Paggalugad sa Kahulugan ng Juan 7

Ang Pista ng mga Tabernakulo

1 At pagkatapos ng mga bagay na ito ay naglalakad si Jesus sa Galilea, sapagka't ayaw niyang lumakad sa Judea, sapagka't pinagsisikapan siya ng mga Judio na patayin.

Paglalakad sa Galilea

Nang malapit nang matapos ang nakaraang yugto, sinabi ng mga tao, “Hindi ba ito si Jesus, ang anak ni Jose, na kilala natin ang ama at ina? Paano niya sinasabi, ‘Ako ay bumaba mula sa langit?’” (Juan 6:42). Hindi maunawaan kung ano ang ibig sabihin ni Jesus, o kung paano magiging totoo ang Kanyang mga salita, marami sa mga tagasunod ni Jesus ang “bumalik at hindi na lumakad na kasama Niya” (Juan 6:66). Gayunpaman, maraming tao ang patuloy na lumalakad kasama ni Jesus, kasama ang Kanyang mga disipulo, habang ipinagpapatuloy Niya ang Kanyang ministeryo sa Galilea.

Karamihan sa mga himala ni Jesus ay nasa Galilea. Ginawa niyang alak ang tubig sa Cana ng Galilea, pinagaling ang anak ng maharlika sa Capernaum ng Galilea, pinakain ang mga tao sa bundok na tinatanaw ang Dagat ng Galilea, at lumakad pa nga sa tubig ng Galilea. Gaya ng nakita natin, halos lahat ng sinaunang mga alagad ay nagmula sa Galilea. Ang rehiyon ng Galilea ay naging isang uri ng base ng mga operasyon para sa mga himala at turo ni Jesus.

Nasa humigit-kumulang pitumpung milya sa hilaga ng Judea, at malayo sa poot ng mga pinuno ng relihiyon, ang Galilea ay naging isang lugar ng kaligtasan para kay Jesus at sa Kanyang mga tagasunod. Sa mas malalim na antas, ang Galilea ay nagpapahiwatig ng pagtanggap ng Diyos sa lahat ng tao na sabik na marinig ang katotohanan at handang mamuhay ayon dito. Sila, wika nga, ay lumalakad kasama ni Jesus sa lugar na tinatawag na “Galilea” sa bawat puso ng tao. ¹

Ang parehong ay totoo para sa bawat isa sa atin. Hangga't tayo ay "lumalakad sa Galilea," na namumuhay ayon sa katotohanan na itinuro ni Jesus, tayo ay ligtas mula sa "mga pinuno ng relihiyon" sa loob natin - ang mga maling paniniwala at makasarili na nagsasabwatan upang sirain ang tunay na pananampalataya at isang buhay. ng tunay na pagkakawanggawa. Samakatuwid, nasusulat na si Jesus ay “lumalakad sa Galilea,” ngunit hindi sa Judea, dahil alam Niya na ang mga pinuno ng relihiyon sa Judea ay “nagsisikap na patayin Siya” (Juan 7:1).

Lihim na Paglalakbay ni Hesus

2. At ang kapistahan ng mga Judio, ang [Pista ng] Tabernakulo, ay malapit na.

3 Sinabi nga sa kaniya ng kaniyang mga kapatid, Humayo ka rito, at pumaroon ka sa Judea, upang makita ng iyong mga alagad ang iyong mga gawa na iyong ginagawa.

4. Sapagka't walang gumagawa ng anomang bagay sa lihim, at ang kaniyang sarili ay nagsisikap na maging hayag. Kung gagawin Mo ang mga bagay na ito, ipakita ang Iyong sarili sa mundo.

5. Sapagka't ang Kanyang mga kapatid ay hindi naniwala sa Kanya.

6. Pagkatapos ay sinabi sa kanila ni Jesus, Ang aking oras ay hindi pa narito, ngunit ang inyong panahon ay laging handa.

7. Hindi kayo maaaring kapootan ng sanglibutan, ngunit sa Akin ito ay napopoot, sapagka't Ako ay nagpapatotoo tungkol dito, na ang mga gawa nito ay masasama.

8. Umakyat ka sa pagdiriwang na ito; Hindi pa Ako aakyat sa pagdiriwang na ito, dahil ang Aking oras ay hindi pa natutupad.

9 At pagkasabi ng mga bagay na ito sa kanila, ay nanatili siya sa Galilea.

10. At nang umahon ang kaniyang mga kapatid, siya rin naman ay umahon sa kapistahan, hindi hayag, kundi parang lihim.

Ayon sa mga kasulatang Hebreo, ang bawat lalaking Hudyo ay inaasahang pupunta sa Jerusalem upang sumamba sa Panginoon nang tatlong beses sa isang taon. Gaya ng nasusulat, “Ipangilin mo ang Pista ng Tinapay na Walang Lebadura… Ipagdiwang ninyo ang Pista ng mga Sanlinggo, na ipagdiwang ang mga unang bunga ng pag-aani ng trigo, at [iyong ipagdiwang] ang Pista ng Pag-iipon sa katapusan ng taon. Tatlong beses sa isang taon lahat ng iyong mga lalaki ay haharap sa Panginoong Jehova, ang Diyos ng Israel” (Exodo 34:23).

Ang unang kapistahan ng taon, na tinatawag na “Ang Pista ng Tinapay na Walang Lebadura,” ay tinatawag ding “Paskuwa.” Ang kapistahan na ito, na ginaganap sa unang bahagi ng tagsibol, ay ginugunita ang gabi nang “tinawid” ng Panginoon ang mga tahanan ng mga anak ni Israel at inilabas sila mula sa pagkabihag sa Ehipto. Ang mga anak ni Israel ay sinabihan na kumain ng tinapay na walang lebadura sa gabing iyon at maghanda ng sapat na masa upang makagawa ng tinapay na walang lebadura para sa susunod na pitong araw ng kanilang paglalakbay palabas ng Ehipto (tingnan ang Exodo 12:13-17; 34-39).

Ang ikalawang pagdiriwang ay tinatawag na "Pista ng mga Linggo." Nagaganap ito sa huling bahagi ng tagsibol, pitong linggo pagkatapos ng Paskuwa, na ipinagdiriwang ang mga unang bunga ng maagang pag-aani (tingnan ang Exodo 23:16). Dahil ito ay nangyayari sa ikalimampung araw pagkatapos ng Paskuwa, ito ay tinatawag ding “Pentecost” mula sa salitang Griyego para sa “ikalimampu” [πεντηκοστή pentékosté].

Ang ikatlong pagdiriwang ay ang “Pista ng Pagtitipon.” Nagaganap ito sa taglagas, ipinagdiriwang ang pagtitipon ng natapos na pag-aani (tingnan Exodo 34:22). Ang pagdiriwang na ito ay ginugunita din ang apatnapung taon na panahon kung saan ang mga anak ni Israel ay gumala sa ilang at nanirahan sa mga tolda. Upang ipagdiwang ang makasaysayang kaganapang ito, ang mga tao ay nagsasama-sama ng mga sanga at gumugol ng isang linggong naninirahan sa mga tolda—o “mga tabernakulo”—gaya ng ginawa ng kanilang mga ninuno. Samakatuwid, ang Pista ng Pagtitipon ay tinatawag ding “Pista ng mga Tabernakulo” (tingnan Deuteronomio 16:13).

Ang mahimalang pagpapakain sa limang libo, na inilarawan sa nakaraang kabanata, ay naganap noong tagsibol, malapit sa panahon ng Paskuwa (tingnan ang Juan 6:4). Sa pagsisimula ng susunod na yugto, ngayon ay taglagas na, at oras na para bumalik si Jesus sa Jerusalem, kung kinakailangan, upang ipagdiwang ang Pista ng mga Tabernakulo. Gaya ng nasusulat, “Nalalapit na ang Pista ng mga Tabernakulo ng mga Judio” (Juan 7:2). Ang mga kapatid ni Jesus, na malapit nang umalis para sa kapistahan, ay nakikita ito bilang isang pagkakataon para ihinto ni Jesus ang pagiging napakalihim at ipahayag ang Kanyang mga gawa nang hayagan. “Lumabas ka rito,” ang sabi nila, “at pumunta ka sa Judea, upang makita ng Iyong mga alagad ang mga gawa na Iyong ginagawa. Sapagkat walang sinumang gumagawa ng anumang bagay sa lihim habang siya mismo ay naghahangad na makilala ng hayag. Kung gagawin Mo ang mga bagay na ito, ipakita mo ang iyong sarili sa mundo” (Juan 7:3-4).

Sa unang tingin, tila pinipilit Siya ng mga kapatid ni Jesus na ipakita ang Kanyang sarili nang hayagan sa Jerusalem dahil naniwala sila sa Kanya at sumusuporta sa Kanyang misyon. Ngunit, gaya ng natuklasan natin sa susunod na talata, hindi ito ang kaso. Gaya ng nasusulat, "Ang kanyang mga kapatid ay hindi naniwala sa Kanya" (Juan 7:5).

