieder van ons is geroepen om ons leven van egoïsme af te leggen zodat we een nieuw leven kunnen beginnen van onbaatzuchtige dienstbaarheid aan anderen. Ieder van ons is geroepen om ons begrip tot nobelere hoogten te verheffen. Ieder van ons is geroepen om uit te stijgen boven onze oude wil en de verlangens van onze lagere natuur, zodat een nieuwe wil samen met door God gegeven verlangens in ons geboren kan worden. Op deze manier is ieder van ons geroepen tot het soort leven dat God zal verheerlijken.

Dit proces van geestelijke wedergeboorte vindt eerst plaats door berouw en dan door ons te "omringen" met Gods waarheid. Als we dat doen, onze gedachten bekleden met de leerstellingen van Zijn Woord, leven we in de waarheid die ons vrij maakt. We "wandelen waar we willen".

Maar na verloop van tijd kan het gebeuren dat we wegvallen van deze hogere staten. Wanneer dit gebeurt, verlangen we er niet langer naar om vrij geleid te worden door de Heer. In plaats daarvan geven we er de voorkeur aan onszelf te besturen en te doen wat we willen, los van de wetten van de goddelijke orde. Wanneer we in deze staat komen, kunnen we het gevoel hebben dat we "vrij" zijn, terwijl we in werkelijkheid slaven van onze lagere natuur zijn geworden.

Geestelijk blind voor de waarheid over het liefhebben van God en het liefhebben van onze naaste, bevinden we ons in geestelijke slavernij. In deze zelfopgelegde blindheid strekken we onze handen uit om gekleed te gaan in de verlangens van onze lagere natuur, en gedragen te worden naar plaatsen waar onze hogere natuur niet heen zou gaan. Als we deze profetie op een dieper niveau blijven lezen, kunnen we zien hoe Jezus' woorden tot ieder van ons spreken over hoe we onze oorspronkelijke hoop, dromen en visioenen uit het oog kunnen verliezen. Zoals Jezus tegen Petrus zegt: "Als je oud bent, zul je je handen uitstrekken, een ander zal je omgorden en je dragen waar je niet wilt" (Johannes 21:18). ²¹

Deze profetie kan ook worden toegepast op de opkomst en het verval van een kerk. Wanneer een kerk begint, zijn de leden enthousiast over het volgen van de Heer en het liefhebben van elkaar. Maar na verloop van tijd wordt dezelfde doctrine, die bedoeld was om mensen meer liefde voor elkaar te laten krijgen, opnieuw geïnterpreteerd of overgeaccentueerd op een manier die mensen verdeelt. Kerken die ooit gevuld waren met mensen die van elkaar hielden en elkaar respecteerden, kunnen plaatsen worden van bitter geschil en twistzieke onenigheid. Wat is er gebeurd? Wat ging er verkeerd? ²²

Volgens Jezus is dit wat er gebeurt als zeggen "Ik geloof in God" belangrijker wordt dan leven naar wat God leert. Dit is wanneer mensen de geboden negeren en zeggen dat "geloof" alles is wat je nodig hebt. In plaats van zich tot de Heer te wenden en Zijn geboden als dagelijkse praktijk te volgen, wenden mensen zich tot hun eigen opvattingen - opvattingen die geloof rechtvaardigen zonder inspanning, en wedergeboorte zonder berouw of reformatie.

Als geloof belangrijker wordt dan naastenliefde en de leer belangrijker dan het leven, dan wordt "gelijk hebben" een valse god. Als dit gebeurt, worden klachten, kritiek en verwijten welig tierend. Zo vallen huwelijken uit elkaar, lossen vriendschappen op, raken regeringen gepolariseerd en vervallen kerkelijke organisaties in geloof alleen. ²³

Helaas vertegenwoordigt Petrus op dit moment in het goddelijke verhaal dit verval in geloof. Wanneer Jezus tegen hem zegt: "Volg Mij" (Johannes 21:19), Petrus zegt niet: "Ja, Heer, ik zal u volgen." In plaats daarvan draait Petrus zich om, kijkt naar Johannes en zegt: "Wat is dit?" (Johannes 21:21). ²⁴

Hoewel Petrus' vraag over Johannes meestal vertaald wordt met "Wat is er met deze man?", is het oorspronkelijke Grieks gewoon ti houtos [τί οὗτος], wat betekent "Wat is dit?". Door deze vraag te stellen keert Petrus zich niet alleen af van de Heer, maar neemt hij ook afstand van Johannes die zijn naaste metgezel zou moeten zijn. In de taal van de heilige Schrift scheidt het geloof zich af van de naastenliefde.

