Hoofdstuk 23.
Brood van adders. Geestelijke goddeloosheid in hoge kringen.
De Bergrede, die aan het begin van dit evangelie werd uitgesproken, beslaat drie volle hoofdstukken. Het is een prachtig betoog over de aard van de naastenliefde, en het bevat enkele van de meest diepgaande lessen die ooit aan de mensheid zijn gegeven. Vol zachte wijsheid leert het de waarde van nederigheid, zachtmoedigheid, barmhartigheid, vergeving en liefde. Het wordt beschouwd als de belichaming van alle ethische leer, en de "Grondwet van het Christendom". Het is geprezen als een goddelijk beeld van een nieuwe Mozes, die op een nieuwe berg staat en een nieuw evangelie van universele liefde verkondigt.
Maar terwijl Jezus zich voorbereidt op zijn laatste uren in Jeruzalem, verandert zijn boodschap van toon. Het wordt moeilijker om de grote liefde voor de mensheid die in Zijn woorden ligt te onderscheiden. Hoewel Hij het hypocriete gedrag van de religieuze leiders op verschillende momenten tijdens Zijn bediening aan de orde heeft gesteld, en er indirect naar heeft verwezen in Zijn gelijkenissen, wordt Zijn boodschap veel meer dan een bemoedigende preek, of zelfs een waarschuwend verhaal. Het wordt een ware tirade tegen de religieuze leiders. Hij zal hen "huichelaars" noemen, "slangen", "een addergebroed" en "witgekalkte graven gevuld met beenderen van dode mensen". En in volgende hoofdstukken zal Jezus spreken over de eeuwige straf die alle zondaars wacht. De krachtige taal en de dreigende inhoud van deze hoofdstukken verschillen sterk van de zachte toon en de veelbelovende inhoud van de Bergrede.
Maar waarom?
Het antwoord ligt in het begrijpen van de innerlijke gevechten die altijd al woedden in de krochten van Jezus' ziel - geestelijke gevechten die nu intenser worden nu Jezus de laatste dagen van zijn aardse bediening nadert. Gedurende zijn 33 jaar op aarde is Jezus voortdurend aangevallen door helse krachten. We zagen een glimp van deze aanvallen toen Jezus in de woestijn door de duivel werd verzocht (4:1-11). We kregen nog een glimp te zien toen Jezus voorspelde dat Hij naar Jeruzalem moest gaan om te lijden en te sterven. Toen Petrus Jezus hiervoor berispte, antwoordde Jezus: "Ga achter Mij staan, Satan!" (16:22-23). 1
Hoewel Jezus' opmerking aan Petrus gericht leek, was het werkelijke doelwit de hel zelf. Het is een beeld van de duivelse krachten die Jezus proberen af te leiden van zijn missie om het menselijk ras te redden. Jezus weet wat Hem te doen staat; Hij weet dat dit lijden en dood met zich mee zal brengen; en Hij weet dat dit het laatste van alle natuurlijke instincten - het instinct tot zelfbehoud - op de proef zal stellen. Petrus' raad is daarom niet in overeenstemming met Gods verlossingsplan. Petrus' raad is een subtiele verleiding, die Jezus naar een gemakkelijker, minder confronterend pad leidt.
Ieder van ons beleeft dit soort momenten - momenten waarop we heel goed weten wat we moeten doen om Gods wil te volbrengen, hoe moeilijk dat ook is. En toch kunnen we in momenten van geestelijke zwakte vatbaarder zijn voor het sussende advies van goedbedoelende vrienden dan voor het hogere dictaat van de goddelijke waarheid. Dit zijn de momenten waarop we "worstelen met de engelen." 2
In zijn berisping aan Petrus wijst Jezus de bron van de verzoeking aan. Het is helemaal niet Petrus, ook al komen de woorden via Petrus. Daarom zegt Jezus: "Ga achter Mij staan, Satan. Je bent een belediging voor Mij, want je hebt geen oog voor de dingen van God, maar voor de dingen van mensen" (16:23). Hoewel Petrus het goed bedoelde, was hij zich niet bewust van de diepere strijd die op dat moment in Jezus gaande was. Zoals geschreven staat: "Want wij worstelen niet tegen vlees en bloed, maar tegen overheden, tegen machten, tegen de heersers van de duisternis van deze wereld, tegen geestelijke boosheden op hoge plaatsen." (Efeziërs 6:12).
Om de laatste dagen van Jezus' leven op aarde te begrijpen, is het noodzakelijk te begrijpen dat hemel en hel altijd bij ons zijn, klaar om ons te zegenen met goedheid en waarheid (hemel), of ons te vernietigen met kwaad en valsheid (hel). Hoewel het ons voorkomt dat goede mensen goed doen en slechte mensen kwaad, zijn wij slechts tussenpersonen en agenten waardoor goede invloeden en kwade invloeden de wereld binnenkomen. Het goede dat wij denken, spreken en doen komt van God. Het kwade dat wij denken, spreken en doen komt uit de hel. Dit is een absolute en fundamentele wet van de geestelijke werkelijkheid. Wij moeten dit in gedachten houden als wij Jezus vergezellen op zijn laatste bezoek aan Jeruzalem, waar Hij de confrontatie zal aangaan met "geestelijke boosheden in hoge kringen". 3
Zware lasten
1. Toen sprak Jezus tot de menigte en zijn discipelen,
2. Zeggende: "De schriftgeleerden en de Farizeeën zitten op de stoel van Mozes;
3. Alles wat zij u zeggen te bewaren, bewaart en doet gij; maar doet niet naar hun werken; want zij zeggen, en doen niet.