Bagaman hinimok Siya ng mga kapatid ni Jesus na dumalo sa kapistahan, tumanggi si Jesus na magpadala sa kanilang panggigipit. Sa halip, sinabi Niya, “Ang aking panahon ay hindi pa dumarating; ngunit ang iyong oras ay laging handa. Hindi kayo masusuklian ng mundo, ngunit napopoot ito sa Akin dahil pinatototohanan Ko ito na ang mga gawa nito ay masama. Umakyat ka sa piging na ito. Hindi pa ako aahon sa kapistahan na ito, sapagkat ang Aking oras ay hindi pa ganap na dumating” (Juan 7:6-8).

Sa kontekstong ito, kinakatawan ng mga kapatid ni Jesus ang ating mapilit na mas mababang kalikasan, ang bahagi natin na naniniwala na ang pag-unlad sa natural na mundo ang talagang mahalaga. Dahil hinahabol nito ang mga makamundong pagpapahalaga at hindi ito sinasalungat, hindi ito kinasusuklaman ng mundo. Si Jesus, gayunpaman, na naninindigan para sa mas mataas na halaga, ay madalas na kinasusuklaman ng mundo. Ito ay lalo na kapag ang liwanag ng katotohanan na hatid ni Jesus ay nagpapakita ng makasariling pagnanasa na nakatago sa puso ng tao. Gaya ng sinabi ni Jesus kanina sa ebanghelyong ito, “Ang bawat isa na gumagawa ng masama ay napopoot sa liwanag, at hindi lumalapit sa liwanag, upang ang kanilang mga kasamaan ay mahayag” (Juan 3:20). Ito, kung gayon, ang ibig sabihin ni Jesus nang sabihin Niya, “Ang mundo ay hindi maaaring kapootan kayo, ngunit ito ay napopoot sa Akin sapagkat Ako ay nagpapatotoo na ang mga gawa nito ay masasama.”

Idinagdag din ni Jesus na ang Kanyang oras ay hindi pa dumarating. Dalawang beses niya itong binanggit. Una, simpleng sabi Niya, “Hindi pa dumarating ang oras ko” (Juan 7:6). Sa literal, ito ay tumutukoy sa panahon kung kailan Siya babalik sa Jerusalem upang harapin ang Kanyang mga nag-aakusa sa Kapistahan ng mga Tabernakulo. Ngunit kapag binanggit Niya ito sa pangalawang pagkakataon, sinabi Niya, “Hindi pa ganap ang aking oras” (Juan 7:8). Ito ay maaari ding isalin na, “Ang aking panahon ay hindi pa nagaganap.” Sa isang antas, ang mga salitang ito ay tumutukoy sa pagbabalik ni Jesus sa Jerusalem upang makibahagi sa taunang kapistahan. Higit na malalim, ang mga salita ni Jesus ay tumutukoy sa Kanyang imanent na pagpapako sa krus at pagkabuhay na mag-uli—ang katuparan ng Kanyang gawain sa lupa. ²

Sa lahat ng ito sa isip, si Jesus ay nagpaplano na pumunta sa Jerusalem, ngunit lamang kapag ang oras ay tama, at hindi kapag Siya ay inaasahang magpakita. Kaya nga, si Jesus ay nanatili sa Galilea ng kaunting panahon pa, hanggang sa magsimula na ang Pista ng mga Tabernakulo. At pagkatapos, nang makaalis na ang Kanyang mga kapatid, pumunta Siya sa Jerusalem, “hindi hayag, kundi parang lihim” (Juan 7:10).

Ang lihim na paglalakbay ni Jesus sa Jerusalem sa panahon ng kapistahan ng pag-aani ay kumakatawan sa mga lihim na paraan ng paggawa ng Diyos sa bawat buhay natin. Kung ihahayag sa atin ng Diyos, nang sabay-sabay, ang napakaraming paraan na tayo ay tiwali at mapaglingkod sa sarili, mapupuno tayo nito. Samakatuwid, kumikilos Siya nang lihim, na inihahayag lamang sa atin ang mga kasamaan na maaari nating labanan sa oras na iyon, at kapag mayroon tayong sapat na katotohanan para itaboy ang mga ito. Pagkatapos ay nakatayo ang Diyos, handang ibigay ang lahat ng tulong na kailangan natin—kung taimtim tayong nananalangin para dito. Sa ganitong paraan, inaakay Niya tayo sa hakbang-hakbang, unti-unti, patungo sa lupang pangako ng Kanyang pagmamahal at karunungan. Gaya ng nasusulat sa mga banal na kasulatan ng Hebreo, “Uunti-unti ko silang palalayasin hanggang sa ikaw ay dumami upang angkinin ang lupain” (Exodo 23:30). ³

Isang praktikal na aplikasyon

Habang nagpapatuloy ang iyong espirituwal na pag-unlad, mas malalaman mo ang mga oras na iyon kung kailan mo sinasabi o ginagawa ang isang bagay na hindi naaayon sa iyong mas mataas na pang-unawa. Maaaring ito ay sa tono ng iyong boses, sa isang biglaang reklamo na ginawa mo, o kahit na sa pagpuna sa isang makasariling intensyon na lumitaw. Sa mga panahong ito, pinahihintulutan ng Panginoon na umusbong sa iyong isipan ang mga makasariling hangarin at pag-iisip upang makita mo ang mga ito kung ano sila, magsikap na madaig ang mga ito, at, sa pamamagitan ng prosesong ito, umunlad sa espirituwal. Palihim na pumapasok ang Panginoon sa iyong “inner Jerusalem,” na nagbibigay-inspirasyon sa iyo na ihiwalay ang lahat ng mabuti at totoo sa iyong sarili mula sa lahat ng makasarili, makasarili, at huwad. Sa pag-iisip na ito, magkaroon ng kamalayan sa mga oras na ang iyong mga intensyon, iniisip, salita, o kilos ay hindi naaayon sa kalooban ng Panginoon. Sa wika ng sagradong kasulatan, ang mga sandaling ito ng kamalayan at paghihiwalay ay inihahambing sa pag-aani ng pagtitipon. Ito ay isang panahon upang tumingin sa loob, isang oras upang paghiwalayin ang trigo mula sa mga pangsirang damo, ang mabait sa hindi mabait, at ang totoo sa hindi totoo. ⁴

Handang Gawin ang Kalooban ng Diyos

11 Nang magkagayo'y hinanap siya ng mga Judio sa kapistahan, at sinabi, Nasaan siya?

12 At nagkaroon ng maraming bulubulungan tungkol sa kaniya sa karamihan; katotohanang sinabi ng ilan, Siya ay mabuti; ngunit sinabi ng iba, hindi, ngunit dinadaya Niya ang karamihan.

13. Datapuwa't walang nagsalita ng hayag tungkol sa kaniya dahil sa takot sa mga Judio.

14 At nang nasa kalagitnaan na ng kapistahan, si Jesus ay umahon sa templo at nagturo.

15 At nangagtaka ang mga Judio, na nangagsasabi, Paanong nakakaalam ng mga sulat ang taong ito, na hindi natuto?

16 Sinagot sila ni Jesus at sinabi, Ang aking turo ay hindi akin, kundi sa nagsugo sa akin.

17. Kung ang sinoman ay nagnanais na gawin ang kaniyang kalooban, ay malalaman niya ang tungkol sa aral, kung ito ay sa Dios, o kung ako ay nagsasalita na mula sa Aking sarili.

18 Ang nagsasalita mula sa kaniyang sarili ay humahanap ng kaniyang sariling kaluwalhatian, ngunit ang humahanap ng kaluwalhatian niyaong nagsugo sa kaniya, ay totoo, at ang kawalan ng katarungan ay wala sa kaniya.

19. Hindi ba ibinigay sa inyo ni Moises ang Kautusan, at walang sinuman sa inyo ang gumagawa ng Kautusan? Bakit mo Ako gustong patayin?

20 Sumagot ang karamihan at sinabi, Ikaw ay may demonyo; sino ang naghahangad na pumatay sa Iyo?

21 Sumagot si Jesus at sinabi sa kanila, Ako'y gumawa ng isang gawa, at kayong lahat ay namangha.

22 Dahil dito'y binigyan kayo ni Moises ng pagtutuli (hindi dahil kay Moises, kundi sa mga magulang), at sa Sabbath ay tinutuli ninyo ang isang tao.

23 Kung ang isang tao sa araw ng sabbath ay tumanggap ng pagtutuli, upang ang kautusan ni Moises ay hindi masira, ikaw ba ay may kapaitan sa akin, sapagka't aking pinagaling ang buong tao sa araw ng sabbath?

24. Huwag humatol ayon sa mukha, kundi humatol sa matuwid na paghatol.

Sa panahong wala si Jesus sa Kapistahan ng mga Tabernakulo, Siya ay labis na hinahangad, at ang pinaka paksa ng pag-uusap. "Nasaan na siya?" tanungin mo ang mga pinuno ng relihiyon na gustong hulihin Siya at patayin. Bulung-bulungan din ang mga tao sa kanilang sarili. Ang ilan sa kanila ay nagsasabi, "Siya ay mabuti," habang ang iba ay nagsasabi, "Nililinlang niya ang mga tao." Anuman ang kanilang posisyon sa paksa, malinaw na wala silang kalayaan na talakayin ito nang lantaran. Gaya ng nasusulat, "Walang sinuman ang nagsalita nang hayag tungkol sa Kanya dahil sa takot sa mga Judio" (tingnan Juan 7:11-13).

Ang mga pinuno ng relihiyon, na kumokontrol sa lahat ng bagay na may kinalaman sa relihiyon, ay mahigpit na hindi sumasang-ayon sa mga taong tumatalakay sa kredibilidad ni Jesus. Ang mga bagay na iyon ay dapat na tiyakin ng Sanhedrin. Tanging ang mga lubos na sinanay at nakapag-aral sa mga rabinikal na paaralan ang maaaring magkaroon ng anumang sasabihin sa gayong mga bagay. Kaya't maituturing na mapagmataas at walang pakundangan para sa mga karaniwang tao na magsalita nang hayagan tungkol kay Jesus—lalo na kung sila ay may hilig na maniwala sa Kanya.

Gayunpaman, malaki ang posibilidad na maraming bulungan ang nangyayari, at maraming mga animated na talakayan ang nagaganap habang ang mga tao ay nagbabahagi ng mga kuwentong narinig nila o ang mga karanasan nila na kinasasangkutan ng misteryosong Tao mula sa Galilea. Ang Pista ng mga Tabernakulo ay nagbibigay ng isang masiglang lugar para sa gayong mga talakayan, lalo na't inaasahan ng mga tao ang posibleng pagdating ni Jesus anumang sandali.

Hindi sila binigo ni Hesus. Nang nasa kalagitnaan na ng kapistahan, biglang nagpakita si Hesus. Gaya ng nasusulat, “Nang nasa kalagitnaan na ng kapistahan ay umahon si Jesus sa templo at nagturo” (Juan 7:14). Ang biglaang pagpapakita ni Jesus sa templo ay bilang katuparan ng mga salita ng propeta, “Ang Panginoon, na inyong hinahanap, ay biglang darating sa Kanyang templo” (Malaquias 3:1).

Nagulat si Jesus sa mga pinuno ng relihiyon. Bigla siyang pumasok sa templo at nagsimulang magturo—kahit wala Siyang mga kredensyal para gawin iyon. Sa mata ng mga punong saserdote at mga Pariseo, si Jesus ay isang simple, walang pinag-aralan na tao mula sa Galilea, at gayunpaman, narito Siya, itinatakda ang Kanyang sarili bilang isang relihiyosong awtoridad. Labis na nasaktan sa pinaniniwalaan nilang pagkukunwari ni Jesus bilang isang relihiyosong guro, sinabi nila, "Paano nakakaalam ng mga titik ang Taong ito, na hindi kailanman nag-aral?" (Juan 7:15). ⁵

Bilang tugon, sinabi ni Jesus sa kanila na ang tunay na doktrina ay hindi nagmumula sa tao, at hindi rin ito mabubuo sa mga rabinikal na paaralan, sapagkat ito ay nagmumula sa langit. Gaya ng sinabi ni Jesus, “Ang aking doktrina ay hindi Akin, kundi sa kaniya na nagsugo sa Akin” (Juan 7:16). Pagkatapos ay idinagdag niya, “Kung ang sinuman ay nagnanais na gawin ang Kanyang kalooban” [iyon ay, kalooban ng Diyos], “malalaman niya ang tungkol sa doktrina, kung ito ay mula sa Diyos o kung ako ay nagsasalita sa Aking sariling kapamahalaan” (Juan 7:17). Sa madaling salita, sinasabi ni Jesus na hindi Siya naghahatid ng teolohiyang gawa ng tao. Sa halip, naghahatid Siya ng banal na doktrina—ang turo ng “Isang nagsugo sa Akin.”

Madaling sinabi ni Jesus, “Kung ang sinuman ay gumagawa ng kalooban ng Diyos ....” Sa halip, sinabi Niya, “Kung sinuman ang nais na gawin ang kalooban ng Diyos.” Maaari rin itong isalin na, "Kung ang sinuman ay nagnanais na gawin ang kalooban ng Diyos." Sa kasong ito, ang salitang Griyego na ginamit para sa “wants” o “wills” ay ἤθελον (ēthelon) na nangangahulugan din ng “taimtim na pagnanasa.”

Itinuro na natin na ginamit ni Jesus ang parehong salitang ito nang tanungin Niya ang lalaki sa Pool ng Bethesda kung “gusto” niya (taimtim na ninanais) na gumaling (tingnan ang Juan 5:6). Sa katulad na paraan, napansin natin na ang mahimalang pagpapakain sa limang libo ay nagaganap sa lahat ng apat na ebanghelyo. Sa John lamang idinagdag na ang limang libo ay tumanggap ng “hanggang sa gusto nila”—iyon ay, hangga't masigasig nilang ninanais (tingnan ang Juan 6:11). Ganoon din sa episode na ito. Sinabi ni Jesus, “Kung ang sinuman ay ibig na gawin ang kalooban ng Diyos, malalaman niya ang tungkol sa doktrina, kung ito ay mula sa Diyos o kung ako ay nagsasalita sa Aking sariling kapamahalaan."

Ang paulit-ulit na paggamit ng salitang "kalooban" ay makabuluhan. Sinasabi ni Jesus na ang tanging paraan upang matuklasan sa sarili kung ang Kanyang doktrina ay mula sa langit—at samakatuwid ay mula sa Diyos—ay ang taimtim na hangarin na mamuhay ayon sa Kanyang mga turo. Sa paggawa nito, inaakay tayo sa kabutihan. At pagkatapos, mula sa isang estado ng kabutihan, maaari nating hatulan para sa ating sarili kung anong mga doktrina ang mali at kung anong mga doktrina ang totoo, kung ano ang mula sa tao at kung ano ang mula sa Diyos. Sa madaling salita, ang kabutihan ay tulad ng isang panloob na apoy na nagbibigay-liwanag sa ating isipan, na nagbibigay-daan sa atin na makita ang katotohanan, mahalin ito, at masigasig na tanggapin ito. ⁶

Sinisikap ni Jesus na linawin sa mga pinuno ng relihiyon na hindi Siya nagsasalita sa Kanyang sariling awtoridad. Kung ganoon nga, hahanapin Niya ang Kanyang sariling kaluwalhatian. Sa halip, hinahanap lamang ni Jesus ang “kaluwalhatian ng Isa na nagsugo sa Kanya,” at dahil dito, “walang kalikuan sa Kanya” (Juan 7:18). Sa madaling sabi, si Jesus ay taimtim na nagsisikap na magturo at mamuhay ayon sa kalooban ng Diyos.

Ang implikasyon ay ang mga lider ng relihiyon ay hindi namumuhay ayon sa kalooban ng Diyos. Kung talagang ninanais nilang maunawaan ang kalooban ng Diyos, at mamuhay ayon dito, makikita sana nila ang katotohanan ng turo ni Jesus. Sa halip, umaasa sila sa kanilang sariling mga interpretasyon, na naniniwalang nasa kanila ang katotohanan, na sila ay tama, at na walang ibang paraan upang makita ito. Bagama't naniniwala sila na sinusunod nila ang batas, ayaw nilang isaalang-alang ang diwa ng batas. Gaya ng sinabi ni Jesus, “Hindi ba ibinigay sa inyo ni Moises ang kautusan, ngunit wala sa inyo ang tumutupad ng kautusan? Bakit mo ako gustong patayin?" (Juan 7:19). ⁷

Ito ay isang dramatikong sandali. Ayon sa mga lider ng relihiyon, si Jesus, na lumabag sa kanilang pagkaunawa sa batas ng Sabbath, ay dapat patayin. Ang mga tao, gayunpaman, ay walang ideya na ang mga lider ng relihiyon ay nagbabalak na hulihin at patayin si Jesus. Samakatuwid, batay sa kanilang paghatol sa panlabas na anyo, sinabi ng mga tao kay Jesus, “Mayroon kang demonyo. Sino ang naghahangad na pumatay sa iyo?" (Juan 7:20).

Paggawa ng mabuti sa Sabbath

Sa halip na tumugon sa maling paghatol ng mga tao, si Jesus ay patuloy na nagsasalita sa mga pinuno ng relihiyon. Sa pagtukoy sa kanilang mahigpit na pagsunod sa literal na batas bukod sa panloob na espiritu nito, hiniling ni Jesus sa kanila na suriin ang kanilang tugon nang pagalingin Niya ang isang lumpo noong Sabbath, na sinabihan ang lalaki na bumangon, buhatin ang kanyang higaan, at lumakad. Tulad ng sinabi ni Jesus, "Gumawa ako ng isang gawain at kayong lahat ay namangha" (Juan 7:21). Pagkatapos ay sinabi ni Jesus na maging ang mga rabbi ay nagtatrabaho sa Sabbath: “Si Moises ang nagbigay sa inyo ng pagtutuli … at tinutuli ninyo ang isang tao sa Sabbath” (Juan 7:22).

Ayon sa isang batas ng mga Judio mula pa noong mga araw ni Abraham, ang isang batang lalaking Judio ay kailangang tuliin sa ikawalong araw pagkatapos ng kanyang kapanganakan. Gaya ng nasusulat, “Ang may edad na walong araw sa inyo ay tutuliin, lahat ng lalaki sa inyong mga salinlahi. Ang lalaking hindi tuli sa laman ng kaniyang balat ng masama ay ihihiwalay sa kaniyang bayan; sinira niya ang Aking tipan” (Genesis 17:12). Samakatuwid, hindi pinahintulutan ng mga rabbi ang paglihis sa batas ng pagtutuli. Sa katunayan, ang pagtutuli ay ginagawa pa nga sa Sabbath—kung nagkataon na iyon ang ikawalong araw pagkatapos ipanganak ang isang batang lalaki.