In deze context moeten we niet vergeten dat het geloof van Petrus door het evangelieverhaal heen inconsequent is geweest. Hoewel Petrus de eerste was om te belijden dat Jezus de Christus is, was hij ook de eerste die Jezus verloochende, en dat deed hij drie keer. En in deze laatste aflevering doet Petrus iets soortgelijks. Hij heeft net drie keer gezegd dat hij van Jezus houdt. Maar als Jezus nu tegen hem zegt: "Volg Mij", doet Petrus het tegenovergestelde. Hij draait zich om.

Dit is een waarschuwend verhaal. Ook al hebben we een sterk geloof, we kunnen het daar niet bij laten. De aanvankelijke ervaring van geloof in Jezus als de Christus, de Zoon van de levende God, moet voortschrijden en groeien totdat het het geloof wordt dat Thomas uitdrukt wanneer hij zegt: "Mijn Heer en mijn God" (Johannes 20:28). En toch is er nog één stap. Dit is wanneer de allerbelangrijkste vraag niet langer is: "Wie zeggen jullie dat Ik ben?" of "Geloven jullie in Mij?". De allerbelangrijkste vraag is: "Houden jullie van Mij?" Waar geloof moet zijn oorsprong vinden in liefde voor de Heer en tot uitdrukking komen in nuttige dienstbaarheid aan anderen.

Eenpraktische toepassing

Naarmate je vanuit liefde de wil van de Heer blijft doen, zal de genegenheid om de waarheid te leren kennen en het verlangen om die waarheid in daden om te zetten, blijven groeien. Ongeacht je chronologische leeftijd zul je sterker, vrediger en gelukkiger van geest blijven worden. Een praktische toepassing is dus: houd je geloof fris en levendig. Voed het met nieuwe inzichten en liefdevolle acties. Voed je innerlijke lammeren. Verzorg je innerlijke schapen. Als dan je egocentrisme afneemt en de verlangens van de Heer je hart vullen, geniet dan van de vrede en het geluk die daaruit voortkomen. Merk op hoe je vreugde blijft toenemen. Naarmate je meer hemelse staten van goedheid en waarheid binnengaat, ontdek je wat het betekent om geestelijk levend, vreugdevol en jong van hart te zijn. Zoals in de Hebreeuwse geschriften staat: "U zult mij de weg van het leven wijzen. In uw aanwezigheid is er vreugde. Aan uw rechterhand zijn genoegens tot in eeuwigheid" (Psalm 16:11). ²⁵

Tot Jezus komt

22. Jezus zeide tot hem: Indien Ik wil, dat hij blijft tot Ik kom, wat zal het u baten? Volgt gij Mij.

23.Maar Jezus zeide niet tot hem, dat hij niet zou sterven, maar: Indien Ik wil, dat hij blijft tot Ik kom, watzal het u baten?

Jezus heeft net tegen Petrus gezegd: "Volg Mij." Dat had voldoende moeten zijn. Maar dit eenvoudige verzoek is niet genoeg voor Petrus. Hij wil ook iets weten over Johannes, die hij niet eens bij naam noemt. "Maar Heer," zegt Petrus, "wat is dit?" Petrus' verontwaardigde toon suggereert de scheiding tussen geloof en naastenliefde, een scheiding die uiteindelijk grote schade zal toebrengen aan de kerk en aan alle mensen die geloof en naastenliefde scheiden in hun gedachten, woorden en daden. ²⁶

Zoals we door het evangelieverhaal heen hebben gezien, staat Petrus voor geloof en Johannes voor naastenliefde - vooral de werken van naastenliefde. Jezus volgen, zoals Johannes doet, is Hem onze onverdeelde aandacht en liefde geven. Dit betekent dat we niet alleen vertrouwen op zijn leiding, maar ook op Hem, omdat we geloven dat Hij de bron is van alle liefde, wijsheid en kracht. Maar er is meer. Zoals Jezus in Zijn afscheidsrede zegt: "Als je Mij liefhebt, onderhoud dan Mijn geboden" (Johannes 14:15). En een paar verzen later herhaalt Hij deze vermaning, met andere woorden. "Als iemand Mij liefheeft", zegt Hij, "zal hij Mijn woord bewaren" (Johannes 14:23).

