ഇരുപത്തിയൊന്നാം അധ്യായം

---

"എന്നെ പിന്തുടരുക"

---

1. ഈ കാര്യങ്ങൾക്കുശേഷം, യേശു വീണ്ടും തിബെരിയാസ് കടലിൽ ശിഷ്യന്മാർക്ക് പ്രത്യക്ഷനായി. അങ്ങനെ അവൻ [സ്വയം] വെളിപ്പെടുത്തി:

2. സൈമൺ പത്രോസും ദിദിമോസ് എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന തോമസും ഗലീലിയിലെ കാനായിലെ നഥനയാലും സെബദിയുടെ പുത്രന്മാരും അവൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരിൽ വേറെ രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ചുണ്ടായിരുന്നു.

3. ശിമോൻ പീറ്റർ അവരോടു പറഞ്ഞു, ഞാൻ മീൻ പിടിക്കാൻ പോകുന്നു. അവർ അവനോടുഞങ്ങളും നിന്നോടുകൂടെ വരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു. അവർ പുറപ്പെട്ടു, ഉടനെ കപ്പലിൽ കയറി; ആ രാത്രിയിൽ അവർക്ക് ഒന്നും പിടികിട്ടിയില്ല.

4. എന്നാൽ പ്രഭാതമായപ്പോൾ യേശു കരയിൽ നിന്നു; എങ്കിലും അത് യേശുവാണെന്ന് ശിഷ്യന്മാർ അറിഞ്ഞില്ല.

5. അപ്പോൾ യേശു അവരോടു പറഞ്ഞു: കുഞ്ഞുങ്ങളേ, നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും ഭക്ഷിക്കാനുണ്ടോ? ഇല്ല എന്നു അവർ അവനോടു ഉത്തരം പറഞ്ഞു.

6. അവൻ അവരോടു പറഞ്ഞു: കപ്പലിൻ്റെ വലതുവശത്ത് വല വീശുക, നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തും. അതിനാൽ അവർ എറിഞ്ഞു, അതിനുശേഷം മത്സ്യങ്ങളുടെ ബാഹുല്യം കാരണം അത് വലിച്ചെടുക്കാൻ അവർക്ക് ശക്തിയില്ലായിരുന്നു.

7. അപ്പോൾ യേശു സ്‌നേഹിച്ച ആ ശിഷ്യൻ പത്രോസിനോടു പറഞ്ഞു: അതു കർത്താവാണ്.

കഴിഞ്ഞ അധ്യായത്തിൽ, യേശു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാർക്ക് പുനരുത്ഥാനത്തിനു ശേഷമുള്ള രണ്ട് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. തൻ്റെ ആദ്യ പ്രത്യക്ഷത്തിൽ, യേശു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരെ അഭിവാദ്യം ചെയ്തത് "നിങ്ങൾക്കു സമാധാനം" എന്ന വാക്കുകളോടെയാണ്. അനന്തരം അവൻ തൻറെ നാമത്തിൽ പുറപ്പെടുവാൻ അവരെ ചുമതലപ്പെടുത്തി: പിതാവ് എന്നെ അയച്ചതുപോലെ ഞാനും നിങ്ങളെ അയക്കുന്നു എന്നു അവരോടു പറഞ്ഞു. വരാനിരിക്കുന്ന വേലയ്‌ക്കായി തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരെ സജ്ജരാക്കുന്നതിന്, യേശു അവരുടെമേൽ നിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ സ്വീകരിക്കുക. നിങ്ങൾ ആരുടെയെങ്കിലും പാപങ്ങൾ ക്ഷമിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവർ ക്ഷമിക്കപ്പെടുന്നു. ആരുടെയെങ്കിലും പാപങ്ങൾ നിങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവ നിലനിർത്തപ്പെടും" (കാണുക യോഹന്നാൻ20:19-23).

എട്ട് ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം, രണ്ടാം ഭാവത്തിൽ, യേശു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരെ വീണ്ടും സന്ദർശിച്ചു, "നിങ്ങൾക്ക് സമാധാനം" എന്ന വന്ദനം ആവർത്തിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ സമയം, പുനരുത്ഥാനത്തെക്കുറിച്ച് സംശയം തോന്നിയ തോമസിനോട് യേശു നേരിട്ട് സംസാരിച്ചു. “അവിശ്വാസിയാകരുത്,” യേശു തോമസിനോട് പറഞ്ഞു, “എന്നാൽ വിശ്വസിക്കുക.” യേശു തോമസിന് കൈകളിലും വശത്തും ഉള്ള മുറിവുകൾ കാണിച്ചുകൊടുത്തു. തോമസിൻ്റെ ആത്മീയ കണ്ണുകൾ ഇപ്പോൾ തുറന്നതിനാൽ, “എൻ്റെ കർത്താവേ, എൻ്റെ ദൈവമേ!” എന്ന് അവൻ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. (യോഹന്നാൻ20:28).

ഈ അവസാന അധ്യായം ആരംഭിക്കുമ്പോൾ, യേശു "ശിഷ്യന്മാർക്ക് വീണ്ടും തന്നെത്തന്നെ കാണിച്ചു" എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു.യോഹന്നാൻ21:1). പുനരുത്ഥാനത്തിനു ശേഷമുള്ള ഈ മൂന്നാമത്തെ പ്രത്യക്ഷത്തിൽ, യേശു പത്രോസിനും തോമസിനും നഥനയേൽക്കും ജെയിംസിനും യോഹന്നാനും മറ്റ് രണ്ട് ശിഷ്യന്മാർക്കും തന്നെത്തന്നെ കാണിക്കും. ഈ ഏഴു ശിഷ്യന്മാർ ഇപ്പോൾ യെരൂശലേമിൽ ഇല്ല. അവർ ഇപ്പോൾ ഗലീലി കടലിൻ്റെ മറ്റൊരു പേരായ തിബെരിയാസ് കടലിൽ ഒത്തുകൂടി. “ഞാൻ മീൻ പിടിക്കാൻ പോകുന്നു” എന്ന് പത്രോസ് അവരോട് പറയുമ്പോൾ മറ്റു ശിഷ്യന്മാരും അവനോടൊപ്പം ചേരാൻ തീരുമാനിച്ചു. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "അവർ പുറപ്പെട്ടു, ഉടനെ ഒരു ബോട്ടിൽ കയറി, ആ രാത്രി അവർക്ക് ഒന്നും കിട്ടിയില്ല" (യോഹന്നാൻ21:3).

ശിഷ്യന്മാർ രാത്രി മുഴുവൻ അദ്ധ്വാനിച്ചിട്ടും ഒന്നും കിട്ടിയില്ല. ഇത് കർത്താവിൻ്റെ പഠിപ്പിക്കലുകളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട് സത്യം വിവേചിച്ചറിയാനുള്ള നമ്മുടെ വ്യർത്ഥമായ ശ്രമങ്ങളെയും നമ്മിൽ നിന്ന് തന്നെ സ്നേഹം സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നതിൻ്റെ വ്യർത്ഥതയെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ദൈവത്തിൻറെ സത്യത്തിനും സ്നേഹത്തിനും പുറമെ നാം സ്വയം അധ്വാനിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം നമ്മുടെ അധ്വാനം വ്യർത്ഥമായിരിക്കും. എബ്രായ തിരുവെഴുത്തുകളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "കർത്താവ് വീട് പണിയുന്നില്ലെങ്കിൽ, തൊഴിലാളികൾ വ്യർത്ഥമായി അധ്വാനിക്കുന്നു. കർത്താവ് നഗരത്തെ കാക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ കാവൽക്കാരൻ വെറുതെ ഉണർന്നിരിക്കും. വെറുതെ നിങ്ങൾ നേരത്തെ എഴുന്നേൽക്കുകയും വൈകിയിരിക്കുകയും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വേണ്ടി അധ്വാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു" (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ127:1). യേശു തൻ്റെ വിടവാങ്ങൽ പ്രസംഗത്തിൽ പറഞ്ഞതുപോലെ, "എന്നെക്കൂടാതെ നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല" (യോഹന്നാൻ15:5).

ഒന്നും പിടിക്കാതെ വെറുതെ അധ്വാനിക്കുമ്പോൾ, ഈ രാത്രികാലാവസ്ഥകൾ, ദൈവം നമ്മോടൊപ്പമുണ്ട്, സഹായം നൽകാൻ തയ്യാറാണെന്ന് അറിയാത്ത സമയങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "പ്രഭാതമായപ്പോൾ യേശു കരയിൽ നിന്നു, എന്നിട്ടും യേശുവാണെന്ന് ശിഷ്യന്മാർ അറിഞ്ഞില്ല" (യോഹന്നാൻ21:4).

ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പിനു ശേഷമുള്ള അവൻ്റെ മൂന്നാമത്തെ പ്രത്യക്ഷതയാണെങ്കിലും ശിഷ്യന്മാർ യേശുവിനെ തിരിച്ചറിയുന്നില്ല എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. “കുട്ടികളേ, നിങ്ങൾക്ക് ഭക്ഷണമുണ്ടോ?” എന്ന് യേശു അവരോട് വിളിച്ചപ്പോഴും. അവർ ഇപ്പോഴും അവനെ തിരിച്ചറിയുന്നില്ല. അവർ ഒരു അപരിചിതനോട് സംസാരിക്കുന്നതുപോലെ, “ഇല്ല” എന്ന് പറയുക. അപ്പോൾ യേശു പറഞ്ഞു, “വഞ്ചിയുടെ വലതുവശത്ത് വല വീശുക, നിങ്ങൾ കുറച്ച് കണ്ടെത്തും.” യേശു പറഞ്ഞതു ചെയ്‌താൽ അവരുടെ വല നിറയും. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "അവർ എറിഞ്ഞു, ഇപ്പോൾ മത്സ്യങ്ങളുടെ ബാഹുല്യം കാരണം അവർക്ക് അത് വലിച്ചെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല" (കാണുക. യോഹന്നാൻ21:5-6).

---

"വലത് വശം" എന്നതിൻ്റെ പ്രാധാന്യം

---

തങ്ങൾക്കാവശ്യമായതെല്ലാം തങ്ങളുടെ പക്കലുണ്ടെന്ന് ശിഷ്യന്മാർ കരുതിയിരിക്കാം. എല്ലാത്തിനുമുപരി, അവർക്ക് അവരുടെ ബോട്ടുകളും വലകളും മത്സ്യം നിറഞ്ഞ കടലും ഉണ്ടായിരുന്നു. പരിചയസമ്പന്നരായ മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ കൂടിയായിരുന്നു അവർ. എന്നിട്ടും അവരുടെ ശ്രമം പാഴായി. അതുപോലെ, നമുക്കാവശ്യമായതെല്ലാം ഉണ്ടെന്ന് കരുതുന്ന സാഹചര്യങ്ങളെ നാം അഭിമുഖീകരിച്ചേക്കാം. എന്നിട്ടും, എന്തോ നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ബോട്ടിൻ്റെ ഇടതുവശത്ത് നിന്ന് ചിന്തിക്കുകയും പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നിടത്തോളം, ദൈവത്തിൻ്റെ മാർഗനിർദേശത്തിനും ഹിതത്തിനും പുറമെ നാം നമ്മുടെ സ്വന്തം അറിവിലും അനുഭവത്തിലും ഇച്ഛാശക്തിയിലും ആശ്രയിക്കും. നമ്മുടെ തൊഴിലുകളിലും വ്യക്തിജീവിതത്തിലും നമ്മൾ വളരെ നന്നായി ചെയ്യുന്നുണ്ടാകാം. എന്നാൽ നാം വൃഥാ അധ്വാനിക്കുന്ന സമയം വരുന്നു. കഠിനമായ മനോഭാവം നിലനിൽക്കുന്നു, നമുക്ക് ക്ഷമ നഷ്ടപ്പെടുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ബന്ധത്തിലെ ബുദ്ധിമുട്ട് പരിഹരിക്കപ്പെടാതെ തുടരുന്നു.

“വലതുവശത്ത് വല വീശുക” എന്ന കർത്താവിൻ്റെ ആഹ്വാനത്തോട് പ്രതികരിക്കേണ്ട സമയമാണിത്. ഈ പുതിയ ഓറിയൻ്റേഷൻ നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ നാം കാണുകയും ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രീതിയിലെ മാറ്റത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ദൈവത്തിൻ്റെ സഹായം സ്വീകരിക്കാനുള്ള സന്നദ്ധതയോടെയാണ് അത് ആരംഭിക്കുന്നത്. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, ജീവിതത്തിൻ്റെ സ്വാഭാവിക മാനത്തിൽ നിന്ന് ജീവിതത്തിൻ്റെ ആത്മീയ തലത്തിലേക്ക് നാം മാറുന്നു. നമ്മിലും ലോകത്തിലും പ്രാഥമികമായി ആശ്രയിക്കുന്നതിനുപകരം, നാം ഇപ്പോൾ പ്രാഥമികമായി കർത്താവിലും അവൻ്റെ വചനത്തിലും ആശ്രയിക്കുന്നു. നാം സ്വതന്ത്രമായി കർത്താവിങ്കലേക്കു തിരിയാനും അവൻ്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യാനും വേണ്ടി സ്വയത്തെ വശത്താക്കുന്നതും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ¹

നാം അവൻ്റെ വചനത്തിൽ സ്വതന്ത്രമായി കർത്താവിങ്കലേക്ക് തിരിയുകയും അവൻ്റെ കൽപ്പനകൾ പാലിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് സ്വയം ഇച്ഛാശക്തി മാറ്റിവെക്കുന്നത് തുടരുമ്പോൾ, കർത്താവിൻ്റെ സത്യത്തിൻ്റെ അനേകം പ്രയോഗങ്ങൾ കാണത്തക്കവിധം നമ്മുടെ മനസ്സിൻ്റെ ഉള്ളറകൾ തുറക്കപ്പെടുന്നു. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ ആത്മീയ സത്യം എങ്ങനെ പ്രയോഗിക്കാം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ ആഴത്തിലുള്ള ഉൾക്കാഴ്ചകൾ കർത്താവിനോടും അയൽക്കാരനോടും ഉള്ള നമ്മുടെ സ്നേഹത്തിന് ആനുപാതികമായി നൽകിയിരിക്കുന്നു. അതിനാൽ, വള്ളത്തിൻ്റെ വലതുവശത്ത് നിന്ന് മത്സ്യബന്ധനം നടത്തുമ്പോഴെല്ലാം - അതായത്, കർത്താവിൻ്റെ നന്മയിൽ നിന്നും സത്യത്തിൽ നിന്നും, നമ്മുടെ ഹൃദയം മൃദുവാകും, മുമ്പ് കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ കാണാൻ നമ്മുടെ മനസ്സ് തുറക്കപ്പെടും. ഇക്കാരണത്താൽ, ഒരു അത്ഭുതകരമായ മത്സ്യം എപ്പോഴും ഉണ്ടാകും. ²

ഇപ്പോൾ ഒരു വലിയ അത്ഭുതം സംഭവിച്ചുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ യോഹന്നാൻ പത്രോസിൻറെ നേരെ തിരിഞ്ഞു പറഞ്ഞു, “ഇത് കർത്താവാണ്!” (യോഹന്നാൻ21:7). ഇത് കർത്താവിൻ്റെ പ്രവൃത്തിയാണെന്ന് ജോണിൻ്റെ പെട്ടെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവ്, കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹത്തിന് മനുഷ്യ മനസ്സിൻ്റെ ഉള്ളറകൾ തുറക്കാൻ കഴിയുന്ന വഴിയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. വലത് വശത്ത് വല വീശാൻ-അതായത്, നാം ചെയ്യുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും അവൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ നിന്നും ജ്ഞാനത്തിൽ നിന്നും വരണമെന്ന് സൗമ്യമായി ഓർമ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഓരോ നിമിഷവും കർത്താവ് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ സന്നിഹിതനാണെന്ന് നാം പെട്ടെന്ന് കാണുന്നു.