Sa isang nakaraang yugto, pinagaling ni Hesus ang isang lalaking lumpo sa loob ng tatlumpu't walong taon. Ang pagpapagaling, na naganap sa Sabbath, ay nagpagalit sa mga pinuno ng relihiyon. Ganap na batid ni Jesus ang kanilang pagkapoot sa Kanya, bumaling si Jesus sa mga pinuno ng relihiyon at sinabi, “Kung ang isang tao ay tumanggap ng pagtutuli sa araw ng Sabbath, upang hindi masira ang kautusan ni Moises, nagagalit ba kayo sa Akin dahil pinagaling Ko ang isang tao. sa Sabbath?” (Juan 7:23).

Mula sa limitadong pananaw ng mga pinuno ng relihiyon, ang pagpapagaling sa isang tao sa Sabbath ay hinatulan bilang isang malinaw na paglabag sa utos ng Sabbath na huwag gumawa ng trabaho. Ngunit dumating si Jesus upang ipakita na ang Sabbath, tulad ng lahat ng pagtuturo sa banal na kasulatan, ay mauunawaan nang mas malalim. Sa katunayan, ang salitang Hebreo para sa Sabbath ay Shabbat (שַׁבָּת), ibig sabihin ay “magpahinga.” Sa mas malalim na antas, kung gayon, ang Sabbath ay tungkol sa pagpapahinga sa Diyos. Ito ay hindi gaanong tungkol sa hindi pagtatrabaho; sa halip ito ay tungkol sa pagsantabi sa sariling kagustuhan at makasariling pagnanasa upang ang kalooban ng Diyos ay gumana sa pamamagitan natin. Sa ganitong paraan, ang Sabbath ay pinananatiling banal at ang Diyos ay niluluwalhati. Gaya ng nasusulat sa mga banal na kasulatan ng Hebreo, sa Sabbath ay dapat nating luwalhatiin ang Diyos sa pamamagitan ng pagsantabi sa “sariling mga paraan at ating sariling kalooban” (Isaias 58:13).

Sa yugtong ito, binigyan ni Jesus ng maraming pag-iisip ang mga lider ng relihiyon. Sa katunayan, bakit sila magagalit kay Jesus sa pagpapagaling ng isang tao sa araw ng Sabbath? Bakit sila magagalit na makita ang isang lalaking lumpo sa loob ng tatlumpu't walong taon na binuhat ang kanyang higaan at naglalakad, kahit na ito ay nasa Sabbath? Hinihiling ni Jesus sa mga pinuno ng relihiyon na isaalang-alang ang mas malalim na kahulugan ng batas, na tingnan ito sa mga tuntunin ng espiritu nito, hindi lamang sa mga tuntunin nito. Inaanyayahan din Niya sila na tingnan nang mas malalim ang Kanyang ginagawa, at humatol nang may “matuwid na paghatol”—iyon ay, “hindi ayon sa anyo” (Juan 7:24). ⁸

Matuwid na Paghuhukom

25 Nang magkagayo'y sinabi ng ilan sa mga taga-Jerusalem, Hindi ba ito ang pinagsisikapan nilang patayin?

26. At tingnan mo! Siya ay hayagang nagsasalita, at wala silang sinasabi sa Kanya. Kaya't hindi ba tunay na kinilala ng mga pinuno na ito nga ang Cristo?

27. Datapuwa't ang [Taong ito], nalalaman natin kung saan siya nanggaling, nguni't pagdating ng Cristo, walang nakakaalam kung saan siya nanggaling.

28 Nang magkagayo'y sumigaw si Jesus sa templo, na nagtuturo at nagsasabi, Nakikilala ninyo ako, at nalalaman ninyo kung saan ako nanggaling! At hindi Ako naparito sa Aking Sarili, ngunit Siya na nagsugo sa Akin ay totoo, na hindi ninyo nakikilala.

29. Ngunit kilala ko siya, sapagkat ako ay kasama niya, at sinugo niya ako.

30 Kaya't pinagsikapan nilang hulihin siya, at walang humawak sa kaniya, sapagka't hindi pa dumarating ang kaniyang oras.

31. At marami sa karamihan ang nagsisampalataya sa kaniya, at nangagsabi, Pagdating ng Cristo, gagawa ba siya ng lalong dakilang mga tanda kaysa sa ginawa ng taong ito?

Sa pagtatapos ng nakaraang yugto, sinabi ni Jesus, “Huwag humatol ayon sa hitsura. Ngunit humatol kayo ng matuwid na paghatol” (Juan 7:24). Sa pamamagitan ng “matuwid na paghatol,” ang ibig sabihin ni Jesus ay ang uri ng paghatol na magagawa lamang ng mga tao kapag sinisikap nilang makita ang panloob na espiritu sa halip na ang panlabas na anyo lamang. Gaya ng nasusulat sa Hebreong kasulatan, “Ang tao ay tumitingin sa panlabas na anyo, ngunit ang Diyos ay tumitingin sa puso” (1 Samuel 16:7).

Ang kakayahang gumawa ng matuwid na paghatol ay unti-unting nabubuo sa mga tao, habang sila ay nagtitiyaga sa daan ng mga banal na utos. Habang pinararangalan at iginagalang nila ang batas ng Diyos sa pamamagitan ng paglalapat nito sa kanilang buhay, nililiwanagan ng Diyos ang kanilang mga isipan ng karunungan at pinupuno ang kanilang mga puso ng pagmamahal, kaya't sinimulan nilang makita ang espiritu sa loob ng batas. Bilang resulta, nararanasan nila ang mga biyayang kasunod kapag ang pag-ibig at karunungan, kalooban at talino, pag-ibig sa kapwa at pananampalataya ay nagtutulungan sa kanila bilang isa. Hindi sila nagkakamali sa panig ng habag nang walang katotohanan, o sa panig ng katotohanan nang walang habag. Kahit na ang kaliwang mata at kanang mata ay nagtutulungan upang makagawa ng malalim na pang-unawa, ang mga taong nagkakaisa ng pag-ibig at karunungan sa kanilang sarili ay nagsisimulang makita ang lahat ng mga bagay nang mas malinaw. Gumagawa sila ng mas mahusay na mga paghuhusga tungkol sa kung paano isagawa ang kanilang buhay. At gumagawa sila ng mas matalas na pag-unawa kung paano susuportahan ang mabuti—iyon ay, mula sa Panginoon—sa iba. ⁹

Bagama't gusto ni Jesus na humatol ang mga tao nang may matuwid na paghatol, hindi nila ito magagawa. Sa halip, nagsimula silang mag-isip tungkol sa kung Siya ba ang Kristo o hindi. “Hindi ba ito Siya na kanilang hinahanap na patayin?” tanong nila. “Ngunit tingnan mo,” katwiran nila, “Siya ay nagsasalita nang buong tapang, at wala silang sinasabi sa Kanya. Talaga bang alam ng mga pinuno na ito nga ang Cristo?” (Juan 7:25-26). Ang mga haka-haka na ito ay walang sinasabi tungkol sa mga turo ni Jesus. Sa halip, ang mga tao ay gumagamit ng mababaw na pangangatwiran. “Marahil Siya ang Kristo,” katwiran nila. “Kung tutuusin, determinado ang mga lider ng relihiyon na huwag siyang patayin.” Gumagamit din sila ng mababaw na pangangatwiran upang suportahan ang kabaligtaran na posisyon: marahil ay hindi Siya ang Kristo. Gaya ng sinabi nila, “Pagdating ng Kristo, walang makakaalam kung saan Siya nanggaling. Ngunit alam natin kung saan nanggaling ang taong ito [si Jesus]” (Juan 7:27).

Ito ay maling pangangatuwiran ng tao—hindi ang matuwid na paghatol. Sa katunayan, ipinropesiya na ang Mesiyas ay ipanganganak sa Bethlehem (Miqueas 5:2), kaya ang limitadong kaalaman kung saan sila nangangatuwiran ay hindi man lang tama. Walang takot, si Jesus ay patuloy na nagtuturo sa kanila, na nagsasabi, “Nakikilala ninyo Ako, at alam ninyo kung saan ako nanggaling” (Juan 7:28). Alam nila na si Jesus ay anak nina Maria at Jose, at alam nila na Siya ay mula sa Nazareth ng Galilea. Ngunit hindi nila alam na Siya ay may ibang pagkakakilanlan. Alam nila na Siya ay ipinanganak ni Maria; ngunit hindi nila alam na Siya ay ipinanganak ng Diyos. Alam nila na Siya ay mula sa Nazareth ng Galilea, ngunit hindi nila alam na Siya ay isinilang sa Bethlehem bilang Mesiyas. Habang patuloy silang tinuturuan ni Jesus, binanggit Niya ang Kanyang banal na pinagmulan, na nagsasabi, “Hindi ako naparito sa Aking Sarili, ngunit Siya na nagsugo sa Akin ay totoo, na hindi ninyo nakikilala. Ngunit kilala ko Siya, sapagkat ako ay mula sa Kanya, at sinugo Niya Ako” (Juan 7:29).

