പുനരുത്ഥാനം

1. ആഴ്‌ചയുടെ ഒന്നാം ദിവസം, അതിരാവിലെ, അവർ തങ്ങൾ തയ്യാറാക്കിയ സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളും മറ്റു ചിലരെയും കൊണ്ടുവന്ന് കല്ലറയിൽ എത്തി.

2. എന്നാൽ കല്ലറയിൽ നിന്ന് കല്ല് ഉരുട്ടിയതായി അവർ കണ്ടെത്തി.

3. അവർ അകത്തു കടന്നപ്പോൾ കർത്താവായ യേശുവിന്റെ ശരീരം കണ്ടില്ല.

4. അവർ അതിനെക്കുറിച്ച് വളരെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായപ്പോൾ, തിളങ്ങുന്ന വസ്ത്രം ധരിച്ച് രണ്ടുപേർ അവരുടെ അടുത്ത് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു.

5. അവർ ഭയപ്പെട്ടു മുഖം നിലത്തേക്കു ചാഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ അവരോടു: ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവനെ നിങ്ങൾ മരിച്ചവരുടെ ഇടയിൽ അന്വേഷിക്കുന്നതു എന്തു?

6. അവൻ ഇവിടെയില്ല, ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റിരിക്കുന്നു; അവൻ ഗലീലിയിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ നിങ്ങളോട് സംസാരിച്ചത് ഓർക്കുക.

7. മനുഷ്യപുത്രൻ പാപികളായ മനുഷ്യരുടെ കൈകളിൽ ഏല്പിക്കപ്പെടുകയും ക്രൂശിക്കപ്പെടുകയും മൂന്നാം ദിവസം ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കുകയും വേണം.

8. അവർ അവന്റെ വാക്കുകൾ ഓർത്തു.

9. അവർ ശവകുടീരത്തിൽനിന്നു മടങ്ങിവന്ന് പതിനൊന്നുപേരോടും മറ്റെല്ലാവരോടും ഇക്കാര്യങ്ങളെല്ലാം അറിയിച്ചു.

10. എന്നാൽ മഗ്‌ദലന മറിയവും ജോവാനയും യാക്കോബിന്റെ അമ്മ മറിയവും അവരോടുകൂടെയുള്ള മറ്റു സ്‌ത്രീകളും അപ്പൊസ്‌തലന്മാരോടു ഇതു പറഞ്ഞു.

11. അവരുടെ വാക്കുകൾ വെറും കഥകളായി അവരുടെ മുമ്പിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, അവർ വിശ്വസിച്ചില്ല.

12. എന്നാൽ പത്രോസ് എഴുന്നേറ്റു ശവകുടീരത്തിങ്കലേക്കു ഓടിച്ചെന്നു, കുനിഞ്ഞുനിന്ന്, തനിയെ വിരിച്ച ഷീറ്റുകളിലേക്ക് നോക്കി. സംഭവിച്ചതിൽ സ്വയം ആശ്ചര്യപ്പെട്ടുഅവൻ പോയി

ജോസഫിന്റെയും സ്ത്രീകളുടെയും പ്രാധാന്യം

യേശുവിന്റെ ക്രൂശീകരണം എല്ലാറ്റിന്റെയും അവസാനമായി കാണപ്പെടുന്നു - ഒരു മിശിഹായെക്കുറിച്ചുള്ള ജനങ്ങളുടെ പ്രതീക്ഷയുടെ അവസാനം, "സിംഹാസനങ്ങളിൽ ഇരിക്കുക" എന്ന ശിഷ്യന്മാരുടെ സ്വപ്നത്തിന്റെ അവസാനം, ഭൂമിയിലെ യേശുവിന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ അവസാനം. എന്നാൽ കഥ വളരെ അകലെയാണ്.

ദിവസം അവസാനിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് അരിമത്തിയയിലെ ജോസഫ് യേശുവിന്റെ ശരീരം പീലാത്തോസിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. രാത്രിയാകുന്നതിന് മുമ്പ് മൃതദേഹങ്ങൾ അടക്കം ചെയ്യണമെന്ന നിയമം അനുസരിച്ച്, പീലാത്തോസ് ജോസഫിന്റെ അഭ്യർത്ഥന അംഗീകരിക്കുകയും യേശുവിന്റെ ശരീരം കുരിശിൽ നിന്ന് ഇറക്കാൻ അനുവാദം നൽകുകയും ചെയ്തു. യോസേഫ് യേശുവിന്റെ ശരീരം ലിനൻ തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ് ഒരു കല്ലറയിൽ വെച്ചു.

യേശുവിനെ ദൈവദൂഷണത്തിന് ശിക്ഷിച്ച കൗൺസിലിലെ സൻഹെഡ്രിനിൽ ജോസഫ് അംഗമാണെങ്കിലും, വിധിയോട് ജോസഫ് സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല. മുമ്പത്തെ എപ്പിസോഡിൽ ഞങ്ങൾ സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, നമ്മുടെ ഉയർന്ന ധാരണയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന "നല്ലതും നീതിമാനുമായ മനുഷ്യൻ" എന്ന് ജോസഫിനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു (ലൂക്കോസ്23:50). ഈ ലോകത്തിലെ കാര്യങ്ങൾ (ശാസ്ത്രം, ഗണിതം, സാഹിത്യം മുതലായവ) മനസ്സിലാക്കാൻ മാത്രമല്ല, ആത്മീയ വെളിച്ചം സ്വീകരിക്കാൻ ഉയരത്തിൽ ഉയരുന്ന നമ്മുടെ ഭാഗമാണിത്. ആ ഉയർന്ന വെളിച്ചത്തിൽ, ധാരണയ്ക്ക് നല്ലതും നീതിയുക്തവുമായ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാൻ കഴിയും. ഇത് ദൈവം നൽകിയ ഗുണമാണ്. ¹

നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തെ ആത്മീയ വെളിച്ചത്തിലേക്ക് ഉയർത്താനുള്ള കഴിവിനൊപ്പം, ദൈവം നൽകിയ മറ്റൊരു ഗുണം ലഭിക്കാനുള്ള സാധ്യതയും നമുക്കുണ്ട്. ധാരണയുടെ സമ്മാനം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന, സ്നേഹത്തിലൂടെ നാം കർത്താവുമായി ബന്ധപ്പെടുമ്പോഴെല്ലാം അത് നിശബ്ദമായി ഒഴുകുന്നു. ഈ ബന്ധം നമുക്ക് നന്മയും സത്യവും ഗ്രഹിക്കാനുള്ള കഴിവ് നൽകുന്നു. ബൈബിളിലെ പ്രതീകാത്മകതയിൽ, ഇത്തരത്തിലുള്ള ധാരണയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത് മനോഹരമായ സുഗന്ധങ്ങളും മധുരമുള്ള സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളുമാണ്. അതിനാൽ, അടുത്ത എപ്പിസോഡ് ആരംഭിക്കുമ്പോൾ, “ആഴ്ചയുടെ ആദ്യ ദിവസം, അതിരാവിലെ, സ്ത്രീകൾ തങ്ങൾ തയ്യാറാക്കിയ സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങൾ എടുത്ത് കല്ലറയ്ക്കൽ എത്തി” എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു.ലൂക്കോസ്24:1). ²

യേശുവിന്റെ ശരീരം കുരിശിൽ നിന്ന് ഇറക്കി ലിനൻ തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ ജോസഫിനെപ്പോലെ, ഈ സ്ത്രീകളും യേശുവിന്റെ ശരീരത്തെ പരിപാലിക്കുന്നത് തുടരുന്നു. ജോസഫും സ്ത്രീകളും ഒരുമിച്ച് എടുത്താൽ, മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ വ്യത്യസ്തവും എന്നാൽ ഏകീകൃതവുമായ രണ്ട് വശങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ജോസഫിന്റെ കാര്യത്തിൽ, യേശു പഠിപ്പിക്കുന്നത് സത്യമാണെന്ന ഉയർന്ന ധാരണയെ, യുക്തിപരമായ ബോധ്യത്തെ അവൻ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ധാരണയിൽ നിന്നുള്ള സത്യത്തിന്റെ കാഴ്ചയാണ്. സ്ത്രീകളുടെ കാര്യത്തിൽ, യേശു പഠിപ്പിക്കുന്നത് സത്യമാണ്, കാരണം അത് നല്ലതാണെന്നതാണ് ധാരണ. ഇതാണ് സ്നേഹത്തിൽ നിന്നുള്ള സത്യത്തിന്റെ ധാരണ. സ്‌ത്രീകൾ കൊണ്ടുവരുന്ന മണമുള്ള സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങൾ ഈ ഗ്രഹണാത്മകമായ സമ്മാനത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ³

ശൂന്യമായ ശവകുടീരം

അക്കാലത്ത്, ഖര പാറകളിൽ കുഴികളുള്ള സ്ഥലങ്ങളായിരുന്നു ശവകുടീരങ്ങൾ. ശവകുടീരത്തിന്റെ പ്രവേശന കവാടം ഒരു വലിയ കല്ല് ഉരുട്ടി തുറന്ന് അടച്ചു. എന്നാൽ സ്ത്രീകൾ എത്തിയപ്പോഴാണ് കല്ല് ഉരുട്ടി മാറ്റിയതായി കാണുന്നത്. അവർ യേശുവിനെ സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളാൽ അഭിഷേകം ചെയ്യുവാൻ അന്വേഷിച്ചു കല്ലറയിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ ശരീരം കണ്ടെത്താൻ അവർക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. പകരം, സ്ത്രീകൾ തിളങ്ങുന്ന വസ്ത്രം ധരിച്ച രണ്ട് മാലാഖമാരെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു, അവർ അവരോട് പറയുന്നു: “നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് മരിച്ചവരുടെ ഇടയിൽ ജീവിക്കുന്നത്? അവൻ ഇവിടെയില്ല; അവൻ ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു" (ലൂക്കോസ്24:5-6). തിളങ്ങുന്ന വസ്ത്രങ്ങളിലുള്ള മാലാഖമാർ ദൈവിക സത്യത്തിന്റെ പ്രകാശത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് വചനത്തിന്റെ ആന്തരിക അർത്ഥത്തിൽ നിന്ന് പ്രകാശിക്കുന്ന സത്യങ്ങൾ. ⁴

പ്രതീകാത്മകമായി കാണുമ്പോൾ, കർത്താവിന്റെ വചനത്തിന് അതിന്റെ ആന്തരിക അർത്ഥം ഇല്ലെങ്കിൽ, അതിനെ ഒരു ശൂന്യമായ "കല്ലറ"യോട് ഉപമിക്കാം. തെറ്റായ വിശ്വാസത്തെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ വാക്കിന്റെ അക്ഷരം ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ ഇത് പ്രത്യേകിച്ചും സംഭവിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, വചനത്തിന്റെ അക്ഷരം അതിന്റെ ആന്തരിക അർത്ഥത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തിയാൽ, ദൈവം കോപം നിറഞ്ഞവനും വിദ്വേഷം നിറഞ്ഞവനും പ്രതികാരം നിറഞ്ഞവനും ആണെന്ന് തോന്നാം. കൂടാതെ, അവന്റെ പഠിപ്പിക്കലുകൾ കർശനമായി അനുസരിക്കുന്നവർക്ക് ഭൗതിക അഭിവൃദ്ധി നൽകുമെന്നും അനുസരിക്കാത്തവർ നശിപ്പിക്കപ്പെടുമെന്നും തോന്നാം. ഇത് "അനുസരിക്കുകയും അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കുകയും അനുസരിക്കാതിരിക്കുകയും നശിക്കുകയും" ചെയ്യുന്ന ദൈവത്തിന്റെ ഭൗതിക ആശയമാണ്. ⁵

ഈ പ്രത്യക്ഷതകൾ വചനത്തിന്റെ അക്ഷരീയ അർത്ഥത്തിൽ നിന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെടുമ്പോൾ, അവയ്ക്കുള്ളിലെ ആത്മീയ അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കാതെ, അവർക്ക് കർത്താവിന്റെ സത്ത വെളിപ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ല. ഒരു വ്യക്തിയെ ആ വ്യക്തിയുടെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവത്തിൽ നിന്ന് വേറിട്ട് കാണുന്നതും ആന്തരികതയ്ക്ക് പുറമെ ബാഹ്യമായ കാര്യങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി വിലയിരുത്തലുകൾ നടത്തുന്നതും പോലെയാണ് ഇത്. ഇങ്ങനെയായിരിക്കുമ്പോൾ, കർത്താവിനെ അവന്റെ വചനത്തിൽ കാണുകയില്ല, അവന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കുകയുമില്ല. വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ അക്ഷരീയ അർത്ഥം, അതിന് ജീവൻ നൽകുന്ന ആന്തരിക ചൈതന്യത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തി, ഒരു നിർജ്ജീവമായ കത്ത്-ശൂന്യമായ ഒരു ശവകുടീരമാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് മാലാഖമാർ സ്ത്രീകളോട് പറയുന്നത്, “നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് മരിച്ചവരുടെ ഇടയിൽ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരെ അന്വേഷിക്കുന്നത്? അവൻ ഇവിടെയില്ല; അവൻ ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു. ⁶

വാർത്ത ശിഷ്യന്മാരിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നു

മരിച്ചവരുടെ ഇടയിൽ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരെ അന്വേഷിക്കരുതെന്ന് സ്ത്രീകളോട് പറഞ്ഞതിന് ശേഷം, മാലാഖമാർ അവരെ ഉപദേശിക്കുന്നത് തുടരുന്നു. “അവൻ ഗലീലിയിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞത് ഓർക്കുക,” ദൂതന്മാർ സ്ത്രീകളോട് പറയുന്നു. തുടർന്ന് ദൂതന്മാർ യേശുവിന്റെ വാക്കുകൾ അവരുടെ ഓർമ്മയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നു, "മനുഷ്യപുത്രൻ പാപികളായ മനുഷ്യരുടെ കൈകളിൽ ഏൽപ്പിക്കപ്പെടുകയും ക്രൂശിക്കപ്പെടുകയും മൂന്നാം ദിവസം ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കുകയും വേണം" (ലൂക്കോസ്24:7).