4. Want zij binden lasten, zwaar en moeilijk te dragen, en leggen die op de schouders der mensen; maar zij zijn niet bereid die met hun vinger te verplaatsen."
Een van de moeilijkste dingen om te begrijpen in de evangeliën is de schijnbaar harde en veroordelende manier waarop Jezus spreekt tot en over de religieuze leiders van zijn tijd. "Zij binden zware lasten," zegt Hij, "moeilijk te dragen, en leggen ze op de schouders van de mensen; maar zijzelf willen ze met geen vinger optillen" (23:4) In zekere zin heeft Jezus het inderdaad over de religieuze leiders van die tijd, die van de godsdienst een moeilijke en zware beproeving maakten. Niet tevreden met de wetten die in de heilige geschriften waren gegeven, voegden zij daar hun eigen interpretaties aan toe, en dwongen die met strengheid op. Zij vermenigvuldigden rituelen en voegden tradities toe die zij aan het volk oplegden alsof deze decreten het gewicht van een goddelijke wet hadden. Overmatige bezorgdheid over het correct naleven van rituelen en het handhaven van tradities kan mensen afleiden van de essentie van religie, namelijk eenvoudigweg God liefhebben met heel je hart, en je naaste als jezelf (22:37-39). Zoals de profeet Jesaja schrijft: "Is dit niet het vasten dat Ik gekozen heb: om de banden der goddeloosheid los te maken, om de zware lasten los te maken, om de verdrukten vrij te laten" (Jesaja 58:6).
Maar op een meer innerlijk niveau zijn de "zware lasten" waarover Jezus spreekt niet alleen de onnodige religieuze lasten die de mensen werden opgelegd door de religieuze leiders in Jeruzalem tweeduizend jaar geleden, maar ook de ongeziene druk die boze geesten vandaag de dag op mensen uitoefenen. Deze geesten wekken vooral in naam van de godsdienst buitensporige gevoelens van schuld en zelfveroordeling op. Zij scheppen er genoegen in de geest vast te houden aan onbelangrijke details van de moraal. 4
Daardoor kunnen goede mensen in een diepe depressie raken door deze geesten, die onophoudelijk hameren op wat we verkeerd hebben gedaan. In feite kunnen zij niet alleen de werkelijke zonden uit ons verleden in herinnering roepen, maar ook ongevraagd kwaad dat slechts zonder onze toestemming onze geest is binnengedrongen. Op deze manier bedrukken deze geestelijke invloeden ons met zware lasten van schuld, gevoelens van waardeloosheid en diep verontrustende twijfels over de vraag of we ooit gered kunnen worden. Voor veel mensen is dit de onzichtbare wortel van depressie. 5
Jezus doorziet de religieuze leiders; Hij ziet voorbij hun uiterlijke handelingen de onzichtbare wereld van de geest die hen drijft en motiveert. Hij ziet de boze geesten zelf. En terwijl Hij dat doet, zegt Jezus dat deze geesten "zware lasten dragen", maar dat zij geen vinger uitsteken om die te verwijderen. Deze geesten willen de zware lasten van schuld die zij hebben opgelegd niet verlichten. Waarom zouden zij? Tenslotte is het hun lust om ons deze lasten op te leggen, ons te zien kronkelen onder het gewicht en ons daardoor elk verlangen om verder te leven te ontnemen. Ze zullen "geen vinger uitsteken" om ons te helpen. 6
Om gezien te worden door mannen
5. "Maar al hun werken doen zij om door de mensen gezien te worden; en zij maken hun phylacteries breed, en vergroten de zomen van hun kleding;
6. En houden van de eerste plaats bij de avondmaaltijden, en de eerste plaatsen in de synagogen;
7. En groeten op de markt, en van mensen genoemd te worden, Rabbi, Rabbi.
8. Maar laat u niet Rabbi noemen, want Eén is uw Leraar, de Christus; maar gij zijt allen broeders.
9. En noem niemand uw vader op aarde, want Eén is uw Vader, die in de hemelen is.
10. Noch wordt u leraren genoemd, want Eén is uw Leraar, de Christus.
11. Maar de grootste van u zal uw dienaar zijn.
12. En wie zich verheft, zal vernederd worden, en wie zich vernedert, zal verhoogd worden."
Er zijn vele soorten en klassen van boze geesten. We hebben zojuist het soort beschreven dat het geweten met schuld overlaadt. Er is echter een andere klasse van geesten die op een heel andere manier werkt, maar met hetzelfde doel - ons vernietigen. Dat zijn de trotse en pretentieuze geesten die denken dat ze beter zijn dan anderen. Jezus beschrijft ze zo: "Al hun werken doen zij om door de mensen gezien te worden. Zij maken hun phylacteries breed en vergroten de randen van hun kledingstukken. Zij houden van de beste plaatsen op feesten, de beste plaatsen in de synagoge, groeten op de marktplaatsen, en 'Rabbi, Rabbi' genoemd te worden" (23:5-8).
