³⁵ docens manus meas ad prælium, et componens quasi arcum æreum brachia mea.

³⁶ Dedisti mihi clypeum salutis tuæ, et mansuetudo tua multiplicavit me.

³⁷ Dilatabis gressus meos subtus me : et non deficient tali mei.

³⁸ Persequar inimicos meos, et conteram : et non convertar donec consumam eos.

³⁹ Consumam eos et confringam, ut non consurgant : cadent sub pedibus meis.

⁴⁰ Accinxisti me fortitudine ad prælium : incurvasti resistentes mihi subtus me.

⁴¹ Inimicos meos dedisti mihi dorsum : odientes me, et disperdam eos.

⁴² Clamabunt, et non erit qui salvet, ad Dominum, et non exaudiet eos.

⁴³ Delebo eos ut pulverem terræ : quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam.

⁴⁴ Salvabis me a contradictionibus populi mei : custodies me in caput gentium : populus, quem ignoro, serviet mihi.

⁴⁵ Filii alieni resistent mihi, auditu auris obedient mihi.

⁴⁶ Filii alieni defluxerunt, et contrahentur in angustiis suis.

⁴⁷ Vivit Dominus, et benedictus Deus meus : et exaltabitur Deus fortis salutis meæ.

⁴⁸ Deus qui das vindictas mihi, et dejicis populos sub me.

⁴⁹ Qui educis me ab inimicis meis, et a resistentibus mihi elevas me : a viro iniquo liberabis me.

⁵⁰ Propterea confitebor tibi Domine in gentibus : et nomini tuo cantabo :

⁵¹ magnificans salutes regis sui, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus in sempiternum.

¹ Hæc autem sunt verba David novissima. Dixit David filius Isai : Dixit vir, cui constitutum est de christo Dei Jacob, egregius psaltes Israël :

² Spiritus Domini locutus est per me, et sermo ejus per linguam meam.

³ Dixit Deus Israël mihi, locutus est fortis Israël, dominator hominum, justus dominator in timore Dei.

⁴ Sicut lux auroræ, oriente sole, mane absque nubibus rutilat, et sicut pluviis germinat herba de terra.

⁵ Nec tanta est domus mea apud Deum, ut pactum æternum iniret mecum, firmum in omnibus atque munitum. Cuncta enim salus mea, et omnis voluntas : nec est quidquam ex ea quod non germinet.

⁶ Prævaricatores autem quasi spinæ evellentur universi : quæ non tolluntur manibus.

⁷ Et si quis tangere voluerit eas, armabitur ferro et ligno lanceato, igneque succensæ comburentur, usque ad nihilum.

⁸ Hæc nomina fortium David. Sedens in cathedra sapientissimus princeps inter tres, ipse est quasi tenerrimus ligni vermiculus, qui octingentos interfecit impetu uno.

⁹ Post hunc, Eleazar filius patrui ejus Ahohites inter tres fortes, qui erant cum David quando exprobraverunt Philisthiim, et congregati sunt illuc in prælium.

¹⁰ Cumque ascendissent viri Israël, ipse stetit et percussit Philisthæos donec deficeret manus ejus, et obrigesceret cum gladio : fecitque Dominus salutem magnam in die illa : et populus, qui fugerat, reversus est ad cæsorum spolia detrahenda.

¹¹ Et post hunc, Semma filius Age de Arari. Et congregati sunt Philisthiim in statione : erat quippe ibi ager lente plenus. Cumque fugisset populus a facie Philisthiim,

¹² stetit ille in medio agri, et tuitus est eum, percussitque Philisthæos : et fecit Dominus salutem magnam.

¹³ Necnon et ante descenderant tres qui erant principes inter triginta, et venerant tempore messis ad David in speluncam Odollam : castra autem Philisthinorum erant posita in Valle gigantum.

¹⁴ Et David erat in præsidio : porro statio Philisthinorum tunc erat in Bethlehem.

¹⁵ Desideravit ergo David, et ait : O si quis mihi daret potum aquæ de cisterna quæ est in Bethlehem juxta portam !

¹⁶ Irruperunt ergo tres fortes castra Philisthinorum, et hauserunt aquam de cisterna Bethlehem, quæ erat juxta portam, et attulerunt ad David : at ille noluit bibere, sed libavit eam Domino,

¹⁷ dicens : Propitius sit mihi Dominus, ne faciam hoc : num sanguinem hominum istorum, qui profecti sunt, et animarum periculum bibam ? Noluit ergo bibere. Hæc fecerunt tres robustissimi.

¹⁸ Abisai quoque frater Joab filius Sarviæ, princeps erat de tribus : ipse est qui levavit hastam suam contra trecentos, quos interfecit, nominatus in tribus,

¹⁹ et inter tres nobilior, eratque eorum princeps, sed usque ad tres primos non pervenerat.

²⁰ Et Banaias filius Jojadæ viri fortissimi, magnorum operum, de Cabseel. Ipse percussit duos leones Moab, et ipse descendit, et percussit leonem in media cisterna in diebus nivis.

²¹ Ipse quoque interfecit virum Ægyptium, virum dignum spectaculo, habentem in manu hastam : itaque cum descendisset ad eum in virga, vi extorsit hastam de manu Ægyptii, et interfecit eum hasta sua.

²² Hæc fecit Banaias filius Jojadæ.

²³ Et ipse nominatus inter tres robustos, qui erant inter triginta nobiliores : verumtamen usque ad tres non pervenerat : fecitque eum sibi David auricularium, a secreto.