നാം ഇത് ചെയ്യുമ്പോഴെല്ലാം, നമ്മെ നയിക്കാനും നയിക്കാനും കർത്താവിനെ അനുവദിച്ചുകൊണ്ട്, നമ്മുടെ ആന്തരിക ജീവിതത്തിലും മറ്റുള്ളവരുമായുള്ള ബന്ധത്തിലും അത്ഭുതകരമായ പരിവർത്തനങ്ങൾ സംഭവിക്കാം. അത്തരം സമയങ്ങളിൽ, നമുക്ക് സങ്കീർത്തനക്കാരനോട് ഇങ്ങനെ പറയാൻ കഴിയും, “ഇത് കർത്താവിൻ്റെ പ്രവൃത്തിയാണ്. അത് ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകളിൽ അത്ഭുതകരമാണ്" (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ118:23). ³

---

ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗം

---

നമ്മൾ രണ്ട് ലോകങ്ങളിലാണ് ജീവിക്കുന്നത് - ഒരു ഭൗതിക ലോകവും ആത്മീയ ലോകവും. നാം ഭൗതിക ലോകത്തെ മാത്രം ആശ്രയിക്കുകയും ലൗകിക അറിവിനെ ആശ്രയിക്കുകയും ചെയ്താൽ, ഒടുവിൽ നാം വ്യർഥമായി അധ്വാനിക്കുന്ന ഒരിടത്ത് നമ്മെത്തന്നെ കണ്ടെത്തും. കാരണം, ഭൗതിക ലോകത്തിനും അത് നൽകുന്ന വിവരങ്ങൾക്കും നമ്മുടെ ആത്മാവിൻ്റെ ആഴത്തിലുള്ള ആഗ്രഹങ്ങളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ല. നമ്മുടെ ലൗകിക വിജയങ്ങളും അറിവ് നേടിയാലും, എന്തെങ്കിലും നഷ്ടപ്പെട്ടതായി നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നത് തുടരും. വൃഥാ അദ്ധ്വാനിച്ച ഒരു രാത്രിക്ക് ശേഷം, ബോട്ടിൻ്റെ വലതുവശത്ത് വല വീശാനുള്ള കർത്താവിൻ്റെ വിദൂര വിളി നമുക്ക് കേൾക്കാം. പ്രാഥമികമായി നമ്മുടെ സ്വന്തം ഇച്ഛയിൽ നിന്നും നമ്മുടെ സ്വന്തം ധാരണയിൽ നിന്നും പ്രവർത്തിക്കുന്നത് നിർത്താനും സഹായത്തിനായി കർത്താവിലേക്ക് തിരിയാൻ തയ്യാറാകാനുമുള്ള ആഹ്വാനമാണിത്. ഇത് സ്വാഭാവിക മാനത്തിൽ നിന്ന് ആത്മീയ തലത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റമാണ്. ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗമെന്ന നിലയിൽ, നിങ്ങൾ ബോട്ടിൻ്റെ ഇടതുവശത്ത് നിന്ന് മത്സ്യബന്ധനം നടത്തുമ്പോൾ ആ നിമിഷങ്ങളെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞിരിക്കുക. നിർത്താനും ആഴത്തിലുള്ള ശ്വാസം എടുക്കാനും "വശങ്ങൾ മാറാനും" സമയമാണിത്. പെട്ടെന്നുള്ള പ്രാർഥന, അല്ലെങ്കിൽ തിരുവെഴുത്ത് മനസ്സിൽ കൊണ്ടുവരിക, അല്ലെങ്കിൽ കർത്താവ് നിങ്ങളോടൊപ്പമുണ്ടെന്ന് ഓർക്കുന്നത് പോലെ ലളിതമായിരിക്കാം ഇത്. നിങ്ങൾ അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ ആന്തരിക അവസ്ഥയിൽ കൃത്യമായ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. നിങ്ങളുടെ മാനസികാവസ്ഥയിലും നിങ്ങളുടെ മനോഭാവത്തിലും നിങ്ങളുടെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ സ്വരത്തിലും നിങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിലും ഈ അത്ഭുതകരമായ മാറ്റങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുക. യോഹന്നാനെപ്പോലെ, “അത് കർത്താവാണ്” എന്ന് പറയാൻ തയ്യാറാകുക. ⁴

---

"വരൂ പ്രാതൽ കഴിക്കൂ"

---

7. [തുടരും] അതു കർത്താവാണെന്നു കേട്ടപ്പോൾ ശിമയോൻ പത്രോസ് നഗ്നനായതിനാൽ അങ്കി മുറുകെ പിടിച്ചു കടലിൽ ചാടി.

8. എന്നാൽ മറ്റു ശിഷ്യന്മാർ കരയിൽ നിന്ന് അധികം ദൂരെയല്ലാത്തതിനാൽ ഏകദേശം ഇരുനൂറു മുഴം അകലെ മത്സ്യത്തിൻ്റെ വല വലിച്ചുകൊണ്ട് വള്ളത്തിൽ കയറി വന്നു.

9. അവർ കരയിലേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെന്നപ്പോൾ, തീക്കനൽ കത്തുന്നതും അതിന്മേൽ ഒരു ചെറിയ മത്സ്യവും അപ്പവും കിടക്കുന്നതും അവർ കണ്ടു.

10. യേശു അവരോടു പറഞ്ഞു: നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ചെറിയ മത്സ്യം കൊണ്ടുവരുവിൻ.

11. സൈമൺ പീറ്റർ കയറിവന്ന് നൂറ്റമ്പത്തിമൂന്ന് വലിയ മത്സ്യങ്ങൾ നിറഞ്ഞ കരയിലേക്ക് വല വലിച്ചു. ഇത്രയധികം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും വല കീറിയില്ല.

12. യേശു അവരോടു പറഞ്ഞു: വരുവിൻ; നീ ആരാണ് എന്നു ചോദിക്കാൻ ശിഷ്യന്മാരിൽ ആരും ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല. അത് കർത്താവാണെന്ന് അറിഞ്ഞു.

13. യേശു വന്ന് അപ്പമെടുത്ത് അവർക്കും അതുപോലെ ചെറിയ മത്സ്യത്തിനും കൊടുത്തു.

14. യേശു മരിച്ചവരിൽ നിന്നു ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാർക്കു പ്രത്യക്ഷനാകുന്നത് ഇത് മൂന്നാമത്തെ പ്രാവശ്യമായിരുന്നു.

മുമ്പത്തെ എപ്പിസോഡിൻ്റെ അവസാനം, യേശുവിന് മാത്രമേ ഇത്രയും അത്ഭുതകരമായ മത്സ്യം കൊണ്ടുവരാൻ കഴിയൂ എന്ന് ജോൺ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അതിനാൽ, യോഹന്നാൻ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു, "ഇത് കർത്താവാണ്" (യോഹന്നാൻ21:7). പീറ്ററിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇതൊരു ആവേശകരമായ വാർത്തയാണ്. അവൻ്റെ പെട്ടെന്നുള്ള പ്രതികരണം ഈ വിധത്തിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു: "പിന്നെ പത്രോസ് തൻ്റെ പുറംവസ്ത്രം മുറുകെപിടിച്ചു, കാരണം അവൻ അത് ഊരി കടലിൽ ചാടി" (യോഹന്നാൻ21:7). അക്ഷരീയ അർഥത്തിൽ, പീറ്റർ തൻ്റെ പുറംവസ്ത്രം തനിക്കുചുറ്റും കെട്ടുന്നു, തൻ്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് ബന്ധിപ്പിച്ച് അതിനെ സ്ഥാനത്ത് നിർത്തുന്നു.

ആഴത്തിലുള്ള തലത്തിൽ, ഒരാളുടെ വസ്ത്രം "അരകെട്ടുന്നത്" കർത്താവിൽ നിന്ന് ഒഴുകുന്നത് സ്വീകരിക്കുന്നതിനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിനായി അവനിൽത്തന്നെയുള്ള സത്യത്തിൻ്റെ ശ്രദ്ധാപൂർവമായ ക്രമത്തെ ചിത്രീകരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട്, പത്രോസ് ആദ്യം അരകെട്ടുകയും പിന്നീട് യേശുവിനെ കാണാൻ ആകാംക്ഷയോടെ കടലിൽ മുങ്ങുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, അത് കർത്താവിനെ കാണാനും അവൻ്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യാനും തയ്യാറായ ഒരു ക്രമീകൃത വിശ്വാസത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. എബ്രായ തിരുവെഴുത്തുകളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "തൻ്റെ വഴി ശരിയായി ക്രമീകരിക്കുന്നവനെ ഞാൻ ദൈവത്തിൻ്റെ രക്ഷ കാണിക്കും" (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ50:23). ⁵

ശിഷ്യന്മാർ കരയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ, യേശു തങ്ങൾക്കായി പ്രഭാതഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് അവർ മനസ്സിലാക്കുന്നു. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "അവർ കരയിൽ വന്നയുടനെ അവിടെ തീക്കനലും അതിൽ മത്സ്യവും അപ്പവും കിടക്കുന്നതും അവർ കണ്ടു" (യോഹന്നാൻ21:9). അവർ അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ യേശു അവരോട് പറഞ്ഞു, “നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ പിടിച്ച മത്സ്യത്തിൽ കുറച്ച് കൊണ്ടുവരുവിൻ” (യോഹന്നാൻ21:10). മറുപടിയായി, "നൂറ്റമ്പത്തിമൂന്ന് വലിയ മത്സ്യങ്ങൾ" നിറഞ്ഞ തൻ്റെ വല കരയിലേക്ക് പീറ്റർ വലിച്ചിടുന്നു (യോഹന്നാൻ21:11). ഈ വലിയ മീൻപിടിത്തം നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തിൻ്റെ ഗുണനത്തെയും നമ്മുടെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ വികാസത്തെയും പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നു, നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിൽ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തോടെയും നമ്മുടെ മനസ്സിൽ അയൽക്കാരനോടുള്ള സ്നേഹത്തോടെയും നാം എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചെയ്യുന്നു. ⁶

അപ്പോൾ യേശു അവരോട് പറഞ്ഞു, "വരൂ പ്രാതൽ കഴിക്കൂ" (യോഹന്നാൻ21:12). യേശു ഇതിനകം തന്നെ പ്രാതൽ തയ്യാറാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. മീനും റൊട്ടിയും ഇതിനകം ചൂടുള്ള കൽക്കരിയിൽ വറുക്കുന്നു. എല്ലാ സത്യത്തിൻ്റെയും നന്മയുടെയും ഉറവിടമായ യേശുവിന് എല്ലാ സത്യവും അവർക്കാവശ്യമായ എല്ലാ നന്മകളും ഉണ്ട്. അവർ ചുടാത്ത അപ്പവും പിടിക്കാത്ത മീനും അവൻ്റെ പക്കലുണ്ട്. അപ്പം ആഴത്തിലുള്ള സ്നേഹത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, മത്സ്യം പുതിയ സത്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, അവർ അവരുടെ ഭാഗം ചെയ്യണം. അതിനാൽ, അവർ തന്നിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നത് യേശു സ്വീകരിക്കുകയും തീയിൽ ഇടുകയും ചെയ്യുന്നു. ⁷

കർത്താവിൻ്റെ തീയിലേക്ക് മത്സ്യം കൊണ്ടുവരുന്നത് അവൻ്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യാനുള്ള നമ്മുടെ ശ്രമങ്ങളിൽ നമുക്ക് ലഭിച്ച എല്ലാത്തിനും താഴ്മയോടെ അവനോട് നന്ദി പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന രീതിയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. നാം ഇത് ചെയ്യുമ്പോഴെല്ലാം, അവൻ നമ്മുടെ വഴിപാടുകളെ അനുഗ്രഹിക്കുകയും, അവൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ അഗ്നിയാൽ നിറയ്ക്കുകയും, അത് നമുക്ക് വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ പവിത്രമായ അഗ്നിയുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ, നാം ഭക്തിനിർഭരമായ വിസ്മയത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. വർഷങ്ങൾക്കുമുമ്പ് ആദരപൂർവമായ നിശബ്ദതയിൽ ആ അഗ്നിയുടെ മുന്നിൽ നിന്ന ശിഷ്യന്മാരെപ്പോലെ, ദൈവം സന്നിഹിതനാണെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയുന്നു. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "അത് കർത്താവാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ശിഷ്യന്മാരിൽ ആരും അവനോട്, 'നീ ആരാണ്' എന്ന് ചോദിക്കാൻ ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല" (യോഹന്നാൻ21:12). അവർ ഈ ഭയഭക്തിയുടെ അവസ്ഥയിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ, ചൂടുള്ള അപ്പവും വറുത്ത മീനും വാഗ്ദാനം ചെയ്തുകൊണ്ട് യേശു അവരുടെ അടുക്കൽ വരുന്നു (കാണുക. യോഹന്നാൻ21:13).

---

“എൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ പോറ്റുക”

---

15. അവർ അത്താഴം കഴിച്ചശേഷം യേശു ശിമയോൻ പത്രോസിനോടു ചോദിച്ചു: യോനായുടെ മകനായ ശിമയോനേ, നീ ഇവരേക്കാൾ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ? അവൻ അവനോടു അതെ, കർത്താവേ; ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന് നിനക്കറിയാം. അവൻ അവനോടു: എൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ മേയ്ക്ക എന്നു പറഞ്ഞു.

“വരൂ പ്രാതൽ കഴിക്കാൻ” യേശു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ക്ഷണിക്കുമ്പോൾ, തന്നിൽ നിന്ന് ആത്മീയ പോഷണം സ്വീകരിക്കാൻ കർത്താവ് നമ്മെ ഓരോരുത്തരെയും ക്ഷണിക്കുന്ന രീതിയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. എന്നാൽ ആത്മീയ ഭക്ഷണം ഒരാൾക്ക് മാത്രമല്ല; അത് പങ്കുവെക്കാനും ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ്. അതുകൊണ്ട്, പ്രഭാതഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം, ഈ ആത്മീയ പോഷണം മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കുവെക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള സുപ്രധാന നിർദ്ദേശങ്ങളുമായി യേശു പത്രോസിലേക്ക് തിരിയുന്നു. ⁸

യേശു തൻ്റെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ ആരംഭിക്കുമ്പോൾ, അവൻ പത്രോസിനെ "യോനയുടെ പുത്രനായ ശിമയോൻ" എന്ന് വിളിക്കുന്നു (യോഹന്നാൻ21:15). മുമ്പ് ഈ സുവിശേഷത്തിൽ, "യോനയുടെ പുത്രനായ ശിമയോൻ" എന്ന പേരിൻ്റെ ഒരേയൊരു പേര് യേശു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ശേഖരിക്കാൻ തുടങ്ങിയ ആദ്യ അധ്യായത്തിൽ, തന്നെ അനുഗമിക്കാൻ അവരെ വിളിച്ചു. ആ സമയത്ത്, ആദ്യമായി പത്രോസിനെ കണ്ടുമുട്ടിയപ്പോൾ, യേശു അവനോട് പറഞ്ഞു, "നീ യോനയുടെ പുത്രനായ ശിമയോനാണ്" (യോഹന്നാൻ1:42). ഇപ്പോൾ, ഈ അവസാന എപ്പിസോഡിൽ, യേശു വീണ്ടും പത്രോസിനെ "യോനയുടെ പുത്രനായ ശിമയോൻ" എന്ന് പരാമർശിക്കുന്നു.

പത്രോസിൻ്റെ ജന്മനാമം ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ, മറ്റുള്ളവരെ പഠിപ്പിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെട്ട എല്ലാവരിലുമുള്ള ഒരു പ്രത്യേക ഗുണത്തെക്കുറിച്ചാണ് യേശു സംസാരിക്കുന്നത്. എല്ലാ നിർദ്ദേശങ്ങളും, പ്രത്യേകിച്ച് കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിലുള്ള പ്രബോധനവും കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ നിന്നാണ് ചെയ്യേണ്ടത്. ഇതാണ് സംയുക്ത നാമം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, "കേൾക്കുക" എന്നർത്ഥമുള്ള സൈമൺ, സ്നേഹത്തിൻ്റെയും ദാനധർമ്മത്തിൻ്റെയും സൽസ്വഭാവത്തിൻ്റെയും പ്രതീകമായ "പ്രാവ്" എന്നർത്ഥം വരുന്ന ജോനാ. ഈ രണ്ട് പ്രതീകാത്മക നാമങ്ങളും ഒരുമിച്ച് ചേർത്താൽ, സ്നേഹത്തിൽ നിന്ന് കർത്താവിൻ്റെ വചനം കേൾക്കുകയും പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ആത്മീയ വളർച്ചയുടെ ഈ അവസ്ഥയിൽ എത്തുമ്പോൾ മാത്രമാണ് കർത്താവിനെക്കുറിച്ച് മറ്റുള്ളവരെ പഠിപ്പിക്കാൻ നമുക്ക് യോഗ്യത ലഭിക്കുന്നത്. ചുരുക്കത്തിൽ, സ്‌നേഹത്തിൽ നിന്ന് കർത്താവിനോടുള്ള കർത്താവിനെക്കുറിച്ച് മാത്രമേ നമുക്ക് പഠിപ്പിക്കാൻ കഴിയൂ - അവൻ്റെ കൽപ്പനകൾ പാലിക്കാൻ നാം ശ്രമിക്കുന്നിടത്തോളം വളരുകയും വികസിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സ്നേഹം. ⁹

പത്രോസിനെ അവൻ്റെ ജന്മനാമം ചൊല്ലി വിളിച്ചുകൊണ്ട് ഈ ആദ്യകാല സ്മരണയിൽ തൊട്ടശേഷം യേശു അവനോട് ചോദിച്ചു, "ഇവരേക്കാൾ നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ?" അക്ഷരീയ വിവരണത്തിൻ്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, ലോകത്തിൻ്റെ കാര്യങ്ങളെക്കാളും ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ ആനന്ദത്തെക്കാളും ഉയർന്നത് അന്വേഷിക്കാൻ യേശു പത്രോസിനോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, മീൻ പിടിക്കുന്നതിനേക്കാൾ, ചൂടുള്ള അപ്പം കഴിക്കുന്നതിനേക്കാൾ, വറുത്ത മത്സ്യം കഴിക്കുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ അവനെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് യേശു പത്രോസിനോട് ചോദിക്കുന്നു. ഫലത്തിൽ, യേശു പറയുന്നു, “പത്രോസേ, ഈ സ്വാഭാവിക സുഖങ്ങളെക്കാൾ നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ? ഇതിലധികമായി നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ?"