Jezus heeft hierover al gesproken in de Bergrede, maar Zijn woorden waren relatief zacht: "Pas op." Hij zei: "dat u uw liefdadige daden niet doet voor het oog van de mensen om door hen gezien te worden" (6:1). “Als je bidt, ga dan naar je kamer" (6:6). “Wanneer u vast, zalft u uw hoofd en wast u uw gezicht, zodat het niet lijkt alsof u vast" (6:17-18).
In de Bergrede spoort Jezus zijn leerlingen aan "niet te zijn als de huichelaars" (6:16). Omdat Hij zijn discipelen instrueert en inspireert, zijn Jezus' woorden zacht en bemoedigend. Maar nu Jezus Zijn laatste dagen met hen nadert, worden Zijn woorden dringender als Hij laatste waarschuwingen geeft. "Maar jullie," zegt Hij, sprekend tot Zijn discipelen, "laat je niet 'Rabbi' noemen, want Eén is jullie Leraar, de Christus, en jullie zijn allen broeders. Noem niemand op aarde uw vader, want Eén is uw Vader, Hij die in de hemel is" (23:8-9). Dan herinnert Jezus hen eraan dat ze niet moeten zijn zoals de arrogante en trotse religieuze leiders: "Wie onder u de grootste is, zal uw dienaar zijn," zegt Hij. En dan voegt Hij eraan toe: "Wie zich verheft zal vernederd worden, en wie zich vernedert zal verhoogd worden" (23:11-12).
Na een beschrijving van de lasten die de religieuze leiders op het volk hebben gelegd, beschrijft Jezus vervolgens de arrogante, hoogmoedige houding van deze mannen. Deze twee beschrijvingen beschrijven contrasterende maar even verwoestende listen van boze geesten. Of ze ons nu vervullen met slopende schuldgevoelens ("zware lasten") of opzwepen met arrogante trots ("om gezien te worden door mensen"), ze houden ons gericht op de verkeerde objecten: in het ene geval is het object zelfverachting; in het andere geval is het object onze zelfoverschatting. In beide gevallen ligt de nadruk op het "zelf" in plaats van op het liefhebben van de Heer en het dienen van de naaste. Liefde voor de Heer en liefde voor de naaste moeten altijd op de voorgrond staan. Liefde tot de Heer en liefde tot de naaste moeten voorop staan. Liefde tot de Heer en liefde tot de naaste moeten voorop staan. Geen wonder dat Jezus zegt: "Ga achter Mij staan, Satan, want je hebt geen oog voor de dingen van God" (16:23).
Woes in plaats van zegeningen
13. "En wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Want gij sluit het Koninkrijk der hemelen voor de mensen; want gij gaat [zelf] niet binnen, noch laat gij hen, die binnengaan, binnen.
14. En wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Want gij eet de huizen der weduwen op, en bidt om een voorwendsel lang; daarom zult gij een buitensporig oordeel ontvangen.
15. Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Want gij gaat de zee en het droge rond om één proseliet te maken, en wanneer het gedaan is, maakt gij hem de zoon van gehenna tweevoudiger dan uzelf.
16. Wee u, blinde gidsen, die zeggen: wie bij de tempel zal zweren, die is niets; maar wie bij het goud van de tempel zal zweren, die is een schuldenaar.
17. [Dwazen en blinden! Want wat is groter, het goud, of de tempel die het goud heiligt?
18. En wie bij het altaar zweert, die is niets; maar wie zweert bij de gave die daarop is, die is een schuldenaar.
19. [Dwazen en blinden! Want wat is groter, de gave of het altaar dat de gave heiligt?
20. Hij dan die bij het altaar zweert, zweert bij het altaar en bij alles wat erop staat.
21. 21. En wie bij de tempel zweert, zweert bij die tempel en bij Hem die daarin woont.
22. 22. En wie bij de hemel zweert, zweert bij de troon van God en bij Hem die daarop zit.
23. Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Want gij tienden van munt, en anijs, en komijn, en gij hebt de zwaardere dingen der wet nagelaten: het oordeel, en de barmhartigheid, en het geloof. Deze dingen had u moeten doen, en ook die niet weglaten.
24. Blinde gidsen, die de mug uitpersen en de kameel inslikken!
25. Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Want gij maakt de buitenkant van de beker en van de schotel schoon, maar van binnen zijn zij vol afpersing en onmatigheid.
26. Blinde Farizeeër, reinigt eerst de binnenkant van de beker en de schotel, opdat ook de buitenkant ervan rein wordt.
27. Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Want gij maakt uzelf als witgekalkte graven, die van buiten wel mooi lijken, maar van binnen gevuld zijn met doodsbeenderen en met alle onreinheid.
28. 28. Zo lijkt u ook uiterlijk wel rechtvaardig voor de mensen, maar van binnen bent u vol huichelarij en ongerechtigheid.
29. Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Want gij bouwt de graven der profeten, en siert het graf der rechtvaardigen,
30. En zegt: "Indien wij in de dagen onzer vaderen waren geweest, zouden wij met hen geen deel hebben gehad aan het bloed der profeten.
31. Zo getuigt gij van uzelf, dat gij de zonen zijt van hen die de profeten hebben vermoord.
32. En u hebt de maat van uw vaderen vervuld."
In vers 12 van dit hoofdstuk zei Jezus: "Wie zich vernedert, zal verhoogd worden" (23:12). In een staat van nederige ontvankelijkheid staan wij open voor alle zegeningen die God ons wil schenken. De tegenovergestelde toestand wordt echter vertegenwoordigd door de religieuze leiders die weigeren Jezus' woorden te aanvaarden. In plaats van de hemel voor zichzelf te openen, sluiten zij zichzelf buiten de hemel. Bovendien doen zij dit niet alleen zichzelf aan, maar ook anderen. Hun valse leer verhindert mensen het leven te begrijpen en te leven dat naar de hemel leidt. Daarom zegt Jezus: "Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Want gij sluit het Koninkrijk der hemelen voor de mensen af; want gij gaat zelf niet in, noch staat gij toe, dat zij, die ingaan, ingaan" (23:1).
In de Bergrede beschrijft Jezus de basishouding die nodig is om het geluk en de zegeningen van de hemel te ontvangen. Het is het begin van Zijn bediening. Zijn woorden zijn vervuld van bemoediging. Hij berispt of berispt de mensen die luisteren niet. In plaats daarvan spreekt Hij over hemelse zegeningen: "Zalig zijn de armen van geest. Zalig zij die rouwen. Zalig de zachtmoedigen. Zalig zij die hongeren en dorsten. Zalig de barmhartigen. Zalig de reinen van hart. Zalig de vredestichters. Zalig zij die vervolgd worden." Telkens weer belooft Jezus de beloning van zegen voor allen die er vrijwillig voor kiezen deze hemelse houding aan te nemen.
Maar nu Jezus zijn aandacht richt op de religieuze leiders, is zijn manier van doen anders. In plaats van zegeningen spreekt Hij nu over narigheid. Jezus is niet veranderd, maar zijn publiek wel. Toen Hij de Bergrede uitsprak, was Zijn publiek de discipelen en de menigte; maar nu, nu Hij Zijn berisping uitspreekt in de tempel, is Zijn publiek de hypocriete godsdienstige leiders. Daarom is Zijn grote liefde gekleed in taal die hard en veroordelend lijkt. Toch blijft Zijn doel hetzelfde als altijd: Zijn volk redden van hun zonden.
Terwijl Jezus zich tot de discipelen en de menigte richt, is Hij zich ervan bewust dat hoogmoed de hemel sluit, terwijl nederigheid haar opent. Gedurende zijn hele bediening leert Hij deze les door middel van gelijkenissen en voorbeelden - zelfs door een kind te midden van zijn discipelen te plaatsen. Maar de religieuze leiders zijn onbewogen en niet overtuigd door alles wat Jezus heeft gezegd of gedaan. Niets heeft indruk op hen gemaakt, hun koppige harten verzacht of hen geopend voor de zegeningen die Jezus hun wil brengen. Nu, als laatste redmiddel, heeft Jezus geen andere keus dan de religieuze leiders in niet mis te verstane bewoordingen te waarschuwen voor de eeuwige kwelling en het eindeloze wee dat hen te wachten staat als zij zijn boodschap blijven verwerpen. Ook al zal Jezus' berisping de harten niet veranderen, het kan dienen om hun gedrag te beteugelen. Zelfs de ergste mensen kunnen worden ingetoomd door de angst voor straf. 7
In dit geval, als de religieuze leiders doorgaan met hun corrupte en hypocriete gedrag, zal hun "straf" een ellendig leven zijn, een leven van wee op wee. Elk ongeluk komt overeen met de afwijzing van een bepaalde hemelse zegen. Net als de reeks zegeningen die Jezus sprak toen Hij de Bergrede hield, begint ook de reeks weeën met een verwijzing naar het koninkrijk der hemelen:
"Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars!" zegt Jezus, "want u sluit het koninkrijk van de hemel buiten" (24:13). Dit komt overeen met "Zalig zijn de armen van geest want hunner is het Koninkrijk der hemelen". De eenvoudige les is dat hoogmoed en arrogantie mensen afsluiten van de zegeningen van de hemel. Maar wanneer mensen vrijwillig kiezen om nederig en ontvankelijk te zijn, "voor hen is het koninkrijk der hemelen".
"Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars!" zegt Jezus, "want u verslindt de huizen van weduwen" (23:14). In de Hebreeuwse geschriften had God duidelijk gezegd: "Gij zult geen weduwe of vaderloos kind treffen" (Exodus 22:22) en "Wee degenen die weduwen tot hun prooi maken en de vaderloze beroven" (Jesaja 10:2). In plaats daarvan overtuigden de religieuze leiders de weduwen om bijdragen te leveren aan de tempel in ruil voor lange gebeden en andere zegeningen die alleen via het priesterschap konden worden ontvangen. Het is de wil van de Heer dat weduwen "getroost" worden - niet uitgebuit. Zoals Jezus zei in de Bergrede: "Zalig zijn zij die rouwen, want zij zullen getroost worden."
"Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars!" zegt Jezus, "want u reist land en zee af om één bekeerling te winnen" (23:15). De religieuze leiders "reizen over land en zee" om meer mensen ertoe te bewegen hen te eren en te aanbidden, meer mensen om zich in te laten met hun religieuze tradities, en meer mensen om de tempel te steunen en de tempelbelasting te betalen. Maar echte religie gaat niet over uitgebreide rituelen en extravagante ceremonies onder leiding van hogepriesters in decoratieve gewaden. Het gaat veeleer om het leiden van een zacht, rustig leven in overeenstemming met Gods geboden. Degene die dit doet hoeft niet "land en zee af te reizen" om mensen te overtuigen van wat ze moeten geloven. Zoals Jezus zei in de Bergrede: "Zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven." 8
“Wee jullie, blinde gidsen!" zegt Jezus, "want jullie zeggen: 'Wie zweert bij de tempel, die is niets, maar wie zweert bij het goud van de tempel, die is verplicht het uit te voeren'" (23:16).
De religieuze leiders hebben de situatie omgekeerd. Het goud heiligt de tempel niet; de heilige tempel heiligt het goud. Bovendien, omdat alleen de Heer de tempel heilig maakt, is het de aanwezigheid van de Heer die de tempel heiligt. Het aandringen van de religieuze leiders dat "zweren bij het goud van de tempel" een belofte zou kunnen heiligen, onthult hun materialistische aard, hun aanbidding van uiterlijke zaken en hun gebrek aan ware gerechtigheid. Tegenover hun honger naar materiële rijkdom en hun dorst naar wereldse macht staat het tegendeel: een werkelijk rechtvaardig leven. Zoals Jezus zei in de Bergrede: "Zalig zijn zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden."
"Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars!" zegt Jezus, "want u betaalt tienden van munt en anijs en komijn, maar u hebt de zwaardere zaken van de wet verwaarloosd: rechtvaardigheid en barmhartigheid en geloof" (23:23).” De religieuze leiders letten nauwgezet op de details van hun ceremonies en tradities, maar verwaarlozen wat echt belangrijk is: rechtvaardigheid, barmhartigheid en geloof. Het is waar dat de wet leerstellingen bevatte over gepaste tienden, maar de nadruk van de Schriften ligt niet op het zorgvuldig wegen van het graan om te zien hoeveel iemand tiende heeft betaald, maar op zaken die veel zwaarder wegen - zaken als rechtvaardigheid en barmhartigheid. Zoals Jezus zei in de Bergrede: "Zalig zijn de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid verkrijgen."
"Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! " zegt Jezus, "Want u reinigt de buitenkant van de beker en de schotel, maar van binnen zijn ze vol afpersing en genotzucht" (23:25). Hier bekritiseert Jezus de religieuze leiders voor de manier waarop zij uiterlijke reinheid gelijkstellen met morele reinheid. Maar al het water in de wereld kan het bederf van een zondig hart niet wegwassen. Het hart kan alleen gezuiverd worden door een leven volgens de geboden. Zoals Jezus zei in de Bergrede: "Zalig zijn de reinen van hart, want zij zullen God zien."
"Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars!" zegt Jezus, ".... Want als jullie één bekeerling maken, maken jullie hem twee keer meer dan jullie de zoon van de hel (23:15). Dit is het tweede deel van het vers dat begint met de woorden: "Jullie reizen over land en zee om iemand te bekeren." Het eerste deel gaat over het verlangen om anderen te bekeren en te beheersen - om hen onderdanig te maken aan iemands wil. Het helse verlangen om te beheersen, en de bereidheid om beheerst te worden door helse verlangens, maakt mensen tot "zonen van de hel". Dit is het tegenovergestelde van de vrije keuze om in overeenstemming met de geboden te leven. Wanneer wij met liefde Gods wil doen, komen wij in een staat van vrede en worden wij Gods kinderen. Zoals Jezus zei in de Bergrede: "Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen zonen van God genoemd worden."
Voordat hij het laatste wee uitspreekt, keert Jezus terug naar het centrale thema dat door de hele lijst van weeën loopt - huichelarij. "Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars!" zegt Hij. "U maakt uzelf als witgewassen graven, die van buiten wel mooi lijken, maar van binnen vol doodsbeenderen en alle onreinheid zijn" (23:27). Jezus heeft het over hun uitgebreide pretenties om er goed uit te zien, heilig te lijken en rechtvaardig te lijken in de ogen van de mensen, terwijl ze innerlijk vol sluwheid, bedrog en verraad zitten. Zoals Jezus het zegt: "Van buiten lijken jullie rechtvaardig, maar van binnen zijn jullie vol huichelarij en ongerechtigheid" (23:28).
Met deze absolute veroordeling van de religieuze leiders als inleiding, spreekt Jezus nu het laatste wee uit: "Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Want jullie bouwen de graven van de profeten en sieren de monumenten van de rechtvaardigen en zeggen: "Als wij in de dagen van onze vaderen geleefd hadden, zouden wij niet met hen hebben deelgenomen aan het bloed van de profeten" (23:29-30). Historisch gezien was de rol van een profeet niet alleen om Gods wil te onderwijzen, maar ook om mensen te waarschuwen voor de gevolgen van het afwijken daarvan. Een van de meest gehoorde woorden op de lippen van de profeten was "bekeer u!". Het is om deze reden dat slechte mensen - vooral die in machtsposities - de profeten haatten, beschimpten, vervolgden en zelfs doodden. Jezus wijst er hier op dat de religieuze leiders van zijn tijd niet verschillen van degenen die in vroegere tijden de profeten hebben gedood. Als zij de profeten al eren, is dat alleen om er goed uit te zien in de ogen van het gewone volk. Hoewel zij de graven van de profeten bouwen en de monumenten van de rechtvaardigen versieren, is dit slechts een kwestie van uiterlijk vertoon. Zij beweren dat als zij hadden geleefd in de tijd dat de profeten werden vermoord, "het bloed van de profeten" niet aan hun handen zou hebben gezeten.
Jezus weet dat de religieuze leiders huichelaars zijn; Hij weet dat zij liegen als zij zeggen dat zij, in tegenstelling tot hun voorouders, nooit deel zouden hebben aan het bloed van de profeten. In feite keert Jezus hun eigen woorden tegen hen door te zeggen: "Zo getuigt u tegen uzelf dat u de nakomelingen bent van hen die de profeten hebben vermoord" (23:31). Met andere woorden, Jezus weet dat zij niet anders zijn dan hun voorvaderen die de profeten hebben vermoord, hoezeer zij ook zeggen dat zij dat niet zijn. Zij zijn, zoals Jezus hun eerder heeft gezegd en hen opnieuw zal zeggen, "een broed van adders" - het nageslacht van giftige mensen. Daarom zegt Jezus hun door te gaan en af te maken wat hun voorvaderen al begonnen zijn. "Vul dan de maat van de zonde van uw voorvaderen" (23:32).
Dit zijn harde woorden. Niemand is veroordeeld tot het herhalen van de zonden van zijn voorouders. Er is altijd hoop. Er is altijd de mogelijkheid om je tot de Heer te keren en je aan zijn geboden te houden. Maar het is ook waar dat als we herhaaldelijk de waarheden ontkennen die bedoeld zijn om onze zonden te belichten, we veroordeeld zijn om ze te herhalen. En hoe meer we de waarheid die ons komt redden ontkennen, hoe meer we ons overgeven aan de slechte praktijken totdat ze zo ingesleten raken dat we er niet meer van los kunnen komen. Als er niets wordt gedaan om dit gestage verval, dat van generatie op generatie kan worden doorgegeven, af te wenden, veroordelen we niet alleen onszelf tot de hel, maar geven we deze slechte neigingen ook door aan onze kinderen en kleinkinderen. 9
Er is hier ook een meer innerlijke les. De profeten die tot ieder van ons komen zijn de waarheden van het woord van de Heer. Deze profeten helpen ons het kwaad in onszelf te herkennen en aan de kaak te stellen. Als wij echter de leer van de heilige schrift verwerpen, of deze alleen zien in relatie tot anderen, in plaats van in relatie tot onszelf, missen wij een grote kans om een einde te maken aan het kwaad dat ons door de generaties heen is doorgegeven.
Het is hard werken om de waarheid te aanvaarden en je tekortkomingen toe te geven. Onze oude natuur vecht om haar controle over ons te behouden en weigert op te geven. Soms voelt het alsof de waarheden die we omarmen worden aangevallen. Het kwaad komt in ons op om deze waarheden te vervolgen en te vernietigen. Maar als we het geloof en de moed hebben om te volharden, zullen we de belofte van Jezus' laatste zegen, gegeven in de Bergrede, beleven: "Gezegend ben je wanneer ze je beschimpen en vervolgen.... Verheug u en wees buitengewoon blij, want groot is uw loon in de hemel, want zo hebben zij de profeten vóór u vervolgd."
In de naam van de Heer
33. "Slangen, adderengebroed, hoe kunt u vluchten voor het oordeel van gehenna?
34. Daarom, zie, Ik zend u profeten, en wijzen, en schriftgeleerden; en [sommigen] van hen zult gij doden en kruisigen, en [sommigen] van hen zult gij geselen in uw synagogen, en vervolgen van stad tot stad:
35. Zodat over u al het rechtvaardige bloed komt, dat op de aarde is uitgestort, van het bloed van de rechtvaardige Abel tot het bloed van Zacharia, de zoon van Barachias, die gij tussen den tempel en het altaar hebt vermoord.
36. Amen, Ik zeg u: Al deze dingen zullen over dit geslacht komen.
37. Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt en hen stenigt die tot haar zijn gezonden, hoe vaak heb Ik gewild uw kinderen te verzamelen, zoals een hen haar jongen verzamelt onder de vleugels, en gij hebt niet gewild!
38. 38. Zie, uw huis is voor u verlaten.
39. Want Ik zeg u: gij zult Mij voortaan niet meer zien, totdat gij zult zeggen: Gezegend is hij die komt in de naam des Heren."
Nadat Jezus acht opeenvolgende rampen heeft uitgesproken over de religieuze leiders, zegt Hij tegen hen: "Slangen, adderengebroed! Hoe kunnen jullie ontsnappen aan de veroordeling van de hel?" (23:33). Dit doet denken aan de eerste Messiaanse profetie toen God tegen de slang zei: "Ik zal vijandschap zetten tussen u en de vrouw, en tussen uw zaad en haar Zaad" (Genesis 3:15).
De profetie is nu uitgekomen in de vijandschap tussen Jezus (het zaad van de vrouw) en de religieuze leiders (het zaad van de slang). De religieuze leiders vertegenwoordigen alle kwade neigingen en valse leringen die ons afbrengen van het liefhebben van God en het dienen van onze naaste. Dit zijn de ware "slangen" en "adders" - in ons - die Jezus kwam bestrijden en onderwerpen.
Maar eerst moest Hij deze strijd in zichzelf voeren.
Deze strijd wordt nu geïntensiveerd nu Jezus de confrontatie aangaat met de helse invloeden die hem via de religieuze leiders belagen. Hij identificeert kwaad na kwaad, en verklaart wee na wee, terwijl Hij deze vijanden van de mensheid bestrijdt. Gedurende het lange en moeizame proces is het duidelijk dat dit soort conflicten Hem geen plezier doet. In plaats daarvan zegt Hij, met verdriet en medelijden in zijn goddelijk hart: "O Jeruzalem, Jeruzalem, degene die de profeten doodt en degenen stenigt die naar haar zijn gezonden! Hoe vaak heb Ik uw kinderen willen verzamelen, zoals een hen haar kuikens onder haar vleugels verzamelt, maar u was niet bereid" (23:37).
In plaats van een leven vol wee (droefheid, angst en haat) heeft Jezus liever dat wij Zijn uitnodiging aannemen om te genieten van een leven vol zegen (vreugde, vrede en liefde). In de Bergrede somt Jezus zorgvuldig de zegeningen op die toekomen aan hen die ernaar streven volgens zijn leer te leven - de zegeningen die kwaliteiten omvatten als nederigheid, geduld, barmhartigheid en vergeving. Deze goddelijke kwaliteiten zijn de "naam van de Heer" in ieder van ons. De "naam van de Heer" is elke vorm van goedheid en waarheid; het is elke goddelijk menselijke kwaliteit - welke naam we er ook aan geven. God is liefde, barmhartigheid, geduld, vergeving, naastenliefde, nederigheid, vriendelijkheid, mededogen, moed, zachtmoedigheid ... de lijst van de heilige namen van de Heer is onuitputtelijk. Dat komt omdat "de naam van de Heer" - dat wil zeggen het geheel van zijn goddelijke eigenschappen - tezamen alle kwaliteiten van liefde en wijsheid vormen die bij God horen. 10
God streeft er voortdurend naar onze geest te vullen met Zijn "naam" - de vele prachtige kwaliteiten die Hij ons wil geven. En voor zover wij Zijn woorden aannemen en ernaar leven, worden deze kwaliteiten ons eigen. Onze geest kan dan worden vergeleken met een prachtig ingericht huis, gebouwd op een rots - een gelukkige en gezegende woonplaats vol vrede en vreugde. Maar zonder de aanwezigheid van Gods eigenschappen is de menselijke geest als een verlaten, troosteloos huis, een treurige woning, gevuld met niets dan ellende. Omdat de Heer buitengesloten is, leeft er niets werkelijk in dat huis. Daarom zegt Jezus: "Zie, uw huis is voor u verlaten" (23:28).
Maar in de volgende adem voegt Jezus er snel aan toe: "Want Ik zeg jullie: jullie zullen Mij niet meer zien totdat jullie zeggen: 'Gezegend is Hij die komt in de naam van de Heer!'". (23:39). Zeggen: "Gezegend is hij die komt in de naam van de Heer" is Jezus' goddelijkheid erkennen. Het is de deur van onze geest openen en Hem binnenlaten. Het is door het leven gaan met de kwaliteiten van de Heer in ons hart, ze in praktijk brengen en ernaar leven in alles wat we doen en op elke plaats waar we komen. Op deze manier kunnen we in elk aspect van het leven vooruitgaan "in de naam van de Heer" - de kwaliteiten van de Heer in onze geest en ons hart.
Hoewel er ontelbare zegeningen zijn - en evenveel ellende - is de som en samenvatting van alle zegeningen het leven "in Zijn naam". Daarom eindigt dit hoofdstuk, ook al is het gevuld met ellende, en ook al klaagt Jezus over Jeruzalem, met een hoopvolle noot. We worden er opnieuw aan herinnerd dat er grote zegeningen wachten op iedereen die "in de naam van de Heer" leeft, en zijn naam eert en prijst door te leven volgens zijn leer.
Dit is het einde van Jezus' onderricht in de tempel. Hij heeft de religieuze leiders duidelijk gewaarschuwd voor het onheil dat hen te wachten staat als zij Hem blijven verwerpen. Terwijl Hij zich opmaakt om te vertrekken, vertelt Hij hen dat ze Hem niet meer zullen zien totdat ze werkelijk kunnen zeggen: "Gezegend is Hij die komt in de naam van de Heer."
Zullen ze toegeven? Zullen ze erkennen dat Jezus meer is dan de zoon van David? Zullen zij Zijn goddelijkheid erkennen en toestaan dat Hij hun leven zegent? Of zullen zij hun koppige verzet handhaven en, erger nog, samenspannen om Hem te vernietigen? We zullen het spoedig te weten komen.
Imibhalo yaphansi:
1. Hemelse Verborgenheden 1690[3]: “Het leven van de Heer was liefde jegens het gehele menselijke geslacht, en was inderdaad zo groot en van een zodanige kwaliteit, dat het niets anders was dan zuivere liefde. Tegen dit leven van Hem werden voortdurend verzoekingen toegelaten vanaf Zijn vroegste jeugd tot Zijn laatste uur in de wereld."
2. Hemelse Verborgenheden 4295[3]: “Opdat de Heer de universele hemel in hemelse orde zou terugbrengen, liet Hij in Zichzelf ook verzoekingen toe van de engelen, die, voor zover zij in het hunne waren, in zoverre niet in het goede en de waarheid waren. Deze verzoekingen zijn de meest innerlijke van alle, want zij werken alleen in op de doelen, en met zo'n subtiliteit dat ze onmogelijk kunnen worden opgemerkt."
3. Hemel En Hel 302: “Als iemand zou geloven, wat werkelijk waar is, dat al het goede uit de Heer komt en al het kwade uit de hel, zou hij het goede in hem niet tot een kwestie van verdienste maken, noch zou hem het kwade worden toegerekend; want dan zou hij in al het goede dat hij denkt en doet naar de Heer kijken, en al het kwade dat instroomt zou naar de hel worden geworpen vanwaar het komt."
4. Hemelse Verborgenheden 5386: “Er zijn geesten die een gewetensvol standpunt innemen over zaken die niet van levensbelang zijn. Zij zijn van dien aard, dat zij zich grondig verdiepen in zaken, die helemaal niet verdacht zijn. Omdat zij het geweten van eenvoudige mensen belasten, worden zij "gewetensbezwaarde" genoemd. En toch weten zij niet wat het ware geweten is, want zij maken van alle kwesties een gewetenskwestie: ..... Hun gedachten strekken zich niet uit tot zaken die een groter doel hebben of die van levensbelang zijn."
5. Hemelse Verborgenheden 6202 “Ik heb ook een ander soort invloeiing opgemerkt, die niet plaatsvindt door de geesten die bij een persoon aanwezig zijn, maar door anderen die vanuit een of andere gemeenschap in de hel worden uitgezonden naar de sfeer die uitgaat van het leven van die persoon..... Zij spreken onder elkaar over de dingen die voor de betrokkene onaanvaardbaar zijn, waardoor in het algemeen in de betrokkene datgene binnenstroomt wat op allerlei manieren lastig, onaangenaam, neerslachtig en verontrustend is. Dit is het soort instroom dat plaatsvindt bij hen die zonder goede reden angstig en depressief zijn".
6. Hemelse Verborgenheden 741: “Boze geesten roepen alle verkeerde dingen op die een mens van jongs af aan heeft gedaan of zelfs heeft gedacht, dus zowel zijn kwaden als zijn valsheden, en veroordelen hem, en er is niets dat hun een groter genoegen verschaft dan dit te doen, want de vreugde van hun leven bestaat daarin."
7. Hemel En Hel 509: “Mensen worden gestraft omdat de angst voor straf het enige middel is om het kwaad in deze staat te bedwingen. Vermaning helpt niet meer, evenmin als onderricht of vrees voor de wet, of vrees voor het verlies van hun reputatie. Dit komt omdat de mensen [in een helse toestand] dan handelen vanuit hun natuur; en die natuur kan alleen door straffen worden ingetoomd en gebroken."
8. Het laatste deel van dit Wee, "... want gij maakt hem tweemaal zozeer tot een zoon der hel als uzelf" zal worden uitgelegd wanneer wij het vergelijken met "Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen de zonen Gods worden genoemd."
9. Hemel En Hel 342[3]: “In het andere leven ondergaat niemand van ons enige straf voor geërfd kwaad, omdat het niet van ons is. Wij hebben geen schuld aan onze erfelijke aard. Wij worden gestraft voor het geactualiseerde kwaad dat van ons is - dat wil zeggen, voor het erfelijke kwaad dat wij ons toe-eigenen door het in ons leven uit te voeren." Zie ook Hemelse Verborgenheden 313: “Iedereen die daadwerkelijk zondigt, brengt daardoor een natuur bij zichzelf teweeg, en het kwaad daarvan wordt in zijn kinderen ingeplant en wordt erfelijk. Zo stamt het af van elke ouder, van de vader, grootvader, overgrootvader en hun voorouders in successie, en wordt zo vermenigvuldigd en vermeerderd in elk nageslacht dat afstamt, blijft bij elke persoon, en wordt in elk van hen vermeerderd door zijn feitelijke zonden, en wordt nooit onschadelijk gemaakt, behalve in hen die door de Heer worden vernieuwd."
10. Hemelse Verborgenheden 144: “De ouden begrepen dat door de "naam" het wezen van een ding werd bedoeld ..... Zij gaven hun zonen en dochters namen overeenkomstig de dingen die daarmee werden aangeduid, want elke naam had iets unieks in zich, waaruit en waardoor zij de oorsprong en de aard van hun kinderen konden kennen." Zie ook Apocalyps Uitgelegd 959[4]: “‘Het woord 'naam' betekent kwaliteit, omdat in de hemel iedereen naar zijn kwaliteit wordt genoemd; en de kwaliteit van God of de Heer is alles wat van Hem is waardoor Hij wordt aanbeden."
