En Josafat zeide: Is hier niet nog een profeet des HEEREN, door welken wij Hem mogen ondervragen?" Toen zeide de koning van Israël tot Josafat: Er is nog een man, Micaja, de zoon van Imlah, bij wien wij den HEERE mogen vragen; maar ik haat hem, omdat hij van mij niet goed, maar kwaad profeteert." (I Koningen 22:7-8)
Koning Achab is bijna een komische figuur in zijn geklaag over het slechte nieuws dat hij altijd hoort van een profeet van de Heer. De meest verbazingwekkende kwaliteit van zijn reactie is dat hij zich totaal niet bewust lijkt te zijn van het feit dat hij persoonlijk verantwoordelijk is voor de slechte profetie die altijd zijn kant op komt. Achab had opgemerkt dat er een duidelijk patroon zat in wat hij hoorde, maar het lag niet in zijn wil om te zien dat hij er iets aan kon doen.
Zonder patronen in het leven zouden we niets kunnen leren. Als er geen orde in de wereld zou zijn die ons verstand zou kunnen herkennen, zouden we voortdurend overspoeld worden door een warboel van beelden, geluiden, geuren, tastzin en zouden we vreselijk beperkt zijn in het maken van welke keuze dan ook. Bijvoorbeeld, wat als de kerkbanken waarin je zit soms niet meer stevigheid hadden dan dun karton en je soms overeind hielden zoals ze nu doen? Je zou nooit weten of ze veilig waren om op te zitten. Wat als uw favoriete appelsoort de ene keer zijn normale sappige smaak had en de andere keer, zonder enige verandering in het uiterlijk, vreselijk miserabel smaakte? Zou je niet aarzelen voordat je erin bijt?
In onze relaties met andere mensen zijn de patronen niet altijd zo duidelijk. Soms zijn we enorm verbaasd over de reacties die anderen ons geven als we iets zeggen of doen. We kunnen denken dat we een volkomen onschuldige opmerking maken, om vervolgens te worden geconfronteerd met iemand die in woede uitbarst, kennelijk als gevolg van wat we hebben gezegd. We kunnen proberen behulpzaam te zijn en in plaats daarvan een probleem alleen maar erger maken.
Binnenkort is het einde van een kalenderjaar en het begin van een nieuw. Het is gebruikelijk voor veel mensen om deze jaarlijkse overgang te gebruiken om na te denken over wat er in het afgelopen jaar is gebeurd. U ziet tijdschriftartikelen waarin het jaar in beeld wordt gebracht en waarin wordt nagegaan wie een bijzonder opmerkelijke bijdrage heeft geleverd aan de gebeurtenissen van het jaar. Een persoon kan ook de balans opmaken van zijn of haar eigen leven in het afgelopen jaar en nadenken over de patronen die worden weerspiegeld door de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden.
De Heer moedigt ons sterk aan om dit soort reflectie te doen. Zelfs als deze tijd van het jaar niet geschikt lijkt voor een dergelijke overweging, is het absoluut van vitaal belang dat we tijd maken voor het herkennen van de belangrijkste patronen in ons leven: patronen in wat we belangrijk vinden en denken, patronen in wat we zeggen en doen en patronen in de resultaten die die woorden en daden opleveren. Als we geen patronen zien, zullen we niet veel leren en zullen we waarschijnlijk doorgaan met gewoonten die niet goed zijn voor onszelf en ook niet voor de mensen om ons heen.
Achab als koning vertegenwoordigt het begrijpende deel van ons verstand dat de beslissingen die we nemen en ons perspectief op wat het belangrijkste is, stuurt. De Heer heeft ons het vermogen gegeven om vrijelijk na te denken over onze geestelijke en natuurlijke levenspatronen. Zoals in Divine Providence 278 staat, is ons het vermogen gegeven om naar deze dingen te kijken, omdat we de mogelijkheid hebben van hogere en lagere gedachten, of innerlijke en uiterlijke gedachten. Vanuit het hogere of innerlijke denken kunnen we kijken naar wat er gebeurt in het lagere of meer uiterlijke vlak van onze geest. We hebben de mogelijkheid om op te merken dat we in een goede of slechte stemming verkeren of dat we helderder of minder helder denken dan gewoonlijk.
Maar voor onszelf zou al dit vermogen niet veel betekenen, omdat er cruciale patronen in het leven zijn die de natuurlijke waarneming een mens niet geeft. De profeet Micaja, die Achab als een onruststoker beschouwde, vertegenwoordigt een waarheid van de Heer die zijn oorspronkelijke bron moet hebben in Goddelijke openbaring. Zonder Goddelijke openbaring is er veel dat wij onmogelijk zouden kunnen weten, zoals duidelijk wordt gesteld in de volgende passage uit de Schriften:
. ...zonder het Woord zou niemand geestelijke intelligentie bezitten, die bestaat in het hebben van kennis van een God, van hemel en hel, en van een leven na de dood; noch zou iemand iets weten over de Heer, over geloof in Hem en liefde tot Hem, noch iets over verlossing, waardoor toch verlossing komt. Zoals de Heer ook tot Zijn discipelen zegt: "Zonder Mij kunt gij niets doen" (Johannes 15:5); en tot Johannes: "Een mens kan niets ontvangen, tenzij het hem uit de hemel gegeven wordt" (Johannes 3:27). (Leer van de Heilige Schrift 114)
Het is belangrijk voor ons om te leren over de Heer en over wat waar en goed is uit het Woord. Maar uw en mijn kennis is betrekkelijk nutteloos als wij niet inzien hoe de beschrijving ervan van wat echt is en de beschrijving van de gevolgen van bepaalde patronen van bezorgdheid, denken, spreken en handelen zich verhouden tot ons eigen leven. Uit onszelf willen we deze patronen in ons eigen leven niet zien.
Hier is nog een passage:
. . . vanuit zichzelf willen mensen niets anders begrijpen dan dat wat voortkomt uit wat hun eigen is in hun wil, en ook dat het voor hen niet mogelijk is om dat te doen tenzij er een andere bron is van waaruit zij het kunnen weten. Van wat hun eigen wil is, willen de mensen niets begrijpen dan wat op henzelf en op de wereld betrekking heeft; alles wat daarboven is, is voor hen in dikke duisternis. (Leer van de Heilige Schrift 115)
Toch is ons duidelijk geleerd dat er boven onszelf en de dingen van de natuurlijke wereld een geestelijke wereld is die in werkelijkheid reëler en duurzamer is dan deze wereld. Ons is duidelijk geleerd, dat onze geesten voortdurend in gezelschap zijn van andere geesten uit die wereld. Zonder hun aanwezigheid zouden wij geen gedachten hebben, noch zouden wij ons om iets bekommeren. Als wij onze dagelijkse denk- en handelingspatronen volgen, versterken wij onze banden met gemeenschappen van die geesten. Onze dagelijkse keuzes zijn spirituele investeringen in onze eeuwige toekomst. Sommige mensen verbinden zich dag na dag steeds duidelijker met gemeenschappen van geesten die garanderen dat zij kritiek op anderen zullen hebben en zich gemakkelijk beledigd zullen voelen door het geringste ongemak dat hun pad kruist. Sommigen verbinden zich steeds duidelijker met gemeenschappen van geesten, die het hun bijna onmogelijk maken zichzelf en anderen de waarheid te zeggen - elke lastige gebeurtenis zal worden weggeredeneerd of goedgepraat. Anderen verbinden zich met gemeenschappen die hun grootste vreugde vinden in het dienstbaar zijn aan de mensen om hen heen. Weer anderen verbinden zich met gemeenschappen die er werkelijk om geven te begrijpen wat waar is, omdat zij weten dat dit de enige manier is waarop zij in staat zullen zijn de Heer werkelijk te volgen. De enige gemeenschap in het volgende leven, hetzij in de hemel of in de hel, waarmee wij ons door onze dagelijkse keuzes het meest verbinden, zal de gemeenschap zijn waarin wij tot in de eeuwigheid na de dood leven.
Hoe kunnen wij weten met wat voor soort gemeenschappen wij ons verbinden? Door na te denken over de patronen in ons eigen leven vanuit een kennis van wat waar is.
Mensen die nadenken, of in staat zijn na te denken, over de genegenheden van goed en waarheid in zichzelf, en ook over hun genot en plezier, zullen een sterke neiging tot [sommige genegenheden] bemerken boven een andere; maar zonder reflectie komen deze en dergelijke dingen niet tevoorschijn. (Arcana Caelestia 3980)
Achab wilde de patronen in zijn leven niet zien die sommige van zijn daden veroordeelden. Hij luisterde liever naar valse profeten die prachtige dingen beloofden, maar hij kon niet ontsnappen aan de realiteit van de orde die de Heer had geschapen. Of hij er nu naar wilde luisteren of niet, de gevolgen van die orde zouden zijn leven beïnvloeden.
Waar zal ieder van ons zich bevinden in het leven na de dood? De Schriften zeggen dat als wij weten hoe verschillende goede en kwade liefdes overeenkomen met verschillende mooie en lelijke omgevingen, wij kunnen weten wat ons lot in de eeuwigheid zal zijn. Dit wordt beschreven in de volgende passage uit het boek van de Schriften dat Hemel en Hel heet.
Mensen die zich bezighouden met [een kennis van correspondenties] kunnen hun toestand na de dood herkennen en kennen, mits zij hun liefde kennen en weten hoe die zich in haar aard verhoudt tot de overheersende liefde waar alle liefde naar teruggaat.
Mensen die zich bezighouden met eigenliefde kunnen echter niet weten wat hun overheersende liefde is, omdat zij liefhebben wat van hen is en hun kwaden goed noemen. Zij noemen ook valse dingen waar, de valse begrippen die hen ondersteunen en die zij gebruiken om hun kwaad te rationaliseren. Maar als zij bereid waren, zouden zij [hun overheersende liefde] nog kunnen kennen van andere mensen die wijs zijn, maar deze laatsten zien wat zij zelf niet zien. Dit gebeurt echter niet bij mensen die zo verstrikt zijn in hun eigenliefde dat zij niets dan minachting hebben voor elke leer van de wijzen, die wijs zijn, en die zien wat zij zelf niet zien. Dit is echter onmogelijk bij hen die zo verleid worden door de liefde voor zichzelf dat zij elke lering van de wijzen verwerpen.
Anderzijds aanvaarden mensen die in hemelse liefde zijn, wel onderricht en zien zij wel de kwaden waarin zij geboren zijn wanneer zij erin worden geleid. Zij zien ze aan de hand van waarheden, omdat waarheden het kwaad duidelijk maken. Iedereen kan in feite zien wat kwaad is en de vervorming die het veroorzaakt door te zien vanuit de waarheid die voortkomt uit wat goed is; maar niemand kan zien wat goed en waar is vanuit een kwaad standpunt. Dat komt omdat de valse begrippen die uit het kwaad voortkomen duisternis zijn en daarmee overeenstemmen. Dus mensen die gevangen zitten in valse begrippen, [begrippen en vooroordelen] die voortkomen uit het kwade, zijn als blinde mensen die dingen die in het licht zijn niet zien, en zij mijden ze zoals uilen het daglicht mijden. (Hemel en Hel 487)
Het is niet genoeg om alleen maar te erkennen dat we allemaal geestelijke fouten en gebreken hebben. Deze erkenning kan volstrekt waardeloos zijn en wordt zo beschreven in de Ware Christelijke Religie.
Kan iemand niet begrijpen, uit de reden die hem gegeven is, dat het louter met de lippen bekennen dat hij een zondaar is, geen berouw is, of het vertellen van verschillende bijzonderheden met betrekking tot . . . ? Want wat is er gemakkelijker voor een mens, wanneer hij in benauwdheid en pijn verkeert, dan uit zijn longen en lippen zuchten en kreunen, en zich op de borst slaan en zich schuldig maken aan alle zonden, en zich toch van geen enkele zonde in zichzelf bewust zijn? Vertrekken de duivelse horde die dan zijn liefdes in beslag neemt, samen met zijn zuchten? Sissen zij niet veeleer naar die dingen, en blijven zij in hem als tevoren, als in hun eigen huis? Hieruit blijkt duidelijk, dat zulk een bekering niet is, wat in het Woord bedoeld wordt, maar bekering van boze werken, zoals gezegd wordt. (Ware Christelijke Godsdienst 529)
Weet u op welke kwaliteit in uw leven u het komende jaar het liefst verbetering zou willen zien? De Heer raadt ons niet aan om te veel zaken tegelijk aan te pakken. Hij beschrijft heel duidelijk de stappen die we moeten nemen als we geestelijk beter willen worden.
De vraag is dus: Hoe moet een mens zich bekeren? En het antwoord is: Eigenlijk; dat wil zeggen dat hij zichzelf moet onderzoeken, zijn zonden moet erkennen en kennen, tot de Heer moet bidden, en een nieuw leven moet beginnen. Dat zonder onderzoek bekering niet mogelijk is, is in het voorgaande gedeelte aangetoond. Maar wat voor nut heeft onderzoek, behalve dat iemand zijn zonden erkent? En waarom zou hij zijn zonden erkennen, behalve dat hij erkent dat ze in hem zijn? En van welk nut zijn deze drie dingen, behalve dat iemand zijn zonden voor de Heer kan belijden, om hulp kan bidden, en dan een nieuw leven kan beginnen, wat het beoogde doel is? Dit is werkelijke bekering. (Ware Christelijke Religie 530)
De Heer wil dat wij werkelijk gelukkig zijn. Hij wil dat wij de vreugde hebben om de gaven en talenten die Hij ons heeft gegeven te gebruiken om de wereld om ons heen een betere plaats te maken voor anderen en voor onszelf. Hij heeft ons zijn Woord gegeven om ons te helpen leren wat we moeten weten als we goede beslissingen willen nemen en de Heer steeds duidelijker willen volgen in ons leven. We moeten leren van het Woord en we moeten wat we leren gebruiken om na te denken over de patronen in onze zorgen, gedachten, woorden en daden. Moge ieder van ons zich bij het aanbreken van een nieuw kalenderjaar wijden aan het persoonlijke werk dat ertoe zal bijdragen dat dit jaar een beter jaar wordt voor ons en voor allen die met ons in contact komen.
(Referenties:
Gods Voorzienigheid 278 [1-3]; de Leer over de Gewijde Schrift 114, 115)