Dapat isaisip na ang lahat ng ito ay nagaganap sa panahon ng Pista ng mga Tabernakulo habang nagsasalita si Jesus sa templo. Ang ilan sa mga nakikinig, lalo na ang mga lider ng relihiyon, ay malamang na nagalit nang sabihin ni Jesus, doon mismo sa kanilang templo, na hindi nila kilala ang Diyos. Gaya ng sinabi ni Jesus, “Siya na nagsugo sa Akin ay totoo, na hindi ninyo kilala.” Dahil sa galit sa matapang na pahayag ni Jesus, hinahangad nilang dakpin Siya sa pamamagitan ng puwersa, ngunit sa ilang kadahilanan ay napigilan sila. Gaya ng nasusulat, “Walang sinumang humila sa Kanya, sapagkat hindi pa dumarating ang Kanyang oras” (Juan 7:30).

Sa pagtatapos ng episode na ito, naiwan sa atin ang isang maaanghang na larawan kung ano ang nangyayari sa loob ng bawat isa sa atin kapag narinig natin ang Salita ng Diyos. Ang bahagi natin na lumalaban at sumasalungat sa banal na katotohanan ay nagagalit kapag ito ay narinig. Ito ay dahil ang banal na katotohanan ay sumasalungat sa ating pagmamahal sa sarili at nagbabanta na patalsikin ang mga huwad na diyos ng paghamak, galit, inggit, at pagmamataas sa loob natin. Ito ang bahagi natin na kinakatawan ng mga lider ng relihiyon na gustong lipulin si Hesus.

Kasabay nito, may isa pang bahagi sa atin na taimtim na gustong malaman ang katotohanan at sundin ito. Ito ang bahagi natin na nakikita ang espiritu ng Diyos na nagniningning sa pamamagitan ng katotohanang itinuturo ni Jesus. Nakikita nito na may mas malalim na bagay sa mga salita at pagkilos ni Jesus, labis na naantig, at naniniwala na Siya ang Mesiyas. Kaya't hindi kataka-taka na sila ay bumulalas, "Pagdating ng Kristo, gagawa ba Siya ng mas dakilang mga tanda kaysa sa mga ginawa ng taong ito?" (Juan 7:31).

“Pupunta Ako sa Kanya na Nagpadala sa Akin”

32 Narinig ng mga Fariseo na nagbubulung-bulungan ang karamihan tungkol sa kaniya; at ang mga Fariseo at ang mga punong saserdote ay nagsugo ng mga tagapaglingkod upang siya'y hulihin.

33 Nang magkagayo'y sinabi sa kanila ni Jesus, Kaunting panahon na lamang ay kasama ninyo ako, at ako'y paroroon sa nagsugo sa akin.

34 Hahanapin ninyo ako, at hindi ninyo masusumpungan; at kung saan ako naroroon, hindi ka makakapunta.

35 Nang magkagayo'y nangagsangusapan ang mga Judio, Saan siya pupunta, na hindi natin siya matatagpuan? Siya ba ay pupunta sa mga nakakalat sa mga Griego, at magtuturo sa mga Griego?

36. Anong salita itong sinabi niya, hahanapin ninyo ako, at hindi ninyo masusumpungan, at kung saan ako naroroon, hindi kayo makaparoroon?

Si Jesus ay nasa Jerusalem mula noong kalagitnaan ng linggo at ang Kanyang katanyagan ay lumalaki. Ang mga Pariseo at ang mga punong saserdote, gayunpaman, ay lalong nabalisa. Nakikita nila si Jesus hindi lamang bilang isang hindi nakapag-aral na Galilean, ngunit mas masahol pa, nakikita nila Siya bilang isang magulo at isang banta sa kanilang awtoridad. Pagkatapos ng lahat, Siya ay naglalahad ng isang bagong pananaw sa relihiyon tungkol sa Sabbath na humahamon sa kanilang tradisyonal na mga paniniwala at yumanig sa mismong pundasyon ng kanilang mga turo. Lalo silang nabalisa dahil ang karaniwang taong ito mula sa Galilea, na nagsasagawa ng napakalakas na impluwensya sa mga tao, ay tila nagbabanta sa kanilang mga posisyon bilang marangal na mga guro ng sagradong batas. Samakatuwid, inayos nila na magpadala ng mga opisyal mula sa bantay "upang hulihin Siya" (Juan 7:32).

Samantala, habang lumalabas sa likuran ang balak na hulihin si Jesus, si Jesus ay patuloy na nagtuturo sa templo. “Ako ay makakasama ninyo ng kaunting panahon pa,” ang sabi Niya sa mga tao, “at pagkatapos ay pupunta Ako sa Kanya na nagsugo sa Akin” (Juan 7:33). Ang mga salitang ito ay tumutukoy sa katapusan ng buhay ni Jesus sa lupa. Kaya nga, literal na totoo na si Jesus ay makakasama lamang nila “sandali pang panahon,” dahil alam Niya na ito na ang Kanyang huling taon sa lupa.

Upang maunawaan ang espirituwal na mensahe sa loob ng mga salita ni Jesus, kailangan nating isaisip na ang “pagmula sa Ama” ay nangangahulugan na ang di-nakikitang Diyos ay naging isang may hangganang nilalang. Naging nakikita Siya ng mga pandama ng tao upang ang Kanyang presensya ay makita, marinig, at madama. Ang Walang-hanggang Salita—ang Salita na hindi kayang unawain ng tao—ay lumabas, at nagkatawang-tao sa pamamagitan ng buhay at mga turo ni Jesus. Sa ganitong paraan, ang kalikasan ng walang hanggang pag-ibig at karunungan ng Diyos ay naging nauunawaan at nalalapat sa buhay. Ang Salita ay nagkatawang-tao at tumahan sa gitna natin.

Gayunpaman, mayroong dalawang aspeto ng banal na misyon ni Jesus. Hindi lamang Siya “nagmula sa Ama.” Dapat din siyang "bumalik sa Ama." Sa wika ng sagradong banal na kasulatan, ang “pagbabalik sa Ama” ay kumakatawan sa paraan ng banal na katotohanan na dapat muling pagsamahin sa banal na pagmamahal. Ito ang dahilan kung bakit sinabi ni Hesus na "Kailangan kong bumalik sa Kanya na nagsugo sa Akin."

Ito ay hindi lamang totoo para kay Hesus, ngunit para din sa bawat isa sa atin. Isang bagay ang matuto ng katotohanan; ito ay isang kinakailangang hakbang sa simula ng ating espirituwal na paglalakbay. Ngunit ang katotohanang natutunan natin ay dapat na muling magkaisa sa pag-ibig kung saan ito nagmumula. Sa bagay na ito, ang sinabi ni Jesus na, “Ako ay pupunta sa Kanya na nagsugo sa Akin,” ay nangangahulugan na dapat tayong magmula sa pag-ibig sa lahat ng ating ginagawa nang hindi ito inihihiwalay sa banal na katotohanan na ating natutunan. Sa praktikal na mga termino, maaaring mangahulugan ito na hinahayaan natin ang Diyos na alalahanin ang katotohanang kailangan natin sa anumang sandali upang makapagsalita tayo ng katotohanan mula sa pag-ibig. Maaari rin itong mangahulugan na iangat natin ang ating isipan sa mas mataas na lugar upang makita natin ang mas malaking larawan at maghanap ng mas buong pananaw. Sa bawat kaso, ang layunin natin ay muling pagsamahin ang katotohanang alam natin sa pag-ibig kung saan ito nagmumula. Ang lahat ng ito at marami pang iba ay nakapaloob sa pahayag na, “Pupunta Ako sa Kanya na nagsugo sa Akin.” ¹⁰

“Kung nasaan ako, hindi ka makakarating”

Gaya ng madalas nating nakita, ang mga salita ni Jesus ay hindi kayang unawain ng mga tao. Habang nagsasalita Siya sa espirituwal, naiintindihan nila ang Kanyang mga salita nang literal. “Saan Niya balak pumunta na hindi natin Siya matatagpuan?” tanong nila sa isa't isa. "Nais ba Niyang pumunta sa mga Nagkalat sa mga Griyego at magturo sa mga Griyego?" (Juan 7:35). Ang kanilang pagtukoy sa “Pagkakalat” ay kumakapit sa mga tao ng Israel at Juda na hindi na bumalik mula sa pagkabihag ng Asiria at Babilonya. Sa mas malawak na kahulugan, gayunpaman, ang ideya na si Jesus ay pupunta sa mga “nakakalat” ay kumakapit sa paraan ng mga tao mula sa lahat ng lupain sa kalaunan ay maririnig ang ebanghelyo. Ito ang magiging katuparan ng propesiya na ibinigay sa pamamagitan ni Isaias: “At mangyayari sa araw na yaon na … pipisanin ng Panginoon ang mga itinapon ng Israel, at titipunin ang mga nangalat ng Juda mula sa apat na sulok ng lupa” (Isaias 11:10-12).