Dit is wat het betekent om Jezus te volgen. Simpel gezegd is het zowel in Hem geloven als doen wat Hij zegt. Petrus echter, die het gelovige aspect van ons leven vertegenwoordigt, vertegenwoordigt zowel de opkomst als de neergang van het ware geloof. Het geloof neemt toe naarmate het wordt verenigd met naastenliefde en vooral met de werken van naastenliefde. Maar het geloof begint eerst af te nemen wanneer het als primair wordt beschouwd en voorrang krijgt op goedheid en naastenliefde. Daarna zakt het nog verder weg wanneer het zich afscheidt van de goedheid van het leven - dat wil zeggen, wanneer het niet meer leeft naar wat de waarheid leert. En ten slotte beleeft het geloof zijn laatste en ernstigste terugval wanneer het goede werken met minachting beschouwt en ze ziet als ijdele pogingen om de weg naar de hemel te verdienen.

Jezus is niet verbaasd over de reactie van Petrus. Hij voorziet dat er een tijd komt waarin mensen zullen geloven dat geloof het enige is dat nodig is voor redding. In die tijd zullen mensen elke inspanning om goed te doen verachten, omdat ze geloven dat alle inspanningen om goed te doen noodzakelijkerwijs besmet zijn met de zonde van zelfverheffing. Daarom spreekt Petrus afwijzend over Johannes die goede werken voorstelt en zegt: "Wat is dit?". In antwoord daarop zegt Jezus tegen Petrus: "Als Ik wil dat hij blijft tot Ik kom, wat gaat jou dat aan?" (Johannes 21:22). Jezus zegt dan verder: "Volg Mij." ²⁷

Jezus heeft Petrus al verteld dat hij Hem moet volgen (zie Johannes 21:19). Je zou kunnen denken dat Jezus Petrus opnieuw vertelt dat hij Hem moet volgen. Maar deze keer zijn de woorden gericht aan Johannes. Dit vertegenwoordigt het idee dat Petrus, die geloof vertegenwoordigt, en Johannes, die liefdadige daden vertegenwoordigt, beiden Jezus zouden moeten volgen. Op deze manier zouden geloof en nuttige dienst, of waarheid en goed, als één samenwerken. Aan beide aspecten van onze menselijkheid wordt dezelfde oproep gegeven: "Volg Mij." ²⁸

De tweede komst van de Heer

In deze aflevering zijn de afsluitende woorden van Jezus: "Als Ik wil dat hij blijft tot Ik kom, wat gaat jou dat aan? Volg Mij." Op het meest letterlijke niveau spreekt Jezus over het belang van het volgen van Hem, ongeacht wat anderen doen. Hij vraagt ons om onze harten en gedachten open te houden voor Zijn leiding, zodat Hij door ons heen kan werken.

In deze afsluitende woorden spreekt Jezus ook over Zijn beloofde terugkeer. Zoals Jezus in Zijn afscheidsrede tegen Zijn discipelen zei: "Ik zal jullie niet als wezen achterlaten, ik kom naar jullie toe" (Johannes 14:18). Drie dagen na Zijn kruisiging hield Jezus Zijn belofte. Hij keerde naar hen terug, blies op hen en zei: "Ontvang de Heilige Geest" (Johannes 20:22). Acht dagen later kwam Hij weer naar hen toe en nu is Hij voor de derde keer teruggekomen. Elke keer dat Hij naar hen toe kwam, gaf Jezus hen de gelegenheid om te groeien in hun begrip en hun liefde voor Hem te verdiepen.

Dit alles is representatief voor hoe Jezus in elk van onze levens komt. In Zijn eerste komst komt Jezus in het vlees. Er staat geschreven: "Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond" (Johannes 1:14). Dit vertegenwoordigt ons eerste begrip van God zoals Hij onder ons wandelde en sprak toen Hij op aarde was. De tweede komst van de Heer is echter geestelijk. Deze vindt plaats telkens wanneer we Zijn stem horen in Zijn Woord, of Zijn goddelijke leiding voelen door Zijn Heilige Geest, of Zijn liefde en wijsheid combineren in een of andere vorm van nuttige dienst. Kortom, onze Heer, die eenmaal in het vlees kwam, komt voortdurend tot ons in de geest. ²⁹

Eerste en laatste woorden

24. Dit is de discipel die van deze dingen getuigt en deze dingen schrijft; en wij weten dat zijn getuigenis waar is.

25. Maar er zijn ook vele andere dingen die Jezus deed, waarvan ik veronderstel dat zelfs de wereld zelf de boeken die geschreven zouden moeten worden, niet zou kunnen bevatten, als ze allemaal zouden worden opgeschreven. Amen.

Aan het einde van het Evangelie volgens Lucas merkten we op dat Jezus tegen Zijn discipelen zei dat ze in de stad Jeruzalem moesten blijven. In de context van dat evangelie begrepen we dat dit betekende dat de discipelen in de waarheid van de heilige Schrift moesten blijven, nadenken en mediteren over Gods Woord totdat ze inzicht, inspiratie en "kracht van boven" ontvingen (Lucas 24:49). ³⁰

Nu we aan het einde van Johannes zijn gekomen, spreekt Jezus opnieuw over blijven. Zoals Jezus tegen Petrus zegt: "Als Ik wil dat hij [Johannes] blijft, totdat Ik kom, wat gaat jou dat aan?" Deze keer bedoelt Jezus echter dat de discipelen anderen moeten blijven liefhebben en dienen. Ze moeten doorgaan met het houden van Zijn Woord; ze moeten doorgaan met het doen van goede werken; en ze moeten doorgaan met het instrueren van anderen. Dit alles wordt gesymboliseerd door de discipel Johannes die zou "blijven" totdat Jezus komt.

Door in deze staat te blijven en goede werken te blijven doen, zouden de discipelen dicht bij de Heer blijven in leven en in dood, Zijn wil doen terwijl ze anderen leren hetzelfde te doen. Als gevolg hiervan zouden zij tot de eersten behoren die de ware christelijke kerk stichtten. Maar na verloop van tijd, toen de leer steeds belangrijker werd dan het leven, begon de kerk te vervallen. ³¹

De details van hoe dat nieuwe geloof zou ontstaan en vervolgens zou vergaan, worden eerst beschreven in de Handelingen der Apostelen en de brieven, en vervolgens ontvouwd door de opening van de geestelijke zin van het Boek Openbaring - hetboek "dat met zeven zegels is verzegeld" (Apocalyps 5:1). In de openingspagina's van Openbaring zegt Jezus tegen de kerk in Efeze: "Jullie hebben je eerste liefde verlaten" (Apocalyps 2:4). Die "eerste liefde" waarover Jezus spreekt is een opperste focus op het goede van het leven, niet alleen op de waarheid van de leer. ³²

Maar dat is een ander verhaal, dat we een andere keer zullen vertellen. Dit verhaal, het verhaal van de vier evangeliën, loopt nu ten einde. Zoals we hebben gezien begon het in Matteüs met de woorden: "Het boek van de generatie van Jezus Christus, de Zoon van David, de Zoon van Abraham" (Mattheüs 1:1). We wezen er toen op dat een "boek" de diepste kwaliteit van een persoon vertegenwoordigt. En zo is het evangelie van Matteüs het verhaal van Jezus' geleidelijke openbaring van Zijn diepste kwaliteit - Zijn goddelijkheid. Zoals Jezus in dit evangelie zegt: "Wie zeggen jullie dat ik ben?" (Mattheüs 16:15). ³³

Dit thema gaat door in de evangeliën en komt terug in het eerste vers van Marcus, waar we lezen dat Jezus niet langer wordt beschreven als de zoon van David of de zoon van Abraham, maar als de Zoon van God. Hoewel elk evangelie vergelijkbare thema's bevat, heeft elk evangelie een overheersende boodschap. In het evangelie volgens Marcus is het terugkerende motief berouw. Dit wordt weergegeven door het veelvuldig uitdrijven van demonen. Het is door het besef van en berouw over de zonde dat we klaar zijn om de waarheid die Jezus brengt te ontvangen. Zoals Jezus in zijn eerste woorden van dit evangelie zegt: "De tijd is vervuld en het koninkrijk van God is nabij. Bekeert u en gelooft het evangelie" (Marcus 1:15).

Als we vervolgens naar Lucas gaan, ligt de nadruk op de hervorming van het begrip. Het is door de waarheid die Jezus onderwijst dat we valse ideeën opzij kunnen zetten en ware ideeën kunnen leren. In Lucas wordt de ontwikkeling van een nieuw begrip dan ook een belangrijk thema. Daarom krijgen de discipelen aan het einde van dit evangelie te horen dat ze in Jeruzalem moeten blijven, een plaats van onderricht, totdat ze kracht van boven ontvangen. Alleen in Lucas staat dat "Hij hun verstand opende, zodat zij de Schriften begrepen" (Lucas 24:45). ³⁴

Ten slotte, als we verder gaan van het einde van Lucas naar het begin van Johannes, leidt de reformatie van het begrip tot het ontvangen van een nieuwe wil. Dit gebeurt in de loop van de tijd naarmate onze liefde voor de Heer zich verdiept en we ervaren dat Zijn wil door ons heen werkt. Wanneer dit in ons plaatsvindt, maken we de overgang naar het houden van de geboden, niet vanuit gehoorzaamheid, maar vanuit liefde. Zoals Jezus in dit evangelie tegen Zijn discipelen zegt: "Als jullie Mij liefhebben, zullen jullie Mijn woord bewaren" (Johannes 15:17).