യേശു തന്റെ മരണവും പുനരുത്ഥാനവും പലതവണ പ്രവചിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ആളുകൾ അവന്റെ മരണത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു, അവന്റെ പുനരുത്ഥാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭാഗം അവർ മറന്നു. ഇത്തവണ പക്ഷേ, വ്യത്യസ്തമാണ്. യേശുവിന്റെ വാക്കുകൾ ഇപ്പോൾ ജീവിക്കുന്ന ഒരു യാഥാർത്ഥ്യമായി മാറിയിരിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് മാലാഖമാരെ കാണുകയും അവരുടെ സന്ദേശം കേൾക്കുകയും ചെയ്ത ഈ സ്ത്രീകൾക്ക്. താൻ ക്രൂശിക്കപ്പെട്ട് ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കുമെന്ന് യേശു പറഞ്ഞതായി മാലാഖമാർ അവരെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുമ്പോൾ, സ്ത്രീകൾ "അവന്റെ വാക്കുകൾ ഓർത്തു" എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു (ലൂക്കോസ്24:8).

യേശുവിന്റെ വാക്കുകളുടെ സ്മരണയാൽ ആഴത്തിൽ സ്വാധീനിക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീകൾ, ശിഷ്യന്മാരിലേക്ക് വാർത്ത എത്തിക്കാൻ തിടുക്കം കൂട്ടുന്നു (ലൂക്കോസ്24:9). ഇനി ഈ സ്ത്രീകൾ കൂട്ടത്തിൽ പേരില്ലാത്തവരല്ല. അവർ ഇപ്പോൾ അതുല്യരും പ്രാധാന്യമുള്ളവരുമായി മാറുന്നു: അവർ "മഗ്ദലന മേരി," "ജോന്ന", "ജെയിംസിന്റെ അമ്മ മേരി" (ലൂക്കോസ്24:10). മാലാഖമാരോടുള്ള അവരുടെ പ്രതികരണവും ശിഷ്യന്മാരിലേക്ക് സന്ദേശം എത്തിക്കാനുള്ള അവരുടെ ഉടനടി തീരുമാനവും കർത്താവിന്റെ വചനത്തിന്റെ ആന്തരിക സത്യങ്ങളോട് നമ്മിലെ യഥാർത്ഥ ധാരണകളും നല്ല സ്നേഹവും പ്രതികരിക്കുന്ന രീതിയെ ചിത്രീകരിക്കുന്നു. ⁷

യേശു ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു എന്ന് പറഞ്ഞ് സ്ത്രീകൾ ആഹ്ലാദകരമായ വാർത്ത ശിഷ്യന്മാരോട് പറയുമ്പോൾ, ശിഷ്യന്മാർ അവരെ വിശ്വസിക്കാൻ മടിക്കുന്നു. ഈ ദുഃഖിതരായ പുരുഷന്മാർക്ക്, സ്ത്രീകളുടെ റിപ്പോർട്ട് ഒരു "നിഷ്ക്രിയ കഥ" എന്നതിലുപരിയായി തോന്നുന്നില്ല (ലൂക്കോസ്24:11). എന്നിരുന്നാലും, പീറ്ററിന്റെ പ്രതികരണം വ്യത്യസ്തമാണ്. വാർത്ത കേട്ട ഉടനെ അവൻ എഴുന്നേറ്റു ശവകുടീരത്തിലേക്ക് ഓടി (ലൂക്കോസ്24:12). മൂന്നാം പ്രാവശ്യം യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞുവെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ വല്ലാതെ കരഞ്ഞതും ഇതേ പത്രോസാണ് (ലൂക്കോസ്22:62). എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, തന്റെ ഉള്ളിൽ പ്രത്യാശ ഉയരുന്നതിനാൽ, പീറ്റർ തനിക്കായി കല്ലറ കാണാൻ ഓടുന്നു.

പീറ്റർ ശവകുടീരത്തിങ്കൽ എത്തിയപ്പോൾ, അവൻ കുനിഞ്ഞ്, യേശുവിനെ പൊതിഞ്ഞിരുന്ന ലിനൻ തുണികൾ ഒരു ചിതയിൽ കിടക്കുന്നതായി കാണുന്നു (ലൂക്കോസ്24:12). എന്നാൽ യേശുവിന്റെ ഒരു അടയാളവും ഇല്ല, പത്രോസ് ദൂതന്മാരെ കാണുന്നില്ല. അദ്ദേഹത്തിന് മുമ്പുള്ള സ്ത്രീകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, പത്രോസിന്റെ ആത്മീയ കണ്ണുകൾ ഇതുവരെ തുറന്നിട്ടില്ല. എന്നിരുന്നാലും, പീറ്റർ നിരാശനായില്ല. ഈ എപ്പിസോഡ് അവസാനിക്കുമ്പോൾ, "സംഭവിച്ചതിൽ സ്വയം ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു" (ലൂക്കോസ്24:12). പത്രോസിന് പൂർണ്ണമായി മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും, സാവധാനം എന്നാൽ ഉറപ്പായും അവന്റെ ഉള്ളിൽ വിശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു പുനരുത്ഥാനം നടക്കുന്നു. ⁸

ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗം

യേശുവിന്റെ വാക്കുകൾ ഓർത്തപ്പോൾ സ്‌ത്രീകൾ പെട്ടെന്നുതന്നെ ശിഷ്യന്മാരോടു പറഞ്ഞു. കർത്താവ് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റുവെന്ന് അവരിൽ നിന്ന് കേട്ട പത്രോസ് ഉടനെ എഴുന്നേറ്റ് കല്ലറയിലേക്ക് ഓടി. രണ്ട് സാഹചര്യങ്ങളിലും, കഥ അവസാനിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് അവർ മനസ്സിലാക്കി. നമുക്ക് ഓരോരുത്തർക്കും സമാനമായ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ കഴിയും. നിങ്ങളെ താഴെയിറക്കാനോ കർത്താവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തെ സംശയിക്കാനോ സാധ്യതയുള്ള എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കുമ്പോൾ, കഥ അവസാനിച്ചിട്ടില്ലെന്നും നിങ്ങളെ ഉയർത്താനുള്ള ശക്തി കർത്താവിനുണ്ടെന്നും ഓർക്കുക. ഇതാണ് വിശ്വാസത്തിന്റെ പുനരുത്ഥാനം. നിങ്ങൾ തനിച്ചല്ല എന്ന വിശ്വാസമാണ്. നിങ്ങളുടെ സാഹചര്യത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോൾ കർത്താവ് ആശ്വാസവും സംരക്ഷണവും മാർഗനിർദേശവും നൽകുമെന്ന വിശ്വാസമാണിത്. എത്ര വിഷമകരമായ സാഹചര്യമുണ്ടായാലും അതിൽ നിന്ന് നന്മ കൊണ്ടുവരാനും നിങ്ങളെ ഒരു നല്ല അന്ത്യത്തിലേക്ക് നയിക്കാനും കർത്താവിന് കഴിയുമെന്ന വിശ്വാസമാണിത്. ⁹

എമ്മൗസിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ

13. അവരിൽ രണ്ടുപേർ യെരൂശലേമിൽ നിന്ന് അറുപത് സ്റ്റേഡിയങ്ങൾ അകലെയുള്ള എമ്മാവൂസ് എന്ന ഗ്രാമത്തിലേക്ക് ഒരേ ദിവസം പോകുന്നതു കണ്ടു.

14. സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി അവർ പരസ്‌പരം സംസാരിച്ചു.

15. അവർ സംവാദിക്കുകയും തർക്കിക്കുകയും ചെയ്‌തുകൊണ്ടിരിക്കെ, യേശു അടുത്തുവന്ന് അവരോടൊപ്പം പോയി.

16. എന്നാൽ, അവനെ അറിയാത്തവിധം അവരുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞുപോയി.

17. അവൻ അവരോടു പറഞ്ഞു: നിങ്ങൾ നടക്കുകയും ദുഃഖിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ നിങ്ങൾ പരസ്പരം കൈമാറുന്ന വാക്കുകൾ എന്തെല്ലാമാണ്?

18. അവരിൽ ക്ലെയോപാസ് എന്നു പേരുള്ള ഒരാൾ അവനോടു പറഞ്ഞു: നീ ജറുസലെമിൽ ഒരു പരദേശി മാത്രമാണോ?

19. അവൻ അവരോടു: എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങൾ? അവർ അവനോടു പറഞ്ഞതു: നസറായനായ യേശുവിനെക്കുറിച്ചു, അവൻ ഒരു മനുഷ്യനും, ഒരു പ്രവാചകനും, ദൈവത്തിൻറെയും സകലജനത്തിൻറെയും മുമ്പാകെ പ്രവൃത്തിയിലും വാക്കിലും ശക്തനായിരുന്നു;

20. പ്രധാന പുരോഹിതന്മാരും നമ്മുടെ ഭരണാധികാരികളും അവനെ മരണവിധിക്ക് ഏല്പിച്ചു, അവനെ ക്രൂശിച്ചതെങ്ങനെ?

21. ഇസ്രായേലിനെ വീണ്ടെടുക്കാൻ പോകുന്നത് അവനാണെന്ന് ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചു. എന്നിട്ടും ഇതെല്ലാം നടന്നിട്ട് ഇന്ന് മൂന്നാം ദിവസം വരുന്നു.

22. എന്നാൽ, ഞങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ചില സ്‌ത്രീകളും അതിരാവിലെ ശവകുടീരത്തിങ്കൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഞങ്ങളെ അതിശയിപ്പിച്ചു.

23. അവന്റെ ശരീരം കാണാതെ അവർ വന്നു, അവൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു പറയുന്ന ദൂതന്മാരുടെ ഒരു ദർശനവും തങ്ങൾ കണ്ടു എന്നു പറഞ്ഞു.

24. ഞങ്ങളോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നവരിൽ ചിലർ ശവകുടീരത്തിങ്കൽ ചെന്നു, സ്‌ത്രീകൾ പറഞ്ഞതുപോലെതന്നെ അതു കണ്ടെത്തി. എന്നാൽ അവനെ അവർ കണ്ടില്ല.

25. അവൻ അവരോടു പറഞ്ഞു: ഹേ, ചിന്താശൂന്യരേ, പ്രവാചകന്മാർ പറഞ്ഞതെല്ലാം വിശ്വസിക്കാൻ മന്ദബുദ്ധികളേ!

26. ക്രിസ്‌തു ഇതു സഹിക്കുകയും അവന്റെ മഹത്വത്തിലേക്കു പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്‌തിരുന്നില്ലേ?

27. മോശയിൽ നിന്നും തുടങ്ങി എല്ലാ പ്രവാചകന്മാരിൽ നിന്നും, എല്ലാ തിരുവെഴുത്തുകളിലും തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങൾ അവൻ അവർക്ക് വ്യാഖ്യാനിച്ചു.

അടുത്ത എപ്പിസോഡ് ആരംഭിക്കുമ്പോൾ, യേശുവിന്റെ രണ്ട് ശിഷ്യന്മാർ ജറുസലേമിൽ നിന്ന് ഏകദേശം ഏഴ് മൈൽ അകലെയുള്ള എമ്മാവൂസ് എന്ന ഗ്രാമത്തിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്നു (ലൂക്കോസ്24:13). അവരെ "ശിഷ്യന്മാർ" എന്ന് വിളിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവർ യഥാർത്ഥ പന്ത്രണ്ടിൽ നിന്നുള്ളവരല്ല. ശിഷ്യരിൽ ഒരാളുടെ പേര് ക്ലെയോപാസ്, മറ്റേയാളുടെ പേര് പരാമർശിച്ചിട്ടില്ല.

കുരിശുമരണത്തിന് മൂന്ന് ദിവസമായി, ഈ രണ്ട് ശിഷ്യന്മാരും ശൂന്യമായ കല്ലറയെക്കുറിച്ചും സ്ത്രീകളുടെ സന്ദർശനത്തെക്കുറിച്ചും മാലാഖമാരുടെ രൂപത്തെക്കുറിച്ചും കേട്ടിട്ടുണ്ട്. സമീപകാല സംഭവങ്ങളിൽ—പ്രത്യേകിച്ചും യേശുവിന്റെ മരണത്തെയും പുനരുത്ഥാനത്തെയും കുറിച്ചുള്ള വാർത്തകളിൽ—അവർ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാണെന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. അവർ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ "യേശു തന്നെ അടുത്തുവന്ന് അവരോടുകൂടെ പോയി" എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു.ലൂക്കോസ്24:15). അവരുടെ തിളങ്ങുന്ന വസ്ത്രത്തിൽ മാലാഖമാരെ കാണാൻ കഴിയാതിരുന്ന പത്രോസിനെപ്പോലെ, ഈ രണ്ട് ശിഷ്യന്മാർക്കും പരിമിതമായ ആത്മീയ കാഴ്ചയുണ്ട്. ഒരു അപരിചിതൻ അവരോടൊപ്പം ചേർന്നുവെന്ന് അവർക്ക് വ്യക്തമായി തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുമെങ്കിലും, അത് യേശുവാണെന്ന് അവർ കാണുന്നില്ല. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "അവരുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞിരുന്നു, അതിനാൽ അവർ അവനെ അറിയുന്നില്ല" (ലൂക്കോസ്24:16). ഒരിക്കൽ കൂടി, ധാരണയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാക്കുകൾ ലൂക്ക് നൽകുന്നു: അവർ അവനെ അറിയില്ല.

"മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ" യേശു ആത്മാവിൽ അവരോടൊപ്പമുണ്ട്, എന്നാൽ അവരോടൊപ്പം നടക്കുന്ന വ്യക്തി യേശുവാണെന്ന് അവർ ഇതുവരെ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. എന്നിരുന്നാലും, അവരുടെ ആത്മീയ കണ്ണുകൾ തുറക്കാൻ യേശു ക്രമേണ അവരെ സഹായിക്കും. ഏതാണ്ട് അതുപോലെ, ഇരുട്ടിൽ കഴിഞ്ഞാൽ, നമ്മുടെ കണ്ണുകൾ ക്രമേണ വെളിച്ചവുമായി പൊരുത്തപ്പെടണം. ഉൾക്കാഴ്ചയുടെ മിന്നലും ആത്മീയ യാഥാർത്ഥ്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണ വികസിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള വളരെ നീണ്ട പ്രക്രിയയും തമ്മിൽ വ്യത്യാസമുണ്ട്. ഒരു നിമിഷത്തിനുള്ളിൽ ഉൾക്കാഴ്ചയുടെ ഒരു മിന്നൽ സംഭവിക്കാമെങ്കിലും, ആത്മീയ സത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണ ക്രമേണ സംഭവിക്കുകയും നിത്യതയിലുടനീളം തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു. ¹⁰

ക്രമേണ അവരുടെ ധാരണ തുറക്കുന്ന യേശു ഒരു ചോദ്യത്തോടെ തുടങ്ങുന്നു. അവൻ ചോദിക്കുന്നു, “നിങ്ങൾ നടക്കുകയും ദുഃഖിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ നിങ്ങൾ തമ്മിൽ എന്തുതരം സംഭാഷണമാണ്?” (ലൂക്കോസ്24:17). ഈയിടെ നടന്ന ഒരു സംഭവത്തിൽ നാം ദുഃഖിതരാകുന്ന, ഒരുപക്ഷേ ഒരു സുഹൃത്തിനോട് അതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമ്പോൾ, ദൈവം നമ്മുടെ അരികിലുണ്ടെന്ന് അറിയാതെ, നമ്മോട് സംസാരിക്കുന്നത് പോലും ഈ ചിത്രങ്ങളാണ്. മിക്കപ്പോഴും, ഈ രണ്ട് ശിഷ്യന്മാരെപ്പോലെ, ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ സങ്കടത്തിൽ തുടരുന്നു. ആത്മീയ യാഥാർത്ഥ്യത്തെക്കുറിച്ച് നമ്മൾ "ഇരുട്ടിലാണ്". ക്ലെയോപാസ് എന്നു പേരുള്ളവനാണ് ആദ്യം സംസാരിക്കുന്നത്. അവൻ യേശുവിനോട് ചോദിക്കുന്നു, "നീ യെരൂശലേമിൽ അപരിചിതൻ മാത്രമാണോ, ഈ ദിവസങ്ങളിൽ അവിടെ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ നീ അറിഞ്ഞില്ലേ?" (ലൂക്കോസ്24:18).

അപ്പോഴും തന്റെ വ്യക്തിത്വം മറച്ചുവെച്ചുകൊണ്ട് യേശു ചോദിക്കുന്നു, “എന്താണ് കാര്യങ്ങൾ?” (ലൂക്കോസ്24:19). അവർ യേശു എന്നു പേരുള്ള ഒരു മനുഷ്യനെക്കുറിച്ച് അവനോടു പറയുന്നു. അവർ പറയുന്നു, "ദൈവത്തിൻറെയും എല്ലാവരുടെയും മുമ്പാകെ അവൻ പ്രവൃത്തിയിലും വാക്കിലും ശക്തനായ ഒരു പ്രവാചകനായിരുന്നു." "മഹാപുരോഹിതന്മാരും നമ്മുടെ ഭരണാധികാരികളും അവനെ മരണത്തിന് വിധിക്കുകയും ക്രൂശിക്കുകയും ചെയ്തു" എന്ന് അവർ കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു.ലൂക്കോസ്24:19-20). അപ്പോൾ അവർ തങ്ങളുടെ ദുഃഖത്തിന്റെ പ്രധാന കാരണം യേശുവിനോട് പങ്കുവെക്കുന്നു. അവർ പറഞ്ഞതുപോലെ, "ഇസ്രായേലിനെ വീണ്ടെടുക്കാൻ പോകുന്നത് അവനാണെന്ന് ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു" (ലൂക്കോസ്24:21). ഈ രണ്ടു ശിഷ്യന്മാർക്കും സാധ്യമായ പുനരുത്ഥാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വാർത്തകൾ കേട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അവർക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല. യേശു മരിച്ചുവെന്നും എല്ലാം അവസാനിച്ചുവെന്നും അവർക്ക് ഉറപ്പായി തോന്നുന്നു. ഈ ഘട്ടത്തിൽ അവരുടെ പ്രതീക്ഷകളും അസ്തമിച്ചു. അതുകൊണ്ട് അവർ കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു, “ഇത് സംഭവിച്ചിട്ട് ഇന്ന് മൂന്നാം ദിവസമാണ്” (ലൂക്കോസ്24:20-21).

അവർ യേശുവിനോട് സംസാരിക്കുന്നത് തുടരുമ്പോൾ, ഇപ്പോഴും അവനെ തിരിച്ചറിയുന്നില്ല, ചില സ്ത്രീകൾ അതിരാവിലെ കല്ലറയിലേക്ക് പോയതും യേശുവിന്റെ ശരീരം കാണാത്തതും അവർ വിവരിക്കുന്നു. പകരം, യേശു ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെന്ന് പറയുന്ന "ദൂതന്മാരുടെ ഒരു ദർശനം" അവർ കണ്ടു (ലൂക്കോസ്24:23). സ്ത്രീകളുടെ റിപ്പോർട്ട് കേട്ട് ചില ശിഷ്യന്മാർ കല്ലറയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് സ്ത്രീകളുടെ റിപ്പോർട്ട് ശരിയാണെന്ന് അവർ യേശുവിനോട് പറയുന്നു. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, “ഞങ്ങളോടുകൂടെയുള്ളവരിൽ ചിലർ കല്ലറയുടെ അടുക്കൽ ചെന്നു, സ്ത്രീകൾ പറഞ്ഞതുപോലെ തന്നേ കണ്ടു; എന്നാൽ അവർ അവനെ കണ്ടില്ല" (ലൂക്കോസ്24:24). "അവനെ അവർ കണ്ടില്ല" എന്ന സുപ്രധാന വിശദാംശങ്ങൾ, ഗ്രാഹ്യത്തിന്റെ തുടക്കവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സുവിശേഷമായ ലൂക്കിൽ മാത്രമേ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളൂ. മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, അവർ യേശുവിനെ കണ്ടില്ല. ഈ രണ്ടു ശിഷ്യന്മാരും യേശുവിനെ കാണുന്നില്ല. യേശു അവരോടൊപ്പം നടക്കുകയും അവരോട് സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടും അവർ അവനെ കാണുന്നില്ല, അവനെ തിരിച്ചറിയുന്നില്ല, അല്ലെങ്കിൽ അവനെ അറിയുന്നില്ല.

ഈ ഘട്ടത്തിലാണ് യേശു അവരുടെ കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്നത്, അങ്ങനെ അവർ തന്നെ തിരിച്ചറിയാൻ. അവരുടെ മനസ്സിനെ തിരുവെഴുത്തുകളിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവന്നുകൊണ്ട് അവൻ അവരോട് പറയുന്നു: “ഓ ചിന്താശൂന്യരേ, പ്രവാചകന്മാർ പറഞ്ഞതെല്ലാം വിശ്വസിക്കാൻ മന്ദബുദ്ധികളേ! ക്രിസ്‌തു ഇതു സഹിക്കുകയും അവന്റെ മഹത്വത്തിൽ പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതല്ലേ?” (ലൂക്കോസ്24:25-26).

"ആലോചനയില്ലാത്തത്", "വിശ്വസിക്കാൻ മന്ദഗതിയിലുള്ള ഹൃദയം" എന്നീ വാക്കുകൾ ലൂക്കോസിലെ ഒരു കേന്ദ്ര വിഷയത്തിലേക്ക് ഒരിക്കൽ കൂടി വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു - ധാരണയിൽ ദൈവത്തിന്റെ ക്രമാനുഗതമായ സ്വീകരണം. ഞങ്ങൾ ഇതിനകം സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, ധാരണ പതുക്കെ വികസിക്കുന്നു. ആത്മീയ യാഥാർത്ഥ്യത്തെക്കുറിച്ചും സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തെക്കുറിച്ചും യേശു വീണ്ടും വീണ്ടും പഠിപ്പിച്ചു. എന്നാൽ ഈ ലോകത്തിലെ കാര്യങ്ങളിൽ മനസ്സുറപ്പിച്ചിരുന്ന ശിഷ്യന്മാർക്ക് അവരുടെ മനസ്സിനെ ആത്മീയ വെളിച്ചത്തിലേക്ക് ഉയർത്താൻ പ്രയാസമായിരുന്നു. ഇക്കാരണത്താൽ, അവർക്ക് യേശുവിന്റെ വരവിന്റെ സ്വഭാവമോ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പുതിയ ഗ്രാഹ്യത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരു പുതിയ രാജ്യം സ്ഥാപിക്കാനുള്ള അവന്റെ ആഗ്രഹമോ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതുകൊണ്ട്, യേശു അവരെ പരാമർശിക്കുന്നത് "ചിന്തയില്ലാത്തവർ" എന്നാണ്, ഒരു ഗ്രീക്ക് പദത്തിന്റെ അർത്ഥം ഇന്ദ്രിയമനസ്സുള്ളവരും, "വിശ്വസിക്കാൻ മന്ദബുദ്ധിയുള്ളവരും" എന്നാണ്.

എമ്മാവൂസിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ യേശു കണ്ടുമുട്ടിയ രണ്ട് ശിഷ്യന്മാരെപ്പോലെ, നമ്മുടെ ധാരണയും പതുക്കെ തുറക്കുന്നു, എന്നാൽ യേശു നമ്മോട് എപ്പോഴും ക്ഷമയുള്ളവനാണ്. തന്റെ വചനത്തിന്റെ മാധ്യമത്തിലൂടെ, വീണ്ടെടുപ്പിന്റെ കഥ തിരുവെഴുത്തുകളിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത് എങ്ങനെയെന്ന് അവൻ കാണിച്ചുതരുന്നു, "മോസസ് മുതൽ എല്ലാ പ്രവാചകന്മാരും" (ലൂക്കോസ്24:27). ഇത് ലളിതവും ലളിതവുമായ ഒരു കഥയാണ്, യേശുവിന്റെ ആന്തരിക യാത്രയെ കുറിച്ച് മാത്രമല്ല, നമ്മുടേതും കൂടിയാണ്. ഈ യാത്രയിൽ കേന്ദ്ര പ്രാധാന്യമുള്ളത് നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിന്റെ തുറന്നതാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് യേശുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയും അവന്റെ ദൗത്യത്തിന്റെ സ്വഭാവവും. അതിനാൽ, "അവൻ എല്ലാ തിരുവെഴുത്തുകളിലും തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങൾ അവർക്ക് വിശദീകരിച്ചു" എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു.ലൂക്കോസ്24:27).

ബ്രേക്കിംഗ് ബ്രെഡ്

28. അവർ പോകുന്ന ഗ്രാമത്തിന് അടുത്തു ചെന്നു, അവൻ ഇനിയും പോകും എന്ന മട്ടിൽ ഉണ്ടാക്കി.

29. വൈകുന്നേരമാകുന്നു, പകൽ കുറഞ്ഞുവരുന്നു, ഞങ്ങളോടുകൂടെ നിൽക്ക എന്നു പറഞ്ഞു അവർ അവനെ അമർത്തിപ്പിടിച്ചു. അവൻ അവരോടുകൂടെ പാർപ്പാൻ വന്നു.

30. അവൻ അപ്പമെടുത്ത് അവരോടുകൂടെ ചാരിയിരിക്കുമ്പോൾ അവൻ അതിനെ അനുഗ്രഹിച്ചു; തകർത്തു അവർക്കും കൊടുത്തു.

31. അവരുടെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു, അവർ അവനെ അറിഞ്ഞു. അവൻ അവർക്ക് അദൃശ്യനായിത്തീർന്നു.