Sa mas malalim na antas, ang propesiya na ang Mesiyas ay "magbabalik ng mga itinapon ng Israel" at "magsasama-sama ng mga nagkalat sa Juda" ay tumutukoy sa kung ano ang maaaring mangyari sa loob ng bawat isa sa atin kapag pinahintulutan natin ang Panginoon na baguhin ang ating pang-unawa at muling buuin. ating kalooban. Ang "pagbabalik sa mga itinapon ng Israel" ay kumakatawan sa pagbabago ng pang-unawa, at ang "pagtitipon ng mga nagkalat ng Juda" ay kumakatawan sa pagbabagong-buhay ng ating kalooban. Ang bagong pag-unawa at bagong kalooban na ito ay bumubuo, kumbaga, ng isang "bagong simbahan" sa bawat isa sa atin. ¹¹

Ang lahat ng ito, siyempre, ay malayo sa pang-unawa ng mga tao. Sa katunayan, sinisikap pa rin nilang alamin ang kahulugan ng nakalilitong mga salita ni Jesus tungkol sa isang lugar kung saan hindi sila makakapunta. Hindi napagtatanto na ang tinutukoy Niya ay isang espirituwal na kalagayan ng pag-iisip, sinabi nila, “Ano itong bagay na sinabi Niya, ‘Hahanapin ninyo Ako at hindi ninyo Ako matatagpuan, at kung saan Ako naroroon ay hindi kayo makaparoroon’?” (Juan 7:36).

Nang sabihin ni Jesus, “Kung saan ako naroroon, hindi kayo makaparoroon,” tinutukoy Niya ang pag-ibig sa loob Niya—partikular ang pag-ibig sa paggawa ng kalooban ng Ama. Maliban kung tayo ay nasa lugar kung saan naroon si Jesus, nagmamahal sa Diyos at taimtim na nagnanais na gawin ang Kanyang kalooban, hahanapin natin Siya at hindi natin Siya matatagpuan. Kung wala ang pag-ibig na iyon na nag-aalab sa loob natin bilang isang maalab na pagnanasa, hindi tayo makakatahan kung saan naninirahan si Jesus. Sa bagay na ito, talagang sinabi Niya, “Kung nasaan Ako, hindi kayo makakapunta.”

Mga Ilog ng Buhay na Tubig

37 At sa huling araw, ang dakilang araw ng kapistahan, si Jesus ay tumayo at sumigaw, na sinasabi, Kung ang sinoman ay nauuhaw, ay lumapit sa akin, at uminom.

38. Ang sumasampalataya sa Akin, gaya ng sinabi ng Kasulatan, mula sa kanyang tiyan ay dadaloy ang mga ilog ng tubig na buhay.

39 Datapuwa't ito ay sinabi Niya tungkol sa Espiritu, na malapit nang tanggapin ng mga nagsisisampalataya sa Kanya; sapagka't ang Espiritu Santo ay wala pa, sapagkat si Jesus ay hindi pa niluluwalhati.

40 Marami nga sa karamihan, nang marinig ang salita, ay nangagsabi, Tunay na ito ang Propeta.

41 Sinabi ng iba, Ito ang Cristo. Datapuwa't sinabi ng iba, Hindi, sapagka't ang Cristo ba ay nanggaling sa Galilea?

42. Hindi ba sinabi ng kasulatan na ang Cristo ay magmumula sa binhi ni David, at mula sa Bethlehem, ang nayong kinaroroonan ni David?

43 Kaya't nagkaroon ng pagkakabaha-bahagi sa gitna ng karamihan, dahil sa Kanya.

44. At ang ilan sa kanila ay nagnais na humawak sa Kanya, ngunit walang sinumang humawak sa Kanya.

Ang mga taong sumusunod kay Jesus ay maliwanag na nalilito sa Kanyang mga salita. At marahil sila ay nabigo na marinig Siya na nagsasabi na hahanapin nila Siya at hindi nila Siya mahahanap, at kung saan Siya naroroon, hindi sila makakarating.

Gayunpaman, sa susunod na yugto, nag-aalok si Jesus ng mga salita ng pag-asa at pampatibay-loob. Sa buong linggo, ang tubig ay natipon mula sa Pool ng Siloam, at dinala sa templo. Sa huling araw ng pagdiriwang, ang tubig ay dinadala sa Altar ng Sakripisyo. At pagkatapos, sa harap ng lahat ng tao, ang pari ay magalang na nagbuhos ng tubig mula sa isang gintong pitsel sa isang pilak na imbudo. Habang ang tubig ay ibinubuhos sa pamamagitan ng pilak na funnel, dinadala ito sa lupa sa paanan ng Altar ng Sakripisyo.

Habang ang buong detalye ng seremonyang ito ay hindi ibinigay sa Salita, ang mga ito ay mahusay na dokumentado ng mga biblikal na iskolar. Bukod dito, sa banal na kasulatan, ang "ginto" ay tumutugma sa kabutihan ng pag-ibig, "pilak" sa mga katotohanan ng karunungan, at "lupa" sa isang estado ng mapagpakumbabang pagtanggap sa kung ano ang dumadaloy mula sa Diyos. Samakatuwid, ang pagbuhos ng tubig sa panahon ng Pista ng mga Tabernakulo ay maganda na kumakatawan sa paraan kung saan ang kabutihan ng Diyos ay bumubuhos sa pamamagitan ng mga katotohanan ng Salita sa isang mapagpakumbabang puso. ¹²

Sa buong seremonya, ang tungkulin ng mga tao ay sumigaw, "Na may kagalakan ay kukuha ka ng tubig mula sa mga balon ng kaligtasan" (Isaias 12:3). Ang mga salitang ito, na inaawit nang may malaking kagalakan at kagalakan, ay nauunawaan na isang propesiya ng pagdating ng Mesiyas at ng pagliligtas sa pamamagitan Niya. Sapagka't sinabi ni Isaias, Ako'y magbubuhos ng tubig sa kaniya na nauuhaw, at ng mga baha sa tuyong lupa. ibubuhos Ko ang Aking Espiritu sa iyong mga inapo, at ang Aking pagpapala sa iyong mga supling” (Isaias 44:3). Binanggit din ni propeta Joel ang araw kung saan “ibubuhos” ng Panginoon ang Kanyang Espiritu. Gaya ng nasusulat, “At mangyayari pagkatapos na ibubuhos Ko ang Aking Espiritu sa lahat ng laman; Ang inyong mga anak na lalaki at babae ay manghuhula, ang inyong mga matatandang lalaki ay mananaginip ng mga panaginip, ang inyong mga binata ay makakakita ng mga pangitain; at gayundin, sa aking mga lingkod na lalaki at babae, ibubuhos Ko ang Aking Espiritu sa mga araw na iyon” (Joel 2:28-32).

Ang ideyang ito, na balang-araw ay “ibubuhos ng Diyos ang Kanyang Espiritu” sa Kanyang mga tao, tulad ng tubig na ibinuhos sa tuyong, uhaw na lupa, ay partikular na nakakaantig sa mga tao sa huling araw na ito ng Pista ng mga Tabernakulo. At sa huling araw na ito, sa gitna ng pinakabanal na pagdiriwang na ito, si Jesus ay tumayo sa templo at nagsabi, “Kung ang sinuman ay nauuhaw, lumapit siya sa Akin at uminom. Ang sumasampalataya sa Akin, gaya ng sinabi ng kasulatan, mula sa kanyang tiyan ay dadaloy ang mga ilog ng tubig na buhay” (Juan 7:37-38).

Para sa ilan, ang mga salitang ito ay kalapastanganan. Ngunit sa iba ang mga salitang ito ay nagbibigay ng pag-asa, pampatibay-loob, at inspirasyon. Sa harap mismo ng kanilang mga mata ay nakikita nila ang katuparan ng hula ni Isaias nang sabihin niya, “Aking ibubuhos ang tubig sa kaniya na nauuhaw, at mga baha sa tuyong lupa. ibubuhos Ko ang Aking Espiritu sa iyong mga inapo.” Sa harap ng kanilang mga mata ay nakikita nila ang katuparan ng hula ni Joel nang sabihin niyang, “Ibubuhos Ko ang Aking Espiritu sa lahat ng laman.” Para sa marami sa mga tao ay malinaw na ngayon na ang Mesiyas ay dumating na.

