1
In finem, filiis Core. Psalmus.
2
Audite hæc, omnes gentes ; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem :
3
quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper.
4
Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.
5
Inclinabo in parabolam aurem meam ; aperiam in psalterio propositionem meam.
6
Cur timebo in die mala ? Iniquitas calcanei mei circumdabit me.
7
Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
8
Frater non redimit, redimet homo : non dabit Deo placationem suam,
9
et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum ;
10
et vivet adhuc in finem.
11
Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes. Simul insipiens et stultus peribunt ; et relinquent alienis divitias suas ;
12
et sepulchra eorum domus illorum in æternum, tabernacula eorum in progenie et progenie ; vocaverunt nomina sua in terris suis.
13
Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.
14
Hæc via illorum scandalum ipsis ; et postea in ore suo complacebunt.
15
Sicut oves in inferno positi sunt : mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino ; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.
16
Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me.
17
Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus ;
18
quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus.
19
Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur ; confitebitur tibi cum benefeceris ei.
20
Introibit usque in progenies patrum suorum ; et usque in æternum non videbit lumen.
21
Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.