¹⁷ O God! Gij hebt mij geleerd van mijn jeugd aan, en tot nog toe verkondig ik Uw wonderen.

¹⁸ Daarom ook, terwijl de ouderdom en grijsheid daar is, verlaat mij niet, o God, totdat ik dezen geslachte verkondige Uw arm, allen nakomelingen Uw macht.

¹⁹ Ook is Uw gerechtigheid, o God, tot in de hoogte; Gij, Die grote dingen gedaan hebt; o God! wie is U gelijk?

²⁰ Gij, Die mij veel benauwdheden en kwaden hebt doen zien, zult mij weder levend maken, en zult mij weder ophalen uit de afgronden der aarde.

²¹ Gij zult mijn grootheid vermeerderen, en mij rondom vertroosten.

²² Ook zal ik U loven met het instrument der luit, Uw trouw, mijn God; ik zal U psalmzingen met de harp, o Heilige Israels!

²³ Mijn lippen zullen juichen, wanneer ik U zal psalmzingen, en mijn ziel, die Gij verlost hebt.

²⁴ Ook zal mijn tong Uw gerechtigheid den gansen dag uitspreken, want zij zijn beschaamd, want zij zijn schaamrood geworden, die mijn kwaad zoeken.

¹ Voor Salomo. O God! geef den koning Uw rechten, en Uw gerechtigheid den zoon des konings.

² Zo zal hij Uw volk richten met gerechtigheid, en Uw ellendigen met recht.

³ De bergen zullen den volke vrede dragen, ook de heuvelen, met gerechtigheid.

⁴ Hij zal de ellendigen des volks richten; hij zal de kinderen des nooddruftigen verlossen, en den verdrukker verbrijzelen.

⁵ Zij zullen U vrezen, zolang de zon en maan zullen zijn, van geslacht tot geslacht.

⁶ Hij zal nederdalen als een regen op het nagras, als de druppelen, die de aarde bevochtigen.

⁷ In zijn dagen zal de rechtvaardige bloeien, en de veelheid van vrede, totdat de maan niet meer zij.

⁸ En hij zal heersen van de zee tot aan de zee, en van de rivier tot aan de einden der aarde.

⁹ De ingezetenen van dorre plaatsen zullen voor zijn aangezicht knielen, en zijn vijanden zullen het stof lekken.

¹⁰ De koningen van Tharsis en de eilanden zullen geschenken aanbrengen; de koningen van Scheba en Seba zullen vereringen toevoeren.

¹¹ Ja, alle koningen zullen zich voor hem nederbuigen, alle heidenen zullen hem dienen.

¹² Want hij zal den nooddruftige redden, die daar roept, mitsgaders den ellendige, en die geen helper heeft.

¹³ Hij zal den arme en nooddruftige verschonen, en de zielen der nooddruftigen verlossen.

¹⁴ Hij zal hun zielen van list en geweld bevrijden, en hun bloed zal dierbaar zijn in zijn ogen.

¹⁵ En hij zal leven; en men zal hem geven van het goud van Scheba, en men zal geduriglijk voor hem bidden; den gansen dag zal men hem zegenen.

¹⁶ Is er een hand vol koren in het land op de hoogte der bergen, de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon; en die van de stad zullen bloeien als het kruid der aarde.

¹⁷ Zijn naam zal zijn tot in eeuwigheid; zolang als er de zon is, zal zijn naam van kind tot kind voortgeplant worden; en zij zullen in hem gezegend worden; alle heidenen zullen hem welgelukzalig roemen.

¹⁸ Geloofd zij de HEERE God, de God Israels, Die alleen wonderen doet.

¹⁹ En geloofd zij de Naam Zijner heerlijkheid tot in eeuwigheid; en de ganse aarde worde met Zijn heerlijkheid vervuld. Amen, ja, amen.

²⁰ De gebeden van David, den zoon van Isai, hebbende een einde.

¹ Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.

² Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.

³ Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.

⁴ Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.

⁵ Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.

⁶ Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.

⁷ Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.

⁸ Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.

⁹ Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.

¹⁰ Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,

¹¹ Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?

¹² Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.

¹³ Immers heb ik tevergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.

¹⁴ Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.

¹⁵ Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.

¹⁶ Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;

¹⁷ Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.

¹⁸ Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.

¹⁹ Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!

²⁰ Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.