Sinabi na ni Jesus sa babae ng Samaria, “Ang tubig na ibibigay ko sa kanya ay magiging bukal sa kanya ng tubig na bumubukal sa buhay na walang hanggan” (Juan 4:14). Ngunit ito ay sinabi sa Samaria sa isang tao lamang. Sa pagkakataong ito si Jesus ay nasa templo sa Jerusalem, nakatayo sa harap ng lahat ng tao, inaanyayahan silang lumapit sa Kanya at uminom ng tubig ng buhay. At idinagdag Niya na kung ang sinuman ay naniniwala na Siya ang ipinangakong Mesiyas, kung gayon mula sa tiyan ng taong iyon ay dadaloy ang “mga ilog ng tubig na buhay” (Juan 7:38). Bagama't walang Hebreong kasulatan na tumutugma sa tiyak na pananalita ng pangakong ito, ito ay malapit na nauugnay sa pangakong ibinigay sa mga taong nagpapahintulot sa kanilang sarili na gabayan ng Panginoon. Gaya ng nasusulat, “Ikaw ay magiging parang halamanan na dinidilig ng mabuti, gaya ng bukal na ang tubig ay hindi nagkukulang” (Isaias 58:11)

Sa isang tala sa mambabasa, sinabi ni Juan na ang mga ilog na ito ng tubig na buhay na dumadaloy mula sa tiyan ng isang tao ay isang pagtukoy sa Banal na Espiritu. Ang Banal na Espiritu ay kalaunan ay matatanggap ng mga naniniwala kay Jesus bilang ang Mesiyas at namuhay ayon sa Kanyang mga turo. Gayunpaman, hindi pa ito ang kaso dahil, gaya ng isinulat ni Juan, “Si Jesus ay hindi pa niluluwalhati” (Juan 7:39). Tulad ng makikita natin, ang pagluwalhati kay Jesus ay kasangkot sa unti-unting pagbuhos ng Kanyang sangkatauhan at ang ganap na pagkakaisa sa Kanyang pagka-Diyos. Sa panahon ng Pista ng mga Tabernakulo, ang prosesong ito ay hindi pa natatapos. Si Jesus ay hindi pa sumasailalim sa Kanyang pagpapako sa krus, muling pagkabuhay, at pag-akyat sa langit. ¹³

Magkahalong tugon mula sa karamihan. Marami ang nagsasabi, “Tunay, ito ang Propeta” at, “Ito ang Kristo.” Ngunit may iba na ayaw maniwala, kumakapit pa rin sa kanilang limitadong pangangatwiran. “Magmumula ba sa Galilea ang Kristo?” sabi nila. "Hindi ba sinabi ng kasulatan na ang Kristo ay nagmula sa binhi ni David at mula sa bayan ng Betlehem kung saan naroon si David?" (Juan 7:40-42). Siyempre, ito ay isang purong legalistikong argumento na hindi nakikita ang mga himalang ginawa ni Jesus, ang makapangyarihang mga turong ibinigay Niya, at ang mga propesiya na Kanyang tinutupad. Habang sinasabi sa mga banal na kasulatan na ang Kristo ay ipanganganak sa Bethlehem, ang ilan sa mga tao ay hindi naaalala na ang pamilya ni Jesus ay naglakbay sa Bethlehem noong gabi ng Kanyang kapanganakan. Kaya kahit na Siya ay pinalaki sa Nazareth ng Galilea, si Jesus ay talagang ipinanganak sa Betlehem ng Judea. ¹⁴

Ang pagsisikap na patayin si Hesus

Ang ganitong uri ng argumento, gayunpaman, ay isang paraan ng pangangatwiran at pagbibigay-katwiran sa mas maitim, nakatagong intensyon ng mga lider ng relihiyon na determinadong patayin si Jesus. Itinatanggi nito ang anumang ebidensya na maaaring sumusuporta sa ideya na si Jesus ang Mesiyas. Kapag ang mga tao ay determinado na patunayan ang kanilang sarili na tama, ang kanilang isip ay magbibigay ng lahat ng paraan ng mga rasyonalisasyon upang bigyang-katwiran ang mga layunin nito. Sa katulad na paraan, may tendensya sa bawat isa sa atin na patunayan ang ating sarili na tama. Sa paggawa nito, tayo ay nagsisinungaling, nanlilinlang, nagiging argumentative, nagiging depensiba, at gumagamit ng legalistikong mga argumento sa halip na maghanap ng mas malalim na katotohanan.

Ito ay lalo na kapag ang ating kaakuhan ay napinsala, ang ating pakiramdam ng kahalagahan ay nanganganib, o ang isang makasariling ambisyon ay nahadlangan. Ito ang kinakatawan sa atin ng mga lider ng relihiyon na sumasalungat kay Jesus. Sa pinakamasama, ang pagsisikap na patayin si Jesus ay kumakatawan sa isang walang hanggang pagnanais na tanggihan o sirain ang lahat ng bagay na mula sa Panginoon sa atin at sa iba. Sa madaling sabi, ito ay ang pagsisikap na patayin ang lahat ng pag-ibig at pananampalataya, pag-ibig at katotohanan. ¹⁵

Ang Diyos, gayunpaman, ay palaging pinapanatili ang ating kalayaan, patuloy na pinapanatili ang balanse sa pagitan ng katotohanan at kasinungalingan, kabutihan at kasamaan. Para sa bawat maling ideya na pumapasok sa ating isipan, nag-aalok ang Diyos ng salungat na katotohanan. Para sa bawat masamang hangarin na pumapasok sa ating puso, ang Diyos ay nagbibigay ng isang mabait na pagmamahal. Ito ay kung paano patuloy na pinoprotektahan ang ating kalayaan. Sa anumang sandali maaari tayong maniwala sa Panginoon at magnanais na gawin ang Kanyang kalooban, o maaari nating tanggihan Siya. Ibig sabihin, maaari nating tanggihan ang kabutihan at katotohanang iniaalok Niya.

Sa huli, walang anumang legalistikong argumento ang makahihikayat sa atin na tanggapin o tanggihan ang kabutihan at katotohanan na patuloy na dumadaloy sa atin mula sa Diyos. Ang pagmamahal na nadarama natin sa pamamagitan ng katotohanan ng Kanyang mga salita, lalo na kapag inilagay sa ating buhay, ay dapat na ang pinakahuling pagsubok. Ngunit samantala, bago tayo makapagdesisyon, mahati ang ating isipan. Kaya nga, nasusulat, "Nagkaroon ng pagkakabaha-bahagi sa mga tao dahil sa Kanya" (Juan 7:43). ¹⁶

Ang paghahati na ito ay higit na laganap sa mga panahon ng tukso, lalo na sa mga panahong nasa bingit tayo ng galit, sama ng loob, takot, inggit, awa sa sarili at iba pang mga estado na hahadlang sa atin na makaranas ng mas mataas na estado ng kamalayan at mas malalim na estado ng pag-ibig. Kasabay nito ay may iba pang naroroon; isang bagay na tahimik, hindi nakikita, na binabalanse ang masasamang impluwensya. Ang lihim na pinagmumulan ng kapangyarihan ay magagamit natin sa lahat ng oras. Ito ay isang makalangit na globo na nagbibigay sa atin ng lakas upang mapaglabanan ang mga pag-atake sa kung ano ang mabuti at totoo sa loob natin. Kaya nga, nasusulat, "Ngayon ang ilan sa kanila ay nagnanais na siya'y dakpin, ngunit walang sinumang humawak sa Kanya" (Juan 7:44).

Isang praktikal na aplikasyon

Ang maikling pangungusap, “Walang nagpatong ng kamay sa Kanya,” ay isang kahanga-hangang patotoo sa paraan kung saan ang Diyos ay nag-aalok ng patuloy na proteksyon, palaging pinapanatili ang ekwilibriyo nang may katumpakan, na binabalanse ang poot ng impiyerno sa awa ng langit. Subukang alalahanin ang maikling pangungusap na ito, “Walang sinumang nagpatong ng kamay sa Kanya,” sa susunod na madama mo ang iyong sarili na nadulas sa pagtanggi at hindi paniniwala, nagdududa sa presensya at kapangyarihan ng Panginoon. Sa gayong mga pagkakataon, ang katapatan ay tila hindi ang pinakamahusay na patakaran, ang integridad ay tila sulit na ikompromiso, at ang pagpapatawad ay tila hindi makatwiran, lalo na kapag naniniwala ka na ang iyong mga hinanakit ay makatwiran. Sa mga panahong tulad nito, tandaan na wala sa masasamang impluwensyang ito ang makakapagbuhat sa iyo ng kamay. Ang saklaw ng pag-ibig at katotohanan ng Diyos, kapag tinawag at dinala sa iyong buhay, ay tatanggihan ang mga mapanganib na impluwensyang ito. Sa espirituwal na pagsasalita, ikaw ay magiging ligtas. Alalahanin ang maikling pangungusap, “Walang sinumang nagpatong ng kamay sa Kanya.”

“Wala pang taong nagsalita ng tulad nitong Lalaking ito”

45 Nang magkagayo'y nagsiparoon ang mga tagapaglingkod sa mga pangulong saserdote at sa mga Fariseo, at sinabi nila sa kanila, Bakit hindi ninyo siya dinala?

46. Sumagot ang mga tagapaglingkod, Kailanma'y walang taong nagsalita ng gaya ng taong ito.

47 Nang magkagayo'y sinagot sila ng mga Fariseo, Hindi ba kayo rin naman ang nalinlang?

48 Ang sinoman ba sa mga pinuno ay naniwala sa kaniya, o sa mga Fariseo?

49 Ngunit ang karamihang ito, na hindi nakakaalam ng Kautusan, ay sinumpa.

50 Sinabi sa kanila ni Nicodemo, yaong naparoon sa kaniya nang gabi, na isa sa kanila,

51 Hinahatulan ba ng ating kautusan ang isang tao, maliban kung ito ay unang marinig mula sa kanya at malaman kung ano ang kanyang ginagawa?

52 Sila'y sumagot at sinabi sa kaniya, Ikaw ba ay taga-Galilea rin? Maghanap at tumingin; sapagka't sa Galilea ay walang lumitaw na propeta.

