Parajsa dhe ferri #155

155. Engjëjt nuk janë vazhdimisht në të njëjtën gjendje për sa i përket dashurisë, dhe si pasojë në të njëjtën gjendje për sa i përket urtësisë; sepse gjithë dituria e tyre vjen nga dashuria e tyre dhe në përputhje me dashurinë e tyre. Ndonjëherë ata janë në një gjendje dashurie intensive, ndonjëherë në një gjendje dashurie jo aq intensive. Gjendja zvogëlohet me shkallë nga shkalla e saj më e madhe në më e ulëta. Kur në shkallën e tyre më të madhe të dashurisë, ata janë në dritën dhe ngrohtësinë e jetës së tyre, ose në një gjendje të qartë dhe të lezetshme; por në shkallën e tyre më të vogël ata janë në hije dhe të ftohtë, ose në një gjendje të errët dhe jo të këndshme. Nga kjo gjendje e fundit kthehen sërish tek e para, e kështu me radhë, këto alternime vijojnë njëra pas tjetrës me larmi. Ekziston një sekuencë e këtyre gjendjeve si gjendjet e ndryshme të dritës dhe hijes, ose të nxehtësisë dhe të ftohtit, ose si mëngjesi, mesdita, mbrëmja dhe nata, ditë pas dite në botë, me shumëllojshmëri të pandërprerë gjatë gjithë vitit. Ekziston gjithashtu një korrespondencë, mëngjesi që korrespondon me gjendjen e dashurisë së tyre në pastërtinë e tij, mesdita me gjendjen e mençurisë së tyre në pastërtinë e tij, mbrëmje me gjendjen e mençurisë së tyre në errësirën e tij dhe natën me një gjendje pa dashuri apo urtësi. . Por duhet kuptuar se nuk ka korrespondencë të natës me gjendjet e jetës së atyre në Parajsë, megjithëse ka atë që i përgjigjet agimit që i paraprin mëngjesit; ajo që i përgjigjet natës është me ata në ferr. ¹ Nga kjo korrespodencë "dita" dhe "viti" nënkuptojnë në Fjalë gjendjet e jetës në përgjithësi; "nxehtësia" dhe "drita" nënkuptojnë dashuri dhe mençuri; "mëngjes" shkalla e parë dhe më e lartë e dashurisë "mesdite" urtësi në dritën e saj; mençuria "mbrëmjeje" në hijen e saj; “agim” errësirës që i paraprin mëngjesit; dhe "natë" mungesa e dashurisë dhe urtësisë. ²

Fusnotat: