1. വെള്ളക്കുതിരയെ സംബന്ധിച്ച് വെളിപാടിന്റെ പുസ്തകം, അദ്ധ്യായം 19-ൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന പ്രകാരം.

യോഹന്നാന്റെ രചനകളിൽ, വെളിപാടിന്റെ പുസ്തകത്തിൽ, ഇനിപ്പറയുന്നവ വചനത്തിന്റെ ആത്മീയ അർത്ഥത്തിലുള്ള വിവരണമാണ്, മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ അതിനുള്ളിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന അർത്ഥം അല്ലെങ്കിൽ അതിന്റെ 'ആന്തരിക അർത്ഥം:'

അനന്തരം സ്വർഗ്ഗം തുറന്നിരിക്കുന്നതു ഞാൻ കണ്ടു; ഒരു വെള്ളക്കുതിര പ്രത്യക്ഷമായി; അതിന്മേൽ ഇരിക്കുന്നവന്നു വിശ്വസ്തനും സത്യവാനും എന്നും പേർ. അവൻ നീതിയോടെ വിധിക്കയും പോരാടുകയും ചെയ്യുന്നു. അവന്റെ കണ്ണു അഗ്നിജ്വാല, തലയിൽ അനേകം രാജമുടികൾ; എഴുതീട്ടുള്ള ഒരു നാമവും അവന്നുണ്ടു; അതു അവന്നല്ലാതെ ആർക്കും അറിഞ്ഞുകൂടാ. അവൻ രക്തം തളിച്ച ഉടുപ്പു ധരിച്ചിരിക്കുന്നു; അവന്നു ദൈവവചനം എന്നു പേർ പറയുന്നു. സ്വർഗ്ഗത്തിലെ സൈന്യം നിർമ്മലവും ശുഭ്രവുമായ വിശേഷവസ്ത്രം ധരിച്ചു വെള്ളക്കുതിരപ്പുറത്തു കയറി അവനെ അനുഗമിച്ചു. ജാതികളെ വെട്ടുവാൻ അവന്റെ വായിൽനിന്നു മൂർച്ചയുള്ളവാൾ പുറപ്പെടുന്നു; അവൻ ഇരിമ്പുകോൽകൊണ്ടു അവരെ മേയ്ക്കും; സർവ്വശക്തിയുള്ള ദൈവത്തിന്റെ കോപവും ക്രോധവുമായ മദ്യത്തിന്റെ ചക്കു അവൻ മെതിക്കുന്നു. രാജാധിരാജാവും കർത്താധികർത്താവും എന്ന നാമം അവന്റെ ഉടുപ്പിന്മേലും തുടമേലും എഴുതിയിരിക്കുന്നു. വെളിപ്പാടു 19:11-14, 16.

ഈ വിവരണത്തിലെ ഓരോ വിശദാംശങ്ങളും അതിന്റെ 'ആന്തരിക അർത്ഥം' വഴിയല്ലാതെ എന്താണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത് എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ആർക്കും വ്യക്തമായ ധാരണയുണ്ടാകില്ല.

തുറന്നിട്ടിരുന്ന സ്വർഗ്ഗം; വെളുത്ത ഒരു കുതിര; അതിന്മേൽ ഇരിക്കുന്നവനെ വിശ്വസ്തനും സത്യവാനും എന്നു വിളിക്കപ്പെട്ടു. ¹ അവന്റെ കണ്ണുകൾ അഗ്നിജ്വാല; അവന്റെ തലയിൽ ധാരാളം ആഭരണങ്ങളും; ² അവനല്ലാതെ മറ്റാർക്കും അറിയാത്ത ഒരു പേര് ആലേഖനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു; രക്തം പുരണ്ട വസ്ത്രം ധരിച്ചു; സ്വർഗ്ഗത്തിൽ അവനെ അനുഗമിച്ച സൈന്യങ്ങൾ വെള്ളക്കുതിരപ്പുറത്ത് കയറി, അവർ തന്നെ ശുദ്ധമായ വെള്ള ചണവസ്ത്രം ധരിച്ചു; ³ അവന്റെ വസ്ത്രത്തിലും തുടയിലും അവൻ ഒരു നാമം എഴുതിയിരിക്കുന്നു.

വെള്ളക്കുതിരപ്പുറത്തിരിക്കുന്നവൻ വചനമാണെന്നും അവൻ വചനമായ കർത്താവാണെന്നും വ്യക്തമായി പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നു, കാരണം അവന്റെ നാമത്തെ ദൈവവചനം എന്ന് വിളിക്കുന്നു; തുടർന്ന്, അവൻ തന്റെ വസ്ത്രത്തിലും തുടയിലും രാജാക്കന്മാരുടെ രാജാവ്, പ്രഭുക്കന്മാരുടെ കർത്താവ് എന്ന ശീർഷകം എഴുതി.

ഓരോ വ്യക്തിഗത വചനത്തിന്റെയും പ്രസ്താവനയുടെയും വ്യാഖ്യാനത്തിൽ നിന്ന് ഇതെല്ലാം വചനത്തിന്റെ ആത്മീയ അർത്ഥത്തെയോ ആന്തരിക അർത്ഥത്തെയോ വിവരിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാണ്. സ്വർഗ്ഗം തുറന്ന് നിൽക്കുക എന്ന പ്രയോഗം, വചനത്തിന്റെ ആന്തരിക അർത്ഥം സ്വർഗ്ഗത്തിലുള്ളവരും തത്ഫലമായി ഭൂമിയിലുള്ളവരിലെ സ്വർഗ്ഗം തുറന്നിരിക്കുന്നവരുമാണ് കാണുന്നത് എന്ന് പ്രതിനിധീകരിക്കുകയും സൂചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ⁴ 'വെളുത്ത നിറത്തിലുള്ള കുതിര' എന്നത് വാക്കിന്റെ ആന്തരിക അർത്ഥങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ധാരണയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുകയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

'അതിൽ ഇരിക്കുന്നവൻ' എന്നാൽ വചനം എന്ന നിലയിലുള്ള കർത്താവ് എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്, അതിനാൽ വചനം തന്നെ അർത്ഥമാക്കുന്നു, കാരണം 'അവന്റെ നാമം ദൈവവചനം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു;' അവന്റെ നന്മ നിമിത്തം അവനെ 'വിശ്വസ്തൻ' എന്നും 'നീതിയിൽ വിധിക്കുന്നവൻ' എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു; അവന്റെ സത്യം നിമിത്തം 'സത്യവും' 'നീതിയിൽ പൊരുതുന്നതും', കാരണം കർത്താവ് തന്നെയാണ് നീതി. 'അവന്റെ കണ്ണുകൾ അഗ്നിജ്വാല' എന്നത് അവന്റെ ദിവ്യസ്നേഹത്തിൽ നിന്ന് ഒഴുകുന്ന ദൈവിക നന്മയിൽ നിന്ന് പ്രസരിക്കുന്ന ദൈവിക സത്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അവന്റെ തലയിലെ അനേകം ആഭരണങ്ങൾ വിശ്വാസത്തിന്റെ നന്മയും യഥാർത്ഥവുമായ എല്ലാ ഗുണങ്ങളെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അവനല്ലാതെ മറ്റാർക്കും അറിയാത്ത ഒരു പേര് എഴുതിയിരിക്കുന്നത് അർത്ഥമാക്കുന്നത് വചനത്തിന്റെ സ്വഭാവം എന്താണെന്ന് താനല്ലാതെ ആരും കാണുന്നില്ല, അവൻ അത് ആർക്ക് വെളിപ്പെടുത്തുന്നുവോ ആ ഒരാൾക്കും.