ഒരു വ്യക്തിഗത തലത്തിൽ, യേശു നമ്മോട് ഓരോരുത്തരോടും സമാനമായ ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നു. അവൻ പറയുന്നു: “ഇവയെക്കാൾ നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ?” "നിങ്ങളുടെ ആത്മീയ ജീവിതത്തേക്കാൾ നിങ്ങളുടെ സ്വാഭാവിക ജീവിതത്തിനാണോ നിങ്ങൾ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ കൊടുക്കുന്നത്?" "നിങ്ങളുടെ സ്വാഭാവിക ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതിൽ നിങ്ങൾ തിരക്കിലാണോ, നിങ്ങളുടെ ആത്മാവിനെ വളർത്തുന്നതിനോ മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കുന്നതിനോ കുറച്ച് സമയം മാത്രമേ അവശേഷിക്കുന്നുള്ളൂ?" "നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം കരുതലിൽ നിങ്ങൾ കുടുങ്ങിപ്പോയിട്ടുണ്ടോ, നിങ്ങളിലൂടെ പ്രവർത്തിക്കാൻ എന്നെ അനുവദിക്കാൻ നിങ്ങൾ മറക്കുന്നുണ്ടോ?" "നിങ്ങൾ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നതിനേക്കാൾ ലോകത്തിലുള്ളവയെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ?" മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, "ഇവയെക്കാൾ" അവനെ സ്നേഹിക്കാൻ കർത്താവ് നമ്മോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. അവൻ്റെ ശബ്ദം കേൾക്കാനും അവനെ അനുഗമിക്കാനും അവൻ നമ്മോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ¹⁰

യേശു പത്രോസിനോട്, “യോനയുടെ പുത്രനായ ശിമയോനേ, നീ ഇവരെക്കാൾ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ?” എന്നു പറയുമ്പോൾ. പത്രോസ് മറുപടി പറഞ്ഞു, “അതെ കർത്താവേ; ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് നിനക്ക് അറിയാമല്ലോ." അപ്പോൾ യേശു പറയുന്നു, "എൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ മേയ്ക്കുക" (യോഹന്നാൻ21:15). വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ഉടനീളം, കുഞ്ഞാടുകളും ആടുകളും കർത്താവിൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അവനെ അനുഗമിക്കുന്നവരെ പരാമർശിക്കുന്നു. ഈ സുവിശേഷത്തിൽ യേശു നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ, "എൻ്റെ ആടുകൾ എൻ്റെ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നു, ഞാൻ അവയെ അറിയുന്നു, അവ എന്നെ അനുഗമിക്കുന്നു" (യോഹന്നാൻ10:27).” അതുപോലെ, കർത്താവ് നമ്മെ ഓരോരുത്തരെയും പേര് ചൊല്ലി വിളിക്കുന്നു, നമ്മുടെ നിഷ്കളങ്കതയുടെ അവസ്ഥകളെ സ്പർശിക്കുന്നു, നമ്മുടെ ആർദ്രമായ ഓർമ്മകളെ ഉണർത്തുന്നു. ഈ നിരപരാധികളായ അവസ്ഥകൾ കർത്താവിനാൽ നമ്മിൽ സംരക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു, ഞങ്ങളോടൊപ്പം നിലനിൽക്കുന്നു. നമ്മുടെ പുനരുജ്ജീവനത്തിൽ കർത്താവ് ഈ അവസ്ഥകളിലൂടെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, കേവലം സ്വാഭാവിക ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് ആത്മീയ ജീവിതത്തിലേക്ക് മാറാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു. ¹¹

നമ്മെ പേരു ചൊല്ലി വിളിക്കുമ്പോൾ, പ്രയാസങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകുകയും വിശ്വാസത്തിൻ്റെയും നന്ദിയുടെയും പുതിയ അവസ്ഥകൾ നൽകി അനുഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്ത ആ സമയങ്ങളെ കർത്താവ് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. നന്ദിയുടെ ഈ അവസ്ഥകളിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ, കർത്താവ് നമുക്കുവേണ്ടി ചെയ്തതെന്തെന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ, പ്രത്യേകിച്ച് മറ്റുള്ളവരുടെ ദയയാൽ, നമുക്ക് കർത്താവിനോട് അടുത്ത് തോന്നുകയും അവൻ്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യാൻ ഉത്സാഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ സമയത്താണ് കർത്താവ് തൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ പോറ്റാനുള്ള നിയോഗം നൽകുന്നത്. എബ്രായ തിരുവെഴുത്തുകളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, “അവൻ ഒരു ഇടയനെപ്പോലെ തൻ്റെ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ മേയിക്കുന്നു: അവൻ ആട്ടിൻകുട്ടികളെ തൻ്റെ കൈകളിൽ ശേഖരിക്കുകയും തൻ്റെ ഹൃദയത്തോട് അടുപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവൻ ചെറുപ്പമുള്ളവരെ സൌമ്യമായി നയിക്കുന്നു" (യെശയ്യാ40:11). ¹²

---

ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗം

---

കർത്താവിലേക്ക് തിരിയാനും അവൻ്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യാനുമുള്ള ഏതൊരു പ്രാരംഭ സന്നദ്ധതയും നമ്മിലെ കുഞ്ഞാടിനെപ്പോലെയുള്ള അവസ്ഥയാണ്. ഈ ആഗ്രഹം നിരപരാധിയായ ഒരു അവസ്ഥയാണ്, അത് പോഷിപ്പിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്. ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗമെന്ന നിലയിൽ, നിങ്ങൾ ഭക്തിനിർഭരമായ വിസ്മയത്താൽ നിറഞ്ഞിരുന്ന ആ സമയങ്ങളെ മനസ്സിൽ കൊണ്ടുവരിക. ഒരുപക്ഷേ അത് നിങ്ങളുടെ ആത്മാവിനെ വിശുദ്ധിയുടെ ഒരു വികാരത്താൽ സ്പർശിച്ച സമയമായിരുന്നു. കർത്താവിൻ്റെ നന്മയും സത്യവും മറ്റുള്ളവരിലൂടെ നിങ്ങളിലേക്ക് വന്ന ഒരു സമയമായിരിക്കാം അത്. ഒരുപക്ഷേ അത് ഒരു ബന്ധുവിൻ്റെയോ സുഹൃത്തിൻ്റെയോ അദ്ധ്യാപകൻ്റെയോ പ്രോത്സാഹജനകമായ വാക്കായിരിക്കാം. ഒരുപക്ഷെ അത് ആവശ്യമുള്ള സമയത്ത് നിങ്ങൾക്കായി നീട്ടിയ ഒരു സഹായ ഹസ്തമായിരിക്കാം. ഒരുപക്ഷേ അത് നിങ്ങളെ പരിപാലിക്കുന്ന ഒരാളോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ വികാരമായിരിക്കാം. കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹബോധവും മറ്റുള്ളവരിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാനുള്ള ആഗ്രഹവും നിങ്ങളിൽ നിറയ്ക്കാൻ നിങ്ങളുടെ ആർദ്രമായ ഓർമ്മകളെ അനുവദിക്കുക. നിങ്ങളിൽ ഈ ആർദ്രമായ അവസ്ഥകളെ പോഷിപ്പിക്കുകയും പോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക-കർത്താവ് പഠിപ്പിക്കുന്നത് ചെയ്യാൻ ഈ നിഷ്കളങ്കമായ ആഗ്രഹങ്ങൾ. എന്നിട്ട് നിങ്ങളുടെ നല്ല ഉദ്ദേശ്യങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിക്കുക, മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കാനും നിങ്ങളിലുള്ള കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ നിന്ന് ഉപദേശിക്കാനും എത്തിച്ചേരുക. യേശു പറയുന്നതുപോലെ, "എൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ മേയ്ക്കുക." ¹³

---

“എൻ്റെ ആടുകളെ മേയ്ക്കുക”

---

16. അവൻ രണ്ടാമതും അവനോടു ചോദിച്ചു: യോനയുടെ മകനായ ശിമയോനേ, നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ? അവൻ അവനോടു അതെ, കർത്താവേ; ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന് നിനക്കറിയാം. അവൻ അവനോടു: എൻ്റെ ആടുകളെ മേയിക്ക എന്നു പറഞ്ഞു.

ഈ സുവിശേഷത്തിൽ, ശിഷ്യന്മാർക്ക് തന്നോടുള്ള സ്നേഹം എങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാമെന്ന് യേശു വിശദീകരിച്ചു. അവൻ പറഞ്ഞു, "നിങ്ങൾ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ എൻ്റെ കൽപ്പനകൾ പാലിക്കുക" (യോഹന്നാൻ14:15). ഇപ്പോൾ, യേശു ഇതിനോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു, "നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ?... എൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ പോറ്റുക." യേശു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ആത്മീയമായി പോറ്റാൻ മൂന്ന് വർഷം ചെലവഴിച്ചു. കൽപ്പനകളെ കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ ഗ്രാഹ്യം അവൻ തുറന്നുകൊടുക്കുക മാത്രമല്ല, അവൻ അവരെ സ്‌നേഹിച്ചതുപോലെ അന്യോന്യം സ്നേഹിക്കുവാനുള്ള ഒരു പുതിയ കൽപ്പനയും അവർക്കു നൽകുകയും ചെയ്‌തു (കാണുക. യോഹന്നാൻ13:34). ശിഷ്യന്മാർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകിയതുപോലെ മറ്റുള്ളവർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ, അവർ കർത്താവിനോടുള്ള സ്‌നേഹം പ്രകടമാക്കുന്നത് തുടരും.

യേശു ഇപ്പോൾ പത്രോസിനെ രണ്ടാമതും ചോദിച്ചു, “യോനയുടെ പുത്രനായ ശിമോനേ, നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ?” “അതെ, കർത്താവേ, ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് നീ അറിയുന്നു” എന്ന് പത്രോസ് പറയുമ്പോൾ, “എൻ്റെ ആടുകളെ മേയിക്കണമേ” എന്ന് യേശു പറയുന്നു. (യോഹന്നാൻ21:16). ഗ്രീക്ക് പദം "പോവുക" എന്നതിന് ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത് പൊയിമൈൻ ആണ് [Ποίμαινε]. ചിലപ്പോൾ "ഇടയൻ" എന്ന് വിവർത്തനം ചെയ്ത ഈ പദത്തിൽ ഭക്ഷണം നൽകുന്നതിനേക്കാൾ വളരെയധികം ഉൾപ്പെടുന്നു. സംരക്ഷണവും മാർഗനിർദേശവും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇടയന്മാർ തങ്ങളുടെ ആടുകൾക്കുവേണ്ടി ചെയ്യുന്നതെല്ലാം അതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഈ രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ, “എൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ പോറ്റുക” എന്നു മാത്രമല്ല യേശു പറയുന്നത്. “എൻ്റെ ആടുകളെ മേയ്ക്കുക” എന്ന് അവൻ പറയുന്നു.

ഇത് നമ്മിൽ ഓരോരുത്തരിലും സംഭവിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നു. നാം ആത്മീയമായി വളരുമ്പോൾ, നിഷേധാത്മക ചിന്തകളും ദുഷിച്ച ആഗ്രഹങ്ങളും കർത്താവിനെ അനുഗമിക്കാനും അവൻ്റെ സഹായം തേടാനുമുള്ള നമ്മുടെ സന്നദ്ധതയെ ആക്രമിക്കാനും നശിപ്പിക്കാനും ശ്രമിക്കും. അതിനാൽ, കർത്താവ് നമുക്ക് നൽകുന്ന ശ്രേഷ്ഠമായ ചിന്തകളുടെയും സ്നേഹനിർഭരമായ വികാരങ്ങളുടെയും ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ ശ്രദ്ധാപൂർവം പരിപാലിച്ചുകൊണ്ട് നാം നമ്മുടെ ആന്തരിക ആടുകളുടെ ഇടയന്മാരായി മാറണം.

ദൈവദത്തമായ ഈ ചിന്തകളും വികാരങ്ങളും ആത്മീയ വേട്ടക്കാരിൽ നിന്ന് ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം സംരക്ഷിക്കുകയും സംരക്ഷിക്കുകയും വേണം. ബൈബിൾ കാലങ്ങളിൽ, ചെമ്മരിയാടുകളെ അകത്തു കടക്കാനും വേട്ടക്കാരെ അകറ്റാനും കഴിയുന്നത്ര ഉയരമുള്ള കല്ലുകളായിരുന്നു ആട്ടിൻ തൊഴുത്തുകൾ. ആട്ടിൻ തൊഴുത്തിലെ കല്ലുകൾ ചെന്നായ്ക്കളിൽ നിന്ന് ആടുകളെ സംരക്ഷിച്ചതുപോലെ, കർത്താവിൻ്റെ വചനത്തിൽ നിന്നുള്ള സത്യങ്ങൾ നിഷേധാത്മക ചിന്തകളിൽ നിന്നും ദുഷിച്ച ആഗ്രഹങ്ങളിൽ നിന്നും നമ്മെ സംരക്ഷിക്കുന്നു. ഇക്കാരണത്താൽ, പത്തു കൽപ്പനകളിലെ വിശുദ്ധ സത്യങ്ങൾ രണ്ട് ശിലാഫലകങ്ങളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നു. ¹⁴

കല്ലിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്ന പത്തു കൽപ്പനകൾ എന്തൊക്കെ ചെയ്യരുത് , അതായത് ഏതൊക്കെ തിന്മകളിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കണം എന്ന് പ്രാഥമികമായി പറയുന്നു എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. കാരണം, കർത്താവിൽ നിന്നുള്ള നന്മ വരുന്നതിന് മുമ്പ് തിന്മ ആദ്യം ഒഴിവാക്കണമെന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്ന ആത്മീയ നിയമമാണ് ഇതിന് കാരണം. എബ്രായ തിരുവെഴുത്തുകളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, “തിന്മ ചെയ്യുന്നത് നിർത്തുക; നല്ലത് ചെയ്യാൻ പഠിക്കുക" (യെശയ്യാ1:16-17). പത്ത് കൽപ്പനകളിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന തിന്മകളിൽ നിന്ന് നാം വിട്ടുനിൽക്കുമ്പോൾ, നന്മ ചെയ്യാനുള്ള ശക്തിയോടെയും ആ നന്മ എങ്ങനെ ചെയ്യണം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഉൾക്കാഴ്ചയോടെയും കർത്താവിന് ഒഴുകുന്നതിനുള്ള വഴി തുറക്കപ്പെടുന്നു. ¹⁵

അപ്പോൾ നല്ല ഇടയന്മാരേ, കർത്താവിൻ്റെ ആടുകളെ അവൻ്റെ വചനത്തിൽനിന്നു സത്യത്താൽ സംരക്ഷിക്കുക മാത്രമല്ല; നന്മ ചെയ്യാനുള്ള ശക്തിയോടെ കർത്താവിന് ഒഴുകുന്നതിനുള്ള വഴി തുറക്കാനും അവ സഹായിക്കുന്നു. കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹം ഒഴുകുമ്പോൾ, മറ്റുള്ളവർക്കായി ദാനധർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുക എന്നതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. ¹⁶

ഈ ബന്ധത്തിൽ, ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനത്തിൽ വിശക്കുന്നവർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകൽ, ഭവനരഹിതർക്ക് അഭയം നൽകുക, അല്ലെങ്കിൽ രോഗികളെ സന്ദർശിക്കൽ എന്നിവ ഉൾപ്പെട്ടേക്കാം. എന്നാൽ അതിൽ കൂടുതൽ കാര്യങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നു. നമ്മൾ ചിന്തിക്കുന്ന എല്ലാ സ്നേഹപൂർവമായ ചിന്തകളും, നമ്മൾ പറയുന്ന എല്ലാ നല്ല വാക്കുകളും, നമ്മൾ ചെയ്യുന്ന എല്ലാ ഉപയോഗപ്രദമായ പ്രവൃത്തികളും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഈ ചിന്തകളും വാക്കുകളും പ്രവർത്തികളും നമ്മുടെ ഉള്ളിലും അതിലൂടെയും പ്രവർത്തിക്കുന്ന കർത്താവിൽ ഉത്ഭവിക്കുമ്പോൾ, അവ തീർച്ചയായും ദാനധർമ്മമാണ്. ഈ രീതിയിൽ, നാം പരസ്പരം നല്ല ഇടയന്മാരായി മാറുന്നു, തിന്മ ചെയ്യുന്നതിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കാൻ പരസ്പരം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും നന്മ ചെയ്യുന്നതിൽ സ്ഥിരോത്സാഹം കാണിക്കാൻ പരസ്പരം പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ¹⁷

---

“എൻ്റെ ആടുകളെ മേയ്ക്കുക”

---

17. അവൻ മൂന്നാമതും അവനോടു ചോദിച്ചു: യോനയുടെ മകൻ ശിമോനേ, നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ? മൂന്നാമതും അവനോട്: നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ എന്നു പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് പത്രോസ് ദുഃഖിച്ചു. അവൻ അവനോടു: കർത്താവേ, നീ സകലവും അറിയുന്നു; ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന് നിനക്കറിയാം. യേശു അവനോടു പറഞ്ഞു, എൻ്റെ ആടുകളെ മേയ്ക്കുക.

യേശു പത്രോസിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയും ഉപദേശിക്കുകയും ചെയ്‌തുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ, യേശു മൂന്നാമതും അവനോട് പറഞ്ഞു, “യോനയുടെ മകനായ ശിമോനേ, നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ?” മൂന്നാമതും പത്രോസ് മറുപടി പറഞ്ഞു, “കർത്താവേ, അങ്ങ് എല്ലാം അറിയുന്നു. ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന് നിനക്കറിയാം. ” മറുപടിയായി യേശു പറയുന്നു, "എൻ്റെ ആടുകളെ മേയ്ക്കുക" (യോഹന്നാൻ21:17).

നമ്മുടെ ആത്മീയ വികാസത്തിൻ്റെ ഈ ഘട്ടത്തിൽ, നാം കർത്താവിൻ്റെ നന്മയും അനുകമ്പയും അനുഭവിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അവൻ്റെ നന്മയും അനുകമ്പയും നാം തുടർന്നും ഭക്ഷിക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ വിശ്വാസം വളരുന്നു. അവൻ്റെ വചനത്തിൽ നാം കൂടുതൽ സത്യവും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ കൂടുതൽ പ്രയോഗങ്ങളും കാണുന്നു. കർത്താവിനാൽ നാം എത്രത്തോളം മാറ്റപ്പെടുകയും രൂപാന്തരപ്പെടുകയും ചെയ്തുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കി, നമുക്ക് ഭക്ഷണം നൽകിയതുപോലെ മറ്റുള്ളവരെ പോറ്റാൻ ഇപ്പോൾ മുന്നോട്ട് പോകാം. “എൻ്റെ ആടുകളെ മേയ്ക്കുക” എന്ന കർത്താവിൻ്റെ വാക്കുകൾ മേലാൽ ഒരു കൽപ്പനയോ നിയോഗമോ അല്ല. അവ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിൻ്റെ ആഗ്രഹമാണ്. ¹⁸

യേശു തൻ്റെ ആടുകളെ മൂന്നു പ്രാവശ്യം മേയിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഓരോ തവണയും, “നിങ്ങൾ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ?” എന്ന ചോദ്യത്തോടെയാണ് യേശു പ്രബോധനത്തിന് മുമ്പായി വരുന്നത്. കാരണം, എല്ലാം ആരംഭിക്കുന്നത് കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹത്തിലാണ്. “അവൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ മേയിക്കുന്നതിനും” “അവൻ്റെ ആടുകളെ മേയിക്കുന്നതിനും” “അവൻ്റെ ആടുകളെ മേയിക്കുന്നതിനും” നമ്മെ ഒരുക്കുന്നതും സജ്ജരാക്കുന്നതും ഇതാണ്. ദൈവത്തിൽ നിന്ന് ഒഴുകുന്നത് സ്വീകരിക്കാനുള്ള നിഷ്കളങ്കവും കുഞ്ഞാടിനെപ്പോലെയുള്ള സന്നദ്ധതയും മറ്റുള്ളവർക്ക് നന്മ ചെയ്യാനുള്ള ആത്മാർത്ഥമായ ആഗ്രഹവുമില്ലാതെ പ്രബോധനം ലഭിക്കില്ല എന്നതും കൂട്ടിച്ചേർക്കേണ്ടതാണ്.

---

അഗാപെയും ഫിലിയോയും

---

ആദ്യത്തെ രണ്ടു പ്രാവശ്യം യേശു പറഞ്ഞു, "യോനയുടെ പുത്രനായ ശിമോനേ, നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ?" അഗാപാസ് [ἀγαπάω] എന്ന ഗ്രീക്ക് ക്രിയയാണ് അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ചത്. agápē എന്നറിയപ്പെടുന്നത്, ഇത് മാറ്റമില്ലാത്തതും നിരുപാധികവും എല്ലായ്പ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നതുമായ ഒരു സ്നേഹമാണ്. സ്നേഹത്തിൻ്റെ മറ്റെല്ലാ രൂപങ്ങളെയും അത് മറികടക്കുന്നു.

എന്നാൽ പത്രോസ് ഉത്തരം നൽകുമ്പോൾ, "ഇഷ്‌ടപ്പെടുക" അല്ലെങ്കിൽ "ഇഷ്‌ടപ്പെടുക" എന്നർഥമുള്ള phileō [φιλῶ] എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുന്നു. ദൈവത്തെ അങ്ങേയറ്റം സ്നേഹിക്കുന്നതും അവനോട് കേവലം സ്നേഹം പുലർത്തുന്നതും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം പ്രധാനമാണ്. ഈ സുവിശേഷത്തിലുടനീളം നാം കണ്ടതുപോലെ, താൻ ഒരിക്കലും കർത്താവിനെ നിഷേധിക്കില്ലെന്നും അവനോടൊപ്പം മരിക്കാൻ തയ്യാറാണെന്നും പ്രഖ്യാപിക്കുമ്പോൾ, പത്രോസ് ചിലപ്പോൾ വിശ്വാസത്തിൻ്റെ ഉന്നതിയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. മറുവശത്ത്, ഒരു സായാഹ്നത്തിൽ മൂന്നു പ്രാവശ്യം യേശുവിനെ തള്ളിപ്പറയുന്നതുപോലെ, വിശ്വാസത്തിൻ്റെ പതനത്തെയും പത്രോസ് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.

നിഷേധത്തിൻ്റെ ഈ സമയങ്ങളിൽ, സ്നേഹത്തിൽ നിന്നും ദാനത്തിൽ നിന്നും വേർപെടുത്തുമ്പോൾ വിശ്വാസത്തിൻ്റെ ബലഹീനതയെ പത്രോസ് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. പകരം, സ്നേഹത്തിൻ്റെ സ്ഥാനത്ത്, കേവലം വാത്സല്യമോ വാത്സല്യമോ മാത്രമേയുള്ളൂ. ഒരുവൻ്റെ വിശ്വാസം കേവലം കർത്താവിനോടുള്ള വാത്സല്യത്തിൻ്റെ ഇളകുന്ന അടിത്തറയിൽ കെട്ടിപ്പടുത്താൽ അത് തകരും. കഷ്ടകാലങ്ങൾ വരും. കർത്താവിനോടുള്ള പരമമായ സ്‌നേഹത്തിൻ്റെയും അയൽക്കാരനോടുള്ള സ്‌നേഹത്തിൻ്റെയും മുൻകാല അവസ്ഥകൾ സ്വയം കേന്ദ്രീകൃതമായ ആശങ്കകളിലും ലോകത്തിൻ്റെ കരുതലുകളിലും വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ശ്രദ്ധയാൽ ഗ്രഹണം ചെയ്യപ്പെടും.

പ്രതിനിധാനം, യേശു മൂന്നാമതും ഇതേ ചോദ്യം ചോദിച്ചപ്പോൾ പത്രോസിൻ്റെ പ്രതികരണത്തിൽ ഇത് കാണാം. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, “നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ എന്നു മൂന്നാമതും പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് പത്രോസ് ദുഃഖിച്ചു?” "സ്നേഹം" എന്ന വാക്ക് പീറ്ററിനെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നു, അവൻ ഇപ്പോൾ സ്നേഹത്തിൽ നിന്ന് വേർപെട്ട വിശ്വാസത്തെയും ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തിയ ഉപദേശത്തെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹവും അയൽക്കാരനോടുള്ള സ്നേഹവും കൂടാതെ, വിശ്വാസത്തിന് നിലനിൽക്കാനാവില്ല. ചുരുക്കത്തിൽ, വിശ്വാസം ദാനധർമ്മത്തിൽ നിന്ന് വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ടാൽ, അത് നശിക്കുന്നു. ¹⁹

---

ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗം

---

നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ നിങ്ങൾ ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക, കാരണം നിങ്ങൾ അവ ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. ഇവയെ നാം ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ, കടമകൾ, കടമകൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, കരയുന്ന കുട്ടിയെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ രാത്രിയിൽ എഴുന്നേൽക്കുക, വീട്ടുജോലികൾ ചെയ്യുക, സ്കൂളിലോ ജോലിസ്ഥലത്തോ പോകുക, ഒരു കോൺഫറൻസിൽ അവതരിപ്പിക്കുക, അയൽക്കാരനെ സഹായിക്കുക, അല്ലെങ്കിൽ വചനം വായിക്കുക പോലും. “എനിക്ക് ഇവ ചെയ്യണം” എന്നതിൽ നിന്ന് “എനിക്ക് ഇവ ചെയ്യണം” എന്നതിലേക്ക് നിങ്ങളുടെ ചിന്തകളിലും മനോഭാവങ്ങളിലും പെരുമാറ്റങ്ങളിലും എന്ത് മാറ്റങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്? നമ്മുടെ ആത്മീയ വികാസത്തിൻ്റെ യാത്രയിൽ, അനുസരണത്തിൽ നിന്ന് കർത്താവിനെ അനുഗമിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് സ്നേഹത്താൽ കർത്താവിനെ അനുഗമിക്കുന്നതിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ, അവൻ്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യുന്നതിൽ നിന്ന് അവൻ്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യാൻ സ്നേഹിക്കുന്നതിലേക്ക് നാം മാറുന്നു. സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഈ തലത്തിൽ എത്തുമ്പോൾ, നമ്മിൽ കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടം നാം അനുഭവിക്കുകയാണ്. ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗമെന്ന നിലയിൽ, അടുത്ത തവണ നിങ്ങളുടെ മുൻപിൽ ഒരു ടാസ്‌ക് ഉണ്ടാകുമ്പോൾ, "എനിക്ക് ഇത് ചെയ്യണം" എന്ന് നിങ്ങൾ സാധാരണയായി പറയും, "എനിക്ക് ഇത് ചെയ്യാൻ കഴിയും" അല്ലെങ്കിൽ "എനിക്ക് ഇത് ചെയ്യണം" എന്ന് പറയാൻ ശ്രമിക്കുക. "I have to" "I have to" ആയി മാറുകയും തുടർന്ന് "I want to" ആയി മാറുകയും ചെയ്യുന്നതിനാൽ കാലക്രമേണ നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ സംഭവിക്കുന്ന ആന്തരിക മാറ്റം ശ്രദ്ധിക്കുക. കർത്താവ് നിങ്ങളിൽ ഒരു പുതിയ ഇച്ഛാശക്തി ഉണ്ടാക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ് - "അതെ, കർത്താവേ, ഞാൻ നിന്നെ യഥാർത്ഥമായി സ്നേഹിക്കുന്നു" എന്ന് പറയാൻ കഴിയുന്ന ഒരു വിൽപ്പത്രം.

---

ബിയോണ്ട് ബിലീഫ്

---

18. ആമേൻ, ആമേൻ, ഞാൻ നിന്നോടു പറയുന്നു: നീ ചെറുപ്പമായിരുന്നപ്പോൾ അരക്കെട്ടു ധരിച്ചു, ഇഷ്ടമുള്ളിടത്തേക്കു നടന്നു; എന്നാൽ നിനക്കു പ്രായമാകുമ്പോൾ നീ നിൻ്റെ കൈകൾ നീട്ടും; വേറൊരുത്തൻ നിൻ്റെ അരക്കെട്ടും നിനക്കു ഇഷ്ടമില്ലാത്തിടത്തേക്കു കൊണ്ടുവരും.

19. അവൻ ഇതു പറഞ്ഞു, ഏതു മരണത്താൽ അവൻ ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തണം എന്നു സൂചിപ്പിച്ചു. ഇതു പറഞ്ഞു അവൻ അവനോടു: എന്നെ അനുഗമിക്ക എന്നു പറഞ്ഞു.

20. എന്നാൽ പത്രോസ് തിരിഞ്ഞു യേശു സ്നേഹിച്ച ശിഷ്യനെ നോക്കി, അത്താഴസമയത്ത് നെഞ്ചിൽ ചാരി നിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: കർത്താവേ, ആരാണ് അങ്ങയെ ഒറ്റിക്കൊടുക്കുന്നത്?

21. പത്രോസ് അവനെ കണ്ടിട്ടു യേശുവിനോടു ചോദിച്ചു: കർത്താവേ, ഇതെന്താണ്?

ദൈവം നമുക്ക് നന്മയും സത്യവും നൽകുന്ന വിധത്തെ പ്രതിനിധീകരിച്ച് യേശു പത്രോസിന് അപ്പവും മീനും കൊടുക്കുന്നതുപോലെ, തൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ മേയിക്കാനും ആടുകളെ മേയിക്കാനും ആടുകളെ മേയിക്കാനും അവൻ പത്രോസിനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. യേശു പത്രോസിനുള്ള തൻ്റെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ തുടരുമ്പോൾ, അവൻ പറയുന്നു, "ഏറ്റവും ഉറപ്പായി, ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയുന്നു, നിങ്ങൾ ചെറുപ്പമായിരുന്നപ്പോൾ, നിങ്ങൾ സ്വയം അരക്കെട്ടും, നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നിടത്തേക്ക് നടന്നു" (യോഹന്നാൻ21:18).

പത്രോസും ശിഷ്യന്മാരും ചെറുപ്പവും തങ്ങളുടെ ദൗത്യത്തിൽ ആവേശഭരിതരുമായിരുന്ന ആദ്യകാലങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് യേശു ഇവിടെ പരാമർശിക്കുന്നത്. യേശുവിൻ്റെ സന്ദേശത്തിൻ്റെ ആഴം അവർ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കിയില്ലെങ്കിലും, അവർ ആദർശവാദികളും യേശുവിനെ അനുഗമിക്കുന്നതിൽ ആവേശഭരിതരുമായിരുന്നു. തോമസും പീറ്ററും തങ്ങളുടെ മരണം വരെ യേശുവിനെ അനുഗമിക്കാൻ തയ്യാറാണെന്ന് ഏറ്റുപറഞ്ഞു (കാണുക യോഹന്നാൻ11:16 ഒപ്പം യോഹന്നാൻ13:37). “കർത്താവേ, ഞങ്ങൾ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു,” മാത്രമല്ല, “കർത്താവേ, ഞങ്ങൾക്ക് നിന്നോട് വാത്സല്യമുണ്ട്” എന്ന് അവർ പറയുമായിരുന്ന ദിവസങ്ങളായിരുന്നു അത്.

ഈ ആത്മത്യാഗപരമായ ഉത്സാഹവും യേശുവിനോടുള്ള സ്നേഹവുമാണ് ആദിമ ക്രിസ്ത്യൻ സഭയുടെ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള വളർച്ചയ്ക്കും വികാസത്തിനും കാരണമായത്. കൂടാതെ, യേശുവിൻ്റെ മാതൃക നിമിത്തം, സ്‌നേഹവും സേവനവും പ്രാഥമികമാണെന്ന് അവർക്കറിയാമായിരുന്നു. അതിനാൽ, അവർ സത്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് തർക്കിക്കുകയോ പരസ്പരം കലഹിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല. ആളുകൾ നല്ല ജീവിതം നയിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം അവർ "സഹോദരന്മാർ" ആയി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, പരസ്‌പരം പരസ്‌പരം ജീവകാരുണ്യ മനോഭാവം നിലനിർത്തുക എന്നത് വിശ്വാസപരമായ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള വാദങ്ങളെക്കാൾ വളരെ പ്രധാനമാണ്. ²⁰

ഇക്കാര്യത്തിൽ, ആദിമ സഭയിൽ വലിയ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ്റെ വികാരം ഉണ്ടായിരുന്നു. യേശുവിൻ്റെ ജീവിതത്തിൻ്റെയും പഠിപ്പിക്കലുകളുടെയും സ്മരണയിലും അവനോടുള്ള അവരുടെ തീവ്രമായ സ്നേഹത്തിലും മുറുകെപ്പിടിച്ച അവർ യേശു അവർക്ക് നൽകിയ സത്യത്തിൻ്റെ ജീവിക്കുന്ന അംബാസഡർമാരായി. തൻ്റെ ശുശ്രൂഷയുടെ ആദ്യനാളുകളിൽ യേശു അവരോട് പറഞ്ഞതുപോലെ, “നിങ്ങൾ എൻ്റെ വചനത്തിൽ നിലനിൽക്കുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ തീർച്ചയായും എൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരായിരിക്കും. നിങ്ങൾ സത്യം അറിയുകയും സത്യം നിങ്ങളെ സ്വതന്ത്രരാക്കുകയും ചെയ്യും" (യോഹന്നാൻ8:31-32).

അവരുടെ ശിഷ്യത്വത്തിൻ്റെ തുടക്കത്തിൽ, അത് സത്യം പഠിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. “നിങ്ങൾ എൻ്റെ വചനത്തിൽ നിലനിൽക്കുകയാണെങ്കിൽ നിങ്ങൾ എൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരായിരിക്കും” എന്ന് യേശു പറഞ്ഞു. കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം, യേശു അവരോട് സ്നേഹത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു. അവൻ പറഞ്ഞു, “നിങ്ങൾക്കു പരസ്‌പരം സ്‌നേഹമുണ്ടെങ്കിൽ നിങ്ങൾ എൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരാണെന്ന് എല്ലാവരും അറിയും” (യോഹന്നാൻ13:35). തുടർന്ന്, തൻ്റെ വിടവാങ്ങൽ പ്രസംഗത്തിൽ, അവർ എങ്ങനെ തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരാകാം എന്ന വിഷയത്തിലേക്ക് യേശു മടങ്ങി, ഇത്തവണ സേവനത്തിന് ഊന്നൽ നൽകി. യേശു പറഞ്ഞതുപോലെ, “ഇതിനാൽ എൻ്റെ പിതാവ് മഹത്വപ്പെടുന്നു, നിങ്ങൾ വളരെ ഫലം കായ്ക്കുന്നു; അങ്ങനെ നിങ്ങൾ എൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരായിരിക്കും" (യോഹന്നാൻ15:8). സത്യത്തിലും സ്‌നേഹത്തിലും സേവനത്തിലും നിലനിൽക്കുന്നതിലൂടെ, തങ്ങൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ യേശുവിൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരായിത്തീർന്നുവെന്ന് ഈ മനുഷ്യർ തെളിയിക്കും.

