335. നമ്മളിലൂടെ കർത്താവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിനാൽ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പ്രയോജനകരമാണെന്ന് നമ്മൾ പറയുമ്പോഴും, കർത്താവിനുവേണ്ടി അവ നമ്മിൽ നിന്നാണെന്ന് നമുക്ക് പറയാനാവില്ല. ഉപകാരപ്രദമായ എല്ലാ പ്രവർത്തനങ്ങളും കർത്താവിൽ അനന്തമായി ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിനാൽ അവ നമുക്കുവേണ്ടി ദൈവത്തിൽനിന്നുള്ളതാണ്, അവയൊന്നും നമ്മിൽ ദൈവത്തിൽനിന്നുള്ള സമ്മാനങ്ങളല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. യഥാർത്ഥത്തിൽ നമുക്ക് സ്വന്തമായി ഒരു നന്മയും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല, കർത്താവിൽ നിന്ന് മാത്രം, നമ്മൾ ചെയ്യുന്ന നന്മയാണ് നമ്മൾ ഉപയോഗപ്രദമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ആത്മീയ സ്നേഹത്തിന്റെ സാരാംശം മറ്റുള്ളവർക്കുവേണ്ടി അവർക്കുവേണ്ടി നന്മ ചെയ്യുക എന്നതാണ്, നമുക്ക് വേണ്ടിയല്ല. ദൈവിക സ്നേഹത്തിന്റെ സത്തയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇത് അനന്തമായി കൂടുതലാണ്. മാതാപിതാക്കൾക്ക് അവരുടെ കുട്ടികളോടുള്ള സ്നേഹം പോലെയാണ് ഇത്. അവർ അവർക്ക് വേണ്ടി സ്നേഹം കൊണ്ടാണ് നന്മ ചെയ്യുന്നത്, കുട്ടികൾക്കുവേണ്ടിയാണ്, സ്വന്തം കാര്യത്തിനുവേണ്ടിയല്ല. അമ്മമാർ അവരുടെ കൊച്ചുകുട്ടികളോട് കാണിക്കുന്ന സ്നേഹത്തിൽ നമുക്ക് ഇത് വ്യക്തമായി കാണാം.
ഭഗവാനെ ബഹുമാനിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും സ്തുതിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതിനാൽ ഭഗവാനെ ഭക്തിയും ആരാധനയും സ്തുതിയും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതായി ആളുകൾ വിശ്വസിക്കുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, അവൻ നമുക്കുവേണ്ടി അവരെ സ്നേഹിക്കുന്നു, കാരണം ദിവ്യമായ എന്തെങ്കിലും ഒഴുകുന്നതിനും അനുഭവപ്പെടുന്നതിനും കഴിയുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് അവർ നമ്മെ കൊണ്ടുവരുന്നു. കാരണം, ഈ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെ, സ്വയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആ ശ്രദ്ധ ഞങ്ങൾ നീക്കംചെയ്യുന്നു, അത് ഒഴുക്കും സ്വീകാര്യതയും തടയുന്നു. സ്വയം സ്നേഹം എന്നതിലുള്ള ശ്രദ്ധ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തെ കഠിനമാക്കുകയും അടയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നമ്മുടെ സ്വന്തം അവകാശത്തിൽ നമ്മൾ തിന്മയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ലെന്നും നന്മയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും കർത്താവിൽ നിന്ന് വരുന്നില്ലെന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞാൽ അത് നീക്കം ചെയ്യപ്പെടും. ഇത് ഹൃദയത്തിന്റെ മൃദുലതയും താഴ്മയും നൽകുന്നു, അതിൽ നിന്ന് ബഹുമാനവും ആരാധനയും ഒഴുകുന്നു.
കർത്താവ് നമ്മിലൂടെ തനിക്കായി നൽകുന്ന ഉപയോഗപ്രദമായ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശ്യം, അവൻ തന്റെ സ്നേഹത്തിൽ നിന്ന് നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ എന്നതാണ്. ഇത് അവൻ ചെയ്യാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതിനാൽ, അത് സ്വീകരിക്കുന്നത് അവന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ സന്തോഷമാണ്.
കർത്താവ് തന്നെ ആരാധിക്കുന്ന ആളുകളോടൊപ്പമുണ്ടെന്ന് ആരും വിശ്വസിക്കരുത്. അവന്റെ കൽപ്പനകൾ ചെയ്യുന്ന ആളുകളുമായി അവൻ തന്റെ വീട് ഉണ്ടാക്കുന്നു-അതായത്, അവന്റെ ഉപയോഗപ്രദമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ-മറ്റുള്ളവരുമായിട്ടല്ല. മുകളിൽ (ദിവ്യസ്നേഹവും ജ്ഞാനവും 47, 48, 49) എന്നിവയിൽ ഇതിനെക്കുറിച്ച് എന്താണ് പറയുന്നതെന്ന് കാണുക.