രക്തത്തിൽ പൂശിയ വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നത് വചനത്തോടുള്ള അക്രമത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ⁵ 'വെള്ളക്കുതിരപ്പുറത്ത് അവനെ അനുഗമിച്ച സ്വർഗ്ഗത്തിലെ സൈന്യങ്ങൾ' എന്നത് വചനത്തിന്റെ ആന്തരിക അർത്ഥങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നവരെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.' 'ശുദ്ധമായ വെളുത്ത ചണവസ്ത്രം ധരിച്ചവർ' എന്നത് നന്മയിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന സത്യം ഉള്ള അതേ ആളുകളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. 'അവന്റെ വസ്ത്രത്തിലും തുടയിലും' ⁶ എന്നെഴുതിയിരിക്കുന്ന പേര് സത്യവും നന്മയും എന്താണെന്നും അവയുടെ പ്രത്യേക ഗുണങ്ങളേയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഈ എല്ലാ വാക്യങ്ങളിൽ നിന്നും, അവയ്ക്ക് മുമ്പും ശേഷവും വരുന്നവയിൽ നിന്നും, വചനത്തിന്റെ ആത്മീയമോ ആന്തരികമോ ആയ അർത്ഥം സഭയുടെ അവസാന സമയത്ത് തുറന്നിടുമെന്ന് പ്രവചിക്കാൻ അവ സഹായിക്കുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാണ്; ആ സമയത്ത് എന്താണ് സംഭവിക്കുകയെന്നും അവിടെ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്, വെളിപ്പാടു 19:17-21. ഈ വാക്കുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഇവിടെ കാണിക്കേണ്ടതില്ല, കാരണം അവ സ്വർഗ്ഗീയ രഹസ്യങ്ങളിൽ വ്യക്തിഗതമായി കാണിക്കുന്നു. കർത്താവ് വചനമാണ്, കാരണം അവൻ ദൈവിക സത്യമാണ്: 2533, 2803, 2894, 5272, 8535; ⁷ the Word is the divine truth: 4692, 5075, 9987; അവൻ കുതിരപ്പുറത്തിരുന്ന് ന്യായം വിധിക്കുകയും നീതിയിൽ യുദ്ധം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു, കാരണം കർത്താവ് നീതിമാനാകുന്നു. സ്വന്തം ശക്തിയാൽ മനുഷ്യരാശിയെ രക്ഷിച്ചതിൽ നിന്നാണ് കർത്താവ് നീതിമാനെന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്: 1813, 2025-2027, 9715, 9809, 10019, 10152. നീതി എന്നത് കർത്താവിന് മാത്രം അവകാശപ്പെട്ടതാണ്: 9715, 9979. 'അവന്റെ കണ്ണുകൾ അഗ്നിജ്വാല' എന്നത് അവന്റെ ദൈവിക സ്നേഹത്തിൽ നിന്ന് ഒഴുകുന്ന ദിവ്യ നന്മയിൽ നിന്ന് പ്രസരിക്കുന്ന ദിവ്യ സത്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, കാരണം 'കണ്ണുകൾ' വിശ്വാസത്തിന്റെ ധാരണയെയും സത്യത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു: 2701, 4403 -4421, 4523-4534, 6923, 9051, 10569; ഒപ്പം 'ഒരു തീജ്വാല' സ്നേഹത്തിന്റെ നന്മയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു: 934, 4906, 5215, 6314, 6832; അവന്റെ തലയിലെ ആഭരണങ്ങൾ' ⁸ വിശ്വാസത്തിന്റെ നന്മയും യഥാർത്ഥവുമായ എല്ലാ ഗുണങ്ങളെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു: 114, 3858, 6335, 6640, 9863, 9865, 9868, 9873, 9905 . അവനല്ലാതെ മറ്റാർക്കും അറിയാത്ത ഒരു നാമം എഴുതിയിരിക്കുന്നത് അർത്ഥമാക്കുന്നത് വചനത്തിന്റെ സ്വഭാവം എന്താണെന്ന് അവനല്ലാതെ ആരും കാണുന്നില്ല, അവൻ അത് വെളിപ്പെടുത്തുന്ന ഒരാൾ, കാരണം ഒരു നാമം ഒരു വസ്തുവിന്റെ സ്വഭാവത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു: 144-145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006, 3237, 3421, 6674, 9310. 'രക്തത്തിൽ പൂശിയ വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നു' എന്നത് വചനത്തിനു നേരെയുള്ള അക്രമത്തെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, കാരണം ഒരു വസ്ത്രം' സത്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഏത് നല്ല വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നു: 1073, 2576, 5248, 5319, 5954, 9212, 9216, 9952, 10536; പ്രത്യേകിച്ച് സത്യം അതിന്റെ ബാഹ്യരൂപത്തിൽ, അങ്ങനെ വചനം അതിന്റെ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ: 5248, 6918, 9158, 9212 ; എന്തെന്നാൽ 'രക്തം' സത്യത്തിനെതിരായ അക്രമത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു: 374, 1005, 4735, 5476, 9127. 'വെളുത്ത കുതിരപ്പുറത്ത് അവനെ അനുഗമിച്ച സ്വർഗ്ഗത്തിലെ സൈന്യങ്ങൾ' എന്നത് വചനത്തിന്റെ ആന്തരിക അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കുന്നവരെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, കാരണം 'സൈന്യങ്ങൾ' സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെയും സഭയുടെയും സത്യവും നന്മയും കൊണ്ട് സജ്ജരായവരെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു: 3448 , 7236, 7988, 8019; ഒപ്പം കുതിരയും' ധാരണയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു: 3217, 5321, 6125, 6400, 6534 , 7024, 8146, 8381; കൂടാതെ 'വെളുപ്പ്' എന്നാൽ സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ വെളിച്ചം ഉള്ളിൽ ഉള്ള സത്യമാണ്, ആന്തരിക സത്യം: 3301, 3993, 4007, 5319.

ശുദ്ധമായ വെളുത്ത ചണവസ്ത്രം ധരിക്കുന്നവർ' നല്ലതിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന സത്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, കാരണം 'ചണം' അല്ലെങ്കിൽ 'ചണവസ്ത്രം' സ്വർഗ്ഗീയ ഉറവിടത്തിൽ നിന്നുള്ള സത്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, അത് നന്മയിൽ നിന്നുള്ള സത്യമാണ്: 5319, 9469. 'അവന്റെ വസ്ത്രത്തിലും തുടയിലും ഒരു പേര് എഴുതിയിരിക്കുന്നു' എന്നത് സത്യവും നന്മയും എന്താണെന്നും അവയുടെ പ്രത്യേക ഗുണങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, കാരണം 'ഒരു വസ്ത്രം' സത്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, 'ഒരു നാമം' അതിന്റെ സ്വഭാവത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, മുകളിൽ പറഞ്ഞതുപോലെ, 'തുട'. സ്നേഹത്തിന്റെ നല്ല ഗുണങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു: 3021, 4277, 4280, 9961, 10488. 'രാജാക്കന്മാരുടെ രാജാവും പ്രഭുക്കന്മാരുടെ നാഥനും' ദൈവിക സത്യത്തെയും ദൈവിക നന്മയെയും സംബന്ധിച്ച് കർത്താവാണ്; അവന്റെ സ്വർഗ്ഗീയ സത്യത്തിന്റെ നന്മയാൽ കർത്താവിനെ രാജാവ് എന്നു വിളിക്കുന്നു: 3009, 5068, 6148, കൂടാതെ അവന്റെ ദൈവിക നന്മയുടെ ഗുണത്താൽ കർത്താവ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു : 4973, 9167, 9194.

ഇതിൽ നിന്നെല്ലാം വചനത്തിന്റെ സ്വഭാവം അതിന്റെ ആത്മീയമോ ആന്തരികമോ ആയ അർത്ഥത്തിൽ എന്താണെന്നും, സ്വർഗ്ഗത്തെയും സഭയെയും സംബന്ധിച്ച ചില ആത്മീയ അർത്ഥങ്ങളില്ലാത്ത ഒരു വാക്കും അതിനുള്ളിലില്ലെന്നും വ്യക്തമാണ്.