²⁴ Asaël frater Joab inter triginta, Elehanan filius patrui ejus de Bethlehem,

²⁵ Semma de Harodi, Elica de Harodi,

²⁶ Heles de Phalti, Hira filius Acces de Thecua,

²⁷ Abiezer de Anathoth, Mobonnai de Husati,

²⁸ Selmon Ahohites, Maharai Netophathites,

²⁹ Heled filius Baana, et ipse Netophathites, Ithai filius Ribai de Gabaath filiorum Benjamin,

³⁰ Banaia Pharathonites, Heddai de torrente Gaas,

³¹ Abialbon Arbathites, Azmaveth de Beromi,

³² Eliaba de Salaboni. Filii Jassen, Jonathan,

³³ Semma de Orori, Ajam filius Sarar Arorites,

³⁴ Eliphelet filius Aasbai filii Machati, Eliam filius Achitophel Gelonites,

³⁵ Hesrai de Carmelo, Pharai de Arbi,

³⁶ Igaal filius Nathan de Soba, Bonni de Gadi,

³⁷ Selec de Ammoni, Naharai Berothites armiger Joab filii Sarviæ,

³⁸ Ira Jethrites, Gareb et ipse Jethrites,

³⁹ Urias Hethæus. Omnes triginta septem.

¹ Et addidit furor Domini irasci contra Israël, commovitque David in eis dicentem : Vade, numera Israël et Judam.

² Dixitque rex ad Joab principem exercitus sui : Perambula omnes tribus Israël a Dan usque Bersabee, et numerate populum, ut sciam numerum ejus.

³ Dixitque Joab regi : Adaugeat Dominus Deus tuus ad populum tuum, quantus nunc est, iterumque centuplicet in conspectu domini mei regis : sed quid sibi Dominus meus rex vult in re hujuscemodi ?

⁴ Obtinuit autem sermo regis verba Joab, et principum exercitus : egressusque est Joab, et princeps militum a facie regis, ut numerarent populum Israël.

⁵ Cumque pertransissent Jordanem, venerunt in Aroër ad dexteram urbis, quæ est in valle Gad :

⁶ et per Jazer transierunt in Galaad, et in terram inferiorem Hodsi, et venerunt in Dan silvestria. Circumeuntesque juxta Sidonem,

⁷ transierunt prope mœnia Tyri, et omnem terram Hevæi et Chananæi, veneruntque ad meridiem Juda in Bersabee :

⁸ et lustrata universa terra, affuerunt post novem menses et viginti dies in Jerusalem.

⁹ Dedit ergo Joab numerum descriptionis populi regi, et inventa sunt de Israël octingenta millia virorum fortium, qui educerent gladium : et de Juda quingenta millia pugnatorum.

¹⁰ Percussit autem cor David eum, postquam numeratus est populus : et dixit David ad Dominum : Peccavi valde in hoc facto : sed precor, Domine, ut transferas iniquitatem servi tui, quia stulte egi nimis.

¹¹ Surrexit itaque David mane, et sermo Domini factus est ad Gad prophetam et videntem David, dicens :

¹² Vade, et loquere ad David : Hæc dicit Dominus : Trium tibi datur optio, elige unum quod volueris ex his, ut faciam tibi.

¹³ Cumque venisset Gad ad David, nuntiavit ei, dicens : Aut septem annis veniet tibi fames in terra tua : aut tribus mensibus fugies adversarios tuos, et ille te persequentur : aut certe tribus diebus erit pestilentia in terra tua. Nunc ergo delibera, et vide quem respondeam ei, qui me misit, sermonem.

¹⁴ Dixit autem David ad Gad : Coarctor nimis : sed melius est ut incidam in manus Domini (multæ enim misericordiæ ejus sunt) quam in manus hominum.

¹⁵ Immisitque Dominus pestilentiam in Israël, de mane usque ad tempus constitutum, et mortui sunt ex populo a Dan usque ad Bersabee septuaginta millia virorum.

¹⁶ Cumque extendisset manum suam angelus Domini super Jerusalem ut disperderet eam, misertus est Dominus super afflictione, et ait angelo percutienti populum : Sufficit : nunc contine manum tuam. Erat autem angelus Domini juxta aream Areuna Jebusæi.

¹⁷ Dixitque David ad Dominum cum vidisset angelum cædentem populum : Ego sum qui peccavi, ego inique egi : isti qui oves sunt, quid fecerunt ? Vertatur, obsecro, manus tua contra me, et contra domum patris mei.

¹⁸ Venit autem Gad ad David in die illa, et dixit ei : Ascende, et constitue altare Domino in area Areuna Jebusæi.

¹⁹ Et ascendit David juxta sermonem Gad, quem præceperat ei Dominus.

²⁰ Conspiciensque Areuna, animadverti regem et servos ejus transire ad se :

²¹ et egressus adoravit regem prono vultu in terram, et ait : Quid causæ est ut veniat dominus meus rex ad servum suum ? Cui David ait : Ut emam a te aream, et ædificem altare Domino, et cesset interfectio quæ grassatur in populo.

²² Et ait Areuna ad David : Accipiat, et offerat dominus meus rex, sicut placet ei : habes boves in holocaustum, et plaustrum, et juga boum in usum lignorum.

²³ Omnia dedit Areuna rex regi : dixitque Areuna ad regem : Dominus Deus tuus suscipiat votum tuum.

²⁴ Cui respondens rex, ait : Nequaquam ut vis, sed emam pretio a te, et non offeram Domino Deo meo holocausta gratuita. Emit ergo David aream, et boves, argenti siclis quinquaginta :

²⁵ et ædificavit ibi David altare Domino, et obtulit holocausta et pacifica : et propitiatus est Dominus terræ, et cohibita est plaga ab Israël.