32. അവർ പരസ്‌പരം പറഞ്ഞു: അവൻ വഴിയിൽ നമ്മോടു സംസാരിക്കുമ്പോഴും തിരുവെഴുത്തുകൾ നമുക്കു തുറന്നുകൊടുക്കുമ്പോഴും നമ്മുടെ ഹൃദയം നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ ജ്വലിക്കുന്നില്ലേ?

33. ആ നാഴികയിൽത്തന്നെ അവർ എഴുന്നേറ്റു യെരൂശലേമിലേക്കു മടങ്ങി. പതിനൊന്നുപേരെയും അവരോടുകൂടെയുള്ളവരെയും കണ്ടു.

34. കർത്താവ് യഥാർത്ഥമായി ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു, ശിമോൻ കാണുകയും ചെയ്തു.

35. വഴിയിൽ [ചെയ്ത] കാര്യങ്ങളും അവൻ അപ്പം മുറിക്കുമ്പോൾ അവർ എങ്ങനെ അറിയപ്പെട്ടു എന്നും അവർ വിശദീകരിച്ചു.

അവർ യാത്ര തുടരുമ്പോൾ, രണ്ട് ശിഷ്യന്മാരും യേശുവും എമ്മാവൂസ് എന്ന ഗ്രാമത്തെ സമീപിക്കുന്നു. പ്രത്യക്ഷത്തിൽ, അവർ താമസിക്കുന്നത് ഇവിടെയാണ്. താൻ നടന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുമെന്ന് യേശു സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഇവിടെയാണ്. എന്നാൽ അവർ അവനോട് തങ്ങളോടൊപ്പം താമസിക്കണമെന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു, "ഞങ്ങളോടൊപ്പം താമസിക്കൂ, വൈകുന്നേരമാകുന്നു, പകൽ വളരെ അകലെയാണ്" (ലൂക്കോസ്24:29). അവരുടെ നിർബന്ധം നിമിത്തം യേശു അവരുടെ ക്ഷണം സ്വീകരിക്കുന്നു. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "അവൻ അവരോടുകൂടെ താമസിക്കാൻ അകത്തു പോയി" (ലൂക്കോസ്24:29).

റോഡിൽ നിന്ന് വീട്ടിലേക്ക് നീങ്ങുന്നത് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള ദൈവത്തിന്റെ ആഴത്തിലുള്ള പ്രവേശനത്തെ പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നു. യേശു അവരോടൊപ്പം താമസിക്കാൻ പോകുമ്പോൾ, സഹവർത്തിത്വത്തിന്റെ ഏറ്റവും അടുപ്പമുള്ള പ്രവർത്തനത്തിന് അദ്ദേഹം തുടക്കമിടുന്നു - കൂട്ടായ്മ ഭക്ഷണം പങ്കിടുക. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "ഇപ്പോൾ അവൻ അവരോടൊപ്പം മേശയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ, അവൻ അപ്പമെടുത്ത്, അനുഗ്രഹിച്ചു, നുറുക്കി, അവർക്ക് കൊടുത്തു" (ലൂക്കോസ്24:30).

നന്നായി അറിയാവുന്ന ഈ ആചാരം അനുഷ്ഠിക്കുമ്പോൾ, യേശു തന്റെ വ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു നിശബ്ദ പാഠം നൽകുന്നു, അവൻ വഴിയിൽ ഒരു അപരിചിതനല്ല, മറിച്ച് വീട്ടിലെ പിതാവിനെപ്പോലെയാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ പാഠം യേശുവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിന്റെ യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക് അവരുടെ ആത്മീയ കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്ന അഗാധമായ ഒന്നാണ്. “അപ്പോൾ അവരുടെ കണ്ണുകൾ തുറക്കപ്പെട്ടു, അവർ അവനെ അറിഞ്ഞു” എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു.ലൂക്കോസ്24:31). ലൂക്കോസിൽ മാത്രം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള മറ്റൊരു സംഭവമാണിത്. വിശുദ്ധ പ്രതീകാത്മകതയുടെ ഭാഷയിൽ, അവരുടെ കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്നത് യേശുവിനെ അറിയാൻ വേണ്ടിയുള്ള അവരുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിന്റെ തുറക്കലിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

യേശു അവർക്കായി തിരുവെഴുത്തുകൾ തുറന്നപ്പോൾ, വഴിയിലെ സംഭാഷണം, അവരുടെ ആത്മീയ കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്നതിന് ശിഷ്യന്മാരെ ഒരുക്കി എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. എന്നാൽ യേശു അവരുടെ ഇടയിൽ അപ്പം വാഴ്ത്തി അവരുമായി പങ്കിട്ടപ്പോൾ അവരുടെ കണ്ണുകൾ കൂടുതൽ പൂർണ്ണമായി തുറന്നു. അപ്പം, അത് ജീവിതത്തിന്റെ കേന്ദ്രമായതിനാൽ, മനുഷ്യരാശിയോടുള്ള ദൈവത്തിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ സാർവത്രിക പ്രതീകമാണ്. ഈ നിമിഷത്തിലാണ്, അപ്പം മുറിക്കുമ്പോൾ ശിഷ്യന്മാർക്ക് ദൈവസ്നേഹം അനുഭവപ്പെടുന്നത്, അവരുടെ കണ്ണുകൾ തുറക്കപ്പെടുന്നു, യേശു തങ്ങളുടെ മധ്യത്തിലുണ്ടെന്ന് അവർ അറിയുന്നു. ¹¹

ഈ അനുഭവം അധികകാലം നിലനിൽക്കില്ല. തിരിച്ചറിവിന്റെ നിമിഷം അവരുടെ ബോധത്തിൽ മിന്നിമറയുന്നതുപോലെ, യേശു അവരുടെ കാഴ്ചയിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു (ലൂക്കോസ്24:31). എന്നിരുന്നാലും, ദൈവിക കൂടിക്കാഴ്ച രണ്ട് ശിഷ്യന്മാരിൽ ശാശ്വതമായ മതിപ്പ് സൃഷ്ടിച്ചു. ഇപ്പോൾ സംഭവിച്ചതിൽ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു, അവർ ഓരോരുത്തർക്കും നേരെ തിരിഞ്ഞ് പറയുന്നു, "അവൻ വഴിയിൽ നമ്മോട് സംസാരിക്കുമ്പോഴും അവൻ നമുക്ക് തിരുവെഴുത്തുകൾ തുറന്ന് കൊടുക്കുമ്പോഴും നമ്മുടെ ഹൃദയം നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ കത്തുകയായിരുന്നില്ലേ?"" (ലൂക്കോസ്24:32). കർത്താവ് തന്റെ വചനത്തിന്റെ ആന്തരിക അർത്ഥത്തിലേക്ക് അവരുടെ ഗ്രാഹ്യം തുറന്നപ്പോൾ ശിഷ്യന്മാർക്ക് അവന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ ജ്വലിക്കുന്ന ചൂട് അനുഭവപ്പെട്ടു. കാരണം, വചനത്തിലെ ദൈവിക സത്യങ്ങളിൽ കർത്താവിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ ജ്വലിക്കുന്ന ചൂട് അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ¹²

യേശു ശിമോന് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു

വഴിയിൽവെച്ച് യേശുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ അനുഭവത്തിൽ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു, രണ്ട് ശിഷ്യന്മാർ ഉടനെ എഴുന്നേറ്റ് യെരൂശലേമിലേക്ക് മടങ്ങി, എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് മറ്റ് ശിഷ്യന്മാരോട് പറഞ്ഞു. അവർ വന്ന് അവരുടെ അനുഭവത്തെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ, യെരൂശലേമിലെ ശിഷ്യന്മാർക്ക് അവരുടേതായ ആവേശകരമായ വാർത്തകൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യാനുണ്ട്. “കർത്താവ് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റിരിക്കുന്നു,” എന്ന് ജറുസലേമിൽ കൂടിയിരിക്കുന്ന ശിഷ്യന്മാർ പറയുന്നു. എന്നിട്ട് അവർ കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു, "അവൻ ശിമോന് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു" (ലൂക്കോസ്24:34).

ഇവിടെ പത്രോസിനെ “സൈമൺ” എന്ന് വിളിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ശവകുടീരത്തിലേക്ക് ഓടിയ ശിഷ്യന്മാരിൽ ആദ്യത്തേത് പത്രോസാണെന്ന് ഞങ്ങൾ ഓർക്കുന്നു, എന്നാൽ ഒരിക്കൽ അവിടെ യേശുവിന്റെ ലിനൻ വസ്ത്രങ്ങൾ മാത്രമേ അവൻ കണ്ടുള്ളൂ. പ്രത്യക്ഷത്തിൽ, “പത്രോസ്” യേശുവിനെ കണ്ടില്ല, പക്ഷേ “ശിമോൻ” കണ്ടു. “അവൻ ശിമോനു പ്രത്യക്ഷനായി,” അവർ പറയുന്നു. "പീറ്റർ" എന്ന പേരും "സൈമൺ" എന്ന പേരും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മനസ്സിലാക്കുന്നതിലാണ് ഈ സുപ്രധാന വിശദാംശത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം കണ്ടെത്തുന്നത്. നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, "സൈമൺ" എന്ന പേരിന്റെ അർത്ഥം "കേൾക്കുക" എന്നാണ്.

ബൈബിളിലെ "പീറ്റർ", "സൈമൺ" എന്നീ പേരുകൾ പരസ്പരം വിപരീതമായി ഉപയോഗിക്കുമ്പോഴെല്ലാം, "പീറ്റർ" എന്നത് ആഴം കുറഞ്ഞ വിശ്വാസത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു - ഓർമ്മയുടെ കാര്യങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഒരു വിശ്വാസം, "സൈമൺ" എന്നത് ആഴത്തിലുള്ള വിശ്വാസം - വിശ്വാസത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. ദൈവം കൽപ്പിക്കുന്നത് കേൾക്കാനും പ്രവർത്തിക്കാനുമുള്ള കഴിവിൽ. അതുകൊണ്ട്, "കർത്താവ് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു, അവൻ ശിമോന് പ്രത്യക്ഷനായി" എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു. ¹³

യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാർക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു

36. എന്നാൽ അവർ ഇതു സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ യേശു അവരുടെ നടുവിൽ നിന്നുകൊണ്ടു അവരോടു: നിങ്ങൾക്കു സമാധാനം എന്നു പറഞ്ഞു.

37. എന്നാൽ അവർ ഭയചകിതരും ഭയവും നിമിത്തം തങ്ങൾ ഒരു ആത്മാവിനെ കാണുന്നു എന്നു വിചാരിച്ചു.

38. അവൻ അവരോടു പറഞ്ഞു: നിങ്ങൾ അസ്വസ്ഥരായിരിക്കുന്നതെന്തുകൊണ്ട്?

39. എന്റെ കൈകളും കാലുകളും നോക്കൂ, അത് ഞാൻ തന്നെയാണെന്ന്; എന്നെ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു നോക്കൂ, എന്തെന്നാൽ, എനിക്ക് ഉണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ കാണുന്നതുപോലെ ആത്മാവിന് മാംസവും അസ്ഥിയും ഇല്ല.

40. ഇതു പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ അവരെ കൈകളും കാലുകളും കാണിച്ചു.

41. എന്നാൽ അവർ സന്തോഷത്താൽ വിശ്വസിക്കാതെ ആശ്ചര്യപ്പെടുമ്പോൾ അവൻ അവരോടു: നിങ്ങൾക്കു ഭക്ഷണമുണ്ടോ?

42. അവർ അവന്നു ഒരു വറുത്ത മത്സ്യത്തിൻറെയും ഒരു കട്ടയും കൊടുത്തു.

43. അവൻ [അത്] എടുത്ത് അവർക്കു മുമ്പായി ഭക്ഷിച്ചു

യേശുവിന്റെ "അസ്ഥികളും" "മാംസവും" കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു

എമ്മാവൂസിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ വച്ച് യേശുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ രണ്ട് ശിഷ്യന്മാർ ഇപ്പോൾ പതിനൊന്ന് ശിഷ്യന്മാരോടൊപ്പം ചേരാൻ ജറുസലേമിലേക്ക് മടങ്ങി, അവർ യേശുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയതിനെയും അവനുമായി അപ്പം മുറിക്കുന്നതിനെയും കുറിച്ചുള്ള വാർത്തകൾ പങ്കുവെക്കുമ്പോൾ, പെട്ടെന്ന് യേശു അവരുടെ നടുവിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് പറയുന്നു: “സമാധാനം. നീ.'"(ലൂക്കോസ്24:36).

യേശുവിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം വിളിച്ചറിയിക്കാൻ അപ്പം മുറിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള പരാമർശം മാത്രം മതിയാകും. കുരിശുമരണത്തിന്റെ തലേദിവസം രാത്രിയിൽ, അപ്പം മുറിച്ച് ശിഷ്യന്മാർക്ക് നൽകിയപ്പോൾ യേശു സ്വയം പറഞ്ഞതുപോലെ, “ഇത് നിങ്ങൾക്കായി നൽകപ്പെടുന്ന എന്റെ ശരീരമാണ്. ഇത് എന്റെ സ്മരണയ്ക്കായി ചെയ്യുക" (ലൂക്കോസ്22:19). ഈ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കൂദാശയിൽ ദൈവം നമ്മോടൊപ്പമുള്ള രീതിയെക്കുറിച്ചുള്ള ശക്തമായ പഠിപ്പിക്കൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു, ദൈനംദിന ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും ശാരീരികമായ പ്രവൃത്തികളിൽ പോലും, ഭക്തിപൂർവ്വം ചെയ്യപ്പെടുമ്പോൾ. മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ദൈവത്തിന്റെ സ്നേഹവും ജ്ഞാനവും പ്രകൃതിയിലും ആത്മീയ തലത്തിലും ഒരേസമയം അനുഭവിക്കുമ്പോഴാണ് നമുക്ക് അത് ഏറ്റവും പൂർണമായി ലഭിക്കുന്നത്.

