⁵ et eripuit animam meam de medio catulorum leonum ; dormivi conturbatus. Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ, et lingua eorum gladius acutus.

⁶ Exaltare super cælos, Deus, et in omnem terram gloria tua.

⁷ Laqueum paraverunt pedibus meis, et incurvaverunt animam meam. Foderunt ante faciem meam foveam, et inciderunt in eam.

⁸ Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum ; cantabo, et psalmum dicam.

⁹ Exsurge, gloria mea ; exsurge, psalterium et cithara ; exsurgam diluculo.

¹⁰ Confitebor tibi in populis, Domine, et psalmum dicam tibi in gentibus ;

¹¹ quoniam magnificata est usque ad cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.

¹² Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua.

¹ In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem.

² Si vere utique justitiam loquimini, recta judicate, filii hominum.

³ Etenim in corde iniquitates operamini ; in terra injustitias manus vestræ concinnant.

⁴ Alienati sunt peccatores a vulva ; erraverunt ab utero, locuti sunt falsa.

⁵ Furor illis secundum similitudinem serpentis, sicut aspidis surdæ et obturantis aures suas,

⁶ quæ non exaudiet vocem incantantium, et venefici incantantis sapienter.

⁷ Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum ; molas leonum confringet Dominus.

⁸ Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens ; intendit arcum suum donec infirmentur.

⁹ Sicut cera quæ fluit auferentur ; supercecidit ignis, et non viderunt solem.

¹⁰ Priusquam intelligerent spinæ vestræ rhamnum, sicut viventes sic in ira absorbet eos.

¹¹ Lætabitur justus cum viderit vindictam ; manus suas lavabit in sanguine peccatoris.

¹² Et dicet homo : Si utique est fructus justo, utique est Deus judicans eos in terra.

¹ In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul, et custodivit domum ejus, ut eum interficeret.

² Eripe me de inimicis mei, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.

³ Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me.

⁴ Quia ecce ceperunt animam meam ; irruerunt in me fortes.

⁵ Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine ; sine iniquitate cucurri, et direxi.

⁶ Exsurge in occursum meum, et vide : et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes ; non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.

⁷ Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes ; et circuibunt civitatem.

⁸ Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum : quoniam quis audivit ?

⁹ Et tu, Domine, deridebis eos ; ad nihilum deduces omnes gentes.

¹⁰ Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es.

¹¹ Deus meus, misericordia ejus præveniet me.

¹² Deus ostendet mihi super inimicos meos ; ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine ;

¹³ delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum ; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur,

¹⁴ in consummatione, in ira consummationis ; et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.

¹⁵ Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes ; et circuibunt civitatem.

¹⁶ Ipsi dispergentur ad manducandum ; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.

¹⁷ Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam ; quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meæ.

¹⁸ Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es ; Deus meus, misericordia mea.

¹ In finem. Pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam,

² cum succendit Mesopotamiam Syriæ, et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.

³ Deus, repulisti nos, et destruxisti nos ; iratus es, et misertus es nobis.

⁴ Commovisti terram, et conturbasti eam ; sana contritiones ejus, quia commota est.

⁵ Ostendisti populo tuo dura ; potasti nos vino compunctionis.

⁶ Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus ; ut liberentur dilecti tui,

⁷ salvum fac dextera tua, et exaudi me.

⁸ Deus locutus est in sancto suo : lætabor, et partibor Sichimam ; et convallem tabernaculorum metibor.

⁹ Meus est Galaad, et meus est Manasses ; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus ;

¹⁰ Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum : mihi alienigenæ subditi sunt.

¹¹ Quis deducet me in civitatem munitam ? quis deducet me usque in Idumæam ?

¹² Nonne tu, Deus, qui repulisti nos ? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris ?

¹³ Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.

¹⁴ In Deo faciemus virtutem ; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.