53. At ang bawa't isa ay umuwi sa kani-kaniyang bahay.

Nang unang marinig ng mga Pariseo ang karamihan na nagbulung-bulungan na si Jesus ay marahil ang Mesiyas, nagpadala sila ng mga opisyal mula sa bantay upang dakpin Siya (Juan 7:32). Gayunpaman, sa matinding pagkabalisa ng mga punong saserdote at mga Pariseo, ang mga opisyal ay bumalik na walang dala. Nang tanungin kung bakit hindi nila binihag si Jesus at ibinalik, sumagot ang mga opisyal, “Wala pang taong nagsalita ng tulad ng taong ito” (Juan 7:46). Ang mga salita ng mga opisyal ay nagpapaalala sa mga salita ni Pedro nang tanungin Siya ni Jesus kung plano niyang umalis at hindi na sumunod sa Kanya. Sinabi ni Pedro, “Panginoon, kanino kami pupunta? Nasa iyo ang mga salita ng buhay na walang hanggan” (Juan 6:68). Ang mga opisyal ay nagkaroon ng katulad na karanasan. Habang sila ay nasa ilalim ng impluwensya ng mga punong saserdote at mga Pariseo, handa silang hulihin si Jesus. Ngunit tiyak na may nagbago sa kanila nang marinig nila mismo si Jesus.

Ang mga opisyal na ito ay kumakatawan sa lugar na iyon sa bawat isa sa atin kung saan naririnig natin ang tinig ng Panginoon at naaapektuhan nito. Tulad ng mga opisyal na ito na pansamantalang nahiwalay sa mga punong saserdote at mga Pariseo, may mga pagkakataon na tayo ay pansamantalang nahiwalay sa mga makasariling pagnanasa at maling kaisipan na humahadlang sa atin sa pakikinig sa Salita ng Diyos. Sa tuwing maaari nating ihiwalay ang ating sarili mula sa ating mas mababang kalikasan, maaari tayong umakyat sa isang mas mataas na estado at sabihin, "Wala pang taong nagsalita ng tulad ng taong ito."

Ito ay, siyempre, imposible para sa bahaging iyon sa atin na kinakatawan ng mga punong saserdote at mga Pariseo. Dahil sa kanilang natamo na kaalaman sa impormasyon sa banal na kasulatan, at puno ng pagmamalaki sa kanilang sariling katalinuhan, hindi nila maunawaan kung paano mauunawaan ng sinumang hindi bihasa sa teolohiya ang mga banal na kasulatan. “Naloloko ka ba?” tanong nila sa mga opisyal. "Mayroon bang sinuman sa mga pinuno ng mga Pariseo ang naniwala sa Kanya?" (Juan 7:47-48).

Kapansin-pansin na ang kanilang sukat ng katotohanan ay ang opinyon ng “mga pinuno ng mga Pariseo,” o, sa madaling salita, ng kanilang sariling mga opinyon. Ipinagmamalaki ng mga lalaking ito ang kanilang sarili sa kakayahang matukoy para sa mga tao kung ano ang totoo at kung ano ang hindi totoo. Sila lamang ang mga awtoridad sa lahat ng usapin ng relihiyon. Hindi nila pinahihintulutan ang hindi pagkakasundo, dahil ang bawat hindi pagkakasundo ay banta sa kanilang kapangyarihan at prestihiyo. Ngunit ang katotohanan ay nagpapatunay sa sarili. Hindi ito matutukoy sa pamamagitan ng pagkakasundo ng mga nasa kapangyarihan—at lalong hindi ng mga pinuno ng mga Pariseo. ¹⁷

Hindi ito nangangahulugan na ang pagkuha ng kaalaman at ang sistematikong pag-aaral ng mga banal na kasulatan ay hindi mahalaga. Sa kabaligtaran, kung gagawin ito nang may tamang motibo, ang pag-aaral ng mga banal na kasulatan ay makapagpapalakas ng ating pananampalataya sa Panginoon at magpapalakas ng ating determinasyon na mamuhay nang naaayon sa ating mas mataas na kalikasan. Ngunit kung ang mga pag-aaral na ito ay ginawa mula sa isang negatibong prinsipyo, iyon ay, upang itaguyod ang ating sarili at ang ating sariling mga ideya, ang resulta ay ang unti-unting pagkawasak ng anumang pangunahing kahulugan ng kung ano ang mabuti at totoo. Nakikita natin ito na inilalarawan sa kawalan ng katwiran na kumokontrol ngayon sa mga punong saserdote at mga Pariseo. Iniiwan ang lahat ng kahulugan ng katwiran at katarungan, ibinubulalas nila na sinamantala ni Jesus ang kamangmangan ng karamihan, na nilinlang Niya sila, at ngayon ay hawak Niya sila sa ilalim ng isang “sumpa.” Tulad ng sinabi nila, "Ang pulutong na ito na hindi nakakaalam ng kautusan ay sinumpa" (Juan 7:49).

Nagsalita si Nicodemus

Hanggang sa puntong ito ang mga punong saserdote at mga Pariseo ay tila nagsasalita sa isang tinig, lahat ay sumasang-ayon na si Jesus ay isang impostor mula sa Galilea, isang lumalabag sa Sabbath na nagtatangkang iligaw ang mga taong mangmang, at isang huwad na propeta na nagpapahayag na Siya ang ipinangakong Mesiyas. Ngunit may ilan, maging sa mga lider ng relihiyon noong panahon, na maingat na nakikinig kay Jesus, at labis na naantig sa Kanyang mga salita. Gaya ng nakita na natin, si Nicodemo ay isa sa mga pinuno ng relihiyon na naniwala na si Jesus ay “isang gurong nagmula sa Diyos” (Juan 3:2). At si Nicodemo ang tumatayo ngayon upang ipagtanggol si Jesus, na nagsasabi, “Hinahusgahan ba ng ating batas ang isang tao bago siya marinig at malaman kung ano ang kanyang ginagawa?” (Juan 7:51).

Si Nicodemus dito ay kumakatawan sa tinig ng ating mas mataas na kalikasan. Ito ay nagpapakita sa mga oras na ang katotohanan sa atin ay hinahamon. Ngunit kung tayo ay patay na nakatakda sa ating mga lakad, at impiyerno na determinadong sumuko sa mga pagnanasa ng ating mas mababang kalikasan, hindi natin maririnig ang tinig na ito. Sa halip, itinuring natin itong hangal at ignorante. Kaya naman, nang hindi man lang isinasaalang-alang ang merito ng mga salita ni Nicodemo, kinuwestiyon ng mga lider ng relihiyon ang kaniyang katalinuhan na gumawa ng ganoong komento. Tinanong nila siya, "Ikaw ba ay taga-Galilea rin?" Sa madaling salita, sinasabi nila kay Nicodemus, "Ikaw ba ay mangmang at hindi nakapag-aral, at samakatuwid ay nasa ilalim ng engkanto ng manlilinlang na ito?" At pagkatapos ay bumalik sila sa kanilang legalistiko at huwad na argumento: “Hanapin at tingnan,” sabi nila, “sapagkat walang propetang lumitaw mula sa Galilea” (Juan 7:52).

Gaya ng nakita natin, gayunpaman, ang lugar ng kapanganakan ni Jesus o ang rehiyon ng Kanyang paglaki ay hindi talaga ang punto. Bukod dito, maraming dakilang propeta ang isinilang sa Galilea. Kasama sa listahan ng mga propeta sina Jonas, Oseas, Nahum, Malakias at Elias. Ang kanilang argumento, kung gayon, ay isang pagtatangka lamang na siraan si Jesus upang makuha nila Siya nang legal, mahatulan Siya, at sa wakas ay patayin Siya. Ngunit nagkaroon ng epekto ang mga salita ni Nicodemo. Pagkatapos niyang magsalita, hindi na nagsalita ang mga punong saserdote at mga Pariseo. Sa halip, mababasa natin na, “Ang bawat isa ay nagsiuwi sa kaniyang sariling bahay” (Juan 7:52). Sa banal na kasulatan, ang pagbabalik sa bahay ng isa ay kumakatawan sa isang panahon ng maingat na pagninilay at pagsasaalang-alang, dahil ang isang “bahay” ay kumakatawan sa pag-iisip ng tao. ¹⁸

Ito ay naiintindihan. Sinabi ni Jesus ang ilan sa mga hindi kapani-paniwalang bagay na sinabi kailanman. Halimbawa, sinabi Niya na sinuman ang naniniwala sa Kanya, “mula sa kanyang tiyan ay dadaloy ang mga ilog ng tubig na buhay” (Juan 7:38). Ito ay isang matapang na pag-angkin. Ang mga pinuno ng relihiyon ay nanginginig sa kaibuturan. Kasabay nito, ang mga tao—lalo na yaong mga malalim na nakikinig sa mga salita ni Jesus at naantig ng mga ito—ay kailangang maingat na pag-isipan kung ang Taong ito ang Mesiyas o hindi. Sa pagbabalik ng lahat sa Kanyang sariling bahay ay marami talagang dapat isaalang-alang.

Kung tutuusin, gaya ng sinabi ng mga opisyal nang bumalik sila sa mga pinuno ng relihiyon, “Wala pang taong nagsalita ng tulad ng taong ito.”

Mga talababa: