ചില സമയങ്ങളിൽ മനുഷ്യർ മതവിശ്വാസികളായിത്തീർന്നു. (ആ സമയത്താണ് നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ യഥാർത്ഥത്തിൽ മനുഷ്യരായത് എന്ന് ഒരാൾ വാദിച്ചേക്കാം.) അതിനുമുമ്പ് അവർ ഭക്ഷിക്കുക, ഇണചേരുക, അതിജീവിക്കുക തുടങ്ങിയ പ്രായോഗികവും ശാരീരികവുമായ കാര്യങ്ങളിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നിരിക്കാം. പക്ഷേ എന്തോ സംഭവിച്ചു. അവർക്ക് ആത്മീയ ആശയങ്ങൾ ഉണ്ടാകാൻ തുടങ്ങി. 100,000 വർഷം പഴക്കമുള്ള, മരണാനന്തര ജീവിതത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു - മനുഷ്യരെ ശവക്കുഴികളോടെ അടക്കം ചെയ്ത പുരാവസ്തു സൈറ്റുകൾ ഉണ്ട്. കൂടാതെ, അവർ സാങ്കൽപ്പിക ജീവികളുടെ രൂപങ്ങൾ കൊത്തി -- ഭാഗം മനുഷ്യൻ, ഭാഗം മൃഗം.
മനുഷ്യ സമൂഹത്തിലെ ഈ സംഭവവികാസങ്ങൾ - പുരാവസ്തു ഗവേഷകരും നരവംശശാസ്ത്രജ്ഞരും - പുരോഗതിയായി കാണുന്നു. മനുഷ്യ മനസ്സ് കൂടുതൽ ആത്മീയ അവബോധം ഉണ്ടാക്കുന്ന നിലയിലേക്ക് വികസിച്ചു.
ഇന്നത്തേതുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുക. ഇപ്പോൾ, ആത്മീയ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളിലുള്ള വിശ്വാസം ഒരു പിന്നോക്ക കാര്യമായി പലരും വീക്ഷിക്കുന്നു; പ്രായോഗികവും ശാരീരികവും ശാസ്ത്രീയവുമായ മനസ്സുകളാൽ ഇല്ലാതാക്കപ്പെടേണ്ട ഒന്ന്.
അപ്പോൾ, അത് എന്തായിരുന്നു - നമുക്ക് ഇപ്പോൾ ഒഴിവാക്കാനാകുന്ന ഒരു കടന്നുപോകുന്ന ഘട്ടം? അതോ നമുക്ക് ആവശ്യമുള്ളതും എന്നാൽ നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെടാൻ സാധ്യതയുള്ളതുമായ ഒരു യഥാർത്ഥ, നീർത്തട മുന്നേറ്റം?
(നിങ്ങൾ സ്വയം ചോദിക്കുക... നിങ്ങൾ എന്താണ് ചിന്തിക്കാൻ സ്ക്രൂടേപ്പ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്?)