Bovendien bereikt het thema van Jezus' goddelijkheid, dat begon in Matteüs en werd voortgezet in Marcus en Lucas, zijn hoogtepunt in Johannes. In dit laatste evangelie wordt het steeds duidelijker dat Jezus de grote "IK BEN" is. Deze "IK BEN"-uitspraken zijn onder andere: "Ik ben het brood des levens" (Johannes 6:35), “Ik ben het licht van de wereld" (Johannes 8:12), “Ik ben de deur" (Johannes 10:7), “Ik ben de goede herder" (Johannes 10:11,14), “Ik ben de opstanding en het leven" (Johannes 11:25), “Ik ben de weg, de waarheid en het leven" (Johannes 14:6), “Ik ben de ware wijnstok" (Johannes 15:1), en misschien wel het krachtigst: "Voordat Abraham was, was ik" (Johannes 8:58). Daarom verwijst Thomas in het Evangelie volgens Johannes, en alleen in dit evangelie, naar Jezus als: "Mijn Heer en mijn God" (Johannes 20:28).

Als we bij de laatste woorden van Johanneskomen - enbij de laatste woorden van de vier evangeliën - zien we nog een prachtig detail, een finishing touch. Net zoals het eerste woord van de evangeliën "boek" biblos [βίβλος] is, is het laatste woord van de evangeliën "boeken" biblia [βιβλία]. Zoals Johannes het zegt: "Er zijn ook veel andere dingen die Jezus heeft gedaan, die, als ze één voor één opgeschreven zouden worden, ik denk dat zelfs de wereld zelf de boeken die geschreven zouden kunnen worden niet zou kunnen bevatten" (Johannes 21:25). In het oorspronkelijke Grieks is die laatste zin, "de boeken die geschreven konden worden", ta graphomena biblia [τὰ γραφόμενα βιβλία].

De verschuiving van het eerste woord "boek" in Matteüs naar het laatste woord "boeken" in Johannes suggereert dat de kwaliteiten van de Heer oneindig zijn. Alle boeken in de wereld zouden nooit beschrijvingen kunnen geven of bevatten van Zijn grenzeloze liefde en barmhartigheid, Zijn wijsheid en kracht, Zijn geduld en volharding. Zijn goddelijke kwaliteiten zijn groter dan al het zand van de zee en alle sterren aan de hemel. ³⁵

De evangeliën stellen ons dus voor aan Jezus - de Ene God van hemel en aarde. Het feit dat ze beginnen met het woord "boek" en eindigen met het woord "boeken" is geen toeval. Het is nog een aanwijzing dat de vier evangelies werkelijk een naadloos kledingstuk zijn, van bovenaf in één stuk geweven. Ze zijn het naadloze verhaal van hoe God in elk van onze levens komt, als we bereid zijn Hem te ontvangen, door Zichzelf geleidelijk aan te openbaren als de Heer Jezus Christus - de bron van alle liefde, alle wijsheid en alle kracht voor nuttige diensten.

Als we dit eenmaal hebben gezien en de leerstellingen van Jezus ter harte hebben genomen, worden we geïnspireerd om Hem te volgen. We realiseren ons dat Degene die het naadloze evangelieverhaal weeft ook de Auteur van ons leven is. Voor het grootste deel zien we niet de wonderbaarlijke manieren waarop Hij onder ons beweegt, de gebeurtenissen in ons leven weeft en verbindt door de geheime werking van Zijn Voorzienigheid. Wie kan de vele manieren kennen waarop Hij in ons werkt en alle ervaringen verandert in kansen voor ons eeuwig welzijn? ³⁶

Het is dan ook geen wonder dat Johannes zijn evangelie besluit met de woorden: "Er zijn nog zoveel andere dingen die Jezus heeft gedaan, die, als ze stuk voor stuk opgeschreven zouden worden, ik denk dat zelfs de wereld zelf de boeken die geschreven zouden kunnen worden niet zou kunnen bevatten. Amen." ³⁷

അടിക്കുറിപ്പുകൾ: