Hemel en Hel # 155

155. De engelen zijn niet voortdurend in dezelfde staat met betrekking tot de liefde, en daardoor ook niet in dezelfde staat van wijsheid en inzicht, want alle wijsheid hebben zij uit de liefde en volgens de aard van de liefde. Soms zijn zij in een staat van vurige liefde, soms in een staat van minder vurige liefde. Dit neemt stapsgewijze af van de hoogste tot de laagste graad. Wanneer zij in de hoogste staat van liefde zijn, zijn zij in het licht en de warmte van hun leven of in hun helderheid en genot, zijn zij echter in de laagste graad dan zijn zij in de schaduwen in de koude of in hun duisternis en ongenoegen. Van de laatste staat keren zij weer tot de eerste terug, enzovoort; deze wisselingen volgen elkaar op als toestanden van licht en schaduwen van warmte en koude of gelijk die van ochtend en middag en van avond en nacht op elke dag op aarde met voortdurend verschil gedurende het jaar. Zij komen overeen: de ochtend met de staat van hun liefde in de helderheid, de middag met de staat van hun wijsheid in de helderheid, de avond met de staat van hun wijsheid in het duister, en de nacht met de staat van liefdeloosheid en onwijsheid. Men dient echter te weten dat er geen overeenkomst is van de nacht met de staten van het leven van hen die in de hemel zijn, maar wel een overeenkomst met de schemering die de ochtend voorafgaat; een overeenkomst met de nacht bestaat voor hen die in de hel zijn. Het is volgens deze overeenkomst dat dag en jaar in het Woord de levensstaten in het algemeen betekenen; warmte en licht betekenen liefde en wijsheid; de ochtend de eerste en hoogste trap van de liefde; de middag de wijsheid in haar licht; de avond de wijsheid in haar schaduw; de ochtendschemering is de duisternis die de ochtend voorafgaat en de nacht het geheel ontbreken van liefde en wijsheid.