²¹ Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt ;

²² et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi ;

²³ ut jumentum factus sum apud te, et ego semper tecum.

²⁴ Tenuisti manum dexteram meam, et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.

²⁵ Quid enim mihi est in cælo ? et a te quid volui super terram ?

²⁶ Defecit caro mea et cor meum ; Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.

²⁷ Quia ecce qui elongant se a te peribunt ; perdidisti omnes qui fornicantur abs te.

²⁸ Mihi autem adhærere Deo bonum est, ponere in Domino Deo spem meam ; ut annuntiem omnes prædicationes tuas in portis filiæ Sion.

¹ Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ ?

² Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo.

³ Leva manus tuas in superbias eorum in finem. Quanta malignatus est inimicus in sancto !

⁴ Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ ; posuerunt signa sua, signa ;

⁵ et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus

⁶ exciderunt januas ejus in idipsum ; in securi et ascia dejecerunt eam.

⁷ Incenderunt igni sanctuarium tuum, in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.

⁸ Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul : quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.

⁹ Signa nostra non vidimus ; jam non est propheta ; et nos non cognoscet amplius.

¹⁰ Usquequo, Deus, improperabit inimicus ? irritat adversarius nomen tuum in finem ?

¹¹ Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem ?

¹² Deus autem rex noster ante sæcula, operatus est salutem in medio terræ.

¹³ Tu confirmasti in virtute tua mare ; contribulasti capita draconum in aquis.

¹⁴ Tu confregisti capita draconis ; dedisti eum escam populis Æthiopum.

¹⁵ Tu dirupisti fontes et torrentes ; tu siccasti fluvios Ethan.

¹⁶ Tuus est dies, et tua est nox ; tu fabricatus es auroram et solem.

¹⁷ Tu fecisti omnes terminos terræ ; æstatem et ver tu plasmasti ea.

¹⁸ Memor esto hujus, inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.

¹⁹ Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.

²⁰ Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.

²¹ Ne avertatur humilis factus confusus ; pauper et inops laudabunt nomen tuum.

²² Exsurge, Deus, judica causam tuam ; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die.

²³ Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum : superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.

¹ In finem, ne corrumpas. Psalmus cantici Asaph.

² Confitebimur tibi, Deus, confitebimur, et invocabimus nomen tuum ; narrabimus mirabilia tua.

³ Cum accepero tempus, ego justitias judicabo.

⁴ Liquefacta est terra et omnes qui habitant in ea, ego confirmavi columnas ejus.

⁵ Dixi iniquis : Nolite inique agere, et delinquentibus : Nolite exaltare cornu.

⁶ Nolite extollere in altum cornu vestrum ; nolite loqui adversus Deum iniquitatem.

⁷ Quia neque ab oriente, neque ab occidente, neque a desertis montibus.

⁸ Quoniam Deus judex est ; hunc humiliat, et hunc exaltat :

⁹ quia calix in manu Domini vini meri, plenus misto. Et inclinavit ex hoc in hoc, verumtamen fæx ejus non est exinanita ; bibent omnes peccatores terræ.

¹⁰ Ego autem annuntiabo in sæculum ; cantabo Deo Jacob.

¹¹ Et omnia cornua peccatorum confringam ; et exaltabuntur cornua justi.

¹ In finem, in laudibus. Psalmus Asaph, canticum ad Assyrios.

² Notus in Judæa Deus ; in Israël magnum nomen ejus.

³ Et factus est in pace locus ejus, et habitatio ejus in Sion.

⁴ Ibi confregit potentias arcuum, scutum, gladium, et bellum.

⁵ Illuminans tu mirabiliter a montibus æternis ;

⁶ turbati sunt omnes insipientes corde. Dormierunt somnum suum, et nihil invenerunt omnes viri divitiarum in manibus suis.

⁷ Ab increpatione tua, Deus Jacob, dormitaverunt qui ascenderunt equos.

⁸ Tu terribilis es ; et quis resistet tibi ? ex tunc ira tua.