കർത്താവിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ സ്വീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് വിശുദ്ധ അത്താഴത്തിന്റെ അപ്പം ഭക്ഷിക്കുമ്പോഴെല്ലാം നമുക്ക് ഇത് ചെയ്യാൻ കഴിയും. അതുപോലെ, വീഞ്ഞ് കുടിക്കുമ്പോൾ, കർത്താവിന്റെ ജ്ഞാനം സ്വീകരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് ചിന്തിക്കാം. നമ്മുടെ ഭാഗത്തെ ആദരവോടെയുള്ള ഒരു ചെറിയ പ്രതിഫലനം മാത്രമേ ഈ ലളിതവും ശാരീരികവുമായ പ്രവർത്തനത്തെ ഏറ്റവും വിശുദ്ധമായ ആരാധനയായി മാറ്റുകയുള്ളൂ. ഈ വിധത്തിൽ, പ്രകൃതി ലോകത്തിലേക്ക് ഒഴുകുന്ന ആത്മീയ ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ബോധം നമുക്ക് നേടാനാകും. അതുകൊണ്ടാണ് വിശുദ്ധ അത്താഴത്തെ "കൂട്ടായ്മ" എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ആത്മീയത പ്രകൃതിയുമായി, ശാശ്വതമായത് താത്കാലികമായും, കർത്താവ് ഒരു വ്യക്തിയുമായും, ഒരു വിശുദ്ധ പ്രവൃത്തിയിൽ കൂടിച്ചേരലാണ്. കർത്താവിന്റെ സ്‌നേഹവും ജ്ഞാനവും പ്രവഹിക്കുന്ന അനുഭവം നമുക്കില്ലെങ്കിലും, ദിവ്യസ്‌നേഹവും ദിവ്യജ്ഞാനവുമാണ് ദൈവത്തിന്റെ സത്തയെന്നും വിശുദ്ധ അത്താഴത്തിൽ അവൻ യഥാർത്ഥത്തിൽ സന്നിഹിതനാണെന്നും നമുക്ക് അറിയാനാകും. ¹⁴

അങ്ങനെയെങ്കിൽ, നമ്മുടെ ശരീരത്തെയും ആത്മാവിനെയും പോഷിപ്പിക്കുന്നത് ദൈവം മാത്രമാണെന്ന് വിശുദ്ധ അത്താഴത്തിൽ നാം സ്പഷ്ടമായി ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ഭൌതിക അപ്പവും വീഞ്ഞും നമ്മുടെ ശരീരത്തിന്നുള്ളതാണ്; സ്നേഹമായ ആത്മീയ അപ്പവും ജ്ഞാനമായ ആത്മീയ വീഞ്ഞും നമ്മുടെ ആത്മാക്കൾക്കുള്ളതാണ്. വിശുദ്ധ അത്താഴം കഴിക്കുമ്പോൾ ഇത് ഓർമ്മിക്കുന്നത് ദൈവത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം അനുഭവിക്കാൻ നമ്മെ തുറക്കുന്നു. എല്ലാത്തിനുമുപരി, ആത്മീയ ലോകത്ത്, ചിന്ത സാന്നിധ്യം കൊണ്ടുവരുന്നു. അപ്പോൾ, അപ്പം മുറിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഭക്തിനിർഭരമായ ചിന്തപോലും യേശുവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തെ വിളിച്ചറിയിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും. ¹⁵

എന്നിരുന്നാലും, തന്റെ സാന്നിധ്യം ശിഷ്യന്മാരെ ഭയപ്പെടുത്തുമെന്ന് യേശുവിന് അറിയാം, കാരണം അവർ പ്രേതങ്ങളെയും ആത്മാക്കളെയും ഭയപ്പെടുന്നു. അതുകൊണ്ട്, "നിങ്ങൾക്ക് സമാധാനം" എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവരുടെ ഭയം ശമിപ്പിക്കാൻ അവൻ ശ്രമിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, അവർ "ഭയങ്കരരും ഭയചകിതരും ആയി തുടർന്നു, അവർ ഒരു ആത്മാവിനെ കണ്ടുവെന്ന് കരുതി" (ലൂക്കോസ്24:37). അവരുടെ ഭയം ശമിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് യേശു അവരോട് പറഞ്ഞു, “നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് വിഷമിക്കുന്നത്? പിന്നെ എന്തിനാണ് നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ സംശയങ്ങൾ ഉയരുന്നത്?” (ലൂക്കോസ്24:38). അത് യഥാർത്ഥത്തിൽ യേശുവാണെന്നും ആത്മാവല്ലെന്നും എല്ലാ സംശയങ്ങളും നീക്കാൻ, അവൻ പറയുന്നു, “ഇതാ, എന്റെ കൈകളും കാലുകളും, അത് ഞാൻ തന്നെയാണെന്ന്. എന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്‌ത് നോക്കൂ, കാരണം എനിക്ക് ഉള്ളത് പോലെ ഒരു ആത്മാവിന് മാംസവും അസ്ഥിയും ഇല്ല" (ലൂക്കോസ്24:38-39).

താൻ ഒരു ആത്മാവല്ലെന്നും ഒരു ആത്മാവിന് തനിക്ക് ഉള്ളതുപോലെ മാംസവും അസ്ഥിയും ഇല്ലെന്നും യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരോട് പറയുമ്പോൾ, അവൻ അർത്ഥമാക്കുന്നത് വളരെ നിർദ്ദിഷ്ടമായ ഒന്നാണ്. അവൻ അർത്ഥമാക്കുന്നത് അവൻ സ്നേഹത്തിന്റെയും ജ്ഞാനത്തിന്റെയും ഒരു "ശരീരം" ആയിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു എന്നാണ് - ഒരു ഭൗതിക ശരീരമല്ല, മറിച്ച് ദൈവികമായ ഒരു ആത്മീയമാണ്. അവന്റെ "മാംസം" എന്നത് എല്ലാ മനുഷ്യർക്കും നൽകാൻ അവൻ ശ്രമിക്കുന്ന ദൈവിക സ്നേഹമാണ്, അവന്റെ "അസ്ഥികൾ" ദൈവിക സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്ന ദൈവിക സത്യങ്ങളാണ്. ഈ വിധത്തിൽ, യേശു ദൈവിക സ്നേഹവും ദൈവിക ജ്ഞാനവും ആയിത്തീർന്നു - മനുഷ്യരൂപത്തിൽ-നമ്മുടെ ആത്മീയ കണ്ണുകൾക്ക് ദൃശ്യമാണ്. ¹⁶

ഇത് വെറുമൊരു അമൂർത്തീകരണമല്ല. തികഞ്ഞ സ്‌നേഹത്തിന്റെയും ജ്ഞാനത്തിന്റെയും ശരീരം ഏറ്റെടുക്കുന്നതിലൂടെ, യേശുക്രിസ്തു ഒരു ദൈവിക മനുഷ്യനായിരിക്കുക എന്നതിന്റെ പൂർണരൂപമായി. അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ, പിതാവ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ദൈവത്തിന്റെ അദൃശ്യ ആത്മാവും യേശു എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ദൈവത്തിന്റെ ദൃശ്യ ശരീരവും ഒന്നായിത്തീർന്നു, ഒരു മനുഷ്യന്റെ ശരീരത്തിനുള്ളിലെ ആത്മാവ് രണ്ടല്ല, ഒന്നാണ്. ¹⁷

പിതാവുമായി ഒന്നാകുന്ന ഈ പ്രക്രിയ, അല്ലെങ്കിൽ ആത്മാവിന്റെയും ശരീരത്തിന്റെയും കൂടിച്ചേരൽ, യേശുവിന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ, കുരിശിലെ മരണം വരെ, ക്രമേണ, തുടർച്ചയായ, പടിപടിയായി നടന്നു. “പിതാവേ, അങ്ങയുടെ കരങ്ങളിൽ ഞാൻ എന്റെ ആത്മാവിനെ ഏൽപ്പിക്കുന്നു” എന്ന് യേശു തന്റെ അവസാന വാക്കുകൾ ഉച്ചരിച്ചപ്പോൾ അവൻ അന്തിമ വിജയം പ്രഖ്യാപിക്കുകയായിരുന്നു. അവൻ നരകങ്ങളെ കീഴടക്കുക മാത്രമല്ല, തന്റെ ജനനം മുതൽ തന്റെ ഉള്ളിലുണ്ടായിരുന്ന ദൈവികതയുമായി ഒന്നായിത്തീരുകയും ചെയ്തു - "പിതാവ്" എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ആന്തരിക ദൈവികത. ¹⁸

എന്നിരുന്നാലും, കുരിശ് അവസാനമായിരുന്നില്ല. അത് പുനരുത്ഥാനത്തിന്റെ തുടക്കമായിരുന്നു. അവർ യേശുവിന്റെ മൃതദേഹം അഭിഷേകം ചെയ്യാൻ വന്നപ്പോൾ, അത് എവിടെയും കണ്ടില്ല. തന്റെ ലിനൻ വസ്ത്രങ്ങളല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അവശേഷിപ്പിക്കാതെ അവൻ കല്ലറ വിട്ടുപോയി. ശവകുടീരത്തിൽ എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്നതിന് നിരവധി വിശദീകരണങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിലും, ഏറ്റവും ലളിതമായത് യേശു തന്റെ ശരീരത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുകയും അതിനെ പൂർണ്ണമായും ദൈവികമാക്കുകയും ചെയ്തു എന്നതാണ്. തന്റെ മനുഷ്യ മാതാവായ മറിയത്തിൽ നിന്ന് പാരമ്പര്യമായി ലഭിച്ച കേവലം മനുഷ്യപ്രകൃതിയുടെ എല്ലാറ്റിനെയും പുറത്താക്കുകയും അതേസമയം തന്റെ ഉള്ളിലുള്ള ദൈവിക സ്വഭാവത്തിന്റെ എല്ലാം പിതാവിൽ നിന്ന് ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം ഇത് ചെയ്തത്. മുമ്പെന്നത്തേക്കാളും നമ്മോട് കൂടുതൽ അടുക്കാൻ ഇത് ദൈവത്തെ പ്രാപ്തമാക്കി. യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ജീവിതം, മരണം, പുനരുത്ഥാനം എന്നിവയിൽ ദൃശ്യമാകുന്ന സ്നേഹത്തിലും ജ്ഞാനത്തിലും അധിഷ്ഠിതമായ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ആശയം നമുക്ക് ഇപ്പോൾ ഉണ്ടായിരിക്കാം. ¹⁹

മത്സ്യവും കട്ടയും കഴിക്കുന്നു

എന്നിരുന്നാലും, ഇതെല്ലാം ശിഷ്യന്മാർക്ക് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമാണ്. അവർക്ക് ലളിതമായ ഒരു വിശദീകരണം ആവശ്യമാണ് - അവരുടെ ഭൗതിക ചിന്താരീതിയെ ആകർഷിക്കുന്ന ഒന്ന്. അതിനാൽ, മുന്നോട്ട് പോയി അവന്റെ കൈകളിലും കാലുകളിലും തൊടാനും അവനെ യഥാർത്ഥത്തിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യാനും അവൻ ഒരു ആത്മാവല്ലെന്ന് കാണാനും യേശു അവരോട് പറയുന്നു. യേശു അവരുടെ ആത്മീയ കണ്ണുകൾ തുറക്കുകയും ആത്മീയ അവബോധത്തിന്റെ തലത്തിൽ അവനെ അനുഭവിക്കാൻ അവരെ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തതിനാലാണ് ഇതെല്ലാം സംഭവിക്കുന്നത്. ശിഷ്യന്മാർക്ക് അവന്റെ അവതരണം ഭൗതിക തലത്തിലാണ് എന്ന ധാരണയിലാണ്. അവർക്ക് ഇപ്പോൾ വേണ്ടത് ഇതാണ് - ഭൗതികമായ ഒരു തെളിവ്.

പക്ഷേ, അപ്പോഴും അവർക്ക് അത് ബോധ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "എന്നാൽ അവർ സന്തോഷത്തിനായി വിശ്വസിച്ചില്ല" (ലൂക്കോസ്24:41). ഒരുപക്ഷേ അത് സത്യമാകാൻ വളരെ നല്ലതാണ്. അതിനാൽ, ഈ വിഷയം ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നതിന് അതീതമായി, അവർക്ക് ഭക്ഷണമുണ്ടോ എന്ന് യേശു അവരോട് ചോദിക്കുന്നു. അവർ അവന് ഒരു കഷണം വറുത്ത മത്സ്യവും കുറച്ച് തേൻ കട്ടയും നൽകുമ്പോൾ, അവൻ അത് എടുത്ത് അവരുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ കഴിക്കുന്നു (ലൂക്കോസ്24:43). വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ, വറുത്ത മത്സ്യം പോഷിപ്പിക്കുന്ന സത്യത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു - ആത്മാവിനെ പോഷിപ്പിക്കുന്ന സത്യം. ആ സത്യങ്ങൾക്കനുസൃതമായി ജീവിക്കുന്നതിൽ ഒരാൾ അനുഭവിക്കുന്ന ആനന്ദത്തെയാണ് മധുരമുള്ള കട്ടയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്. ²⁰

ശിഷ്യന്മാർക്ക്, യേശുവിന്റെ കൈകളും കാലുകളും ശരീരവും സ്പർശിക്കുന്നത് വളരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നതാണ്; എന്നാൽ അതിലും കൂടുതൽ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നത് അവൻ മത്സ്യവും കട്ടയും കഴിക്കുന്നത് നിരീക്ഷിക്കുന്നതാണ്. ഇത് ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, പ്രപഞ്ചത്തെ അമൂർത്തമായ രീതിയിൽ വ്യാപിക്കുന്ന വിദൂരവും അദൃശ്യവും അജ്ഞാതവുമായ സത്തയായി ദൈവത്തെ ഇനി കണക്കാക്കേണ്ടതില്ലെന്ന് യേശു പ്രകടമാക്കുകയാണ്. പകരം, ദൈവത്തെ സ്വീകരിക്കാൻ തയ്യാറുള്ള എല്ലാവരുമായും പരസ്പര ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടാൻ തയ്യാറായ, സമീപിക്കാവുന്ന ഒരു ദൈവിക മനുഷ്യനെന്ന നിലയിൽ, ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ തന്റെ മഹത്വത്തിൽ ദൈവത്തെ ഇപ്പോൾ കാണാൻ കഴിയും. ചുരുക്കത്തിൽ, അവ്യക്തവും വിദൂരവും വിദൂരവുമായ ഒരു ദൈവം അവൻ പങ്കിടാൻ വന്ന സ്നേഹവും ജ്ഞാനവും പോലെ ദൃശ്യവും പ്രാധാന്യമുള്ളതും യഥാർത്ഥവും ആയിത്തീർന്നിരുന്നു. ²¹

ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗം

യേശുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനം പ്രാപിച്ച ശരീരത്തിന്റെ സ്വഭാവം വളരെക്കാലമായി ചർച്ചാവിഷയമാണ്. അതൊരു ദർശനമായിരുന്നോ അതോ അവൻ യഥാർത്ഥത്തിൽ ജഡത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നോ? ഉത്തരം നമുക്കറിയില്ലെങ്കിലും, യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാർക്ക് ദൃശ്യനായിരുന്നു എന്ന് നമുക്ക് അറിയാൻ കഴിയും. അവർ അവനെ കണ്ടു. ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പ്രത്യക്ഷമായ ആശയം ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം അമിതമായി കണക്കാക്കാനാവില്ല. അദൃശ്യമായ ഒരു അമൂർത്തതയോട് പ്രാർത്ഥിക്കുകയോ സ്നേഹിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. എന്നാൽ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ദൃശ്യവും ദൈവികവുമായ മാനുഷിക ആശയം വ്യത്യസ്തമാണ്. ആത്മീയ സത്യം മനസ്സിലാക്കാൻ ഒരു അവ്യക്തമായ ആശയം നമ്മുടെ കണ്ണുകൾ തുറക്കുമെന്ന് നമുക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാനാവില്ല, അല്ലെങ്കിൽ ശത്രുക്കളോട് ക്ഷമിക്കാനുള്ള ശക്തി നമ്മെ നിറയ്ക്കുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ പ്രലോഭനത്തിൽ അതിജീവിക്കാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു, ഒരു ദൈവിക മനുഷ്യനായ ദൈവത്തിന് ഇത് ചെയ്യാൻ കഴിയും. അതിനാൽ, ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗമെന്ന നിലയിൽ, യേശുവിന്റെ ജീവിതത്തിൽ പ്രകടമായ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആശയം മനസ്സിൽ വയ്ക്കുക. ഇത് ദൈവത്തിന്റെ ദൃശ്യമായ ആശയമാണ്, "ശ്രദ്ധിക്കുക, അത്യാഗ്രഹത്തെ സൂക്ഷിക്കുക, കാരണം ഒരു വ്യക്തിയുടെ ജീവിതം സ്വത്തിന്റെ സമൃദ്ധിയിൽ ഉൾപ്പെടുന്നില്ല (ലൂക്കോസ്12:15). "ക്ഷമിക്കുക, നിങ്ങളോട് ക്ഷമിക്കപ്പെടും" എന്ന് പറയുന്ന ദൈവത്തിന്റെ ദൃശ്യമായ ആശയമാണിത് (ലൂക്കോസ്6:37). രോഗശാന്തിയും അനുഗ്രഹവും രക്ഷയും നൽകുന്ന നമ്മുടെ ഇടയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ ദൃശ്യമായ ആശയമാണിത്. "ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഇടയിൽ സേവിക്കുന്നവനെപ്പോലെയാണ്" എന്ന് നമ്മോട് ഓരോരുത്തരോടും പറയുന്ന ദൈവത്തിന്റെ ദൃശ്യമായ ആശയമാണിത്.ലൂക്കോസ്22:27). ²²

യേശു അവരുടെ ധാരണ തുറക്കുന്നു

44. അവൻ അവരോടു: മോശെയുടെ ന്യായപ്രമാണത്തിലും പ്രവാചകന്മാരിലും സങ്കീർത്തനങ്ങളിലും എഴുതിയിരിക്കുന്നതു ഒക്കെയും നിവൃത്തിയാകേണ്ടതിന്നു ഞാൻ നിങ്ങളോടുകൂടെ ഇരിക്കുമ്പോൾ തന്നേ നിങ്ങളോടു പറഞ്ഞ വചനങ്ങൾ ആകുന്നു. എന്നെ സംബന്ധിച്ച്.

45. അപ്പോൾ അവൻ തിരുവെഴുത്തുകൾ മനസ്സിലാക്കാൻ അവരുടെ മനസ്സു തുറന്നു.

46. അവൻ അവരോടു പറഞ്ഞു: ക്രിസ്തു കഷ്ടം സഹിക്കുകയും മൂന്നാം ദിവസം മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കുകയും ചെയ്യണമായിരുന്നു എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നുവല്ലോ.

47. അനുതാപവും പാപമോചനവും യെരൂശലേമിൽ തുടങ്ങി എല്ലാ ജനതകളോടും അവന്റെ നാമത്തിൽ പ്രസംഗിക്കപ്പെടണം.

48. നിങ്ങൾ ഈ കാര്യങ്ങളുടെ സാക്ഷികളാണ്.

താൻ യെരൂശലേമിലേക്ക് പോകണമെന്നും ക്രൂശിക്കപ്പെടണമെന്നും മൂന്നാം ദിവസം ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കുമെന്നും തന്റെ ശുശ്രൂഷയിലുടനീളം യേശു പലപ്പോഴും തന്റെ ശിഷ്യന്മാരോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. താൻ എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്ന് അവർക്ക് കാര്യമായ ധാരണയില്ലെന്ന് അവനറിയാമായിരുന്നു. അവൻ തങ്ങളുടെ ലൗകിക രാജാവായി—തന്റെ രാജ്യത്തിൽ അവർക്ക് ബഹുമാനത്തിന്റെയും അധികാരത്തിന്റെയും ഇരിപ്പിടങ്ങൾ നൽകുന്ന ഒരു രാജാവായി—ആകുമെന്ന് അവർ തുടർന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന വിധത്തിൽ ഇത് വ്യക്തമായി പ്രകടമായിരുന്നു.

അതെല്ലാം ഇപ്പോൾ മാറിയിരിക്കുന്നു. യേശു പറഞ്ഞതുപോലെ ക്രൂശിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവൻ പറഞ്ഞതുപോലെ അവൻ ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു. തിരുവെഴുത്തുകളിൽ അവനെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നിറവേറ്റിക്കൊണ്ട് അവൻ അവനുവേണ്ടി നിശ്ചയിച്ച ഗതി പിന്തുടർന്നു. അതുകൊണ്ട് അവൻ തന്റെ ശിഷ്യന്മാരോട് പറയുന്നു: “മോശെയുടെ ന്യായപ്രമാണത്തിലും പ്രവാചകന്മാരിലും എന്നെക്കുറിച്ചു സങ്കീർത്തനങ്ങളിലും എഴുതിയിരിക്കുന്നതെല്ലാം നിവൃത്തിയാകേണ്ടതിന്നു ഞാൻ നിങ്ങളോടുകൂടെ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ നിങ്ങളോടു സംസാരിച്ച വചനങ്ങളാകുന്നു” (ലൂക്കോസ്24:44).

ശിഷ്യന്മാർ ഇപ്പോൾ തുറന്ന് യേശു പറയുന്നത് സ്വീകരിക്കാൻ തയ്യാറാണ്. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "അവർ തിരുവെഴുത്തുകൾ ഗ്രഹിക്കേണ്ടതിന്നു അവൻ അവരുടെ വിവേകം തുറന്നു" (ലൂക്കോസ്24:45). യേശു അവരോട് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് പ്രത്യേക വിവരങ്ങൾ നൽകിയിട്ടില്ലെങ്കിലും, അവന്റെ ആഗമനം, ജീവിതം, ക്രൂശീകരണം, പുനരുത്ഥാനം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ചില പ്രവചനങ്ങൾ അതിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കാം. എബ്രായ തിരുവെഴുത്തുകളുടെ ചരിത്രപരവും പ്രാവചനികവുമായ ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, ഓരോ പാളിയും നീക്കം ചെയ്യുമ്പോൾ, ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ, നാം വായിക്കുന്നതെല്ലാം യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ജീവിതവുമായി മാത്രമല്ല, നമ്മുടെ സ്വന്തം നവീകരണത്തോടും പുനരുജ്ജീവനത്തോടും ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നു. ²³

"അവൻ അവരുടെ വിവേകം തുറന്നു" എന്ന വാക്കുകൾ മുമ്പ് നടന്നിട്ടുള്ള എല്ലാറ്റിന്റെയും പരിസമാപ്തിയാണ്. ഇതുവരെ, ശിഷ്യന്മാർ അവരുടെ സ്വന്തം ആശയങ്ങളിൽ കുടുങ്ങിയിരുന്നു: ഉദാഹരണത്തിന്, മിശിഹാ തങ്ങളുടെ ഇടയിൽ ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നതിന്റെ അർത്ഥത്തെക്കുറിച്ച് അവർക്ക് അവരുടേതായ ധാരണയുണ്ടായിരുന്നു; ഇസ്രായേലിന്റെ വീണ്ടെടുപ്പ് എങ്ങനെയായിരിക്കുമെന്ന് അവർക്ക് അവരുടേതായ ധാരണയുണ്ടായിരുന്നു. വരാനിരിക്കുന്ന രാജ്യത്തിൽ അവർ വഹിക്കാനിരിക്കുന്ന സ്ഥാനങ്ങൾ ഉൾപ്പെടെ "മഹത്തിനെ" കുറിച്ച് അവർക്ക് അവരുടേതായ ധാരണയുണ്ടായിരുന്നു. യേശുവിന് അവരെ പഠിപ്പിക്കണമായിരുന്നു. വാസ്‌തവത്തിൽ, അവരുടെ ചിന്താപ്രക്രിയയെ പൂർണ്ണമായി മാറ്റി മറിക്കേണ്ടിവന്നു, ആദ്യത്തേത് അവസാനത്തേതും അവസാനത്തേത് ആദ്യത്തേതും ആയിരിക്കും, ഏറ്റവും വലിയവർ സേവിക്കുന്നവരല്ല, മറിച്ച് സേവിക്കുന്നവരാണ് (കാണുക). ലൂക്കോസ്13:30 ഒപ്പം ലൂക്കോസ്22:26).

ശിഷ്യന്മാരെപ്പോലെ, നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും നമ്മുടെ ആത്മീയ യാത്രകൾ ആരംഭിക്കുന്നത് വിജയകരമോ സന്തോഷകരമോ എന്നതിന്റെ അർത്ഥമെന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കികൊണ്ടാണ്. ശിഷ്യന്മാർക്ക് അവരുടെ ഗ്രാഹ്യം തുറക്കേണ്ടതുപോലെ, നമുക്കും നമ്മുടെ ആത്മീയ കണ്ണുകൾ തുറക്കേണ്ടതുണ്ട്, അങ്ങനെ നമുക്ക് തിരുവെഴുത്തുകൾ യഥാർത്ഥമായി ഗ്രഹിക്കാൻ കഴിയും. മനസ്സിലാക്കാൻ എണ്ണമറ്റ കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിലും, ഈ സുവിശേഷത്തിന്റെ അവസാന വാക്കുകളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ യേശു ചിലരെ മാത്രം തിരഞ്ഞെടുത്തു. രക്ഷയിലേക്കുള്ള വഴി കുരിശുമരണത്തിന്റെ കവാടത്തിലൂടെയാണെന്ന് തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം ആരംഭിക്കുന്നത്. അവൻ പറയുന്നതുപോലെ, “ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരിക്കുന്നു, ക്രിസ്തു കഷ്ടപ്പെടാനും മൂന്നാം ദിവസം മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കാനും അങ്ങനെ ആവശ്യമായിരുന്നു” (ലൂക്കോസ്24:46).

പ്രലോഭനത്തിന്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പാഠമാണിത്. പ്രലോഭനമില്ലാതെ, ആത്മീയ പോരാട്ടങ്ങളില്ലാതെ, നമ്മുടെ കുരിശ് എടുത്ത് യേശുവിനെ അനുഗമിക്കാനുള്ള സന്നദ്ധതയില്ലാതെ ആത്മീയ വളർച്ച ഉണ്ടാകില്ല. യേശു തന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവനും ഒടുവിൽ കുരിശിലും ഇത് ചെയ്തു. നമ്മുടെ സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ നാം സമാനമായ ഒരു പ്രക്രിയയിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നു. എല്ലാ പ്രലോഭനങ്ങളിലും, നമുക്ക് ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടിവരുന്നു: നമുക്ക് നമ്മുടെ സ്വന്തം ഗ്രാഹ്യത്തിൽ ആശ്രയിക്കാനും സ്വന്തം ഇഷ്ടം പിന്തുടരാനും കഴിയും, അല്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിച്ച് ദൈവേഷ്ടം ചെയ്യാം. പ്രലോഭനങ്ങളിൽ നാം ജയിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത് നമ്മുടെ സ്വാർത്ഥ ചായ്‌വുകൾ തിരിച്ചറിയുകയും അവയെ മറികടക്കുന്നതിനുള്ള സഹായത്തിനായി ദൈവത്തിലേക്ക് തിരിയുകയും ചെയ്തതുകൊണ്ടാണ്.

അടുത്ത പാഠം മാനസാന്തരത്തെയും പാപമോചനത്തെയും കുറിച്ചാണ്. യേശു പറഞ്ഞതുപോലെ, "ക്രിസ്തു കഷ്ടപ്പെടുകയും മൂന്നാം ദിവസം മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് ആവശ്യമായിരുന്നു, കൂടാതെ മാനസാന്തരവും പാപമോചനവും അവന്റെ നാമത്തിൽ ജറുസലേമിൽ ആരംഭിക്കണം" (ലൂക്കോസ്24:46-47). “പശ്ചാത്താപം” ഉടൻ തന്നെ “പാപമോചനം” എന്ന വാചകം പിന്തുടരുന്നു എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. നമ്മുടെ പാപങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുകയും അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തുകഴിഞ്ഞാൽ, കർത്താവിന്റെ സഹായത്തിനായി പ്രാർത്ഥിക്കുകയും തുടർന്ന് നമ്മുടെ പാപങ്ങളിൽ നിന്ന് സ്വയം ഒഴിഞ്ഞുനിൽക്കുകയും ചെയ്താൽ, അവയിൽ നിന്ന് നമ്മെ തടയുകയും നല്ല അവസ്ഥയിൽ നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ് പ്രധാന ആശയം. കർത്താവ് നമ്മെ തിന്മയിൽ നിന്ന് തടയുകയും നന്മയിൽ സൂക്ഷിക്കുകയും പാപങ്ങളിൽ നിന്ന് നിരന്തരം നമ്മെ തടയുകയും നന്മയെ നിരന്തരം പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അത്ഭുതകരമായ നവീകരണ പ്രക്രിയയുടെ ഭാഗമാണിത്. ഇങ്ങനെയാണ് പാപങ്ങൾ ക്ഷമിക്കപ്പെടുന്നത് (ലൂക്കോസ്24:47). ²⁴

യെരൂശലേമിൽ തുടങ്ങുക

ഈ മാനസാന്തരത്തിന്റെയും പാപമോചനത്തിന്റെയും പ്രക്രിയ "യെരൂശലേമിൽ തുടങ്ങണം" എന്ന ആശയം പരിചിതമാണ്. ആദ്യം സ്വന്തം കണ്ണിലെ പലക നീക്കം ചെയ്യാൻ യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു, എന്നിട്ട് അവരുടെ സഹോദരന്റെ കണ്ണിലെ കരട് നീക്കം ചെയ്യാൻ അവർ വ്യക്തമായി കാണും (കാണുക. 6:42). ഇവിടെയാണ് എല്ലാം ആരംഭിക്കുന്നത്: സ്വയം. സത്യസന്ധമായ സ്വയം നിരീക്ഷണം, ദൈവത്തിനെതിരായ പാപങ്ങൾ എന്ന നിലയിൽ തിന്മകൾ ഒഴിവാക്കാനുള്ള സന്നദ്ധത എന്നിവയേക്കാൾ പൂർണ്ണമായി ഒന്നും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല. താഴ്ന്ന ആഗ്രഹത്തിൽ നിന്ന് വിരമിക്കാനോ ഒഴിവാക്കാനോ ശ്രമിക്കുന്ന നിമിഷം, ഉയർന്ന വെളിച്ചം ഒഴുകുന്നു. എന്നാൽ മാനസാന്തരത്തിന്റെ പ്രവൃത്തി ചെയ്യാൻ നാം വിസമ്മതിച്ചാൽ, ദുഷിച്ച ആഗ്രഹങ്ങളും തെറ്റായ ചിന്തകളും നമ്മിൽ നിലനിൽക്കും. നാം അവയിൽ തുടരാൻ തീരുമാനിച്ചതുകൊണ്ട് മാത്രം അവരെ വിട്ടുകളയാനോ ക്ഷമിക്കാനോ പറഞ്ഞയയ്ക്കാനോ കഴിയില്ല. ²⁵

അതുകൊണ്ട്, "യെരൂശലേമിൽ തുടങ്ങുന്ന മാനസാന്തരവും പാപമോചനവും പ്രസംഗിക്കണം" എന്ന പ്രബോധനത്തിന്റെ അർത്ഥം, അവർ പുറത്തുപോയി പ്രസംഗിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് സ്വന്തം കണ്ണിലെ കരട് നീക്കം ചെയ്യണം എന്ന ആശയത്തോടെ വചനം പഠിക്കുന്നതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ച് ആരംഭിക്കണം എന്നാണ്. മറ്റുള്ളവർക്ക്. യേശു പഠിപ്പിച്ച സത്യം അവർക്ക് സ്വന്തം തിന്മകൾ കാണാനും അവയിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറാനും കഴിയുന്ന വെളിച്ചം നൽകും. ഒടുവിൽ, അവർ “ഇവയുടെ സാക്ഷികൾ” ആയിത്തീരും (ലൂക്കോസ്24:48). കർത്താവിന്റെ സത്യത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ മാനസാന്തരത്തിന്റെയും പാപമോചനത്തിന്റെയും വേല ഏറ്റെടുത്തപ്പോൾ സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ച അത്ഭുതകരമായ മാറ്റങ്ങളെക്കുറിച്ച് ധൈര്യത്തോടെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്താൻ അവർക്ക് കഴിയും. എബ്രായ തിരുവെഴുത്തുകളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "ജറുസലേം സത്യത്തിന്റെ നഗരം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടും." ²⁶

ജറുസലേം നഗരത്തിൽ ടാറി

49. ഇതാ, ഞാൻ എന്റെ പിതാവിന്റെ വാഗ്ദത്തം നിങ്ങളുടെമേൽ അയക്കുന്നു; ഉയരത്തിൽനിന്നു ശക്തി പ്രാപിക്കുന്നതുവരെ നിങ്ങൾ യെരൂശലേം നഗരത്തിൽ ഇരിക്കുവിൻ.

50. അവൻ അവരെ ബെഥാനിയയിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി, കൈകൾ ഉയർത്തി അവരെ അനുഗ്രഹിച്ചു.

51. അവൻ അവരെ അനുഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ട് അവരെ വിട്ടു മാറി നിന്നു, സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് ആരോഹണം ചെയ്തു.

52. അവർ അവനെ നമസ്കരിച്ചു സന്തോഷത്തോടെ യെരൂശലേമിലേക്കു മടങ്ങി.

53. അവർ ദൈവത്തെ സ്തുതിക്കുകയും അനുഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. ആമേൻ.

ശിഷ്യന്മാർ ഏറെ ദൂരം എത്തിയിരുന്നു. അവർ മൂന്നു വർഷമായി യേശുവിനോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു; അവന്റെ പല അത്ഭുതങ്ങൾക്കും രോഗശാന്തികൾക്കും അവർ സാക്ഷ്യം വഹിച്ചിരുന്നു. അവർ അവന്റെ പ്രഭാഷണങ്ങൾ കേൾക്കുകയും അവന്റെ ഉപമകൾ ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അവർ അവനോടൊപ്പം ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയും അവനോടൊപ്പം പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അവന്റെ വിചാരണയ്ക്കും കുരിശുമരണത്തിനും അവർ സാക്ഷികളായിരുന്നു; ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ രൂപത്തിൽ അവർ അവനെ കണ്ടു. അവരുടെ വിശ്വാസത്തിന് പലപ്പോഴും മങ്ങലേറ്റിരുന്നുവെങ്കിലും, അത് കൂടുതൽ ശക്തവും കൂടുതൽ ഉറപ്പുള്ളതുമായി വളർന്നു. താമസിയാതെ അവർ സുവിശേഷം പ്രഖ്യാപിക്കാനും മറ്റുള്ളവരെ നയിക്കാനും പുറപ്പെടും, എന്നാൽ തൽക്കാലം അവർ യെരൂശലേമിൽ താമസിക്കേണ്ടതുണ്ട്. യേശു ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: “ഇതാ, ഞാൻ എന്റെ പിതാവിന്റെ വാഗ്ദത്തം നിങ്ങളുടെ മേൽ അയക്കുന്നു; എന്നാൽ ഉയരത്തിൽനിന്നുള്ള ശക്തി നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കുന്നതുവരെ യെരൂശലേം നഗരത്തിൽ താമസിക്ക” (ലൂക്കോസ്24:49).

"യെരൂശലേമിൽ തുടങ്ങുക" എന്ന കൽപ്പന സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, സുവിശേഷം മറ്റുള്ളവരിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ശിഷ്യന്മാർക്ക് ഇനിയും ജോലിയുണ്ടെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് മാനസാന്തരത്തിന്റെയും പാപമോചനത്തിന്റെയും വേല. എന്നാൽ കൂടുതൽ ഉണ്ട്. ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുന്നതിനും തിരുവെഴുത്തുകൾ പഠിക്കുന്നതിനുമുള്ള കേന്ദ്രമായിരുന്നു ജറുസലേം. ക്ഷേത്രം അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു; പൗരോഹിത്യം അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു; ഉയർന്ന അവധി ദിനങ്ങൾ അവിടെ ആഘോഷിച്ചു. അതിനാൽ, "ജറുസലേം" നഗരത്തിന്റെ പരാമർശം, വചനം തനിക്കുതന്നെ എങ്ങനെ ബാധകമാകുമെന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പ്രത്യേക ശ്രദ്ധയോടെയുള്ള പഠനത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

“യെരൂശലേമിൽ താമസിക്കൂ” എന്ന് ശിഷ്യന്മാരോട് പറയുമ്പോൾ, തിരുവെഴുത്തുകളെക്കുറിച്ചുള്ള ആഴത്തിലുള്ള ഗ്രാഹ്യം വളർത്തിയെടുക്കുകയും ആ ധാരണ മാനസാന്തരത്തിന്റെ വേല ചെയ്യാൻ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുവരെ യേശു അവരുടെ വിശാലമായ മിഷനറി പ്രവർത്തനം മാറ്റിവയ്ക്കുന്നു. അപ്പോൾ മാത്രമേ അവർ “ഉന്നതത്തിൽനിന്നുള്ള ശക്തി”യുള്ളവരാകൂ. എന്തെന്നാൽ, കർത്താവിനെക്കുറിച്ചും അവന്റെ വചനത്തെക്കുറിച്ചും ശരിയായ ഗ്രാഹ്യമില്ലാതെ, അവർക്ക് അത്തരം ശക്തി ലഭിക്കില്ല. മറ്റുള്ളവരെ പഠിപ്പിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, അവർ സ്വയം പഠിക്കണം; മറ്റുള്ളവരെ യഥാർത്ഥമായി സ്നേഹിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, അവർ എങ്ങനെ സ്നേഹിക്കണമെന്ന് പഠിക്കണം. അവർ സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കുന്നതിനുമുമ്പ്, അവർ അത് നന്നായി മനസ്സിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇതെല്ലാം ഉയർന്ന ധാരണയുടെ വികാസത്തെക്കുറിച്ചായിരിക്കും. അപ്പോൾ മാത്രമേ അവർ “പിതാവിന്റെ വാഗ്ദത്തം സ്വീകരിക്കാനും ഉന്നതങ്ങളിൽനിന്നുള്ള ശക്തി പ്രാപിക്കാനും” തയ്യാറാകൂ. അവർക്ക് അത് ഇഷ്ടപ്പെടാനും അത് ചെയ്യാനും കഴിയുന്നതിന് മുമ്പ് അവർ ആദ്യം സത്യം അറിയണം. ²⁷

കൗതുകകരമെന്നു പറയട്ടെ, മത്തായിയും മർക്കോസും അവസാനിക്കുന്നത് "എല്ലാ ജനതകളെയും ശിഷ്യരാക്കുന്നതിന് ലോകമെമ്പാടും പുറപ്പെടുക" എന്ന നേരിട്ടുള്ള നിയോഗത്തോടെയാണ് (മത്തായി28:19) കൂടാതെ "എല്ലാ സൃഷ്ടികളോടും സുവിശേഷം അറിയിക്കുക" (മർക്കൊസ്16:15). എന്നാൽ ലൂക്കിന്റെ അവസാനം എത്തുമ്പോൾ ഒരു വ്യത്യാസമുണ്ട്. “ഉയരത്തിൽ നിന്നുള്ള ശക്തി” ലഭിക്കുന്നതുവരെ അവർ ആദ്യം “യെരൂശലേമിൽ താമസിക്കണം” (ലൂക്കോസ്24:49). ഇതൊരു വ്യത്യസ്തമായ ശ്രദ്ധയാണ്; അത് മനസ്സിന്റെ മറ്റൊരു തലത്തിലേക്കുള്ള അഭ്യർത്ഥനയാണ്. ഈ സുവിശേഷത്തിന്റെ ആരംഭം മുതൽ നമ്മൾ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതുപോലെ, ലൂക്കോൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് ദൈവത്തെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്ന രീതിയിലാണ്. ലൂക്കാന്റെ ആദ്യ വാക്യം "തീർച്ചയായും വിശ്വസിക്കുന്നവ" എന്ന പരാമർശത്തോടെയാണ് ആരംഭിക്കുന്നതെന്ന് ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു; രണ്ടാമത്തെ വാക്യത്തിൽ "ദൃക്സാക്ഷികൾ"; മൂന്നാമത്തെ വാക്യത്തിൽ, ലൂക്കോസ് “തികഞ്ഞ ധാരണ” ഉണ്ടായിരുന്നതായി പറയുന്നു; നാലാമത്തെ വാക്യത്തിൽ, ലൂക്കോസ് പറയുന്നത് താൻ ഈ കാര്യങ്ങൾ എഴുതുന്നത് അവന്റെ വായനക്കാരന് “നിങ്ങൾക്ക് നിർദ്ദേശം നൽകിയിട്ടുള്ള കാര്യങ്ങളുടെ ഉറപ്പ് അറിയാനാണ് എന്നാണ്. ഞാൻ>" (ലൂക്കോസ്1:1-4).

ഈ പദങ്ങളും വാക്യങ്ങളും ബുദ്ധിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു - മനുഷ്യപ്രകൃതിയുടെ അറിവ്, ചിന്തിക്കൽ, മനസ്സിലാക്കൽ വശം. ദൈവാലയത്തിൽ ധൂപം അർപ്പിക്കുന്ന ഒരു പുരോഹിതനെ വിവരിക്കുന്ന ഈ സുവിശേഷത്തിന്റെ പ്രാരംഭ രംഗം പോലും, മതത്തിന്റെ ബൗദ്ധിക വശം-പ്രാർത്ഥനയുടെയും ആരാധനയുടെയും ജീവിതം, വേദഗ്രന്ഥങ്ങൾ വായിക്കാനും മനസ്സിലാക്കാനും പഠിപ്പിക്കാനുമുള്ള ഏകമനസ്സോടെയുള്ള ഭക്തി-ഓർമ്മയിലേക്ക് വിളിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ഉപദേശത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ ഗ്രാഹ്യം വളർത്തിയെടുക്കാനും അത് സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ എങ്ങനെ പ്രയോഗിക്കാമെന്ന് പഠിക്കാനും ശിഷ്യന്മാരോട് “യെരൂശലേമിൽ താമസിക്കുക” എന്ന ഉദ്ബോധനത്തോടെ ലൂക്കോസ് അത് ആരംഭിക്കുന്നിടത്ത് അവസാനിപ്പിക്കുന്നത് ഉചിതമാണ്. .

ലൂക്കോസിന്റെ സുവിശേഷത്തിന്റെ അവസാന രംഗത്തിൽ, യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ബെഥനിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു, അവിടെ "അവൻ തന്റെ കൈകൾ ഉയർത്തി അവരെ അനുഗ്രഹിച്ചു" (ലൂക്കോസ്24:50). അവൻ അവരെ അനുഗ്രഹിക്കുമ്പോഴും അവൻ അവരിൽ നിന്ന് വേർപിരിഞ്ഞ് "സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു" (ലൂക്കോസ്24:51). "അസെൻഷൻ" എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ രംഗം ശിഷ്യന്മാർക്ക് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട നിമിഷമാണ്. മൂന്ന് വർഷമായി അവർ യേശുവിനെക്കുറിച്ച് അനിശ്ചിതത്വത്തിലായിരുന്നു, അവന്റെ ശക്തിയുടെ വ്യാപ്തിയോ അവന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ ആഴമോ അറിയില്ല. എന്നാൽ ഇത് പുനരുത്ഥാനത്തിന് മുമ്പുള്ളതാണ്. ഇപ്പോൾ അവർക്ക് ശരിക്കും അറിയാം. അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം യേശു ഇനി ഒരു മത അധ്യാപകനോ ലൗകിക മിശിഹായോ അല്ല; അവനാണ് അവരുടെ നാഥൻ. യേശുവിന്റെ ആശയം അവരുടെ മനസ്സിൽ ഉയർന്നു. അതിനാൽ, "അവർ അവനെ ആരാധിച്ചു" എന്ന് നാം വായിക്കുന്നു (ലൂക്കോസ്24:52).

അപ്പോൾ യേശു കൽപിച്ചതുപോലെ അവർ ചെയ്യുന്നു. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "അവർ അത്യധികം സന്തോഷത്തോടെ യെരൂശലേമിലേക്ക് മടങ്ങി, ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചും വാഴ്ത്തിക്കൊണ്ടും ദൈവാലയത്തിൽ എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു" (ലൂക്കോസ്24:52-53).

* * *

ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷം ആരംഭിക്കുന്നതും അവസാനിക്കുന്നതും ദേവാലയത്തിലാണ്. മറ്റേതൊരു സുവിശേഷത്തേക്കാളും, ലൂക്കോസ് ഗ്രാഹ്യത്തിന്റെ തുറക്കലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സന്തോഷകരമായ ഉപസംഹാരം വായിക്കുമ്പോൾ, ശിഷ്യന്മാർ ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചും അനുഗ്രഹിച്ചും ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ അവരുടെ ആവേശം ഞങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്നു. ഇത് ലൂക്കായുടെ അവസാനമാണെങ്കിലും, മനുഷ്യ പുനരുജ്ജീവന പ്രക്രിയ ക്ഷേത്രത്തിൽ അവസാനിക്കുന്നില്ല. യഥാർത്ഥ മതത്തിൽ വളരെ വികസിത ധാരണയേക്കാൾ കൂടുതൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ആ ധാരണയനുസരിച്ച് ജീവിക്കാനുള്ള സന്നദ്ധതയും അതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു, അതായത് ദൈവഹിതം അറിയുക മാത്രമല്ല. “എന്റെ പിതാവിന്റെ വാഗ്ദത്തം”, “ഉന്നതത്തിൽ നിന്നുള്ള ശക്തി” എന്നിവയാൽ അർത്ഥമാക്കുന്നത് ഇതാണ്.

തീർച്ചയായും, നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യം ആദ്യം തുറക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്, അങ്ങനെ നമുക്ക് തിരുവെഴുത്തുകൾ ഗ്രഹിക്കാനും നമ്മുടെ പാപങ്ങളെക്കുറിച്ച് അനുതപിക്കാനും നവീകരണ പ്രക്രിയ ആരംഭിക്കാനും കഴിയും. ഒരർത്ഥത്തിൽ ഇത് നമ്മുടെ "ആദ്യ ജനനം" ആണ്-ഉൽപത്തി "വെളിച്ചം ഉണ്ടാകട്ടെ" എന്ന വാക്കുകളിൽ തുടങ്ങുന്നതുപോലെ (ഉല്പത്തി1:3). എന്നാൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും പിന്തുടരേണ്ടതുണ്ട്. നമ്മുടെ ആദ്യ ജന്മത്തിൽ നാം പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു, നമ്മുടെ മനസ്സ് തുറക്കപ്പെടട്ടെ, അങ്ങനെ നമുക്ക് തിരുവെഴുത്തുകൾ ഗ്രഹിക്കാം; നമ്മുടെ രണ്ടാം ജന്മത്തിൽ നാം പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു, നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങൾ തുറക്കപ്പെടട്ടെ, അങ്ങനെ നമുക്ക് ജീവിക്കാൻ കഴിയും. അങ്ങനെ, ഒരു പുതിയ ധാരണ നമ്മിൽ എങ്ങനെ ജനിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ ഒരു രേഖയാണ് ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷം. ആദ്യ ജന്മമാണ്. “അവൻ അവരുടെ ധാരണ തുറന്നു.” അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ദൈവിക പരമ്പരയിലെ അടുത്ത സുവിശേഷം നമ്മിൽ സംഭവിക്കേണ്ട മറ്റ് അനിവാര്യമായ ജനനം രേഖപ്പെടുത്തും: ഒരു പുതിയ ഇച്ഛയുടെ ജനനം.

ഓരോ മനുഷ്യഹൃദയത്തിലും ആ പ്രക്രിയ എങ്ങനെ നടക്കുന്നു എന്നതിന്റെ വിശദമായ വിവരണത്തിനായി, നമുക്ക് "ഉയരത്തിൽ നിന്നുള്ള ശക്തി" എങ്ങനെ ലഭിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ വിശദമായ വിവരണത്തിനായി നമ്മൾ ഇപ്പോൾ അന്തിമ സുവിശേഷത്തിലേക്ക് തിരിയുന്നു-യോഹന്നാന്റെ സുവിശേഷം.

അടിക്കുറിപ്പുകൾ:

248. Verse 20. Behold I stand at the door and knock, signifies the perpetual presence of the Lord. This is evident from the signification of "door or entrance," as being in the highest sense the Lord in respect to admission into heaven or into the church, and in the internal sense truth from good, which is from Him, since by this man is admitted (See above, n. 208), since it is here said by the Lord, "Behold, I stand at the door and knock," not only His perpetual presence is signified, but also His perpetual wish to admit, and He does admit and conjoin Himself with all who receive Him, which is effected by means of truths from good or by means of faith from charity; therefore this follows, "If anyone hear My voice, and open the door, I will come in to him, and will sup with him, and he with Me." As the word "door" is used, so the word "knocking" is used, which signifies the Lord's perpetual wish to conjoin Himself with man, and to communicate to him the blessednesses of heaven. That this is the meaning can be seen from this, that in the Lord is Divine love, and Divine love is wishing to give all its own to others, and wishing that they may receive Him; and as this can be effected only by man's receiving good and truth, or love and faith, since these are the Divine things that proceed from the Lord and are received (and as these are Divine, the Lord is in them), therefore there is conjunction of the Lord with the angels and with men by means of truths from good or by means of faith from love. The desire to give these things to man and to implant them in him is signified especially by, "I stand at the door and knock."

[2] There are two things that are in man's freedom by reason of the perpetual presence of the Lord, and His perpetual desire to conjoin Himself with man. The first thing therefrom in man's freedom is that he has the means and faculty to think well about the Lord and the neighbor; for everyone is able to think well or ill about the Lord and the neighbor; if he thinks well the door is opened, if ill it is shut. To think well about the Lord and the neighbor is not from man himself and from what is his own [ejus proprio], but from the Lord, who is perpetually present and by His perpetual presence gives man that means and faculty; but to think ill about the Lord and the neighbor is from man himself and from what is his own [ejus proprio]. The other thing which is in man's freedom by reason of the perpetual presence of the Lord with him, and the Lord's perpetual desire to conjoin Himself with man, is man's ability to abstain from evils; and so far as he does abstain the Lord opens the door and enters; for the Lord is unable to open and enter so long as evils are in man's thought and will, since these block the way and close it up. Moreover, it has been granted to man by the Lord to know the evils of the thought and will, as also the truths by which evils are to be dispersed; for the Word is given wherein these things are disclosed.

[3] From this it can be seen that nothing is lacking that man may be reformed if he wishes to be; for all the means of reformation have been bequeathed to man in his freedom; but it should be well known that this freedom is from the Lord, as was said above, and that the Lord effects reformation thereby, provided man, from the freedom that is given to everyone, receives. There must absolutely be reception on the part of man, which is meant by "If anyone hear My voice and open the door." It does not matter, if man, because he does not perceive the inflowing, does not know in the beginning that this is from the Lord, provided he afterwards believes from the Word that all the good of love and the truth of faith are from the Lord, for the Lord effects these things, although man does not know it, and this by His perpetual presence, which is signified by "I stand at the door and knock." In short, it is the Lord's wish that man of himself should abstain from evil things and do good, if he only believes that the ability to do so is not from man, but from the Lord; for it is the Lord's will that there be reception on man's part, and reception is possible only as man acts as of himself, though it is from the Lord. Thus something reciprocal is given with man, and this is his new will.

[4] From this it can be seen how mistaken those are who say that man is justified and saved by faith alone, because he cannot do good from himself. What else would this be than letting his hands hang down waiting for immediate influx? He who does this receives nothing at all. They also err who believe that they can make themselves receptive of influx by prayers, adorations, and the externals of worship; these things are of no effect unless man abstains from thinking and doing evils, and by truths from the Word leads himself, as of himself, to things good in respect to life; when man does this he makes himself receptive, and then his prayers, adorations, and externals of worship avail before the Lord. (On this see more in the work on Heaven and Hell 521-527.)