¹³ Apud ipsum est sapientia et fortitudo ; ipse habet consilium et intelligentiam.

¹⁴ Si destruxerit, nemo est qui ædificet ; si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.

¹⁵ Si continuerit aquas, omnia siccabuntur ; et si emiserit eas, subvertent terram.

¹⁶ Apud ipsum est fortitudo et sapientia ; ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.

¹⁷ Adducit consiliarios in stultum finem, et judices in stuporem.

¹⁸ Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.

¹⁹ Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat ;

²⁰ commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.

²¹ Effundit despectionem super principes, eos qui oppressi fuerant relevans.

²² Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.

²³ Qui multiplicat gentes, et perdit eas, et subversas in integrum restituit.

²⁴ Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium.

²⁵ Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.

¹ Ecce omnia hæc vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.

² Secundum scientiam vestram et ego novi : nec inferior vestri sum.

³ Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio,

⁴ prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.

⁵ Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes !

⁶ Audite ergo correptionem meam, et judicium labiorum meorum attendite.

⁷ Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos ?

⁸ Numquid faciem ejus accipitis, et pro Deo judicare nitimini ?

⁹ aut placebit ei quem celare nihil potest ? aut decipietur, ut homo, vestris fraudulentiis ?

¹⁰ Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem ejus accipitis.

¹¹ Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror ejus irruet super vos.

¹² Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ.

¹³ Tacete paulisper, ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.

¹⁴ Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis ?

¹⁵ Etiam si occiderit me, in ipso sperabo : verumtamen vias meas in conspectu ejus arguam.

¹⁶ Et ipse erit salvator meus : non enim veniet in conspectu ejus omnis hypocrita.

¹⁷ Audite sermonem meum, et ænigmata percipite auribus vestris.

¹⁸ Si fuero judicatus, scio quod justus inveniar.

¹⁹ Quis est qui judicetur mecum ? veniat : quare tacens consumor ?

²⁰ Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar :

²¹ manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.

²² Voca me, et ego respondebo tibi : aut certe loquar, et tu responde mihi.

²³ Quantas habeo iniquitates et peccata, scelera mea et delicta ostende mihi.

²⁴ Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum ?

²⁵ Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris :

²⁶ scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.

²⁷ Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti,

²⁸ qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.

¹ Homo, natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.

² Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.

³ Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in judicium ?

⁴ Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ? nonne tu qui solus es ?

⁵ Breves dies hominis sunt : numerus mensium ejus apud te est : constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.

⁶ Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.

⁷ Lignum habet spem : si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant.

⁸ Si senuerit in terra radix ejus, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,

⁹ ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.

¹⁰ Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus, atque consumptus, ubi, quæso, est ?

¹¹ Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat :

¹² sic homo, cum dormierit, non resurget, donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.

¹³ Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ?

¹⁴ Putasne, mortuus homo rursum vivat ? cunctis diebus quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.

¹⁵ Vocabis me, et ego respondebo tibi : operi manuum tuarum porriges dexteram.

¹⁶ Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.

¹⁷ Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.

¹⁸ Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo :

¹⁹ lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur : et hominem ergo similiter perdes.

²⁰ Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret : immutabis faciem ejus, et emittes eum.

²¹ Sive nobiles fuerint filii ejus, sive ignobiles, non intelliget.

²² Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.

¹ Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit :

² Numquid sapiens respondebit quasi ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum ?

³ Arguis verbis eum qui non est æqualis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.

⁴ Quantum in te est evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.

⁵ Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.

⁶ Condemnabit te os tuum, et non ego, et labia tua respondebunt tibi.

⁷ Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus ?

⁸ numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit ejus sapientia ?

⁹ Quid nosti quod ignoremus ? quid intelligis quod nesciamus ?

¹⁰ Et senes et antiqui sunt in nobis, multo vetustiores quam patres tui.

¹¹ Numquid grande est ut consoletur te Deus ? sed verba tua prava hoc prohibent.

¹² Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans attonitos habes oculos ?

¹³ Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo hujuscemodi sermones ?

¹⁴ Quid est homo ut immaculatus sit, et ut justus appareat natus de muliere ?

¹⁵ Ecce inter sanctos ejus nemo immutabilis, et cæli non sunt mundi in conspectu ejus.

¹⁶ Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem ?

¹⁷ Ostendam tibi, audi me : quod vidi, narrabo tibi.

¹⁸ Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos :

¹⁹ quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.

²⁰ Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis ejus.

²¹ Sonitus terroris semper in auribus illius : et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.

²² Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.

²³ Cum se moverit ad quærendum panem, novit quod paratus sit in manu ejus tenebrarum dies.

²⁴ Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem qui præparatur ad prælium.

²⁵ Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.

²⁶ Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.

²⁷ Operuit faciem ejus crassitudo, et de lateribus ejus arvina dependet.

²⁸ Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.

²⁹ Non ditabitur, nec perseverabit substantia ejus, nec mittet in terra radicem suam.

³⁰ Non recedet de tenebris : ramos ejus arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.

³¹ Non credet frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.

³² Antequam dies ejus impleantur peribit, et manus ejus arescent.

³³ Lædetur quasi vinea in primo flore botrus ejus, et quasi oliva projiciens florem suum.

³⁴ Congregatio enim hypocritæ sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter accipiunt.

³⁵ Concepit dolorem et peperit iniquitatem, et uterus ejus præparat dolos.

¹ Respondens autem Job, dixit :

² Audivi frequenter talia : consolatores onerosi omnes vos estis.

³ Numquid habebunt finem verba ventosa ? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris ?

⁴ Poteram et ego similia vestri loqui : atque utinam esset anima vestra pro anima mea !

⁵ Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos.

⁶ Roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.

⁷ Sed quid agam ? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.

⁸ Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.

⁹ Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.

¹⁰ Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis : hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.

¹¹ Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam : saciati sunt pœnis meis.