എല്ലാം തുടങ്ങിയത് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. യേശു അവരുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇത് എളുപ്പമല്ലെന്ന് യേശുവിനും അറിയാം. അതുകൊണ്ട്, യേശു ഇപ്പോൾ പത്രോസിനോട് പറയുന്നു, "എന്നാൽ നീ വയസ്സാകുമ്പോൾ നീ കൈ നീട്ടും, വേറൊരാൾ നിൻ്റെ അരക്കെട്ടും നിനക്കിഷ്ടമില്ലാത്തിടത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകും" (യോഹന്നാൻ21:18). യേശു പത്രോസിനോട് ഇത് പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവൻ പത്രോസിൻ്റെ മരണരീതിയെ പരാമർശിക്കുകയായിരുന്നുവെന്ന് ആഖ്യാതാവ് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "ഇത്, അവൻ [പത്രോസ്] ഏത് മരണത്താൽ ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തും എന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു" (യോഹന്നാൻ21:19).

ആദിമ സഭയിൽ, "നിങ്ങളുടെ കൈകൾ നീട്ടും" എന്ന പ്രസ്താവന പലപ്പോഴും കുരിശുമരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു. അതിനാൽ, ഈ വാക്കുകൾ പത്രോസിന് ഒരു രക്തസാക്ഷിയുടെ മരണം സംഭവിക്കുമെന്ന ഒരു പ്രവചനമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. “മറ്റൊരാൾ നിങ്ങളുടെ അരക്കെട്ടും നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കാത്തിടത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകും” എന്ന വാക്കുകൾ പിന്തുടരുമ്പോൾ ഇത് പ്രത്യേകിച്ചും സത്യമാണ്.

ഒരിക്കൽ യേശുവിനു വേണ്ടി മരിക്കുമെന്ന് വാഗ്ദത്തം ചെയ്ത പത്രോസിന്, പിന്നീട് അവനെ നിഷേധിച്ചു, ഈ പ്രവചനം നന്ദിയോടെ സ്വീകരിക്കാമായിരുന്നു. സാരാംശത്തിൽ, പത്രോസിൻ്റെ വിശ്വാസം തുടക്കത്തിൽ ദുർബലവും അചഞ്ചലവുമായിരുന്നുവെങ്കിലും അവസാനം അത് ഉറച്ചതായിരിക്കുമെന്ന് യേശു പറയുന്നു. പത്രോസ് മേലാൽ യേശുവിനെ നിഷേധിക്കുകയില്ല. പകരം, ഒരു രക്തസാക്ഷിയുടെ മരണത്തെ അദ്ദേഹം ധീരമായി നേരിടും. ഈ രീതിയിൽ, പത്രോസ് തീർച്ചയായും ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തും.

ഭയത്തിൽ നിന്ന് വിശ്വാസത്തിലേക്ക് മാറുന്ന ഓരോ വ്യക്തിക്കും പത്രോസിൻ്റെ വികസനം ഒരു മാതൃകയാണ്. യേശുവിൻ്റെ പ്രബോധനങ്ങളിലുള്ള വിശ്വാസവും അവനോടുള്ള സ്നേഹവും കൂടിച്ചേർന്ന് ദൈവത്തിലുള്ള അചഞ്ചലമായ ആത്മവിശ്വാസവും, അവൻ്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള വിശ്വാസവും, എല്ലാ പരീക്ഷണങ്ങളിലും എല്ലാ വെല്ലുവിളികളിലും അവനെ അനുഗമിക്കാനുള്ള സന്നദ്ധതയും ഉളവാക്കുമ്പോൾ ഒരു വ്യക്തിയുടെ ആത്മാവിൽ എന്തോ സംഭവിക്കുന്നു. ഈ കാരണത്താലാണ് പത്രോസിൻ്റെ മരണം പ്രവചിച്ച ഉടനെ, “എന്നെ അനുഗമിക്കുക” എന്ന് യേശു പറയുന്നത്. “ഭാവി നിനക്കായി കരുതി വച്ചിരിക്കുന്നതെന്തും, അത് രക്തസാക്ഷിയുടെ മരണമാണെങ്കിലും, എന്നെ അനുഗമിക്ക” എന്ന് യേശു പത്രോസിനോട് പറയുന്നത് പോലെയാണ് അത്.

---

കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ പോകുന്നു

---

പത്രോസിനെപ്പോലെ, നമ്മളോരോരുത്തരും ദിവസവും നമ്മുടെ കുരിശുമെടുത്ത് യേശുവിനെ അനുഗമിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും സ്വാർത്ഥജീവിതം ഉപേക്ഷിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അങ്ങനെ മറ്റുള്ളവർക്ക് നിസ്വാർത്ഥ സേവനത്തിൻ്റെ പുതിയ ജീവിതം സ്വീകരിക്കാൻ കഴിയും. നമ്മുടെ ധാരണകളെ ശ്രേഷ്ഠമായ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് ഉയർത്താൻ നാം ഓരോരുത്തരും വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും നമ്മുടെ പഴയ ഇച്ഛയ്ക്കും താഴ്ന്ന സ്വഭാവത്തിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും മുകളിൽ ഉയരാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അങ്ങനെ ദൈവം നൽകിയ ആഗ്രഹങ്ങൾക്കൊപ്പം ഒരു പുതിയ ഇച്ഛയും നമ്മിൽ ജനിക്കും. അങ്ങനെ, ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുന്ന തരത്തിലുള്ള ജീവിതത്തിലേക്ക് നാം ഓരോരുത്തരും വിളിക്കപ്പെടുന്നു.

ആത്മീയ പുനർജന്മത്തിൻ്റെ ഈ പ്രക്രിയ ആദ്യം മാനസാന്തരത്തിലൂടെയും പിന്നീട് ദൈവത്തിൻ്റെ സത്യവുമായി "നമ്മെത്തന്നെ അരക്കെട്ടു" വഴിയും നടക്കുന്നു. നാം അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ, അവൻ്റെ വചനത്തിലെ പഠിപ്പിക്കലുകൾ നമ്മുടെ മനസ്സിനെ അണിയിച്ചുകൊണ്ട്, നമ്മെ സ്വതന്ത്രരാക്കുന്ന സത്യത്തിൽ നാം ജീവിക്കുന്നു. ഞങ്ങൾ "നമുക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളിടത്ത് നടക്കുന്നു."

എന്നാൽ കാലക്രമേണ, ഈ ഉയർന്ന അവസ്ഥകളിൽ നിന്ന് നാം അകന്നുപോകുന്നത് സംഭവിക്കാം. ഇത് സംഭവിക്കുമ്പോൾ, കർത്താവിനാൽ സ്വതന്ത്രമായി നയിക്കപ്പെടാൻ ഞങ്ങൾ മേലാൽ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. പകരം, നാം നമ്മെത്തന്നെ ഭരിക്കാനും ദൈവിക ക്രമത്തിൻ്റെ നിയമങ്ങൾക്കതീതമായി നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ചെയ്യാനും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഈ അവസ്ഥയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ, നമ്മൾ "സ്വാതന്ത്ര്യം" ആണെന്ന് നമുക്ക് തോന്നിയേക്കാം, വാസ്തവത്തിൽ നമ്മൾ നമ്മുടെ താഴ്ന്ന സ്വഭാവത്തിന് അടിമകളായി മാറിയിരിക്കുന്നു.

ദൈവത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും നമ്മുടെ അയൽക്കാരനെ സ്‌നേഹിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുമുള്ള സത്യത്തിന് ആത്മീയമായി അന്ധരായ നാം ആത്മീയ അടിമത്തത്തിൽ നമ്മെത്തന്നെ കണ്ടെത്തുന്നു. സ്വയം അടിച്ചേൽപ്പിക്കപ്പെട്ട ഈ അന്ധതയിൽ, നമ്മുടെ താഴ്ന്ന സ്വഭാവത്തിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ധരിക്കാൻ ഞങ്ങൾ കൈകൾ നീട്ടുന്നു, നമ്മുടെ ഉയർന്ന സ്വഭാവം പോകാത്ത സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു. ഈ പ്രവചനം ആഴത്തിലുള്ള തലത്തിൽ വായിക്കുന്നത് തുടരുമ്പോൾ, നമ്മുടെ യഥാർത്ഥ പ്രതീക്ഷകൾ, സ്വപ്നങ്ങൾ, ദർശനങ്ങൾ എന്നിവ എങ്ങനെ നഷ്ടപ്പെടുത്താം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് യേശുവിൻ്റെ വാക്കുകൾ നമ്മോട് എങ്ങനെ സംസാരിക്കുന്നുവെന്ന് നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയും. യേശു പത്രോസിനോട് പറയുന്നതുപോലെ, "നിനക്ക് പ്രായമാകുമ്പോൾ നീ കൈ നീട്ടും, മറ്റൊരാൾ നിൻ്റെ അരക്കെട്ട്, നിനക്ക് ഇഷ്ടമില്ലാത്തിടത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകും" (യോഹന്നാൻ21:18). ²¹

ഒരു സഭയുടെ ഉയർച്ചയിലും തകർച്ചയിലും ഈ പ്രവചനം പ്രയോഗിക്കാവുന്നതാണ്. സഭകൾ ആദ്യം ആരംഭിക്കുമ്പോൾ, കർത്താവിനെ പിന്തുടരുന്നതിലും പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുന്നതിലും അംഗങ്ങൾ ആവേശഭരിതരാകുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, കാലക്രമേണ, ആളുകളെ പരസ്പരം കൂടുതൽ സ്നേഹത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാൻ ഉദ്ദേശിച്ച അതേ സിദ്ധാന്തം ആളുകളെ ഭിന്നിപ്പിക്കുന്ന വിധത്തിൽ പുനർവ്യാഖ്യാനം ചെയ്യപ്പെടുകയോ അമിതമായി ഊന്നിപ്പറയുകയോ ചെയ്യുന്നു. പരസ്പരം സ്‌നേഹിക്കുകയും ബഹുമാനിക്കുകയും ചെയ്‌തിരുന്ന ആളുകളെക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞുനിന്ന പള്ളികൾ, കടുത്ത തർക്കങ്ങളുടെയും തർക്കപരമായ വിയോജിപ്പുകളുടെയും ഇടങ്ങളായി മാറിയേക്കാം. എന്ത് സംഭവിച്ചു? എന്താണ് തെറ്റിയത്? ²²

യേശുവിൻ്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ദൈവം പഠിപ്പിക്കുന്നതനുസരിച്ച് ജീവിക്കുന്നതിനേക്കാൾ "ഞാൻ ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നു" എന്ന് പറയുമ്പോൾ സംഭവിക്കുന്നത് ഇതാണ്. “വിശ്വാസം” മാത്രമാണ് നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത് എന്ന കൽപ്പനകളെ ആളുകൾ അവഗണിക്കുമ്പോഴാണ് ഇത്. കർത്താവിലേക്ക് തിരിയുന്നതിനും അവൻ്റെ കൽപ്പനകൾ അനുദിനം അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിനുപകരം, ആളുകൾ അവരുടെ സ്വന്തം വീക്ഷണങ്ങളിലേക്ക് തിരിയുന്നു - പ്രയത്നമില്ലാതെ വിശ്വാസത്തെ ന്യായീകരിക്കുന്ന വീക്ഷണങ്ങൾ, മാനസാന്തരമോ നവീകരണമോ ഇല്ലാതെ പുനർജനനം.

ദാനത്തെക്കാൾ വിശ്വാസവും ജീവിതത്തേക്കാൾ ഉപദേശവും പ്രധാനമാകുമ്പോൾ, "ശരി" എന്നത് ഒരു വ്യാജ ദൈവമായി മാറുന്നു. ഇത് സംഭവിക്കുമ്പോൾ, പരാതികളും വിമർശനങ്ങളും കുറ്റപ്പെടുത്തലുകളും പെരുകുന്നു. ഇങ്ങനെയാണ് വിവാഹങ്ങൾ തകരുന്നത്, സൗഹൃദങ്ങൾ ഇല്ലാതാകുന്നു, സർക്കാരുകൾ ധ്രുവീകരിക്കപ്പെടുന്നു, സഭാ സംഘടനകൾ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് മാത്രം അധഃപതിക്കുന്നു. ²³

ദുഃഖകരമെന്നു പറയട്ടെ, ദൈവിക വിവരണത്തിൽ ഈ സമയത്ത് പീറ്റർ വിശ്വാസത്തിലെ ഈ തകർച്ചയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. "എന്നെ അനുഗമിക്ക" എന്ന് യേശു അവനോട് പറയുമ്പോൾ (യോഹന്നാൻ21:19), “അതെ, കർത്താവേ, ഞാൻ നിന്നെ അനുഗമിക്കും” എന്ന് പത്രോസ് പറയുന്നില്ല. പകരം, പത്രോസ് തിരിഞ്ഞ് ജോണിനെ നോക്കി, “ഇതെന്താണ്?” എന്ന് ചോദിച്ചു. (യോഹന്നാൻ21:21). ²⁴

യോഹന്നാനെക്കുറിച്ചുള്ള പത്രോസിൻ്റെ ചോദ്യം സാധാരണയായി വിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെടുമ്പോൾ, “ഈ മനുഷ്യനെ സംബന്ധിച്ചെന്ത്?” യഥാർത്ഥ ഗ്രീക്ക് ti houtos [τί οὗτος] ആണ്, അതായത് "ഇതെന്താണ്?" ഈ ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നതിലൂടെ, പത്രോസ് കർത്താവിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുക മാത്രമല്ല, തൻ്റെ അടുത്ത കൂട്ടാളിയാകേണ്ട യോഹന്നാനിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുകയും ചെയ്യുന്നു. വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിൻ്റെ ഭാഷയിൽ, വിശ്വാസം ദാനത്തിൽ നിന്ന് സ്വയം വേർപെടുത്തുകയാണ്.

ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, സുവിശേഷ വിവരണത്തിൽ ഉടനീളം പത്രോസിൻ്റെ വിശ്വാസം പൊരുത്തമില്ലാത്തതായിരുന്നു എന്ന് ഓർക്കണം. യേശുക്രിസ്തുവാണെന്ന് ആദ്യം ഏറ്റുപറഞ്ഞത് പത്രോസാണെങ്കിലും, യേശുവിനെ ആദ്യം നിഷേധിച്ചതും അവനായിരുന്നു, അവൻ അങ്ങനെ മൂന്ന് തവണ ചെയ്തു. ഈ അവസാന എപ്പിസോഡിൽ, പീറ്റർ സമാനമായ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുന്നു. താൻ യേശുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന് അവൻ മൂന്ന് തവണ പറഞ്ഞു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, “എന്നെ അനുഗമിക്ക” എന്ന് യേശു അവനോട് പറയുമ്പോൾ പത്രോസ് നേരെ മറിച്ചാണ് ചെയ്യുന്നത്. അവൻ തിരിഞ്ഞു.

ഇതൊരു മുന്നറിയിപ്പ് കഥയാണ്. നമുക്ക് ശക്തമായ വിശ്വാസമുണ്ടെങ്കിലും, നമുക്ക് അവിടെ നിർത്താൻ കഴിയില്ല. ജീവനുള്ള ദൈവത്തിൻ്റെ പുത്രനായ യേശുക്രിസ്തുവിലുള്ള വിശ്വാസത്തിൻ്റെ പ്രാരംഭ അനുഭവം പുരോഗമിക്കുകയും വളരുകയും വേണം, "എൻ്റെ കർത്താവേ, എൻ്റെ ദൈവമേ" എന്ന് തോമസ് പറയുമ്പോൾ അത് പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന വിശ്വാസമായി മാറും.യോഹന്നാൻ20:28). എന്നിട്ടും ഒരു പടി കൂടി ബാക്കിയുണ്ട്. “ഞാൻ ആരാണെന്നാണ് നിങ്ങൾ പറയുന്നത്?” എന്ന ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ചോദ്യം ഇനിയങ്ങോട്ട് ഇല്ലാതിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഇത്. അല്ലെങ്കിൽ "നിങ്ങൾ എന്നെ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ?" "നിങ്ങൾ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ?" എന്നതാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ചോദ്യം. യഥാർത്ഥ വിശ്വാസത്തിൻ്റെ ഉത്ഭവം കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ ആയിരിക്കണം, മറ്റുള്ളവർക്ക് ഉപയോഗപ്രദമായ സേവനത്തിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുകയും വേണം.

---

ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗം

---

നിങ്ങൾ സ്‌നേഹത്തിൽ നിന്ന് കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യുന്നത് തുടരുമ്പോൾ, സത്യം പഠിക്കാനുള്ള വാത്സല്യവും ആ സത്യം പ്രവർത്തനക്ഷമമാക്കാനുള്ള ആഗ്രഹവും വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. നിങ്ങളുടെ കാലക്രമത്തിലുള്ള പ്രായം പരിഗണിക്കാതെ തന്നെ, നിങ്ങൾ കൂടുതൽ ശക്തരും, കൂടുതൽ സമാധാനപരവും, ആത്മാവിൽ സന്തുഷ്ടരുമായി വളരാൻ തുടരും. ഒരു പ്രായോഗിക പ്രയോഗമെന്ന നിലയിൽ, നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസം പുതുമയുള്ളതും ഊർജ്ജസ്വലവുമായി നിലനിർത്തുക. പുതിയ ഉൾക്കാഴ്ചകളും സ്‌നേഹനിർഭരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളും കൊണ്ട് അതിനെ പരിപോഷിപ്പിക്കുക. നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിലെ കുഞ്ഞാടുകളെ പോറ്റുക. നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിലെ ആടുകളെ മേയ്ക്കുക. അപ്പോൾ, സ്വാർത്ഥത കുറയുകയും കർത്താവിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ നിറയുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, ഉണ്ടാകുന്ന സമാധാനവും സന്തോഷവും ആസ്വദിക്കുക. നിങ്ങളുടെ സന്തോഷം വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് എങ്ങനെയെന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക. നിങ്ങൾ നന്മയുടെയും സത്യത്തിൻ്റെയും കൂടുതൽ സ്വർഗീയ അവസ്ഥകളിൽ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, ആത്മീയമായി ജീവനുള്ളതും സന്തോഷവാനും ഹൃദയത്തിൽ ചെറുപ്പവും ആയിരിക്കുക എന്നതിൻ്റെ അർത്ഥമെന്താണെന്ന് കണ്ടെത്തുക. എബ്രായ തിരുവെഴുത്തുകളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, “നീ എനിക്ക് ജീവൻ്റെ പാത കാണിച്ചുതരും. നിൻ്റെ സന്നിധിയിൽ സന്തോഷത്തിൻ്റെ പൂർണ്ണതയുണ്ട്. നിൻ്റെ വലത്തുഭാഗത്ത് എന്നേക്കും സന്തോഷമുണ്ട്" (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ16:11). ²⁵

---

യേശു വരുന്നതുവരെ

---

22. യേശു അവനോടു ചോദിച്ചു: ഞാൻ വരുന്നതുവരെ അവൻ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, നിനക്കെന്ത്? നീ എന്നെ അനുഗമിക്കുക.

