Ang Pagkakulong kay Juan Bautista
1. At nangyari, nang matapos na ni Jesus na turuan ang Kanyang labindalawang alagad, ay umalis Siya roon upang magturo at mangaral sa kanilang mga lungsod.
2 At si Juan, nang marinig sa bilangguan ang mga gawa ni Cristo, at sinugo ang dalawa sa kaniyang mga alagad,
3. Sinabi sa Kanya, “Ikaw ba ang dumarating, o dapat pa ba kaming maghintay ng iba?”
4 At pagsagot ni Jesus ay sinabi sa kanila, Humayo kayo, ibalita ninyo kay Juan ang inyong naririnig at nakikita:
5. Ang mga bulag ay nakatatanggap ng kanilang paningin at ang mga pilay ay lumalakad, ang mga ketongin ay nililinis at ang mga bingi ay nakarinig, ang mga patay ay ibinabangon at ang mga dukha ay ipinahayag sa kanila ang ebanghelyo.
6. At maligaya [siya], ang sinumang hindi matitisod sa Akin.”
7. At habang sila ay nagsisilakad, si Jesus ay nagsimulang magsabi sa mga pulutong tungkol kay Juan: “Ano ang lumabas kayo sa ilang upang pagmasdan? Isang tambo na inalog ng hangin?
8. Ngunit ano ang iyong lumabas upang makita? Isang lalaking nakadamit ng malambot na damit? Narito, silang nagsusuot ng malambot na bagay ay nasa mga bahay ng mga hari.
9. Ngunit ano ang iyong lumabas upang makita? Isang propeta? oo, sinasabi ko sa inyo, at higit pa sa isang propeta.
10. Sapagka't ito ang tungkol sa kaniya ay nasusulat, Narito, aking sinusugo ang Aking sugo sa unahan ng Iyong mukha, na maghahanda ng Iyong daan sa unahan Mo.
11. Katotohanang sinasabi ko sa inyo, Walang bumangon sa mga ipinanganak ng mga babae na higit kay Juan Bautista; ngunit ang pinakamaliit sa kaharian ng langit ay mas dakila kaysa sa kanya.
12. At mula sa mga araw ni Juan Bautista hanggang ngayon, ang kaharian ng langit ay pumipilit, at yaong mga nagpupumilit ay sumasamsam dito.
13. Sapagka't ang lahat ng mga Propeta at ang Kautusan ay nanghula hanggang kay Juan,
14. At kung ibig ninyong tanggapin, siya ay si Elias na darating.
15. Siya na may mga tainga upang marinig, hayaan siyang makinig.
Sa nakaraang yugto ang mga disipulo ay inayos, inutusan, at isinugo. Dahil ang bawat disipulo ay kumakatawan sa isang espirituwal na alituntunin na sentro ng ating espirituwal na buhay, kinakailangan na ang “mga disipulo na nasa atin,” iyon ay, ang ating pangunahing espirituwal na mga prinsipyo, ay dapat na maayos. Inilalarawan nito ang paraan ng ating mabait na pagmamahal at marangal na pag-iisip, bagama't sa simula ay kalat-kalat, ay maaaring ayusin ng Panginoon, hubog, handa para sa pagkilos, at ipadala. 1
Sa daan, pinananatili ng Panginoon ang isang tuluy-tuloy na estado ng ekwilibriyo, sa gayo'y pinoprotektahan at pinangangalagaan ang ating espirituwal na kalayaan. Halimbawa, maaari tayong maging maayos na may matatag na pananampalataya sa presensya at kapangyarihan ng Panginoon. Pagkatapos ay may isang bagay na bumangon sa ating panlabas na mundo upang mag-alinlangan tayo sa pagka-Diyos at kapangyarihan ni Jesus na magligtas. Ito ay kinakatawan sa susunod na yugto nang si Juan Bautista ay nakakulong. Dahil si Juan Bautista ay hayagang nagpahayag na ang kaharian ng langit ay malapit na, at ipinangaral na ang pagsisisi ay kinakailangan upang maihanda ang daan para sa kahariang iyon, siya ay inusig at inilagay sa bilangguan. 2
Ang pag-uusig at pagkakulong kay Juan Bautista ay kumakatawan sa isang bagay na maaaring mangyari sa loob ng bawat isa sa atin. Kapag tayo ay pinag-uusig, kapag tayo ay nasiraan ng loob, at kapag ang mga bagay ay hindi nangyayari sa paraang inaasahan natin, maaari tayong mag-alinlangan kung ang pagsunod sa Panginoon ay ang tamang gawin. Maaaring pagdudahan natin ang Kanyang pagka-Diyos. Maaaring pagdudahan natin ang awtoridad ng Kanyang mga salita. At maaari tayong magduda na ang kaharian ng langit ay talagang malapit na.
Maging si Juan Bautista, isa sa pinakamatibay na tagasuporta ni Jesus, ay nagsisimula nang mag-alinlangan. Habang siya ay nakakulong sa bilangguan, nagpadala si Juan ng mensahe kay Jesus. Ang mensahe, na ipinadala sa pamamagitan ng dalawa sa mga alagad ni Juan, ay nasa anyo ng isang katanungan. Tinatanong ni Juan si Jesus kung Siya nga ba ang ipinangakong Mesiyas o hindi. “Ikaw ba ang Darating,” sabi ni John, “o maghahanap pa ba kami ng iba?” (11:3).
Hindi direktang tumugon si Jesus sa tanong ni Juan Bautista. Sa halip, sinabi ni Jesus sa mga mensahero ni Juan na bumalik kay Juan at iulat kung ano ang nangyayari. Gaya ng sinabi ni Jesus, “Natatanggap ng mga bulag ang kanilang paningin at ang mga pilay ay lumalakad; ang mga ketongin ay nilinis at ang mga bingi ay nakarinig; ang mga patay ay ibinabangon; at ipinangaral sa mga dukha ang ebanghelyo” (11:5).
Kahit na si Juan Bautista ay nasa bilangguan na may pag-aalinlangan kung si Jesus ang Darating o hindi, ang mga himala ay nagaganap pa rin. Sa ating sariling buhay, ang mga panlabas na kalagayan ay maaaring hindi gumagana tulad ng inaasahan natin. Gayunpaman, ang Panginoon ay gumagawa pa rin sa loob natin. Sa gayong mga pagkakataon, tayo ay nasa espirituwal na balanse. Maaari nating hayaan ang mga impiyerno na dumaloy sa lahat ng uri ng pagdududa at mga mensaheng nakapanghihina ng loob. O maaari tayong tumuon sa mga mahimalang paraan kung paano mabuksan ng Panginoon ang ating espirituwal na mga mata, mapakinggan natin ang Kanyang tinig, at itaas tayo sa bagong buhay, anuman ang panlabas na kalagayan. 3
Si Jesus ay nagsasalita sa karamihan
Pagkatapos pabalikin sa kanya ang mga disipulo ni Juan na may dalang mensahe tungkol sa maraming himala na nagaganap, itinuro ni Jesus ang Kanyang mga salita sa karamihan, tinanong sila kung ano ang iniisip nila tungkol kay Juan. "Ano ang lumabas ka sa ilang upang makita?" sabi ni Jesus sa kanila. "Isang tambo na inalog ng hangin?" (11:7). Muli, nagtanong si Jesus, “Ano ang nilabas ninyo upang makita? Isang lalaking nakadamit ng malambot na damit? Narito, sila na nagsusuot ng malambot na bagay ay nasa mga bahay ng mga hari” (11:8). Pagkatapos ay nagtanong si Jesus sa ikatlong pagkakataon, “Ano ang nilabas ninyo upang makita? Isang propeta? Oo, sinasabi ko sa iyo, at higit pa sa isang propeta” (11:9).
Sa tuwing itatanong ni Jesus ang tanong, “Ano ang nilabas ninyo upang makita?” Siya ay nagpahayag ng higit pa tungkol sa kung sino si Juan Bautista. Una sa lahat, si Juan ay tiyak na hindi isang tambo na inalog ng hangin. Ang tambo na inalog ng hangin ay parang isang taong madaling maalog ng palipat-lipat na hangin ng popular na opinyon. Sa kabaligtaran, si Juan Bautista ay isang tao na may matatag na sistema ng paniniwala at hindi nag-aalinlangan.
Pangalawa, si Juan ay hindi nakadamit ng malambot na kasuotan. Sa sagradong banal na kasulatan, ang mga kasuotan at pananamit ay sumasagisag sa mga katotohanan. Kung paanong ang pananamit ay isang proteksyon para sa ating katawan, ang katotohanan ay isang proteksyon para sa ating espiritu. Ang kasuotan ni Juan ay magaspang, gawa sa buhok ng kamelyo at tinatalian ng sinturong balat. Ang mga magaspang na kasuotang ito ay sumasagisag sa mga katotohanang nagsasanggalang ng literal na mga turo ng banal na kasulatan—lalo na kapag tinatawag tayo nito sa pagsusumikap sa pagsisisi. Ang mga mahirap na kasabihan na ito ay diretso, kahit na tila magaspang at bastos. Bilang paghahambing, nang sabihin ni Jesus, “Sila na nagsusuot ng malambot na pananamit ay naninirahan sa mga bahay ng mga hari,” tinutukoy Niya ang malambot at makintab na kasuotan ng mga anghel na naninirahan sa bahay ng Panginoon. Ang mga mala-anghel na kasuotang ito ay kumakatawan sa kagandahan ng panloob na kahulugan ng Salita. Gaya ng nasusulat sa Hebreong kasulatan, “Damtan mo ang iyong sarili ng lakas. Isuot mo ang iyong mga damit ng karangyaan” (Isaias 52:1). 4
Nakasuot ng magaspang na kasuotan, si Juan ay tulad ng mga propeta noong unang panahon, lalo na si Elijah na inilarawan bilang “mabalahibo na may sinturong balat” (2 Mga Hari 1:8). Ngunit si Juan ay higit pa sa sinuman sa mga propetang iyon. Ayon kay Hesus, si Juan Bautista ay espesyal na sugo ng Diyos. Siya ang itinalaga upang ihanda ang daan para sa pagtanggap sa Panginoon. Gaya ng sinabi ni Jesus, “Ito ang tungkol sa kaniya nasusulat: ‘Isusugo Ko ang Aking sugo na mauuna sa Iyo, na maghahanda ng Iyong daan sa unahan Mo.’” (11:10). Ang tinutukoy dito ni Jesus ay ang hula na ibinigay sa pamamagitan ni Malakias, at ngayon ay ikinakapit ito kay Juan. Gaya ng sinabi ng Panginoon sa mga banal na kasulatan sa Hebreo, “Narito, isusugo Ko ang Aking sugo, na maghahanda ng daan sa unahan Ko” (Malaquias 3:1).
Matapos ilarawan si Juan bilang higit pa sa isang propeta, patuloy na pinalawak ni Jesus ang natatanging katangian ng tungkulin ni Juan. Sinabi ni Hesus, “Wala pang bumangon sa mga ipinanganak ng mga babae na mas dakila kaysa kay Juan Bautista” (11:11). Ngunit pagkatapos, idinagdag ni Jesus ang caveat na ito: “Gayunpaman, ang pinakamaliit sa kaharian ng langit ay mas dakila kaysa sa kanya” (11:11).
Upang maunawaan ang mga salitang ito, dapat nating tandaan na si Juan Bautista ay kumakatawan sa literal na mga turo ng Salita, lalo na ang tapat, tunay na mga katotohanan na hindi mababago ng pabagu-bagong hangin ng opinyon ng tao. Ang pagpatay ay pagpatay. Ang pangangalunya ay pangangalunya. Ang pagnanakaw ay pagnanakaw. Ang huwad na saksi ay bulaang saksi. Ang mga walang hanggang katotohanang ito ay hindi nagbabago. Inihahanda nila ang daan para sa pagdating ng Panginoon.
Sa bagay na ito, ang pahayag na, “Walang ipinanganak ng mga babae na mas dakila kaysa kay Juan Bautista,” ay nangangahulugan na sa lahat ng katotohanang naitala ng mga tao, wala sa mga katotohanang iyon ang mas dakila kaysa sa literal na mga katotohanang sinabi ni Juan Bautista. At gayon pa man, mayroong isang bagay na mas dakila pa sa walang hanggang literal na mga katotohanang iyon. At iyon ay ang paghahayag ng panloob na kahulugan, kahit na sa pinakamababang antas nito. Ang panloob na kahulugan ng Salita ay binubuo ng parehong espirituwal at celestial na antas, at maraming gradasyon ng bawat isa. Sa paglalarawan kahit sa pinakamababang antas ng panloob na diwa, tinawag ito ni Jesus na “pinakamaliit sa kaharian ng langit.” 5
Noong panahon ni Juan, ang Salita ng Diyos ay binaluktot at nilapastangan hanggang sa ito ay naging halos walang silbi para sa anumang bagay na higit pa sa pagkumpirma sa anumang nais ng relihiyosong establisimiyento na paniwalaan ng mga tao. Ang mga lider ng relihiyon ay gumawa ng malupit, marahas pa ngang mga bunga ng pagsuway sa kanilang mga batas. Sa halip na ang liham ng Salita ay nagsisilbing paghahanda para sa pagdating ng Panginoon, ito ay ginawang sandata upang panatilihin ang mga tao sa takot na pagpapasakop sa awtoridad ng mga pinuno ng relihiyon. Gaya ng sinabi ni Hesus, “Ang kaharian ng langit ay dumaranas ng karahasan at ang mga mararahas ay kumukuha nito sa pamamagitan ng puwersa” (11:12). 6
Isang praktikal na aplikasyon
Sa bawat henerasyon, may posibilidad na ipagwalang-bahala, ipaliwanag, o ipagwalang-bahala ang malinaw, pinaka-malinaw na mga katotohanan ng titik ng Salita. Sa mga banal na kasulatan, ito ay kinakatawan ng pagkabilanggo ni Juan Bautista. Bagama't totoo ito sa lipunan sa pangkalahatan, maaari rin itong maging totoo sa bawat buhay natin. Bilang praktikal na aplikasyon, kung gayon, isaalang-alang ang mga paraan kung saan maaaring sinadya o walang ingat mong binalewala o ipinaliwanag ang alinman sa mga utos. Madalas itong nasa anyo ng mga katwiran at rasyonalisasyon para sa mga pag-uugali na sumasalungat sa mga utos. Maaari mong sabihin, "Buweno, sa kasong ito, OK lang na mandaya, o magsinungaling, o magnakaw dahil …." Pagkatapos ay punan ang mga salitang nagbibigay-katwiran sa iyong maling pag-uugali. Ito ang iyong pagkakataon na pumili sa pagitan ng pagpapakulong o pagpapalaya kay Juan Bautista sa iyong buhay. Tandaan, ikaw ay nasa espirituwal na balanse.
