Noong namatay si Hesus sa krus, nagkaroon ng lindol. Nahati ang mga bato. Natakot ang senturion at ang kanyang mga kawal na nagsagawa ng utos ng pagpapako sa krus.
Sa gitna ng templo, sa "banal ng mga banal", sa pinakapuso ng Jerusalem, ang sagradong tabing ay napunit, mula sa itaas hanggang sa ibaba.
Ang belo, "renta sa dalawa"...
Ang mga belo sa tabernakulo at kalaunan sa templo ay mahalaga. Ang mga ito ay inilarawan nang detalyado sa Exodo at sa 1 Mga Hari. Sa Misteryo ng Langit 2576, sinasabi nito na, "Ang mga makatwirang katotohanan ay isang uri ng belo o pananamit sa mga espirituwal na katotohanan.... Ang tabing ay kumakatawan sa pinakamalapit at pinakaloob na pagpapakita ng makatuwirang kabutihan at katotohanan....
At ngayon, habang si Hesus ay namatay sa krus, ang belo ay napunit. Anong ibig sabihin nito?
Narito kung paano inilalarawan ng Swedenborg ang simbolismo nito:
"... na kapag ang lahat ng mga pagpapakita ay naalis na, ang Panginoon ay pumasok sa Banal na Mismo, at sa parehong oras ay binuksan Niya ang isang paraan ng pag-access sa Banal na Mismo sa pamamagitan ng Kanyang Tao na ginawang Banal." (Misteryo ng Langit 2576)
Mag-isip tungkol sa apat na watershed na espirituwal na mga kaganapan:
1) Ang paglikha ng pisikal na uniberso. (Kasalukuyang pinakamahusay na hula: 13.8 bilyong taon na ang nakakaraan). Genesis 1:1-10
2) Ang simula ng buhay. (Sa mundo, sa pagitan ng 3.5 at 4.5 bilyong taon na ang nakalilipas.) Genesis 1:11-25
3) Ang simula ng mga taong may kamalayan sa espirituwal. (Makatuwirang hula: 100,000 taon na ang nakakaraan). Genesis 1:26-31
4) Ang pagkakatawang-tao at muling pagkabuhay ng Panginoong Diyos Hesukristo (2000 taon na ang nakakaraan).
Ang pag-ibig at karunungan ng Diyos ay umaagos sa sansinukob sa mahabang panahon. Kung saan maaari mong asahan ang entropy, sa halip ay nakikita natin ang isang uniberso na tila pinapaboran ang buhay at katalinuhan. Isipin kung anong kasiya-siyang sandali iyon nang masabi ng Diyos na tumutugon na ngayon sa Kanya ang isip ng tao, pagkatapos ng lahat ng pagbuhos na iyon.
Ngunit ang malayang kakayahang tumugon ay nagkaroon ng trahedya, dahil maaari rin nating piliin na huwag tumugon, at pumunta sa kabaligtaran na paraan.
Habang tayong mga tao ay nagiging mas "sopistikado", gumamit ang Diyos ng mga bagong paraan upang maabot tayo, lalo na ang mga propeta at espirituwal na pinuno, at nang maglaon ay ang nakasulat na salita. At sa mga channel na iyon, mula pa noong unang panahon, mayroon nang mga propesiya na balang-araw ay darating ang Panginoon sa mundo sa anyong tao.
Bakit kailangan niyang gawin iyon? Dapat ay nakita na niya na ang mga tao ay kailangang magkaroon ng antas ng koneksyon ng tao, upang magkaroon ng sapat na kabutihan at katotohanan para sa atin upang makagawa ng mga desisyon na magbukas sa atin sa kaligtasan.
Bumalik tayo sa paglalarawan ng Swedenborg:
"... nang ang lahat ng pagpapakita ay naalis na, ang Panginoon ay pumasok sa Banal Mismo..."
Sa buong buhay ng Panginoon sa lupa, naroon ang hitsura na siya ay isang tao, tulad natin. Nagkaroon siya ng katawan ng tao. Maaari siyang pagod at gutom. Maari siyang matukso (bagaman hindi katulad natin, palagi siyang nananalo). Sa kanyang espirituwal na buhay, may mga pagkakataon na naramdaman niya ang hitsura ng kanyang tao na hiwalay sa kanyang Banal na kakanyahan. Sa ibang mga pagkakataon, ang hitsura na iyon ay humina, at mas naramdaman niya ang kanyang pagka-Diyos. Habang siya ay lumaki, at nabautismuhan, at sinimulan ang kanyang ministeryo, tiyak na siya ay lumalago nang higit at higit na lubos na nalalaman kung ano ang nangyayari sa loob niya -- ang pagluwalhati sa kanyang bahagi ng tao. Sa pagkamatay ng kanyang katawan sa krus, hindi na humahadlang ang pagiging tao sa katawan. Nawala ang hitsura na iyon. Ang isang bagong koneksyon ay ganap na nabuo sa pagitan ng Banal at ng tao.
At pagkatapos, nariyan ang ikalawang bahagi ng pahayag ni Swedenborg:
"kasabay nito ay binuksan Niya ang isang paraan ng pag-access sa Banal Mismo sa pamamagitan ng Kanyang Tao na ginawang Banal."
Napunit ang belo. Ang lumang relihiyon, na naglagay ng ritwal sa itaas ng tunay na kabutihan, at kung saan ang Diyos ay hindi nakikita, na nahiwalay sa kaalaman ng tao sa pamamagitan ng isang belo -- ay napunit. Maaaring maabot ng bagong liwanag ang mga tao, sa pamamagitan ng mga bagong turo ng Panginoon. Maaari tayong tumugon sa isang Diyos na, sa Kanyang Banal na Tao, ngayon ay maaari na nating maunawaan at malapitan at magmahal nang mas malalim.