23. അപ്പോൾ ശിഷ്യൻ മരിക്കരുതെന്നു സഹോദരന്മാരോടു പറഞ്ഞു. എങ്കിലും യേശു അവനോടു അവൻ മരിക്കരുതു എന്നു പറഞ്ഞില്ല; ഞാൻ വരുവോളം അവൻ ഇരിക്കേണം എന്നു ഞാൻ ഇച്ഛിച്ചാൽ നിനക്കു എന്തു?

"എന്നെ അനുഗമിക്ക" എന്ന് യേശു പത്രോസിനോട് പറഞ്ഞു. അത് മതിയാകുമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ ലളിതമായ അപേക്ഷ പത്രോസിന് പര്യാപ്തമല്ല. പേരുപോലും പറയാത്ത ജോണിനെ കുറിച്ചും അറിയണം. “എന്നാൽ കർത്താവേ,” പത്രോസ് പറയുന്നു, “ഇതെന്താണ്?” വിശ്വാസവും ദാനധർമ്മവും തമ്മിലുള്ള വേർപിരിയലിനെയാണ് പത്രോസിൻ്റെ രോഷം നിറഞ്ഞ സ്വരം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ഇത് സഭയ്ക്കും അവരുടെ ചിന്തകളിലും വാക്കുകളിലും പ്രവൃത്തികളിലും വിശ്വാസവും ദാനധർമ്മവും വേർതിരിക്കുന്ന എല്ലാ ആളുകൾക്കും കാര്യമായ ദോഷം വരുത്തും. ²⁶

സുവിശേഷ വിവരണത്തിലുടനീളം നാം കണ്ടതുപോലെ, പത്രോസ് വിശ്വാസത്തെയും യോഹന്നാൻ ദാനത്തെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു-പ്രത്യേകിച്ച് ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളെ. യോഹന്നാൻ ചെയ്യുന്നതുപോലെ യേശുവിനെ അനുഗമിക്കുക എന്നത് അവനു നമ്മുടെ അവിഭാജ്യമായ ശ്രദ്ധയും സ്നേഹവും നൽകുക എന്നതാണ്. ഇതിനർത്ഥം നാം അവൻ്റെ നേതൃത്വത്തിൽ വിശ്വസിക്കുക മാത്രമല്ല, അവനിൽ ആശ്രയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവൻ എല്ലാ സ്നേഹത്തിൻ്റെയും ജ്ഞാനത്തിൻ്റെയും ശക്തിയുടെയും ഉറവിടമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു. എന്നാൽ കൂടുതൽ ഉണ്ട്. യേശു തൻ്റെ വിടവാങ്ങൽ പ്രസംഗത്തിൽ പറയുന്നതുപോലെ, "നിങ്ങൾ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ എൻ്റെ കൽപ്പനകൾ പാലിക്കുക" (യോഹന്നാൻ14:15). വീണ്ടും, കുറച്ച് വാക്യങ്ങൾക്ക് ശേഷം, വ്യത്യസ്ത വാക്കുകൾ ഉപയോഗിച്ച് അവൻ ഈ പ്രബോധനം ആവർത്തിക്കുന്നു. "ആരെങ്കിലും എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ," അവൻ പറയുന്നു, "അവൻ എൻ്റെ വാക്ക് പാലിക്കും" (യോഹന്നാൻ14:23).

യേശുവിനെ അനുഗമിക്കുക എന്നതിൻ്റെ അർത്ഥം ഇതാണ്. ലളിതമായി പറഞ്ഞാൽ, അത് അവനിൽ വിശ്വസിക്കുകയും അവൻ പറയുന്നത് ചെയ്യുകയുമാണ് . എന്നിരുന്നാലും, നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൻ്റെ വിശ്വാസപരമായ വശത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന പീറ്റർ, യഥാർത്ഥ വിശ്വാസത്തിൻ്റെ ഉയർച്ചയെയും തകർച്ചയെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ദാനധർമ്മങ്ങളോടും പ്രത്യേകിച്ച് ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളോടും ഐക്യപ്പെടുന്നിടത്തോളം വിശ്വാസം ഉയരുന്നു. എന്നാൽ വിശ്വാസം ആദ്യം കുറയാൻ തുടങ്ങുന്നത് അത് പ്രാഥമികമായി കണക്കാക്കുമ്പോൾ, നന്മയ്ക്കും ദാനധർമ്മത്തിനും മുൻഗണന നൽകുമ്പോഴാണ്. ജീവിതത്തിൻ്റെ നന്മയിൽ നിന്ന് സ്വയം വേർപെടുത്തുമ്പോൾ അത് കൂടുതൽ അകന്നുപോകുന്നു-അതായത്, സത്യം പഠിപ്പിക്കുന്നതനുസരിച്ച് ജീവിക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ. അവസാനമായി, വിശ്വാസം അതിൻ്റെ അന്തിമവും ഗുരുതരമായതുമായ തകർച്ച അനുഭവിക്കുന്നത്, നല്ല പ്രവൃത്തികളെ അവജ്ഞയോടെ കാണുകയും, സ്വർഗത്തിലേക്കുള്ള വഴി നേടാനുള്ള വ്യർത്ഥമായ ശ്രമങ്ങളായി അവയെ കാണുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ.

പത്രോസിൻ്റെ പ്രതികരണത്തിൽ യേശു അത്ഭുതപ്പെട്ടില്ല. വിശ്വാസമാണ് രക്ഷയ്ക്ക് ആവശ്യമായ ഒരേയൊരു കാര്യം എന്ന് ആളുകൾ വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരു കാലം വരുമെന്ന് അവൻ മുൻകൂട്ടി കാണുന്നു. ആ സമയത്ത്, നന്മ ചെയ്യാനുള്ള ഏതൊരു ശ്രമത്തെയും ആളുകൾ വെറുക്കും, നന്മ ചെയ്യാനുള്ള എല്ലാ ശ്രമങ്ങളും ആത്മാഭിമാനത്തിൻ്റെ പാപത്താൽ മലിനമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് സൽപ്രവൃത്തികളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന യോഹന്നാനെ പത്രോസ് നിരസിച്ചുകൊണ്ട് “ഇതെന്താണ്?” എന്ന് പറയുന്നത്. മറുപടിയായി, യേശു പത്രോസിനോട് പറഞ്ഞു, “ഞാൻ വരുന്നതുവരെ അവൻ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അത് നിനക്കെന്ത്?” (യോഹന്നാൻ21:22). “എന്നെ അനുഗമിക്കൂ” എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് യേശു തുടർന്നു. ²⁷

തന്നെ അനുഗമിക്കാൻ പത്രോസിനോട് യേശു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് (കാണുക യോഹന്നാൻ21:19). യേശു വീണ്ടും പത്രോസിനോട് തന്നെ അനുഗമിക്കാൻ പറയുകയാണെന്ന് ഒരാൾക്ക് തോന്നിയേക്കാം. എന്നാൽ ഇത്തവണ, വാക്കുകൾ ജോണിനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു. വിശ്വാസത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന പത്രോസും ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ജോണും യേശുവിനെ അനുഗമിക്കണമെന്ന ആശയത്തെ ഇത് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. ഈ രീതിയിൽ, വിശ്വാസവും ഉപയോഗപ്രദമായ സേവനവും അല്ലെങ്കിൽ സത്യവും നന്മയും ഒന്നായി പ്രവർത്തിക്കും. നമ്മുടെ മാനവികതയുടെ രണ്ട് വശങ്ങളിലേക്കും ഒരേ ആഹ്വാനമാണ് നൽകിയിരിക്കുന്നത്: "എന്നെ പിന്തുടരുക." ²⁸

---

കർത്താവിൻ്റെ രണ്ടാം വരവ്

---

ഈ എപ്പിസോഡിൽ, യേശുവിൻ്റെ ഉപസംഹാര വാക്കുകൾ ഇതാണ്: “ഞാൻ വരുന്നതുവരെ അവൻ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അത് നിങ്ങൾക്ക് എന്ത്? എന്നെ പിന്തുടരുക." ഏറ്റവും അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ, മറ്റുള്ളവർ എന്ത് ചെയ്യുന്നു എന്നത് പരിഗണിക്കാതെ തന്നെ പിന്തുടരേണ്ടതിൻ്റെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചാണ് യേശു സംസാരിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളും മനസ്സും അവൻ്റെ നേതൃത്വത്തിലേക്ക് തുറന്നിടാൻ അവൻ നമ്മോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നു, അങ്ങനെ അവന് നമ്മിലൂടെ പ്രവർത്തിക്കാൻ കഴിയും.

ഈ അവസാന വാക്കുകളിൽ, യേശു തൻ്റെ വാഗ്ദത്ത മടങ്ങിവരവിനെ കുറിച്ചും സംസാരിക്കുന്നു. വിടവാങ്ങൽ പ്രസംഗത്തിൽ യേശു ശിഷ്യന്മാരോട് പറഞ്ഞതുപോലെ, "ഞാൻ നിങ്ങളെ അനാഥരായി വിടുകയില്ല; ഞാൻ നിങ്ങളുടെ അടുക്കൽ വരും" (യോഹന്നാൻ14:18). കുരിശുമരണത്തിന് ശേഷം മൂന്ന് ദിവസത്തിന് ശേഷം യേശു തൻ്റെ വാഗ്ദാനം പാലിച്ചു. അവൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് മടങ്ങി, അവരുടെമേൽ നിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, "പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ സ്വീകരിക്കുവിൻ" (യോഹന്നാൻ20:22). എട്ടു ദിവസത്തിനു ശേഷം അവൻ വീണ്ടും അവരുടെ അടുക്കൽ വന്നു, ഇപ്പോൾ മൂന്നാമതും അവരുടെ അടുക്കൽ മടങ്ങിയെത്തി. ഓരോ തവണയും അവൻ അവരുടെ അടുക്കൽ വരുമ്പോൾ, അവരുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിൽ വളരാനും തന്നോടുള്ള സ്നേഹം വർധിപ്പിക്കാനും യേശു അവർക്ക് അവസരങ്ങൾ നൽകി.

നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ജീവിതത്തിൽ യേശു എങ്ങനെ വരുന്നു എന്നതിൻ്റെ പ്രതിനിധാനമാണ് ഇതെല്ലാം. അവൻ്റെ ആദ്യ വരവിൽ, യേശു ജഡത്തിൽ വരുന്നു. എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ, "വചനം മാംസമായി നമ്മുടെ ഇടയിൽ വസിച്ചു" (യോഹന്നാൻ1:14). ഭൂമിയിലായിരിക്കുമ്പോൾ ദൈവം നമുക്കിടയിൽ നടക്കുകയും സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ പ്രാഥമിക ധാരണയെ ഇത് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, കർത്താവിൻ്റെ രണ്ടാം വരവ് ആത്മീയമാണ്. അവൻ്റെ വചനത്തിൽ അവൻ്റെ ശബ്ദം കേൾക്കുമ്പോഴോ അവൻ്റെ പരിശുദ്ധാത്മാവിലൂടെ അവൻ്റെ ദിവ്യ മാർഗനിർദേശം അനുഭവിക്കുമ്പോഴോ അല്ലെങ്കിൽ അവൻ്റെ സ്നേഹവും ജ്ഞാനവും ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ഉപയോഗപ്രദമായ സേവനത്തിൽ സംയോജിപ്പിക്കുമ്പോഴോ അത് സംഭവിക്കുന്നു. ചുരുക്കത്തിൽ, ഒരിക്കൽ ജഡത്തിൽ വന്ന നമ്മുടെ കർത്താവ് ആത്മാവിൽ നിത്യമായി നമ്മുടെ അടുക്കൽ വരുന്നു. ²⁹

---

ആദ്യത്തേയും അവസാനത്തേയും വാക്കുകൾ

---

24. ഇവനാണ് ഇവയെക്കുറിച്ച് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നതും എഴുതുന്നതും. അവൻ്റെ സാക്ഷ്യം സത്യമാണെന്ന് ഞങ്ങൾ അറിയുന്നു.

25. എന്നാൽ യേശു ചെയ്ത മറ്റു പല കാര്യങ്ങളും ഉണ്ട്, അവ ഓരോന്നും എഴുതപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ, എഴുതപ്പെടേണ്ട പുസ്തകങ്ങൾ ലോകത്തിനുപോലും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയില്ലെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. ആമേൻ.

ലൂക്കായുടെ സുവിശേഷത്തിൻ്റെ സമാപനത്തിൽ, യേശു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരോട് ജറുസലേം നഗരത്തിൽ തുടരാനോ "താമസിക്കാനോ" പറഞ്ഞതായി ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. ആ സുവിശേഷത്തിൻ്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, ഉൾക്കാഴ്ചയും പ്രചോദനവും “ഉയന്നത്തിൽ നിന്നുള്ള ശക്തിയും” ലഭിക്കുന്നതുവരെ ശിഷ്യന്മാർ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിൻ്റെ സത്യത്തിൽ തുടരുകയും ദൈവവചനം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുകയും ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്ന് ഞങ്ങൾ ഇത് മനസ്സിലാക്കി.ലൂക്കോസ്24:49). ³⁰

ഇപ്പോൾ, യോഹന്നാൻ്റെ നിഗമനത്തിൽ എത്തുമ്പോൾ, യേശു വീണ്ടും താമസിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചോ ശേഷിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചോ സംസാരിക്കുന്നു. യേശു പത്രോസിനോട് പറയുന്നതുപോലെ, "ഞാൻ വരുവോളം അവൻ (യോഹന്നാൻ) ഇരിക്കണമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അത് നിനക്കെന്ത്?" എന്നിരുന്നാലും, ഈ സമയം, ശിഷ്യന്മാർ മറ്റുള്ളവരെ സ്നേഹിക്കുകയും സേവിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്ന് യേശു അർത്ഥമാക്കുന്നു. അവർ അവൻ്റെ വചനം പാലിക്കുന്നതിൽ തുടരണം; അവർ നല്ല പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരിക്കണം; അവർ മറ്റുള്ളവരെ ഉപദേശിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കണം. ഇതെല്ലാം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് യേശു വരുന്നതു വരെ “അവശേഷിക്കും” ശിഷ്യനായ യോഹന്നാൻ ആണ്.

ഈ അവസ്ഥയിൽ തുടരുകയും സൽപ്രവൃത്തികൾ തുടരുകയും ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, ശിഷ്യന്മാർ ജീവിതത്തിലും മരണത്തിലും കർത്താവിനോട് അടുത്തുനിൽക്കുകയും മറ്റുള്ളവരെ അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ പഠിപ്പിക്കുമ്പോൾ അവൻ്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യുകയും ചെയ്യും. തൽഫലമായി, യഥാർത്ഥ ക്രിസ്ത്യൻ സഭ സ്ഥാപിക്കുന്ന ആദ്യവരിൽ അവരും ഉൾപ്പെടും. എന്നിരുന്നാലും, കാലക്രമേണ, ഉപദേശം ക്രമേണ ജീവിതത്തേക്കാൾ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നതിനാൽ, സഭ കുറയാനും വീഴാനും തുടങ്ങും. ³¹

ആ പുതിയ വിശ്വാസം എങ്ങനെ ഉടലെടുക്കുകയും കുറയുകയും ചെയ്യും എന്നതിൻ്റെ വിശദാംശങ്ങൾ ആദ്യം അപ്പോസ്തലന്മാരുടെയും ലേഖനങ്ങളുടെയും പ്രവൃത്തികളിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു, തുടർന്ന് വെളിപാട് പുസ്തകത്തിൻ്റെ ആത്മീയ അർത്ഥം തുറക്കുന്നതിലൂടെ - “ഏഴ് മുദ്രകളാൽ മുദ്രയിട്ട” പുസ്തകം (വെളിപ്പാടു5:1). വെളിപാടിൻ്റെ ആദ്യ പേജുകളിൽ, യേശു എഫെസൊസിലെ സഭയോട് പറയുന്നു, "നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ആദ്യസ്നേഹം ഉപേക്ഷിച്ചു" (വെളിപ്പാടു2:4). യേശു സംസാരിക്കുന്ന ആ "ആദ്യ സ്നേഹം" ഉപദേശത്തിൻ്റെ സത്യത്തിൽ മാത്രമല്ല, ജീവിതത്തിൻ്റെ നന്മയിൽ പരമമായ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. ³²

എന്നാൽ അത് മറ്റൊരു കഥയാണ്, മറ്റൊരിക്കൽ പറയണം. ഇത്, നാല് സുവിശേഷങ്ങളുടെ കഥ, ഇപ്പോൾ അവസാനിക്കുകയാണ്. നമ്മൾ കണ്ടതുപോലെ, അത് മത്തായിയിൽ ആരംഭിച്ചത്, "അബ്രഹാമിൻ്റെ പുത്രനായ ദാവീദിൻ്റെ പുത്രനായ യേശുക്രിസ്തുവിൻ്റെ തലമുറയുടെ പുസ്തകം" (മത്തായി1:1). ആ സമയത്ത്, ഒരു "പുസ്തകം" ഒരു വ്യക്തിയുടെ ആന്തരിക ഗുണത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നുവെന്ന് ഞങ്ങൾ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. അതിനാൽ, മത്തായിയുടെ സുവിശേഷം യേശുവിൻ്റെ ആന്തരിക ഗുണത്തെ - അവൻ്റെ ദിവ്യത്വത്തെ ക്രമേണ വെളിപ്പെടുത്തുന്നതിൻ്റെ കഥയാണ്. ഈ സുവിശേഷത്തിൽ യേശു പറയുന്നതുപോലെ, "ഞാൻ ആരാണെന്നാണ് നിങ്ങൾ പറയുന്നത്?" (മത്തായി16:15). ³³

ഈ വിഷയം സുവിശേഷങ്ങളിൽ ഉടനീളം തുടരുന്നു, മർക്കോസിൻ്റെ ആദ്യ വാക്യത്തിൽ വീണ്ടും പരാമർശിക്കുന്നു, അവിടെ യേശുവിനെ ഇനി ദാവീദിൻ്റെ പുത്രനായോ അബ്രഹാമിൻ്റെ പുത്രനായോ വിവരിക്കുന്നില്ല, മറിച്ച് ദൈവപുത്രൻ എന്നാണ്. ഓരോ സുവിശേഷത്തിലും സമാനമായ തീമുകൾ അടങ്ങിയിരിക്കുമ്പോൾ, ഓരോ സുവിശേഷത്തിനും ഒരു പ്രധാന സന്ദേശമുണ്ട്. മാർക്കിൻ്റെ സുവിശേഷത്തിൽ , അനുതാപമാണ് ആവർത്തിച്ചുള്ള ലക്ഷ്യം. ഭൂതങ്ങളെ പലപ്പോഴും പുറത്താക്കുന്നത് ഇത് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. യേശു നൽകുന്ന സത്യം സ്വീകരിക്കാൻ നാം തയ്യാറാകുന്നത് പാപത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവബോധത്തിലൂടെയും പശ്ചാത്താപത്തിലൂടെയുമാണ്. ഈ സുവിശേഷത്തിൻ്റെ ആദ്യ വാക്കുകളിൽ യേശു പറയുന്നതുപോലെ, “സമയം പൂർത്തിയായി, ദൈവരാജ്യം സമീപിച്ചിരിക്കുന്നു. അനുതപിക്കുകയും സുവിശേഷത്തിൽ വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുക" (മർക്കൊസ്1:15).

തുടർന്ന്, നമ്മൾ ലൂക്കോസിലേക്ക് തിരിയുമ്പോൾ, ധാരണയുടെ നവീകരണത്തിനാണ് ഊന്നൽ നൽകുന്നത്. തെറ്റായ ആശയങ്ങൾ മാറ്റിവെച്ച് യഥാർത്ഥ ആശയങ്ങൾ പഠിക്കാൻ നമുക്ക് കഴിയുമെന്ന് യേശു പഠിപ്പിക്കുന്നത് സത്യത്തിലൂടെയാണ്. ലൂക്കോസിൽ , ഒരു പുതിയ ധാരണയുടെ വികസനം ഒരു പ്രധാന വിഷയമായി മാറുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് ഈ സുവിശേഷത്തിൻ്റെ അവസാനത്തിൽ ശിഷ്യന്മാരോട് ജറുസലേമിൽ തുടരാൻ പറയുന്നത്, അത് ഒരു പ്രബോധന സ്ഥലത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു, അവർക്ക് ഉയരത്തിൽ നിന്ന് ശക്തി ലഭിക്കും വരെ. "അവർ തിരുവെഴുത്തുകൾ ഗ്രഹിക്കാൻ തക്കവണ്ണം അവൻ അവരുടെ വിവേകം തുറന്നു" എന്ന് ലൂക്കോസിൽ മാത്രമേ എഴുതിയിട്ടുള്ളൂ.ലൂക്കോസ്24:45). ³⁴

അവസാനമായി, ലൂക്കോസിൻ്റെ അവസാനം മുതൽ യോഹന്നാൻ്റെ ആരംഭം വരെ തുടരുമ്പോൾ, ധാരണയുടെ നവീകരണം ഒരു പുതിയ വിൽപത്രത്തിൻ്റെ സ്വീകരണത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. കർത്താവിനോടുള്ള നമ്മുടെ സ്‌നേഹം ആഴത്തിൽ വർദ്ധിക്കുകയും അവൻ്റെ ഇഷ്ടം നമ്മിലൂടെ പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതായി നാം അനുഭവിക്കുമ്പോൾ ഇത് കാലക്രമേണ സംഭവിക്കുന്നു. ഇത് നമ്മിൽ സംഭവിക്കുമ്പോൾ, കൽപ്പനകൾ പാലിക്കുന്നതിലേക്ക് നാം മാറ്റം വരുത്തുന്നു, അനുസരണത്തിൽ നിന്നല്ല, സ്നേഹത്തിൽ നിന്നാണ്. ഈ സുവിശേഷത്തിൽ യേശു തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരോട് പറയുന്നതുപോലെ, "നിങ്ങൾ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ എൻ്റെ വചനം പാലിക്കും" (യോഹന്നാൻ15:17).

കൂടാതെ, മത്തായിയിൽ ആരംഭിച്ച് മർക്കോസിലൂടെയും ലൂക്കോസിലൂടെയും തുടരുന്ന യേശുവിൻ്റെ ദിവ്യത്വത്തിൻ്റെ പ്രമേയം യോഹന്നാനിൽ അതിൻ്റെ പാരമ്യത്തിലെത്തുന്നു. ഈ അന്തിമ സുവിശേഷത്തിൽ, യേശു മഹത്തായ "ഞാൻ ആകുന്നു" എന്ന് കൂടുതൽ വ്യക്തമാകുന്നു. ഈ "ഞാൻ" എന്ന പ്രസ്താവനകളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു, "ഞാൻ ജീവൻ്റെ അപ്പമാണ്" (യോഹന്നാൻ6:35), “ഞാൻ ലോകത്തിൻ്റെ വെളിച്ചമാണ്" (യോഹന്നാൻ8:12), “ഞാനാണ് വാതിൽ” (യോഹന്നാൻ10:7), “ഞാൻ നല്ല ഇടയനാണ്" (യോഹന്നാൻ10:11,14), “ഞാനാണ് പുനരുത്ഥാനവും ജീവനും” (യോഹന്നാൻ11:25), “ഞാനാണ് വഴിയും സത്യവും ജീവനും" (യോഹന്നാൻ14:6), “ഞാനാണ് യഥാർത്ഥ മുന്തിരിവള്ളി” (യോഹന്നാൻ15:1), ഒരുപക്ഷേ ഏറ്റവും ശക്തമായി, "അബ്രഹാമിന് മുമ്പ്, ഞാൻ" (യോഹന്നാൻ8:58). അതുകൊണ്ടാണ് യോഹന്നാൻ്റെ സുവിശേഷത്തിലും ഈ സുവിശേഷത്തിലും തോമസ് യേശുവിനെ “എൻ്റെ കർത്താവും എൻ്റെ ദൈവവും” എന്ന് പരാമർശിക്കുന്നത് (യോഹന്നാൻ20:28).

യോഹന്നാൻ്റെ അവസാന വാക്കുകളിലേക്കും നാല് സുവിശേഷങ്ങളിലെ അവസാന വാക്കുകളിലേക്കും വരുമ്പോൾ, അതിശയകരമായ മറ്റൊരു വിശദാംശം, ഒരു ഫിനിഷിംഗ് ടച്ച് ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു. സുവിശേഷങ്ങളിലെ ആദ്യ വാക്ക് "പുസ്തകം" ബിബ്ലോസ് [βίβλος] എന്നതുപോലെ, സുവിശേഷങ്ങളുടെ അവസാന വാക്ക് "പുസ്തകങ്ങൾ" ബിബ്ലിയ [βιβλία] ആണ്. ജോൺ പറയുന്നതുപോലെ, "യേശു ചെയ്ത മറ്റു പല കാര്യങ്ങളും ഉണ്ട്, അവ ഓരോന്നായി എഴുതിയാൽ, എഴുതാൻ കഴിയുന്ന പുസ്തകങ്ങൾ ലോകത്തിന് പോലും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയില്ലെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു" (യോഹന്നാൻ21:25). യഥാർത്ഥ ഗ്രീക്കിൽ, "എഴുതാൻ കഴിയുന്ന പുസ്തകങ്ങൾ" എന്ന അവസാന വാചകം ടാ ഗ്രാഫെമിന ബിബ്ലിയയാണ് [τὰ γραφόμενα βιβλία].

മത്തായിയിലെ ആദ്യ പദമായ “പുസ്തകം” എന്നതിൽ നിന്ന് യോഹന്നാൻ്റെ അവസാന പദമായ “പുസ്തകങ്ങൾ” എന്നതിലേക്കുള്ള മാറ്റം കർത്താവിൻ്റെ ഗുണങ്ങൾ അനന്തമാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ലോകത്തിലെ എല്ലാ ഗ്രന്ഥങ്ങൾക്കും ഒരിക്കലും അവൻ്റെ അതിരുകളില്ലാത്ത സ്നേഹത്തിൻ്റെയും കാരുണ്യത്തിൻ്റെയും, അവൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെയും ശക്തിയുടെയും, അവൻ്റെ ക്ഷമയുടെയും സ്ഥിരോത്സാഹത്തിൻ്റെയും വിവരണങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയില്ല. അവൻ്റെ ദിവ്യഗുണങ്ങൾ സമുദ്രത്തിലെ എല്ലാ മണലുകളേക്കാളും ആകാശത്തിലെ എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങളേക്കാളും വലുതാണ്. ³⁵

അപ്പോൾ, സുവിശേഷങ്ങൾ നമുക്ക് യേശുവിനെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു - സ്വർഗ്ഗത്തിൻ്റെയും ഭൂമിയുടെയും ഏകദൈവം. അവർ "പുസ്തകം" എന്ന വാക്കിൽ തുടങ്ങി "പുസ്തകങ്ങൾ" എന്ന വാക്കിൽ അവസാനിക്കുന്നത് യാദൃശ്ചികമല്ല. നാല് സുവിശേഷങ്ങളും മുകളിൽ നിന്ന് ഒരു കഷണമായി നെയ്ത ഒരു തടസ്സമില്ലാത്ത വസ്ത്രമാണ് എന്നത് മറ്റൊരു സൂചനയാണ്. നാം അവനെ സ്വീകരിക്കാൻ തയ്യാറാണെങ്കിൽ, ക്രമേണ കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവായി സ്വയം വെളിപ്പെടുത്തുന്ന, നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ജീവിതത്തിലേക്ക് ദൈവം എങ്ങനെ വരുന്നു എന്നതിൻ്റെ തടസ്സമില്ലാത്ത കഥയാണ് അവ.

ഒരിക്കൽ നാം ഇത് കാണുകയും യേശുവിൻ്റെ പഠിപ്പിക്കലുകൾ ഹൃദയത്തിൽ എടുക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, അവനെ അനുഗമിക്കാൻ നമുക്ക് പ്രചോദനം ലഭിക്കും. തടസ്സങ്ങളില്ലാത്ത സുവിശേഷ വിവരണം നെയ്ത അതേ വ്യക്തി തന്നെയാണ് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൻ്റെ രചയിതാവ് എന്ന് നാം തിരിച്ചറിയുന്നു. മിക്കവാറും, അവൻ നമുക്കിടയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്ന അത്ഭുതകരമായ വഴികൾ നാം കാണുന്നില്ല, അവൻ്റെ പ്രൊവിഡൻസിൻ്റെ രഹസ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ സംഭവങ്ങളെ നെയ്തെടുക്കുകയും ബന്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എല്ലാ അനുഭവങ്ങളെയും നമ്മുടെ ശാശ്വതമായ ക്ഷേമത്തിനുള്ള അവസരങ്ങളാക്കി മാറ്റിക്കൊണ്ട് നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ അവൻ പ്രവർത്തിക്കുന്ന വിവിധ വഴികൾ ആർക്കറിയാം? ³⁶

അപ്പോൾ, യോഹന്നാൻ തൻ്റെ സുവിശേഷം ഉപസംഹരിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചതിൽ അതിശയിക്കാനില്ല, "യേശു ചെയ്ത മറ്റു പല കാര്യങ്ങളും ഉണ്ട്, അവ ഓരോന്നായി എഴുതിയാൽ, ലോകത്തിന് പോലും കഴിയില്ലെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. എഴുതാൻ കഴിയുന്ന പുസ്തകങ്ങൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ആമേൻ.” ³⁷

അടിക്കുറിപ്പുകൾ:

513. Verse 9. And there died the third part of the creatures in the sea having souls, signifies that in consequence every living knowledge [scientificum] in the natural man perished. This is evident from the signification of "dying," as being to perish spiritually, that is, in respect to the life of heaven; also from the signification of the "third part," as being all (See above, n. 506); also from the signification of the "creatures in the sea" (or fishes), as being knowledges [scientifica] (of which presently); also from the signification of "having souls," as being to be alive; consequently "there died the third part of the creatures in the sea having souls" signifies that in consequence every living knowledge perished. A living knowledge means a knowledge that derives life from spiritual affection; for that affection gives life to truths, and thus gives life to knowledges, for knowledges are containants of spiritual truths (See above, n. 506, 507, 511).

[2] "The creatures of the sea" (or fishes) signify knowledges, because the "sea" signifies the natural man, and thus "fishes in the sea" signify the knowledges themselves that are in the natural man. This signification of "fishes" also is from correspondence, for the spirits that are not in spiritual truths, but only in natural truths, which are knowledges, appear in the spiritual world in seas, and when viewed by those who are above, as fishes; for the thoughts that spring from the knowledges with such present that appearance. For all the ideas of the thought of angels and spirits are turned into various representatives outside of them; when turned into such things as are of the vegetable kingdom they are turned into trees and shrubs of various kinds; and when into such things as are of the animal kingdom they are turned into land animals and flying things of various kinds; when the ideas of the angels of heaven are turned into land animals they are turned into lambs, sheep, goats, bullocks, horses, mules, and other like animals; but when into flying things they are turned into turtle doves, pigeons, and various kinds of beautiful birds. But the ideas of thought of those who are natural and who think from mere knowledges are turned into the forms of fishes. Consequently in the seas various kinds of fishes appear, and this it has often been granted me to see.

[3] It is from this that in the Word "fishes" signify knowledges, as in the following passages. In Isaiah:

At My rebuke I dry up the sea, I make the rivers into a wilderness; their fish shall rot because there is no water, and shall die of thirst (Isaiah 50:2).

"The rebuke of Jehovah" means the ruin of the church, which takes place when there is no knowledge of truth and good, that is, no living knowledge, because there is no perception; "dry up the sea" signifies to deprive the natural man of true knowledges [scientifica], and thus of natural life from the spiritual; "to make the rivers into a wilderness" signifies a similar deprivation in the rational man whence there is no intelligence; "their fish shall rot because there is no water, and shall die of thirst," signifies that there is no longer any living knowledge [scientificum], because there is no truth, "fish" meaning knowledge, "water" truth, and "to rot" meaning to perish in respect to spiritual life.

[4] The like that is here said of the sea, that "a third part of it became blood, and thence the third part of the creatures in it died," is said also of Egypt, that its river and all its waters became blood, and consequently the fish died, in Moses:

Moses said to Pharaoh that the waters of the river should be turned into blood, and that consequently the fish should die, and the river should stink, and that the Egyptians would loathe to drink the waters of the river; and this was also done in respect to all the water in Egypt (Exodus 7:17-25).

It is said of this in David:

He turned their waters into blood, and slew their fish (Psalms 105:29).

The like was done in Egypt, because "Egypt" signifies the natural man in respect to its knowledge [scientificum], or the knowledge belonging to the natural man; "the river of Egypt" signifies intelligence acquired by means of knowledges; "the river becoming blood" signifies intelligence from mere falsities; "the fish dying" signifies that true knowledges were destroyed by falsities, for knowledges live by truths but are destroyed by falsities, for the reason that all spiritual truth is living, and from it is all the life, or as it were the soul, in the knowledges; therefore without spiritual truth knowledge is dead.

[5] In Ezekiel:

I am against thee, Pharaoh, king of Egypt, the great whale that lieth in the midst of his rivers, that hath said, My river is mine own, and I have made myself. Therefore I will put hooks in thy jaws, and I will cause the fish of thy rivers to stick unto thy scales, and I will bring thee up out of the midst of thy rivers, that all the fish of thy rivers may stick unto thy scales. And I will abandon thee in the wilderness, thee and all the fish of thy rivers (2 Ezekiel 29:3-5).

"Pharaoh" has a similar signification as "Egypt," for the king and the people have a similar signification, namely, the natural man and knowledge therein; therefore he is called "a great whale;" "whale (or sea-monster)" signifying knowledge in general; therefore it is said that "he shall be drawn out of the river," and that then "the fish shall stick to his scales," which signifies that all intelligence is to perish, and that knowledge (scientia) which will take its place will be in the sensual man without life. In the sensual man, which is the lowest natural, standing out nearest to the world, there are fallacies and falsities therefrom, and this is signified by "the fish sticking to the scales" of the whale. That the natural man and the knowledge therein will be without life from any intelligence is signified by "I will abandon thee in the wilderness, thee and all the fish of thy rivers." That such things would come to pass because the natural man attributes all intelligence to itself, is signified by "that hath said, My river is mine own, I have made myself," "river" meaning intelligence.

[6] In Moses:

The sons of Israel said in the wilderness, We remember the fish that we did eat in Egypt freely, and the cucumbers and the melons, and the leeks and the onions and the garlic; now our soul is dried up; there is nothing at all except this manna before our eyes. Afterwards there went forth a wind from Jehovah, and snatched quails from the sea, and let them fall over the camp. But because of this lust Jehovah smote the people with a very great plague; consequently the name of that place was called the Graves of Lust (Numbers 11:5, 6, 31, 33, 34).

This signified that the sons of Israel were averse from things spiritual and hungered after natural things; indeed, they were not spiritual but merely natural, only representing a spiritual church by external things. That they were averse from spiritual things is signified by "our soul is dried up, there is nothing at all except this manna before our eyes," "manna" signifying spiritual food, which is knowledge (scientia), intelligence, and wisdom. That they hungered after natural things is signified by "their lusting after the fish in Egypt, the cucumbers, the melons, the leeks, the onions, and the garlic," all which signify such things as belong to the lowest natural, that is, the sensual-corporeal man; and because they rejected things spiritual, and coveted merely natural things instead, "they were smitten with a great plague, and the name given to the place was the Graves of Lust."

[7] In Ezekiel:

He said to me, These waters go forth toward the eastern boundary, and go down into the plain and come towards the sea, being sent forth into the sea that the waters may be healed; whence it comes to pass that every living soul that creeps, whithersoever the brooks come, shall live; whence there is exceeding much fish. Therefore it shall come to pass that the fishers shall stand upon it from En-gedi even unto En-eglaim; with the spreading of nets are they there; their fish shall be according to their kind, as the fish of the great sea, exceeding many. But the miry places and the marshes thereof which are not healed shall be given to salt (Ezekiel 47:8-11).

This treats of the house of God, which signifies heaven and the church; and "the waters that go forth out of the house of God towards the east" signify Divine truth reforming and regenerating; the "plain" and the "sea" into which the waters go down, signify the ultimate things of heaven and the church, which with the men of the church are the things that belong to the natural and sensual man, the "plain" signifying the interior things thereof, and the "sea" the exterior things thereof; that both cognitions from the Word and confirming knowledges [scientifica] receive spiritual life through this Divine truth is signified by "the waters of the sea are healed thereby," and by "every soul that creepeth shall live," and by "there shall be exceeding much fish;" that there are in consequence true and living knowledges of every kind is signified by "their fish shall be according to their kind, as the fish of the great sea, exceeding many." Those who are reformed, and thence become intelligent, are meant by "the fishers from En-gedi even to En-eglaim." Those who cannot be reformed because they are in the falsities of evil are signified by "the miry places and marshes that are not healed, but are given to salt." Everyone can see that this does not mean that fishes are multiplied by the waters going forth out of the house of God, but that "fishes" mean such things in man as can be reformed, since "the house of God" means heaven and the church, and the "waters going forth therefrom" mean Divine truth reforming.

[8] In the Word here and there mention is made of "the beast of the earth," "the fowl of heaven," and "the fish of the sea," and he who does not know that the "beast of the earth" (or of the field) means man's voluntary faculty, "the fowl of heaven" his intellectual faculty, and "the fish of the sea" his knowing faculty, cannot know at all the meaning of these passages, as in the following. In Hosea:

Jehovah hath a controversy with the inhabitants of the land, because there is no truth, nor mercy, nor knowledge of God in the land. Therefore the land shall mourn, and everyone that dwelleth therein shall languish, among the beasts of the field, and among the fowl of the heavens; and also the fishes of the sea shall be gathered up (Hosea 4:1, 3).

In Zephaniah:

I will consume man and beast, I will consume the fowl of the heavens, and the fishes of the sea, and the stumbling blocks with the wicked (Zephaniah 1:3).

In Ezekiel:

In the day that Gog shall come upon the land of Israel, there shall be a great earthquake over the land of Israel, and the fishes of the sea, and the fowl of the heavens, and the beast of the field, shall quake before Me (Ezekiel 38:18-20).

In Job:

Ask the beasts and they shall teach thee, or the fowl of heaven and they shall tell thee, or the shrub of the earth and it shall teach thee, and the fishes of the sea shall declare unto thee. Who doth not know by all these things that the hand of Jehovah doeth this? (Job 12:7-9).

In these passages "the beast of the field" means man's voluntary faculty, "the fowl of heaven" his intellectual faculty, and "the fish of the sea" his knowing faculty; otherwise how could it be said "the beasts shall teach thee, the fowl of heaven shall tell thee, and the fishes of the sea shall declare unto thee, that the hand of Jehovah doeth this"? Also it is said, "Who doth not know by all these things?"

[9] Likewise in David:

Thou madest him to rule over the works of Thy hands; Thou hast put all things under his feet, the flock and all herds, the beasts of the fields, the fowl of heaven, and the fish of the sea, whatsoever passeth through the paths of the seas (Psalms 8:6-8).

This is said of the Lord and His dominion. That He has dominion over angels in the heavens and over men on the earth is known from the Word, for He says that unto Him "all power in heaven and in earth has been given" (Matthew 28:18); but that dominion was given to Him over animals, fowl, and fishes, is not a matter of sufficient importance to be mentioned in the Word, where each and every thing has reference to heaven and the church. It is therefore evident that "flock and herds, the beasts of the fields, the fowl of heaven, and the fish of the sea," mean such things as belong to heaven with angels and to the church with man, "the flock and the herds" signifying, in general, things spiritual and natural, the "flock" things spiritual, and "herds" things natural that are with man, or that belong to the spiritual mind and to the natural mind with him. "The beasts of the fields" signify things voluntary, which belong to the affections; "the fowl of heaven" signify things intellectual, which belong to the thoughts; and "the fishes of the sea" signify knowledges (scientifica) which belong to the natural man.

[10] Like things are signified by these words in the first chapter of Genesis:

And God said, We will make man in Our image, after Our likeness; that he may have dominion over the fish of the sea, and over the fowl of heaven, and over every animal that creepeth upon the earth (verses 26, 28).

This chapter treats in the internal spiritual sense of the establishment of the Most Ancient Church, thus of the new creation or regeneration of the men of that church. That it was given to them to perceive all things of their affection which belong to the will, and to see all things of their thought which belong to the understanding, and to so rule over them as not to wander away into the lusts of evil and into falsities, is meant by "that he may have dominion over the fish of the sea, and the fowl of heaven, and every animal of the earth;" and man has dominion over these things when the Lord has dominion over man, for man of himself does not have dominion over anything in himself. "The fish of the sea, the fowl of heaven, and the beast of the field," have this signification because of their correspondence. The correspondences of the interior things of man with these things stand forth so as to be clearly seen in the spiritual world; for there beasts of every kind, and birds, and fishes in the seas, are seen, which nevertheless are nothing else than the ideas of thought that flow forth from affections, and these are presented under such forms because they are correspondences.

[11] Because "fishes" signify the knowledges and cognitions belonging to the natural man that serve the spiritual man as means for becoming wise, so "fishers" mean in the Word those who are merely in knowledges, also those who are acquiring knowledges for themselves, also those who teach others and by means of knowledges reform them. The works of such are meant by "the casting and spreading of nets," as in the following passages. In Isaiah:

The fishers shall moan, and all they that cast the hook into the river shall mourn, and they that spread the net upon the faces of the waters shall languish (Isaiah 19:8).

"The fishers that cast the hook into the river and they that spread the net" mean those who wish to acquire for themselves knowledges and through these intelligence, here that they are unable to do this because there are no knowledges of truth anywhere.

[12] In Jeremiah:

I will bring back the sons of Israel again upon their land; I will send to many fishers who shall fish them; then I will send to many hunters, who shall hunt them from upon every mountain and from upon every hill, and out of the clefts of the cliffs (Jeremiah 16:15, 16).

"To send to fishers who shall fish them, and to hunters who shall hunt them," means to call together and establish the church with those who are in natural good and in spiritual good, as may be seen above n. 405.

[13] In Habakkuk:

Wherefore dost Thou make man as the fishes of the sea, as the creeping thing that hath no ruler? Let him draw up all with the hook, and gather him into his net. Shall he therefore empty his net, and not pity to slay the nations continually? (Mark 1:14, 15, 17).

This was said of the Chaldean nation wasting and destroying the church; and the Chaldean nation signifies the profanation of truth, and the vastation of the church. "To make men as the fishes of the sea, and as the creeping thing that hath no ruler," signifies to make man so natural that his knowledges (scientifica) are devoid of spiritual truth, and his delights are devoid of spiritual good; for in the natural man there are knowledges by which come thoughts, and delights by which come affections; and if the spiritual is not dominant over these, both thoughts and affections are wandering, and thus man is destitute of the intelligence that should lead and rule. That then every falsity and every evil has power to draw them over to their side, and thus wholly destroy them, is signified by "Let him draw out all with the hook, and gather into his net, and afterwards slay," "to draw out" meaning out of truth and good, "into his net" meaning into falsity and evil, and "to slay" meaning to destroy.

[14] In Amos:

The days will come in which they shall draw you out with hooks, and your posterity with fish hooks (Amos 4:2).

This signifies leading away and alienating from truths by means of acute reasonings from falsities and fallacies; it is said of those who abound in knowledges because they have the Word and the prophets; such are here meant by "the kine of Bashan in the mountain of Samaria."

[15] From this the meaning of "fishermen," "fishes" and "nets," so often mentioned in the New Testament, can be seen, as in the following passages:

Jesus saw two brethren, Simon called Peter, and Andrew his brother, casting a net into the sea, for they were fishers. And He said unto them, Come ye after Me, and I will make you fishers of men (Matthew 4:18, 19: Mark 1:16, 17).

Jesus entered into Simon's boat and was teaching the multitude. After that He told Simon to let out his nets for a draught, and they inclosed a great multitude of fishes, so that the boats were filled, and in danger of sinking. And amazement seized them all, because of the draught of fishes; and He said unto Simon, Fear not; from henceforth thou shalt catch men (Luke 5:3-10).

In this also there is a spiritual sense, like that in the rest of the Word; the Lord's choosing these fishermen and saying that "they should become fishers of men," signified that they should gather to the church; "the nets which they let out, and in which they inclosed a great multitude of fishes, so that the ships were in danger of sinking," signified the reformation of the church through them, for "fishes" here signify the knowledges of truth and good by means of which reformation is effected, likewise the multitude of men who are to be reformed.

[16] The draught of fishes by the disciples after the Lord's resurrection has a like signification; it is thus described in John:

When Jesus manifested Himself to the disciples, who were fishing, He told them to cast the net on the right side of the boat. And they took so many that they were not able to draw the net for the multitude of fishes. When they descended upon the land they saw a fire built, and a little fish lying thereon, and bread. And Jesus gave them the bread, and the little fish likewise (John 21:2-13).

The Lord manifested Himself while they were fishing, because "to fish" signified to teach the knowledges of truth and good, and thus to reform. His commanding them "to cast the net on the right side of the boat" signified that all things should be from the good of love and charity, "the right side" signifying that good from which all things should come, for so far as knowledges are derived from good, so far they live and are multiplied. They said that "they had labored all the night and had taken nothing," which signified that from self or from one's own (proprium) nothing comes, but that all things are from the Lord; and the like was signified by the "fire" on which was the little fish, and by the "bread;" for the "bread" signified the Lord and the good of love from Him, and "the fish on the fire" the knowledge of truth from good, the "fish" the knowledge of truth, and the "fire" good. At that time there were no spiritual men, because the church was wholly vastated, but all were natural, and their reformation was represented by this fishing, and also by the fish on the fire. He who believes that the fish on the fire and the bread that were given to the disciples to eat were not significative of something higher is very much mistaken, for the least things done by the Lord and said by Him were significative of Divine celestial things, which become evident only through the spiritual sense. That this "fire of coals" and "fire" mean the good of love, and that "bread" means the Lord in relation to that good, has been shown above; and that a "fish" means the knowledge of truth and the knowing faculty of the natural man is clear from what has been said and shown in this article.

[17] It is also said by the Lord that:

The kingdom of the heavens is like unto a net cast into the sea bringing together every kind of fish, which when it was full they drew upon the beach, and gathered the good into vessels, but cast the bad away. So shall it be in the consummation of the age (Matthew 13:47-49).

The separation of the good and the evil is here likened to "a net cast into the sea bringing together every kind of fish," for the reason that "fishes" signify natural men in respect to knowledges and cognitions, and in "the consummation of the age," or at the time of the Last Judgment, such are separated from one another; for there are good natural men and bad natural men; and the separation of these in the spiritual world has the appearance of a net or drag-net cast into the sea, bringing together the fish, and drawing them to the shore, and this appearance is also from correspondence. This is why the Lord likens the kingdom of the heavens to "a net bringing together the fish." That the separation of the good from the evil presents this appearance it has been granted me to see.

[18] That natural men are signified by "fish" is clear from this miracle of the Lord:

Those who received the half-shekel came. Jesus said to Simon, The kings of the earth, from whom do they receive tribute or toll? from their sons or from strangers? Peter said unto Him, From strangers. Jesus said unto him, Therefore are the sons free. But lest we cause them to stumble, go thou to the sea and cast a hook, and take up the fish that first cometh up, and open its mouth and thou shalt find a shekel; that take and give unto them for Me and thee (Matthew 17:24-27).

"To pay tribute and toll," signified to be subject and to serve, therefore tribute was imposed on strangers, who were not of the sons of Israel, as is evident from the histories of the Word. "The sons of Israel," with whom was the church, signified the spiritual, and "strangers" the natural; and what is natural is subject to what is spiritual and serves it, for the spiritual man is like a lord, and the natural man like a servant; and as the natural are servants, and are therefore meant by those who pay tribute, so it was brought about that neither the Lord nor Peter, but the "fish," which signified the natural man, should furnish the tribute.

[19] The Lord's glorification of His Human, even to its ultimate, which is called natural and sensual, is signified by the following:

Jesus, having appeared to the disciples, said, See My hands and My feet, that it is I myself; feel of Me, and see; for a spirit hath not flesh and bones as ye behold Me having. And He showed them the hands and feet. And He said unto them, Have ye here anything to eat? They gave Him a piece of a broiled fish and of a honeycomb. And He took it and did eat before them (Luke 24:38-43).

That the Lord glorified His Human even to its ultimate, which is called the natural and sensual, He made manifest by showing the hands and feet, and by the disciples feeling them, and by His saying that "a spirit hath not flesh and bones as He had;" and by His eating of the broiled fish and honeycomb. "Hands and feet" signify the ultimates of man, likewise "flesh and bones;" and "broiled fish" signifies the natural in respect to truth from good, and "honey" the natural in respect to the good from which is truth. Because these corresponded to the natural man, and thence signified it, they were eaten in the presence of the disciples; for a "fish," as has been shown in this article, signifies from correspondence the natural in respect to knowing [scientificum]; wherefore also "a fish" signifies in the Word knowledge and the knowing faculty [scientificum et cognitivum] which belong to the natural man, and a "broiled fish" signifies knowledge that is from natural good; but with the Lord it signifies the Divine natural in respect to truth from good (that "honey" signifies natural good may be seen in Arcana Coelestia, n. 5620, 6857, 10137, 10530). One who does not know that in each particular of the Word there is a spiritual sense, and that the sense of the letter, which is the natural sense, consists of correspondences with things spiritual, cannot know this arcanum, namely, why the Lord ate of the broiled fish and honeycomb in the presence of His disciples, nor why, as here, He gave broiled fish and bread to His disciples; and yet each and every thing that the Lord said and did was Divine, and these Divine things lie hidden in each thing written in the Word.

[20] From this the signification of "there died the third part of the creatures in the sea having souls" can now be seen, namely, that every living knowledge in the natural man perished; or, what is the same, that the natural man in respect to knowledges therein died. The natural man is said to be dead when it is not made alive from the spiritual man, that is, by influx out of heaven from the Lord through the spiritual man, for the Lord flows in through the spiritual man into the natural. When, therefore, no truth of heaven is any longer acknowledged, and no good of heaven affects man, the spiritual mind, which is called the spiritual man, is closed up, and the natural mind receives mere falsities from evil, and falsities from evil are spiritually dead, since truths from good are what are spiritually alive.

[21] It is said "the third part of the creatures," because "creatures" and "animals" signified in the Word the affections and thoughts therefrom in man; consequently they mean men themselves in respect to affections and thoughts. Such is the signification of "creatures" in Mark:

Jesus said to the disciples, Going into all the world, preach ye the Gospel to every creature (Mark 16:15).

Also above in Revelation:

And every creature that is in heaven and on the earth and under the earth, and those that are in the sea, and all that are in them, heard I saying, Unto Him that sitteth upon the throne and unto the Lamb be the blessing, and the honor, and the glory, and the strength, unto the ages of the ages (Revelation 5:13).

It is evident that here "every creature" means both angels and men, for it is said that "he heard them saying." (See above, n. 342-346, where this is explained.)