Si Juan Bautista at si Jesus ay Parehong Tinanggihan
16. Ngunit sa ano ko itutulad ang lahing ito? Ito ay tulad ng mga batang lalaki na nakaupo sa mga palengke, at tinatawag ang kanilang mga kasama,
17 At sinasabi, Tinutukan namin kayo ng plauta, at hindi kayo sumayaw; kami ay nananaghoy sa iyo, at hindi ka nanahoy.'
18 Sapagka't naparito si Juan na hindi kumakain o umiinom, at sinasabi nila, Siya'y may demonyo.
19 Naparito ang Anak ng Tao na kumakain at umiinom, at kanilang sinasabi, Narito, ang isang tao, matakaw at umiinom ng alak, kaibigan ng mga maniningil ng buwis at ng mga makasalanan! At ang karunungan ay inaring-ganap ng kanyang mga anak.”
Pagkatapos ng episode na naglalarawan sa pagkabilanggo ni Juan Bautista at sa mga himala na, gayunpaman, ay nagaganap, sinabi ni Jesus, "Sa ano ko itutulad ang henerasyong ito" (11:16). Pagkatapos ay inihambing niya ang mga tao noong araw na iyon sa “mga maliliit na batang lalaki na nakaupo sa mga palengke, at tinatawag ang kanilang mga kasamahan, na sinasabi, ‘Tinutugtugan namin kayo, at hindi kayo sumayaw; kami ay nananaghoy sa iyo, at hindi ka nanahoy’” (11:16-17).
Ibinigay ni Jesus ang halimbawa ng mga bata sa palengke na kusang tumawag sa iba na makipaglaro sa kanila. "Kami ay nagpatunog sa iyo," sabi nila, "at hindi ka sumayaw." “Nagtaghoy kami sa iyo,” ang sabi nila, “at hindi ka tumaghoy.” Si Juan Bautista at si Jesus ay tumatawag, ngunit ang mga tao ay tumanggi na makinig. Sa halip, dimonyo nila si Juan, at hinatulan nila si Jesus. Gaya ng sinabi ni Jesus, “Sapagkat naparito si Juan na hindi kumakain o umiinom, at sinasabi nila, 'Siya ay may demonyo.' Ang Anak ng Tao ay naparito na kumakain at umiinom, at kanilang sinasabi, Narito, ang isang tao, matakaw at lasenggo, kaibigan ng mga maniningil ng buwis at ng mga makasalanan'” (11:18-19).
Ito ay nagmumungkahi ng mahalagang paghahambing sa pagitan ng iniaalok ni Juan Bautista at ng iniaalok ni Jesus. Sa kumakatawan sa mga mahigpit na literal na katotohanan ng Salita. Si Juan ay nakatayo para sa kahalagahan ng pagtanggi sa sarili, personal na pagpigil, at pag-iwas sa kasamaan. Ito ang una at pinakamahalagang kinakailangan bago tanggapin ang kaharian ng langit. Kaya naman sinasabing si Juan Bautista ang naghahanda ng daan para sa kaharian ng langit. Kung paanong ang isang halamanan ay dapat munang linisin ang mga damo bago maitanim ang bagong binhi, ang kasamaan at kasinungalingan ay dapat munang alisin bago maihasik ang kabutihan at katotohanan. 7
Sa pag-iisip na ito, ang mga salita ni Jesus ay nadagdagan ang kahalagahan. Si Juan Bautista, na kumakatawan sa walang hanggang mga katotohanan ng literal na kahulugan, lalo na ang mga nilalaman ng Dekalogo, ay tumatawag sa mga tao sa pagsisisi. Ito ang mahirap na gawain ng pagtukoy at pagkilala sa mga lugar na kung saan hindi tayo maaaring maging mga taong nilayon ng Diyos na maging tayo. Kasama rin dito ang pagsisikap na talikuran ang anumang pag-iisip, saloobin o pag-uugali na sumasalungat sa Sampung Utos.
Siyempre, hindi ito magagawa kung wala ang Panginoon, ngunit ito ay, pareho, isang kinakailangang simula. Kaugnay nito, tumugtog si Juan Bautista ng isang pandalamhati sa libing para sa mga tao. Ito ay isang panaghoy na nagmumungkahi ng sakit at kahirapan ng pagsuko ng mga lumang saloobin at pag-uugali, nakabaon na mga pattern na dapat mamatay. At gayon pa man, gaano man kalakas ang kahilingan ni Juan Bautista para sa pagsisisi, ang mga tao ay tumanggi na magdalamhati. Nanatili silang kontento sa kanilang mga dating gawi.
Habang si Juan Bautista ay dumating na may dalang pandalamhati sa libing, na humihimok sa atin na alisin ang dating buhay, si Jesus ay dumating na may isang bagong awit, na nag-aanyaya sa atin na salubungin ang isang bagong buhay. Dumating si Hesus na may dalang awit ng kagalakan at kagalakan. Ito ay isang awit ng pagdiriwang. Ang pagbibigay-diin ni Juan ay ang pag-aayuno—iyon ay, pag-iwas sa mga kasamaan bilang mga kasalanan laban sa Diyos. Ngunit ang pagbibigay-diin ni Jesus ay ang piging—iyon ay, ang pagdiriwang ng pagdating ng bagong buhay pagkatapos na alisin ang mga kasalanan. Sa parehong mga kaso, gayunpaman, kapwa si Juan Bautista at si Jesus na Tagapagligtas ay tinanggihan. Ang mga tao ay hindi tatalikuran ang kanilang mga lumang paraan, ni sila ay tatanggap ng mga bagong paraan. Hindi sila nag-ayuno kasama ni Juan; ni hindi sila makikipagpistahan kasama ni Jesus.
Sa ibang paraan, hindi sila handang tumanggap ng simpleng karunungan na kung iiwasan nila ang kasamaan bilang mga kasalanan, ang Panginoon ay agad na dadaloy sa langit na may buhay. Ang ganitong uri ng karunungan ay makikilala sa paraan ng pamumuhay ng isang mabuting tao. Gaya ng sinabi ni Jesus, "ang karunungan ay inaring-ganap ng kanyang mga anak." 8
Isang praktikal na aplikasyon
Nang inihambing ni Jesus ang kasalukuyang henerasyon sa mga batang naglalaro sa palengke, sinabi Niya na ang mga batang ito ay tumatawag sa isa't isa na nagsasabing, sa diwa, umiyak sa atin o sumasayaw sa atin. Kung dadaan tayo sa buhay, na nakatuon sa makamundong tagumpay, hindi natin maririnig ang mga tinig ng mga bata na tumatawag sa atin upang umiyak kasama sila o makipagsayaw sa kanila. Sa espirituwal na kahulugan, ang mga tinig ng mga batang ito ay kumakatawan sa tahimik, panloob na tawag ng Panginoon na nag-aanyaya sa atin na kapwa magsisi at magsaya. Bilang praktikal na aplikasyon, kung gayon, maging alerto sa mga aspeto ng iyong pag-uugali na dapat magbago, lalo na sa mga lugar na dapat labanan. Ito ang "mga anak" sa iyo na tumatawag sa iyo upang magsisi. Ngunit din, magkaroon ng kamalayan sa mga makalangit na impluwensya na gustong dumaloy upang punan ang lugar kung saan ang mga kasamaan ay iniiwasan. Ito ang "mga bata" na tumatawag sa iyo upang magsaya. Hanggang sa iyong pag-iwas sa kasamaan, pupunuin ka ng Panginoon ng Kanyang kabutihan. Piliing managhoy, at matutong sumayaw. Gaya ng nasusulat sa mga kasulatang Hebreo, “Tumigil sa paggawa ng masama; matuto kang gumawa ng mabuti” (Isaias 1:16-17).
Mga babala
20 Nang magkagayo'y pinasimulan niyang tuligsain ang mga bayan kung saan ginawa ang karamihan sa Kanyang [mga gawa ng] kapangyarihan, sapagka't hindi sila nagsisi.
21. “Sa aba mo, Corazin! Sa aba mo, Betsaida! Sapagka't kung ang [mga gawa ng] kapangyarihan ay ginawa sa Tiro at Sidon na ginawa sa inyo, matagal na sana silang nagsisi na may damit-sako at abo.
22 Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, Higit na mapagpapaumanhinan ang Tiro at Sidon sa araw ng paghuhukom, kaysa sa inyo.
23 At ikaw, Capernaum, na itinaas hanggang sa langit, ay itatapon ka hanggang sa impiyerno; sapagka't kung ang [mga gawa ng] kapangyarihan na ginawa sa iyo ay ginawa sa Sodoma, ito ay nanatili sana hanggang sa araw na ito.
24. Ngunit sinasabi ko sa inyo na higit na mapagpapaumanhinan ang lupain ng Sodoma sa araw ng paghuhukom kaysa sa iyo.”
Ang balanse sa pagitan ng pag-aayuno at pagsasaya, pagsisisi at pagsasaya, pag-iwas sa kasamaan at paggawa ng mabuti ay mahalaga. Habang nagpapatuloy ang banal na salaysay, sinisiraan ni Jesus ang mga lungsod kung saan ang mga tao ay tumangging maniwala sa Kanya. “Sa aba mo Corazin!” sabi ni Hesus. “At sa aba mo, Betsaida! Sapagka't kung ang mga makapangyarihang gawa ay ginawa sa Tiro at Sidon na ginawa sa inyo, matagal na sana silang nagsisi na may damit-sako at abo. Ngunit sinasabi ko sa inyo, Higit na mapagpapaumanhinan ang Tiro at Sidon sa araw ng paghuhukom, kaysa sa inyo” (11:21-22).
Ang mga lungsod ng Corazin at Betsaida ay nasa baybayin ng Dagat ng Galilea, sa mismong rehiyon kung saan ginawa ni Jesus ang marami sa Kanyang mga himala. Ang mga makapangyarihang gawa na ginawa sa mga lunsod na iyon ay dapat magkaroon ng kapangyarihang kumbinsihin ang mga tao sa banal na kalikasan ni Jesus. Sa ilang mga kaso, ginawa nila. Ngunit sa ibang mga kaso, lalo na kapag ang mga tao ay kusang lumalaban, ang makapangyarihang mga gawa ni Jesus ay hindi nakakumbinsi. Sa mga taong ito na tumangging maniwala, sinabi ni Jesus, “Sa aba ninyo,” ibig sabihin na ang kanilang determinadong pagtutol, kahit na sa harap ng napakaraming ebidensya, ay hahantong sa kanilang sariling pagkawasak.
Sa kabaligtaran, si Jesus ay nagsasalita tungkol sa mga lungsod ng Tiro at Sidon. Ang dalawang lungsod na ito, na matatagpuan sa Dagat Mediteraneo, ay pangunahing pinaninirahan ng mga hentil na kakaunti ang alam tungkol sa Diyos ng Israel. Inilarawan bilang mga pagano na sumasamba sa huwad na mga diyos, ang mga tao ng Tiro at Sidon, gayunpaman, ay napakayaman. Gayunpaman, ang kanilang makamundong kayamanan ay hindi sapat upang mabuhay sila sa mahihirap na panahon.
Sa pagsasalita sa pamamagitan ng propetang si Ezekiel, nagbigay ang Panginoon ng matingkad na paglalarawan kung ano ang mangyayari sa malalaking barko ng Tiro at Sidon na puno ng lahat ng uri ng maluho at mamahaling kargamento. Sinabi niya, “Ang hanging silangan ay dudurog sa iyo sa malayo sa dagat. Ang iyong kayamanan, mga kalakal at mga paninda, ang iyong mga marinero, mga mandaragat at mga tagagawa ng barko, ang iyong mga mangangalakal at lahat ng iyong mga kawal, at lahat ng iba pang nakasakay ay lulubog sa gitna ng dagat sa araw ng iyong pagkawasak” (Ezequiel 27:25-27).
Sa espirituwal na pagsasalita, ang “pagkawasak ng barko” na ito ay tumutukoy sa kawalang-kabuluhan ng isang buhay na namuhay sa paghahangad ng makasanlibutang mga ambisyon, na hindi gaanong nakikinig sa espirituwal na mga layunin. Gayunpaman, sinabi ni Jesus na kahit ang mga paganong taong ito mula sa Tiro at Sidon ay magsisi sana kung nakita nila ang parehong makapangyarihang mga gawa na ipinakita sa mga tao sa rehiyon ng Galilea. Sa pamamagitan ng ilustrasyong ito, nilinaw ni Jesus na walang sinuman ang hinahatulan dahil sa kanilang kamangmangan. Ngunit yaong mga matigas ang ulo na tumatangging maniwala, kahit na sa harapan ng mga makapangyarihang gawa ng Panginoon, ay nagdadala ng kanilang sariling paghatol sa kanilang sarili. 9
Pagkatapos ay inulit ni Jesus ang matinding babalang ito sa pamamagitan ng paghahambing ng mga tao ng Capernaum sa mga tao ng Sodoma. Gaya ng sinabi ni Jesus, “At ikaw, Capernaum, na itinaas hanggang sa langit, ay itatapon hanggang sa impiyerno; sapagka't kung sa Sodoma ginawa ang mga makapangyarihang gawa na ginawa sa iyo, nananatili sana ito hanggang sa araw na ito” (11:23).
Sa aklat ng Genesis , ang Sodoma ay inilarawan bilang napakasama na ito ay ganap na nawasak. Kasama dito hindi lamang ang lungsod, kundi pati na rin ang mga naninirahan dito, at lahat ng lumaki sa lungsod (tingnan 19:25). Inilalarawan ng makapangyarihang imaheng ito ang pagkawasak na dulot ng mga tao sa kanilang sarili sa pamamagitan ng kusang pagtalikod sa Panginoon. Gayunpaman, si Jesus, ay nagbibigay ng ibang paraan ng pagtingin sa Sodoma, lalo na kung ihahambing sa Capernaum. Sa pagsasalita sa mga tao ng Capernaum na nakasaksi ng Kanyang makapangyarihang mga gawa, sinabi ni Jesus, “Ngunit sinasabi ko sa inyo na higit na mapagpapaumanhinan ang lupain ng Sodoma sa araw ng paghuhukom, kaysa sa iyo” (11:24).
Ang lahat ng ito ay isang paraan ng paglalarawan sa malagim na kalagayan ng sangkatauhan noong panahong iyon. Habang ang liwanag ng katotohanan ay patuloy na lumalabo, ang kadiliman ng kamangmangan ay napuno ang lupain. Ang Diyos ay naparito sa mundo sa pamamagitan ni Jesu-Kristo, bilang katibayan ng Kanyang makapangyarihang mga gawa, ngunit ang ilan ay naging sanay na sa kadiliman kaya tinanggihan nila ang liwanag—kahit na ito ay nasa mismong gitna nila. Gaya ng sinabi ni Jesus, kung ang mga makapangyarihang gawang ito ay ginawa bago ang iba, kahit ang masasamang tao ng Sodoma ay naniwala at nagsisi.
Isang praktikal na aplikasyon
Ang mga babala sa bahaging ito ng salaysay ay ibinigay upang ipaalala sa atin na ang Diyos ay patuloy na gumagawa ng mga himala sa ating gitna—mga himala na ayaw nating kilalanin. Ang katotohanan na tayo ay humihinga ay isang himala; ang katotohanan na ang ating puso ay tumibok ay isang himala. Ang katotohanan na ang damo ay tumutubo at ang mga puno ay namumunga ay mga himala. Ang bawat paggaling ay isang himala. Araw-araw, kapag nakikita bilang isang pagkakataon na lumago sa taong nilalayon ng Panginoon na maging tayo, ay isang himala. Sa katunayan, ang panloob na himala ng espirituwal na pagbabago ay mas malaki kaysa sa lahat ng mga himalang nagaganap sa kalikasan. Bilang praktikal na aplikasyon, kung gayon, isaalang-alang ang makapangyarihang mga gawa na nasa paligid mo, lalo na ang mga pagbabagong nagaganap sa loob mo habang patuloy mong inilalagay ang mga turo ni Jesus sa iyong buhay. Hayaan itong maging pinaka-nakakumbinsi na katibayan ng presensya at kapangyarihan ng Diyos sa iyong buhay.
Isang Mas Madaling Pamatok
25. Noong panahong iyon, ang pagsagot ni Jesus ay nagsabi, “Ipinapahayag ko sa iyo, Ama, Panginoon ng langit at ng lupa, sapagka't itinago mo ang mga bagay na ito sa marurunong at matatalino, at ipinahayag mo sa mga sanggol.
26. Oo, Ama; sapagka't ito ay [para sa] mabuting kasiyahan sa harap Mo.
27. Ang lahat ng mga bagay ay ibinigay sa Akin ng Aking Ama; at walang nakakakilala sa Anak maliban sa Ama; ni hindi nakakakilala ng sinuman sa Ama, maliban sa Anak, at [siya] sa sinumang ibig ng Anak na ihayag [sa Kanya].
28 Lumapit sa Akin, kayong lahat na nangapapagal at nangabibigatang lubha, at kayo'y aking bibigyan ng kapahingahan.
29 Pasanin ninyo ang Aking pamatok, at matuto mula sa Akin, sapagkat Ako ay maamo at mapagpakumbaba sa puso; at makakatagpo kayo ng kapahingahan para sa inyong mga kaluluwa.
30. Sapagka't ang Aking pamatok ay madali, at ang Aking pasanin ay magaan."
Sa naunang mga talata, itinuon ni Jesus ang hindi pagnanais ng mga tao na maniwala, sa kabila ng mga makapangyarihang gawa na Kanyang ginagawa. Maging si Juan Bautista ay may mga pagdududa. Pagkatapos, nang ang tawag ni Jesus sa mga tao ay sinalubong ng hindi pagnanais na tumugon, inihambing Niya ito sa mga bata na tumatawag sa isa't isa sa pamilihan. Nang tumugtog ang mga bata ng isang masayang kanta, may mga tumatangging sumayaw. Nang tumugtog sila ng isang malungkot na kanta, may ilan na tumangging magluksa.
Pagkatapos ay inihambing ni Jesus ang kawalan ng tugon ng mga bata sa paraan ng pagtanggi ng mga tao na tanggapin kapwa si Juan Bautista at ang Kanyang sarili. Sa kaso ni Juan Bautista, siya ay dumating na hindi kumakain o umiinom, at nangaral ng pagsisisi. Ang ganitong uri ng pagpipigil sa sarili at disiplina sa sarili ay tila masyadong matindi para sa kanila. Hindi rin nila tinanggap si Jesus na inakusahan nila ng hindi sapat na pagpigil. Tinawag Siyang matakaw at lasenggo, hinatulan nila Siya sa pagkain at pag-inom kasama ng mga maniningil ng buwis at mga makasalanan. Sa alinmang paraan, kung ito ay nakita bilang isang kaso ng labis na pagpigil o masyadong maliit na pagpigil, parehong tinanggihan si Juan Bautista at si Jesus. Tumanggi ang mga tao na marinig ang tawag. Gaya ng nasusulat sa mga kasulatan ng Hebreo, “Nagsalita ako sa inyo, ngunit hindi kayo nakinig. Tumawag ako sa iyo, ngunit hindi mo sinagot” (Jeremias 7:13).
Sinusundan ito ng isang hanay ng mga talata kung saan tinutuligsa ni Jesus ang mga nakasaksi sa Kanyang mga himala ngunit tumangging maniwala. Bilang isang ilustrasyon, binanggit ni Jesus ang tungkol sa mga tao sa mga lungsod ng Corazin, Betsaida, at Capernaum. Ang tatlong lungsod na ito, na nasa rehiyon ng Galilea, ay mga lugar kung saan ginawa ni Jesus ang mga makapangyarihang gawa, gayunpaman ang mga tao ay nagpatuloy sa kanilang matigas ang ulo na kawalan ng pananampalataya. Sa kabilang banda, ang mga lungsod ng Tiro, Sidon, at maging ang Sodoma, ay tiyak na magsisi kung nasaksihan nila ang makapangyarihang mga gawa na ginawa ni Jesus.
Ngayon, habang nagpapatuloy ang banal na salaysay, may pagbabago sa tono habang nag-aalok si Jesus ng panalangin at paanyaya. Habang sinisimulan niya ang Kanyang panalangin, sinabi ni Jesus, “Nagpapasalamat ako sa Iyo, Ama, Panginoon ng langit at lupa, sapagkat itinago Mo ang mga bagay na ito sa marurunong at matatalino, at inihayag mo sa maliliit na bata” (11:25). Ang mga salitang ito ay naglalaman ng pagkaunawa ni Jesus na imposibleng maghatid ng bagong katotohanan sa mga nag-aakalang alam na nila. Ito ang mga “matalino at matatalino”—o kaya iniisip nila ang kanilang sarili—na umaasa sa sariling katalinuhan at pagsisikap sa sarili bilang landas tungo sa kaligayahan at tagumpay. 10
Ang katotohanan, gayunpaman, ay lubos na kabaligtaran. Ang pinakamatalino sa lahat, at ang pinakamatalino sa lahat, ay ang mga nakakaalam kung gaano kaliit ang kanilang nalalaman. Sa sagradong banal na kasulatan, ang katangiang ito ay inihahambing sa kalagayan ng mga batang may mabuting kalooban na madaling turuan, sabik na matuto, at handang pangunahan. Ito ang bahaging iyon sa bawat isa sa atin na tinutukoy ni Jesus nang sabihin Niyang, “Ako ay nagpapasalamat sa iyo, Ama … dahil inihayag mo ang mga bagay na ito sa maliliit na bata.” 11
Hangga't nananatili tayong kumbinsido na hindi natin kailangan ang Diyos, o si Jesus, o ang paghahayag upang malaman kung paano natin dapat pamunuan ang ating buhay, ang Bibliya ay mananatiling isang saradong aklat. Hindi natin mauunawaan na ito ay literal na kahulugan, o ito ay espirituwal na kahulugan. Ang pagsisikap na makabuo ng ating sariling kaligayahan, umaasa sa ating sariling katalinuhan at sa ating sariling mga pagsisikap, ay isang mabigat na pasanin. Ito ay isang mabigat na pamatok.
Gayunpaman, kung tayo ay mapagpakumbaba at madaling turuan, tulad ng mga inosenteng bata na handang sundin ang kanilang pinagkakatiwalaan at minamahal, mabubuksan ng Panginoon ang Kanyang Salita sa atin. Hangga't nananatili tayo sa ganitong estado ng pagtitiwala na parang bata, mabubuksan ng Panginoon sa atin ang mga misteryo ng pananampalataya, ihayag sa atin ang mga kamangha-manghang panloob na kahulugan, at maipapakita sa atin ang maraming aplikasyon sa ating buhay. Ito ay naaayon sa plano ng Panginoon. Gaya ng sinabi ni Jesus, “Gayundin, Ama, sapagka't ito ay minagaling sa Iyong paningin” (11:26). 12
Pagkatapos ay nilinaw ni Jesus ang Kanyang kaugnayan sa Ama, na nagsasabi, “Ang lahat ng mga bagay ay ibinigay sa Akin ng Aking Ama, at walang nakakakilala sa Anak maliban sa Ama. At walang nakakakilala sa Ama maliban sa Anak, at sa kung kanino Siya ibig ipahayag ng Anak” (11:27). Ang mga salitang ito ay direktang sumusunod sa naunang mga talata kung saan sinabi ni Jesus na inihayag ng Diyos ang mga nakatagong bagay ng Kanyang Salita, hindi sa mga palalo at matatalino, kundi sa mga mapagpakumbaba at mga inosente. Ibig sabihin, “kung kanino nais ng Anak na ihayag Siya.”
Bagaman ang literal na kahulugan ay maaaring magbigay ng impresyon na ito ay isang pagpapahayag ng banal na paboritismo, ito ay wala sa uri. Sa kabaligtaran, kalooban ng Ama na ibigay ang lahat ng mayroon Siya sa lahat. Gayunpaman, ang kakayahang tumanggap ng kung ano ang dumadaloy mula sa Diyos ay nakasalalay sa kahandaan ng isang tao na tumanggap. Sa madaling salita, ang pagpapakumbaba hindi pagmamataas, kawalang-kasalanan hindi pagmamataas, at pagtitiwala sa Diyos hindi pagtitiwala sa sarili, ang tumatanggap ng lahat ng iniaalok ng Panginoon. Sa tuwing nangyayari ito, dumadaloy ang Panginoon nang may pagmamahal at karunungan, kabutihan at katotohanan, pananampalataya at pag-ibig sa kapwa. 13
Isang banal na paanyaya
Ang mga salitang ito ngayon ay nagsisilbing banal na pasimula sa isa sa mga pinaka-di malilimutang paanyaya sa Salita. Sinabi ni Hesus, “Lumapit kayo sa Akin, kayong lahat na nahihirapan at nabibigatan sa inyong pasanin, at kayo ay aking bibigyan ng kapahingahan” (11:28). Dapat pansinin na hindi sinabi ni Jesus, “Pagbibigyan kayo ng Ama ng kapahingahan.” Sa halip, sinabi Niya, “Papapahingahin kita .” Ito ay isang magandang mensahe ng kaaliwan, isang pangako na kay Jesus ay hindi lamang tayo makakatagpo ng pisikal na kapahingahan, ngunit, higit sa lahat, espirituwal na kapahingahan—iyon ay, kapahingahan para sa ating mga kaluluwa. Gaya ng sinabi ni Hesus, “Pasanin ninyo ang Aking pamatok at mag-aral kayo sa Akin, sapagkat Ako ay maamo at mapagpakumbabang puso, at makakatagpo kayo ng kapahingahan para sa inyong mga kaluluwa” (11:30).
Ito ang pamatok na inaanyayahan tayong ibahagi kay Hesus. Kung paanong ang dalawang baka ay pinagsama-sama upang hilahin ang isang kariton, o araruhin ang isang bukid, inaanyayahan tayo ng Panginoon na makipamatok sa Kanya upang makayanan natin ang mga tagumpay at kabiguan ng araw-araw na buhay. Sa pamatok kasama ng Panginoon, kaya nating dalhin ang anumang pasanin, harapin ang anumang balakid, at malampasan ang anumang paghihirap. Ito ay kung paano natin matatamo ang “kapahingahan para sa ating mga kaluluwa.”
Sa talatang ito, ang mga salitang, “Lumapit sa Akin” ay lalong mahalaga. Hindi sinasabi ni Jesus, "Iuugnay kita sa Ama upang ikaw ay magkaroon ng kapahingahan." Sa halip, inihahayag Niya ang Kanyang pagka-Diyos bilang pinagmumulan ng espirituwal na kapahingahan. Ito ay lalong kapansin-pansin dahil ang Sabbath ang pinakasagrado sa lahat ng tradisyon. Sa Hebrew ang salita para sa Sabbath ay Shabbat [שַׁבָּת] na nangangahulugang, medyo simple, "pahinga." Sa talatang ito, kung gayon, si Jesus ay patuloy na naghahayag ng Kanyang banal na pagkakakilanlan, na nagmumungkahi na Siya ang pinagmumulan ng tunay na kapahingahan.
Ang paanyaya ni Jesus na matuto mula sa Kanya at magpahinga sa Kanya ay nagbibigay ng bagong ideya ng pag-ibig ng Diyos. Hindi na makikita ang Diyos bilang isang mabagsik, galit, mapanghusga, o nagpaparusa na Diyos na dapat katakutan. Sa halip, maaaring direktang lapitan ang Diyos bilang isang mapagmahal na Ama. Ito ay isang larawan ng isang Diyos na puspos ng magiliw na habag at walang limitasyong pagpapatawad, isang Diyos na nagsasabi sa bawat isa sa atin, “Lumapit kayo sa Akin, kayong lahat na nahihirapan at nabibigatan sa inyong pasanin, at kayo ay bibigyan Ko ng kapahingahan. Pasanin ninyo ang Aking pamatok at matuto kayo sa Akin, sapagkat Ako ay maamo at mapagpakumbabang puso, at makakatagpo kayo ng kapahingahan para sa inyong mga kaluluwa. Sapagkat ang Aking pamatok ay madali, at ang aking pasanin ay magaan” (11:28-30). Sa pamamagitan ng mga salitang ito, binibigyan tayo ni Jesus ng tamang ideya tungkol sa Diyos. 14
Isang praktikal na aplikasyon
Ang pamatok ay isang kahoy na sinag na inilalagay sa ibabaw ng leeg ng dalawang hayop upang sila ay magkatrabaho nang malapit habang humihila ng kargada o nag-aararo ng bukid. Bawat isa sa atin ay may kanya-kanyang pasanin na dapat dalhin, at kanya-kanyang pasanin na dapat dalhin. Ang mga paghihirap na nararanasan natin ay maaaring maging higit o hindi gaanong sukdulan depende sa kung paano natin tinitingnan ang mga responsibilidad at hamon na dumarating sa atin. Kung tayo ay may hilig na magalit at magalit, o madaling masaktan at mabigo, o mabilis na husgahan ang ating sarili o ang iba, mangangailangan ng malaking pagsisikap upang maging mas maunawain at mapagpatawad. Ang mga unang pagsisikap na baguhin ang nakaugat na mga saloobin at pag-uugali ay maaaring maging mahirap lalo na. Iyan ang nagpaparamdam sa pamatok na parang isang mabigat na pasanin. Ngunit habang nagpupursige tayo, umaasa sa Panginoon na bigyan tayo ng karunungan at lakas upang madaig ang malupit at mabigat na pamatok ng ating negatibong mga pattern, makikita natin na ang ating mga pasanin ay nagiging mas magaan at mas madaling dalhin. Bilang praktikal na aplikasyon, kung gayon, tumawag sa Panginoon na tulungan kang magtagumpay sa isang partikular na bahagi ng iyong buhay. Maaaring ito ay pagbuo ng higit na pasensya, o pagkakaroon ng mas kaunting pagkabalisa, o pag-aaral na magpatawad nang mas madaling magpatawad. Pansinin kung paano nagiging mas magaan ang mabigat na gawain kung mas gusto mong maging matiyaga, mas gusto mong maging kontento, at mas gusto mong maging mapagpatawad. Hangga't natutuwa ka sa paggawa ng kalooban ng Panginoon, ikaw ay makikipamatok sa Kanya na nangangako na ang Kanyang pamatok ay madali, at ang Kanyang pasanin ay magaan. 15
Mga talababa:
1. Ipinaliwanag ang Apocalypse 411: “Ang lahat ng mga alagad ng Panginoon ay sama-samang kumakatawan sa simbahan; at bawat isa sa kanila ay ilang pangunahing alituntunin ng simbahan; Ang 'Pedro' ay kumakatawan sa katotohanan ng simbahan [pananampalataya], 'James' ito ay mabuti, at 'Juan' ay mabuti sa gawa, iyon ay, mga gawa; ang iba pang mga disipulo ay kumakatawan sa mga katotohanan at mga bagay na nagmula sa mga pangunahing alituntuning ito.”
2. AE 349:2: “Ang isang tao ay pinananatili sa kalayaan sa pagpili, iyon ay, sa pagtanggap ng mabuti at katotohanan mula sa Panginoon o sa pagtanggap ng kasamaan at kasinungalingan mula sa impiyerno. Ginagawa ito para sa kapakanan ng reporma ng isang tao. Ang pagiging nasa pagitan ng langit at impiyerno, at mula noon sa espirituwal na balanse, ay kalayaan.”
3. AC 9209:4 “Ang mga tinatawag na 'bulag' ay nasa kamangmangan ng katotohanan; ang 'pilay' ay yaong nasa mabuti, ngunit dahil sa kanilang kamangmangan sa katotohanan, ay wala sa tunay na kabutihan; ang 'ketong' ay yaong mga marumi ngunit naghahangad na malinis; ang 'bingi,' ay yaong mga wala sa pananampalataya sa katotohanan, dahil wala sa pang-unawa nito; at ang 'mahirap,' ay yaong mga walang Salita, at sa gayon ay walang nalalaman tungkol sa Panginoon, at gayon ma'y naghahangad na maturuan. Dahil dito, sinasabi na 'sa mga ito ay ipangangaral ang ebanghelyo.'”
4. AC 9372:4: “Na ang Salita sa pinakahuli, o sa titik, ay bastos at malabo sa paningin ng mga tao; ngunit sa panloob na kahulugan ito ay malambot at nagniningning, ay ipinahihiwatig ng kanilang 'hindi nakakakita ng isang lalaking nakadamit ng malambot na damit, sapagkat masdan, ang mga nagsusuot ng malambot na bagay ay nasa mga bahay ng mga hari." Na ang gayong mga bagay ay ipinapahiwatig ng mga salitang ito, ay malinaw mula sa kahulugan ng 'damit' o 'kasuotan' bilang mga katotohanan Ito ay para sa kadahilanang ito na ang mga anghel ay lumitaw na nakasuot ng malambot at nagniningning ayon sa mga katotohanan mula sa mabuti sa kanila 'mga bahay,' bilang tirahan ng mga anghel, at sa pangkalahatang diwa, ang langit.”
5. AC 9372:6: “Ang Salita sa kanyang panloob na kahulugan o kung paano ito umiiral sa langit ay nasa isang antas na mas mataas sa Salita sa kanyang panlabas na kahulugan o bilang ito ay umiiral sa mundo at tulad ng itinuro ni Juan Bautista. Ito ay sinadya ng pahayag na 'ang pinakamaliit sa kaharian ng langit ay mas dakila kaysa sa kanya'; sapagkat ang Salita na napagtanto sa langit ay nagtataglay ng karunungan na napakadakila na higit pa sa lahat ng pang-unawa ng tao.”
6. AE 619:16: “Kinakatawan ni Juan Bautista ang panlabas ng Salita [ang literal na mga turo ng banal na kasulatan], na natural, tulad ng kanyang pananamit … ibig sabihin, ang buhok ng kamelyo at ang katad na sinturon sa kanyang baywang…. Ang Salita sa pinaka panlabas na kahulugan nito ay tinatawag na 'ang diwa ng titik' o 'ang likas na diwa,' dahil ito ang kinakatawan ni Juan.”
7. Canons 208: “Ang una sa pag-ibig sa kapwa ay ang tumingin sa Panginoon at iwasan ang mga kasamaan bilang mga kasalanan na ginagawa sa pamamagitan ng pagsisisi. Sino ang hindi nakakaunawa na, bago makagawa ng mabuti ang mga tao na mabuti, dapat silang malinis mula sa kasamaan? Hindi ba dapat linisin ang isang tasa? At kung hindi ito nilinis hindi ba ang alak ay lasa ng karumihan nito? At hindi ba dapat linisin ang isang pinggan bago ilagay ang pagkain dito? Sapagkat kung ang loob ng isang pinggan ay karumihan lamang, hindi ba ang pagkain ay nagdudulot ng pag-ayaw? May anumang dalisay bang dumaloy sa mga tao mula sa langit, samantalang sila ay walang iba kundi karumihan at karumihan? Hindi ba dapat munang alisin ang marumi at marumi? …. Bago ang Panginoon ay dumaloy sa kabutihan, ang kasamaan ay dapat samakatuwid ay alisin. Tunay na mapanganib kung Siya ay dadaloy noon, dahil ang mabuti ay magiging masama at madaragdagan ito. Para sa kadahilanang ito, ang unang bagay ay alisin ang kasamaan, at pagkatapos ay dumaloy sa kabutihan, at dalhin ito sa pagkilos ng indibidwal…. Ang kasamaan na dapat munang alisin ay napakalinaw sa mga tuntunin ng Dekalogo…. Ang mga kasamaang ito, samakatuwid, ay dapat munang alisin, at sa proporsyon ng pag-alis ng mga ito ay minamahal ang kapwa.”
8. AE 768:9: “Sa espirituwal na kahulugan, ang salitang 'binhi' ay nangangahulugang banal na katotohanan, at ang 'supling' ay nangangahulugang isang buhay ayon sa banal na katotohanan. Samakatuwid, ang 'supling' ay tumutukoy sa mga namumuhay ayon sa banal na katotohanan.” Tingnan din ang Buhay:1: "Lahat ng relihiyon ay may kaugnayan sa buhay at ang buhay ng relihiyon ay ang paggawa ng mabuti." '
9. AC 2335:3: “Ang Panginoon ay hindi humahatol sa sinuman maliban sa kabutihan; sapagkat nais Niyang itaas ang lahat sa langit, gaano man karami ang mayroon, at sa katunayan, kung maaari, maging sa Kanyang sarili; sapagka't ang Panginoon ay kahabagan at mabuti. Ang awa mismo at ang kabutihan mismo ay hindi kailanman makakakondena sa sinuman; ngunit hinahatulan ng mga tao ang kanilang sarili dahil tinatanggihan nila ang mabuti.” Tingnan din AC 2258:3: “Ang masasamang tao ay hinahatulan ang kanilang sarili sa impiyerno.... Ito ay dahil inihiwalay nila ang kanilang sarili mula sa banal na kabutihan. Sa anumang kaso, hindi ibinaba ng Panginoon ang sinuman sa impiyerno, ngunit ang mga tao ang nagpapadala ng kanilang sarili."
10. TCR 839:2: “Napagtanto ng mga panloob na tao na ang alam nila kumpara sa hindi nila alam ay parang dami ng tubig sa garapon kumpara sa dami ng tubig sa lawa. Ang mga panlabas na tao ay siguradong alam nila ang lahat ng dapat malaman.”
11. Misteryo ng Langit 1767: “Sa liham, ang Salita ay mukhang magaspang at hindi perpekto. Gayunpaman, ang Salita ng Panginoon ay ganoon na sa kaloob-looban ay may mga nakatagong espirituwal at selestiyal na mga bagay, na ganap na nakikita ng mabubuting espiritu at ng mga anghel kapag binabasa ng isang tao ang Salita.” Tingnan din Misteryo ng Langit 10400: “Ang lahat ng iyon ay nasa mga panlabas na walang mga panloob na nasa mga pag-ibig sa sarili at sa mundo, dahil sa kanila ang panloob ay sarado at ang panlabas lamang ang nagbubukas. At kapag ang mga panlabas na tao ay nagbabasa ng Salita, nang walang panloob, nakikita nila sa makapal na kadiliman. Ang natural na lumen na walang liwanag mula sa langit ay nasa espirituwal na bagay na makapal na kadiliman. Ngunit kapag ang liwanag mula sa langit ay pumasok sa loob at [mula doon] sa panlabas, mayroong kaliwanagan.”
12. Langit sa Impiyerno 281: “Sa Salitang 'maliit na bata' ay nangangahulugang yaong mga inosente.... Ang kabutihan ay mabuti hangga't mayroon itong kawalang-kasalanan, sa kadahilanang ang lahat ng mabuti ay mula sa Panginoon, at ang kawalang-kasalanan ay isang pagpayag na pamunuan ng Panginoon." Tingnan din Misteryo ng Langit 5608: “Sa langit, ang kaloob-looban o ikatlong langit ay binubuo ng mga taong inosente, sapagkat sila ay umiibig sa Panginoon; at dahil ang Panginoon ay inosente mismo, kung kaya't sila na naroroon, sa pag-ibig sa Kanya, ay inosente. Ang mga ito, bagama't sila ang pinakamatalino sa lahat sa langit, ngunit sa iba ay mukhang maliliit na bata. Ito ay para sa kadahilanang ito, at dahil din sa maliliit na bata ay inosente, na sa pamamagitan ng 'maliit na bata' sa Salita ay ipinapahiwatig ng kawalang-kasalanan."
13. AC 2327:3: “Hangga't ang puso ay nagpapakumbaba sa pag-ibig sa sarili at lahat ng nagbunga ng kasamaan ay nagtatapos; at hangga't ang mga ito ay nagtatapos sa kabutihan at katotohanan, iyon ay, pag-ibig sa kapwa at pananampalataya, ay dumadaloy mula sa Panginoon. Sapagkat higit sa lahat ang humahadlang sa kanilang pagtanggap ay ang pagmamahal sa sarili.” Tingnan din Misteryo ng Langit 9377: “Kung walang pagpapakumbaba ay walang pagsamba o pagsamba sa Panginoon, sapagkat ang banal at ang sa Panginoon ay hindi maaaring dumaloy sa isang mapagmataas na puso, iyon ay, sa isang pusong puno ng pagmamahal sa sarili, sapagkat ang gayong puso ay matigas at nasa Salita. tinatawag na 'isang pusong bato.' Maaari lamang itong dumaloy sa isang mapagpakumbabang puso, dahil ito ay malambot at sa Salita ay tinatawag na 'isang puso ng laman,' at gayon din ang pagtanggap ng kabutihan na dumadaloy mula sa Panginoon, iyon ay, pagtanggap sa pag-agos ng Panginoon."
14. Totoong Relihiyong Kristiyano 163: “Ang langit sa kabuuan nito ay itinatag sa isang tamang ideya ng Diyos, at gayundin, ang buong simbahan sa lupa, at lahat ng relihiyon sa pangkalahatan. Sapagkat ang ideyang iyon ay humahantong sa pagsasama, at sa pamamagitan ng pagsasama sa liwanag, karunungan, at walang hanggang kaligayahan.”
15. Misteryo ng Langit 905: “Kung higit ang sinuman ay nasa pag-ibig sa mabuti at katotohanan, mas malayang kumilos ang taong iyon. Samakatuwid, kapag pinalaya ng Panginoon ang mga tao mula sa kapangyarihan ng mga masasamang espiritu at mula sa kanilang pamatok, mayroong isang labanan. Ngunit kapag ang mga tao ay napalaya na, iyon ay, muling nabuo, sila, sa pamamagitan ng ministeryo ng mga anghel, ay pinamumunuan ng Panginoon nang malumanay na walang anuman sa pamatok o kapangyarihan, sapagkat sila ay pinapatnubayan sa pamamagitan ng kanilang mga kaluguran at kanilang kaligayahan. . Ito ang ibig sabihin ng mga salita ng Panginoon, ‘Ang aking pamatok ay madali, at ang Aking pasanin ay magaan.’” Tingnan din Langit sa Impiyerno 533: “Na hindi napakahirap mamuhay sa langit gaya ng pinaniniwalaan ng ilan na makikita ngayon mula rito, na kapag ang anumang bagay ay nagpapakita mismo sa mga tao na alam nilang hindi tapat at hindi makatarungan, ngunit kung saan ang kanilang isip ay nakahilig, ito ay kinakailangan lamang. para isipin nila na hindi ito dapat gawin dahil ito ay salungat sa mga banal na utos. Kung nakasanayan ng mga tao ang kanilang sarili na mag-isip, at mula sa paggawa nito ay magtatag ng isang ugali ng ganoong pag-iisip, unti-unti silang nakakasama sa langit…. At kapag nagsimula na ang mga tao, binibigyang-buhay ng Panginoon ang lahat ng mabuti sa kanila, at pinapangyari sa kanila na hindi lamang makita ang mga kasamaan na kasamaan, kundi pati na rin ang pagpigil sa pagnanais sa kanila, at sa wakas ay talikuran sila. Ang ibig sabihin nito ay ang mga salita ng Panginoon, Ang Aking pamatok ay madali, at ang Aking pasanin ay magaan.’”
