¹ Een psalm van Asaf. O God! Heidenen zijn gekomen in Uw erfenis; zij hebben den tempel Uwer heiligheid verontreinigd; zij hebben Jeruzalem tot steenhopen gesteld.

² Zij hebben de dode lichamen Uwer knechten aan het gevogelte des hemels tot spijs gegeven; het vlees Uwer gunstgenoten aan het gedierte des lands.

³ Zij hebben hun bloed rondom Jeruzalem als water vergoten; en er was niemand, die hen begroef.

⁴ Wij zijn onzen naburen een smaadheid geworden; een spot en schimp dien, die rondom ons zijn.

⁵ Hoe lang, HEERE? Zult Gij eeuwiglijk toornen? Zal Uw ijver als vuur branden?

⁶ Stort Uw grimmigheid uit over de heidenen, die U niet kennen, en over de koninkrijken, die Uw Naam niet aanroepen.

⁷ Want men heeft Jakob opgegeten, en zij hebben zijn liefelijke woning verwoest.

⁸ Gedenk ons de vorige misdaden niet; haast U, laat Uw barmhartigheden ons voorkomen; want wij zijn zeer dun geworden.

⁹ Help ons, o God onzes heils! ter oorzake van de eer Uws Naams; en red ons, en doe verzoening over onze zonden, om Uws Naams wil.

¹⁰ Waarom zouden de heidenen zeggen: Waar is hun God? Laat de wraak des vergoten bloeds Uwer knechten onder de heidenen voor onze ogen bekend worden.

¹¹ Laat het gekerm der gevangenen voor Uw aanschijn komen; behoud overig de kinderen des doods, naar de grootheid Uws arms.

¹² En geef onze naburen zevenvoudig weder in hun schoot hun smaad, waarmede zij U, o Heere! gesmaad hebben.

¹³ Zo zullen wij, Uw volk en de schapen Uwer weide, U loven in eeuwigheid, van geslacht tot geslacht; wij zullen Uw roem vertellen.

¹ Voor den opperzangmeester, op Schoschannim; een getuigenis, een psalm van Asaf.

² O Herder Israels! neem ter ore, Die Jozef als schapen leiddet; Die tussen de cherubim zit, verschijn blinkende.

³ Wek Uw macht op voor het aangezicht van Efraim, en Benjamin, en Manasse, en kom tot onze verlossing.

⁴ O God! breng ons weder, en laat Uw aanschijn lichten, zo zullen wij verlost worden.

⁵ O HEERE, God der heirscharen! hoe lang zult Gij roken tegen het gebed Uws volks?

⁶ Gij spijst hen met tranenbrood, en drenkt hen met tranen uit een drieling.

⁷ Gij hebt ons onzen naburen tot een twist gesteld, en onze vijanden spotten onder zich.

⁸ O God der heirscharen! breng ons weder, en laat Uw aangezicht lichten; zo zullen wij verlost worden.

⁹ Gij hebt een wijnstok uit Egypte overgebracht, hebt de heidenen verdreven, en hebt denzelven geplant;

¹⁰ Gij hebt de plaats voor hem bereid, en zijn wortelen doen inwortelen, zodat hij het land vervuld heeft.

¹¹ De bergen zijn met zijn schaduw bedekt geweest, en zijn ranken waren als cederbomen Gods.

¹² Hij schoot zijn ranken uit tot aan de zee, en zijn scheuten tot aan de rivier.

¹³ Waarom hebt Gij zijn muren doorgebroken, zodat allen, die den weg voorbijgaan, hem plukken?

¹⁴ Het zwijn uit het woud heeft hem uitgewroet, en het wild des velds heeft hem afgeweid.

¹⁵ O God der heirscharen! keer toch weder; aanschouw uit den hemel, en zie, en bezoek dezen wijnstok,

¹⁶ En den stam, dien Uw rechterhand geplant heeft, en dat om den zoon, dien Gij U gesterkt hebt!

¹⁷ Hij is met vuur verbrand; hij is afgehouwen; zij komen om van het schelden Uws aangezichts.

¹⁸ Uw hand zij over den man Uwer rechterhand, over des mensen zoon, dien Gij U gesterkt hebt.

¹⁹ Zo zullen wij van U niet terugkeren; behoud ons in het leven, zo zullen wij Uw Naam aanroepen. [ (Psalms 80:20) O HEERE, God der heirscharen! breng ons weder; laat Uw aanschijn lichten, zo zullen wij verlost worden. ]

¹ Voor den opperzangmeester, op de Gittith, een psalm van Asaf.

² Zingt vrolijk Gode, onze Sterkte; juicht den God van Jakob.

³ Heft een psalm op, en geeft de trommel; de liefelijke harp met de luit.

⁴ Blaast de bazuin in de nieuwe maan, ter bestemder tijd, op onzen feestdag.

⁵ Want dit is een inzetting in Israel, een recht van den God Jakobs.

⁶ Hij heeft het gezet tot een getuigenis in Jozef, als Hij uitgetogen was tegen Egypteland; alwaar ik gehoord heb een spraak, die ik niet verstond;

⁷ Ik heb zijn schouder van den last onttrokken; zijn handen zijn van de potten ontslagen.

⁸ In de benauwdheid riept gij, en Ik hielp u uit; Ik antwoordde u uit de schuilplaats des donders; Ik beproefde u aan de wateren van Meriba. Sela.

⁹ Mijn volk, zeide Ik hoor toe, en Ik zal onder u betuigen, Israel, of gij naar Mij hoordet!

¹⁰ Er zal onder u geen uitlands god wezen, en gij zult u voor geen vreemden god nederbuigen.

¹¹ Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.

¹² Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israel heeft Mijner niet gewild.

¹³ Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken huns harten, dat zij wandelden in hun raadslagen.

¹⁴ Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israel in Mijn wegen gewandeld had!

¹⁵ In kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend hebben tegen hun wederpartijders.

¹⁶ Die den HEERE haten, zouden zich Hem geveinsdelijk onderworpen hebben, maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn. [ (Psalms 81:17) En Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe; ja, Ik zou u verzadigd hebben met honig uit de rotsstenen. ]

¹ Een psalm van Asaf. God staat in de vergadering Godes; Hij oordeelt in het midden der goden;

² Hoe lang zult gijlieden onrecht oordelen, en het aangezicht der goddelozen aannemen? Sela.

³ Doet recht den arme en den wees; rechtvaardigt den verdrukte en den arme.

⁴ Verlost den arme en den behoeftige, rukt hem uit der goddelozen hand.

⁵ Zij weten niet, en verstaan niet; zij wandelen steeds in duisternis; dies wankelen alle fondamenten der aarde.

⁶ Ik heb wel gezegd: Gij zijt goden; en gij zijt allen kinderen des Allerhoogsten;

⁷ Nochtans zult gij sterven als een mens; en als een van de vorsten zult gij vallen.

⁸ Sta op, o God! oordeel het aardrijk, want Gij bezit alle natien.