Footnotes:

933. ശീതവും ഉഷ്ണവും വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയുടെ അവസ്ഥയെ പ്രതീകവത്കരിക്കുന്ന. ഔദാര്യസ്നേഹത്തെ സ്വീകരിക്കുന്നതിലുള്ള ശീതവും ഉഷ്ണവും, ശീതപ്രതീകവത്കരിക്കുന്നത് വിശ്വാസമോ ഔദാര്യസ്നേഹമോ ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ എന്നാല്‍ ഉഷ്ണം പ്രതീകവത്കരിക്കുന്നത് വിശ്വാസവും. ഔദാര്യസ്നേഹവും ആകുന്നു. ഇത് തിരുവചനത്തില്‍ ശീതം ഉഷ്ണം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് നല്‍കിയിരിക്കുന്ന പ്രതീകവത്കരണങ്ങളില്‍ നിന്ന് ഗ്രഹിക്കാവുന്നതാണ്. ആ പദങ്ങള്‍ വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുന്ന വ്യക്തിയെ അഥവാ വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിച്ച ഒരു വ്യക്തിയെ അഥവാ സഭയെ വര്‍ണ്ണിക്കുവാന്‍ ഉപയോഗപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ മുകള്‍ ഭാഗത്തും ചുവടേയും സഭയെക്കുറിച്ച് പരാമര്‍ശിക്കുന്ന സംഗതികളില്‍ നിന്ന് ഇത് ഗ്രഹിക്കാവുന്നതാണല്ലൊ. കഴിഞ്ഞ വാക്യത്തില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് മനുഷ്യര്‍ക്ക് ഇനിമേല്‍ ഇപ്രകാരം സ്വയം നശിപ്പിപ്പാന്‍ സാദ്ധ്യമല്ല എന്നാകുന്നു. ഇപ്പോഴത്തെ വാക്യത്തില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് സഭ സര്‍വ്വകാലത്തും നിലനില്‍ക്കും എന്നാകുന്നു. ആദ്യമായി ചിത്രീകരിക്കുന്നത് അത് ആവിര്‍ഭവിക്കുന്ന ഉടനേ സംഭവിക്കുന്നത് എന്താകുന്നു എന്നാണ്. അതായത് ഒരു വ്യക്തി ഒരു സഭയായി വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുമ്പോള്‍ - അടുത്തതായി, വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിച്ചുകഴിഞ്ഞ ഒരു വ്യക്തിയുടെ പ്രകൃതം എന്താണെന്ന് ചിത്രീകരിക്കുന്നു. അപ്രകാരം സഭയിലുള്ള എല്ലാ ജനങ്ങളുടെയും അവസ്ഥകളും, അവര്‍ കടന്നുപോകുന്ന ഘട്ടങ്ങളും വിശദമാക്കുന്നുണ്ട്.

2. നമ്മള്‍ വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുമ്പോള്‍ നാം ഈവിധം ശീതത്തിലൂടെയും ഉഷ്ണത്തിലൂടെയും അതായത് വിശ്വാസവും, ഔദാര്യസ്നേഹവും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയിലും ഉള്ള അവസ്ഥയിലും കൂടി കടന്നുപോകുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നതിന് ഈ ഒരേ മാര്‍ഗ്ഗമേയുള്ളു അതായത് അനുഭവം നമ്മുടെ അനുഭവങ്ങളുടെ പ്രതിഫലനം എന്നിവയിലൂടെ കുറെ മനുഷ്യരെ വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുന്നുള്ളു. അങ്ങനെ വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുന്നവരില്‍ത്തന്നെ കുറേപ്പേര്‍ക്കുമാത്രമേ അവരുടെ വീണ്ടും ജനനത്തിന്‍റെ അനുഭവം പ്രതിഫലിപ്പിപ്പാന്‍ കഴിയുന്നുമുള്ളു. ആകയാല്‍ ഞാന്‍ അതെക്കുറിച്ച് ഏതാനും വാക്കുകള്‍ പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ.

നമ്മള്‍ വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുമ്പോള്‍ നമുക്ക് കര്‍ത്താവില്‍ നിന്ന് ജീവന്‍ ലഭിക്കുന്നു. അപ്രകാരം ആകുന്നതുവരെയും നാം ജീവനുള്ളവരാണെന്ന് പറയുവാന്‍ സാദ്ധ്യമല്ല. ലോകത്തില്‍ രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടതും ലോകത്തിലേക്ക് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതുമായ ജീവനും ശരീരവും യഥാര്‍ത്ഥമായതല്ല. സ്വര്‍ഗ്ഗീയവും ആത്മീകവുമായ ജീവിതവും ജീവനുമാണ് യഥാര്‍ത്ഥമായുള്ളത്. വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുമ്പോള്‍ നാം കര്‍ത്താവില്‍ നിന്ന് യഥാര്‍ത്ഥമായ ജീവന്‍ സ്വീകരിക്കുന്നു. അതിനുമുമ്പ് നമുക്ക് യഥാര്‍ത്ഥമായ ജീവന്‍ ഇല്ലായിരുന്നതിനാല്‍ നാം ജീവനില്ലായ്കയുടെയും സത്യജീവന്‍റെയും ഇടയില്‍ ചഞ്ചലപ്പെടുകയായിരുന്നു. അതായത്, വിശ്വാസമോ ഔദാര്യസ്നേഹമോ ഇല്ലാത്തതും കുറച്ച് വിശ്വാസവും കുറച്ച് ഔദാര്യസ്നേഹവും ഉള്ള അവസ്ഥ. ഇവിടെ ശീതം പ്രതീകവത്കരിക്കുന്നത് വിശ്വാസവും ഔദാര്യസ്നേഹവും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയും, ഉഷ്ണം ആകട്ടെ കുറച്ച് വിശ്വാസവും കുറച്ച് ഔദാര്യസ്നേഹവും ഉള്ള അവസ്ഥയുമാകുന്നു.

3. ഇതാണ് ചുറ്റുപാടുകള്‍: നമ്മള്‍ ശാരീരികവും ലൗകീകവുമായ കാര്യാദികളാല്‍ പിടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ നമുക്ക് വിശ്വാസരാഹിത്യവും, ഔദാര്യസ്നേഹത്തിന്‍റെ അഭാവവും അനുഭവപ്പെടുന്നു. അതായത് ശീതം അനുഭവപ്പെടുന്നു. ആ സമയത്ത് നമ്മുടെ ശാരീരികവും ലൗകീകവുമായ കാര്യങ്ങള്‍ -സ്വാര്‍ത്ഥതാല്‍പര്യങ്ങള്‍ -ആണ് സജീവമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത്. നാം സ്വാര്‍ത്ഥ താല്‍പര്യങ്ങളാല്‍ വലയം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ നമ്മില്‍ വിശ്വാസമോ അയല്‍പക്ക സ്നേഹമോ അശേഷം ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല. ആകയാല്‍ നമ്മള്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗീയമോ ആത്മീകമോ ആയ സംഗതികളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നതേയില്ല. അതിന്‍റെ കാരണം എന്തെന്നാല്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗീയമായ ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രീകരണവും ശാരീരികമായ ശ്രദ്ധാ കേന്ദ്രീകരണവും സമന്വിതമായി ഒരേസമയത്ത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതിന് സാദ്ധ്യമല്ല തന്നെ. ആകയാല്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗീയ ശ്രദ്ധയില്‍ നിന്ന് വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ടുപോകുന്നു. മാനുഷികമായ ഇച്ഛാശക്തി തിരിച്ച് ലഭ്യമാകുവാന്‍ കഴിയാത്തവണ്ണം നഷ്ടമായിപ്പോയിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ശാരീരികാഭിലാഷങ്ങളും, ഇച്ഛയുടെ മോഹങ്ങളും നമ്മെ മഥിക്കുന്നത് നിലയ്ക്കുമ്പോള്‍ അന്തര്‍തലം സ്വസ്ഥമായിത്തീരുന്നു. അപ്പോള്‍ കര്‍ത്താവ് നമ്മുടെ അകത്തെ മനുഷ്യനിലൂടെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു. അപ്പോള്‍ നമ്മള്‍ വിശ്വാസത്തിലേക്കും ഔദാര്യസ്നേഹത്തിലേക്കും വരുന്നു. അതിനെയാണ് ഇവിടെ ഉഷ്ണം എന്ന് പറയുന്നത്. എന്നാല്‍ നമ്മള്‍ ശാരീരിക കാര്യങ്ങളില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുമ്പോള്‍ നാം ശരീരത്തിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകുന്നു. എന്നാല്‍ ശരീരവും, അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സര്‍വ്വവും വിവര്‍ണ്ണമാകുമ്പോള്‍, അസ്തപ്രജ്ഞമാകുമ്പോള്‍ നാം ഉഷ്ണത്തെ വീണ്ടെടുക്കുന്നു. അപ്രകാരം അതിന്‍റെ ചംക്രമണം തുടരുന്നു. മാനുഷീകാവസ്ഥ അപ്രകാരമുള്ളതാകുന്നു. സ്വര്‍ഗ്ഗീയവും ആത്മീകവുമായ മൂല്യങ്ങളും, ശാരീരികവും ലൗകീകവുമായ മൂല്യങ്ങളും സമാനമായും ഒരേസമയത്തും നമ്മുടെ ഉള്ളില്‍ സ്ഥിതി ചെയ്യുവാന്‍ കഴിയുന്നതല്ല. അവയ്ക്ക് മാറി മാറി നിലം കൊള്ളുവാനേ കഴിയുകയുള്ളു.

വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുന്ന ഓരോ വ്യക്തിയിലും സംഭവിക്കുന്ന സംഗതികള്‍ ഇവയാകുന്നു. വീണ്ടും ജനനത്തിന്‍റ പ്രക്രീയ അവസാനിക്കും വരെ ഈ പ്രവര്‍ത്തനം തുടര്‍ന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കും. വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുന്നതിന് നമുക്ക് വേറെ മാര്‍ഗ്ഗമില്ല. മറുഭാഷ്യത്തില്‍, മരണം വരിച്ചതിനുശേഷം ജിവന്‍ പ്രാപിക്കുക, എന്തിനാണെന്ന് മുകളില്‍ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലൊ. നമ്മുടെ ഇച്ഛയെ തിരികെ കൊണ്ടുവരുവാന്‍ കഴിയാത്തവണ്ണം പോയിരിക്കുന്നു. ഈ ഇച്ഛ നമുക്ക് കര്‍ത്താവില്‍ നിന്ന് കിട്ടിയ ഇച്ചയില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ്. അത് കര്‍ത്താവിന്‍റെതാണ്, നമ്മുടേതല്ല.

ഇവയെല്ലാം ഇപ്പോള്‍ ശീതവും ഉഷ്ണവും എന്താണ് എന്ന് സൂചിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

4. വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിച്ച എല്ലാവര്‍ക്കും സ്വന്ത അനുഭവങ്ങളിലൂടെ മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ കഴിയുന്നതാണ്. ഇവയുടെ സ്ഥിതി ഗതികള്‍ എങ്ങനെയെല്ലാമാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നതെന്ന്. അതായത്, ലൗകീകവും ശാരീരികവുമായ പരിഗണനകളില്‍ നമ്മള്‍ ആമഗ്നരാകുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ അകത്തെ മനുഷ്യന്‍റെ താല്‍പര്യങ്ങളില്‍ നിന്ന് അന്യരും, അകന്നവരും ആയി കാണപ്പെടും. അവയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുവാന്‍ നമുക്ക് കഴിയാതെ വരുമെന്ന് മാത്രമല്ല, നമ്മുടെ ഉള്ളില്‍ ഒരിനം ശീതം അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്യും. എന്നാല്‍ ശാരീരികവും ലൗകീകവുമായ അഭിവാഞ്ചകള്‍ ശാന്തമാകുമ്പോള്‍ നാം വിശ്വാസത്തിന്‍റെയും ഔദാര്യസ്നേഹത്തിന്‍റെയും സ്വാധീനയ്ക്ക് വിധേയമായിത്തീരുകയും ചെയ്യും.

അപ്രകാരമുള്ള ഒരു വ്യക്തിക്ക് സ്വന്തം അനുഭവത്തിലൂടെ മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ കഴിയും, ഈ ഘട്ടങ്ങള്‍ക്ക് രണ്ടിനും വ്യതിചലിക്കുവാന്‍ കഴിയുമെന്ന്. ആകയാല്‍ ശാരീരികവും, ലൗകീകവുമായ കാര്യങ്ങള്‍ കവിഞ്ഞൊഴുകുകയും മേല്‍ക്കോയ്മ എടുക്കുകയും ചെയ്വാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍, നമ്മള്‍ ക്ലേശത്തിന്‍റെയും പരിശോധനയുടെയും കാലത്തില്‍ അകപ്പെടുന്നു. നമ്മുടെ പുറത്തെ മനുഷ്യന്‍ അകത്തെ മനുഷ്യനെ അനുസരിക്കുന്നതുവരെ ഈ പ്രതിസന്ധി തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കും. പുറത്തെ മനുഷ്യന്‍ സ്വച്ഛതയില്‍ ആകുകയും, മിക്കവാറും അപ്രത്യക്ഷമാകുകയും ചെയ്യുന്നതുവരെ തികച്ചും അസാദ്ധ്യമായുള്ള ഒരു സംഗതിയാണ് ഈ അനുസരണം.

മുകളില്‍ ഖണ്ഡിക 310:1, 398, 640, 875:4, 927:2. രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളതുപോലെ, അതിപുരാതന സഭയിലെ അന്തിമ അനന്തരഗാമികള്‍ക്ക് വീണ്ടും ജനനം പ്രാപിക്കുന്നതിന് കഴിഞ്ഞില്ല. എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്‍ അവരുടെ മേധാശക്തി സംബന്ധമായ കഴിവുകളും ഇച്ഛയുടെ കഴിവുകളും ചേര്‍ന്ന് ഒരു മനസ്സ് മാത്രം ആയിത്തീര്‍ന്നുപോയിരുന്നു. ആകയാല്‍ അവര്‍ക്ക് അവരുടെ മേധാശക്തിയിലുള്ള ആശയങ്ങളെ ഇച്ഛയുടെ അധീനതയില്‍ നിന്ന് വേര്‍തിരിക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.

തډൂലം അവര്‍ക്ക് അവരുടെ സ്വര്‍ഗ്ഗീയവും ആത്മീകവുമായ പ്രചോദനങ്ങളെ ഒരു ഭാഗത്തും, ശാരീരികവും ലൗകീകവുമായ പ്രചോദനങ്ങളെ മറുഭാഗത്തുമായി വിന്യസിക്കുവാനും അവയെ അന്യോന്യം മാറ്റം ചെയ്യുവാനും കഴിയുമായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് അവര്‍ക്ക് സ്വര്‍ഗ്ഗീയവും ആത്മീകവുമായ സംഗതികളോട് സ്ഥായിയായ ശീതവും ശാരീരികവും, ലൗകീകവുമായ കാര്യങ്ങളോട് സ്ഥിരമായി ഉഷ്ണവും അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു. അപ്രകാരം അവരുടെ അഭിലാഷങ്ങള്‍ക്ക് അനുസൃതമായ സംഗതികളോട് മാത്രം താല്‍പര്യം നിലനിന്നതിനാല്‍ അവര്‍ക്ക് യാതൊരു വ്യതിചലനവും സാദ്ധ്യമല്ലായിരുന്നു.