BOŽANSKA LJUBAV

SADRŽAJ

1. U svetu jedva da se i razume šta je ljubav; a ipak je ljubav - čovekov život (br. 1–2)

2. Gospod je sama ljubav, jer je On i sam život, dok su ljudi i anđeli isključivo primaoci (3–4)

3. Život, koji je Božanska ljubav, poseduje postojanje u formi (5–8)

4. Ta forma ne predstavlja ništa drugo do - korisne stvari, i to u celokupnosti (9–10)

5. U takvoj formi je čovek kao pojedinac (11–16)

6. U takvoj formi je čovek uopšte (17–18)

7. U takvoj formi je nebo (19)

8. Sve postojeće stvari sveta poseduju takvu formu (20)

9. Postoji onoliko naklonosti, koliko i korisnih stvari (21–22)

10. Postoje rodovi i vrste naklonosti i beskrajno mnogo varijeteta vrsta sve do u beskonačnost; identično važi i za korisne stvari (23–27)

11. Postoje stupnjevi naklonosti i korisnih stvari (28–31)

12. Svaka korisna stvar crpi svoj život iz opšte korisne stvari, i iz nje proističu potrebne, korisne i prijatne životne stvari u skladu sa kvalitetom korisnih stvari i kvalitetom njihovih naklonosti (32–34)

13. Dokle god čovek biva u ljubavi prema korisnim stvarima, dotle on biva i u ljubavi prema Gospodu, i, takođe voli bližnjeg, i, konačno, dotle on uopšte i biva čovekom (35–40)

14. Oni koji vole sebe iznad svega, i koji vole svet kao sebe, niti su ljudi, niti su u Gospodu (41–42)

15. Ako čovekova naklonost i zanimanje ne predstavljaju korisne stvari, on nije razuman (43–46)

16. Svaki čovek jeste naklonost; a postoji toliko različitih naklonosti, koliko ima i ljudi koji su se rodili i koji će se tek rađati, sve do večnosti (47)

17. Čovek zadobija večni život u koji je skladu sa njegovim korisnim stvarima (48–51)

18. Ljudska volja nije ništa drugo do - njegova naklonost (52–55)

19. U Reči, “voleti” znači: činiti korisne stvari (56–57)

20. Ljubav proizvodi toplotu (58–59)

21. Božanska ljubav, koja je i sam život, pomoću toplote stvara duhovne životinjske forme, i svaku postojeću stvar u njima (60–63)

11. Postoje stupnjevi naklonosti i korisnih stvari

28. Postoje neprekidni stupnjevi, kao što, takođe, postoje i diskretni stupnjevi. I jedni i drugi stupnjevi postoje u svakoj formi u duhovnom i prirodnom svetu. Svim ljudima su dobro poznati kontinualni (trajni) stupnjevi; veoma mali broj ljudi, međutim, jedva da poseduje ikakvo znanje o diskretnim stupnjevima. A oni naučnici, koji nemaju saznanja o njima, kao da tapkaju u mraku dok pokušavaju istražuju uzroke stvari. Obe vrste stupnjeva su opisane u delu "Nebo i pakao" (br. 38).

29. Kontinualni stupnjevi, koji su dobro poznati svim ljudima, predstavljaju stupnjeve od svetlosti do senke, zatim, od toplote do hladnoće, i, najzad, od proređenosti do gustine. Takve gradacije, vezane za svetlost, toplotu, mudrost i ljubav, dakako, postoje i u svakom nebeskom društvu. Oni, koji obitavaju u sredini društva, bivaju u jasnijoj svetlosti od onih, koji obitavaju na krajevima odnosno, po obodima. Naime, svetlost se smanjuje srazmerno sa udaljenošću anđela od centra, kontinualno sve do samih krajeva. Isto važi i povodom mudrosti; oni, koji bivaju u sredini ili u samom centru društva, nalaze se u svetlosti mudrosti, dok su oni, koji obitavaju u krajnjim tačkama, ili po obodima, bivaju u senci mudrosti, i posledično bivaju jednostavni. Identična stvar važi i za ljubav unutar društava. Naklonosti ljubavi, koje čine mudrost onih koji bivaju u društvima, kao i korisne stvari od naklonosti koje čine njihov život, neprestano se smanjuju iz sredine ili centra, kontinualno, sve do krajnjih granica, odnosno, obima. Takva je priroda kontinualnih stupnjeva.

30. Nasuprot kontinualnim stupnjevima, diskretni stupnjevi su potpuno različiti. Oni ne napreduju u jednoj ravni ka okolnim stranicama, već napreduju od najvišeg do najnižeg; i zbog toga se nazivaju silazećim stupnjevima. Oni su razdvojeni, kao efektivni uzroci i posledice, koje se pretvaraju u nove efektivne uzroke, koji stvaraju nove posledice, koje se, opet pretvaraju u uzroke, i tako, sve do najniže posledice. Takođe bivaju poput proizvodne sile u odnosu na proizvedene sile, koje se pretvaraju u nove efektivne proizvodne sile, koji stvaraju nove proizvedene sile, koje se, opet pretvaraju u proizvodne sile, i tako, sve do najniže proizvedene sile. Jednom rečju, kontinualni stupnjevi jesu stupnjevi formiranja jedne stvari od strane druge stvari; prema tome, oni predstavljaju stupnjeve, i to, od prvog, ili najvišeg, pa sve do poslednjeg, ili najnižeg, na kome formacija postoji. Stoga, stvari primarne i posteriorne, kao i, takođe, stvari više i niže, predstavljaju - stvari takvih stupnjeva. Celokupna kreacija je izvedena kroz takve stupnjeve, i sva proizvodnja svih stvari se obavlja pomoću njih, kao i celoukupna kompozicija svih postojećih stvari u prirodi, koja pripada ovom svetu; to stoga, što, analizirajući bilo šta što je kompozitno, videćete da, unutar toga što analizirate, uvek jedna stvar potiče od druge, što važi za sve stvari, jednu za drugom, sve do poslednje stvari. Dakle, uopšteno, ova zakonitost silaznih stupnjeva važi za sve pomenute stvari.

31. Tri anđeoska nebesa se međusobno razlikuju po ovakvim stupnjevima, i posledično je jedno nebo smešteno iznad drugog. Unutrašnjosti ljudi, od kojih svaka ponaosob pripada umu svakog pojedinačnog čoveka, međusobno se razlikuju po takvim stupnjevima; to važi i za svetlost, koja jeste mudrost i toplota, kao i za ljubav, i to, kako na anđeoskim nebesima, tako i u unutrašnjosti ljudi; to isto važi i za samu svetlost, koja izvire od Gospoda kao Sunca, baš kao i za samu toplotu, koja takođe proizlazi od Njega; i upravo zbog toga svetlost na trećem nebu biva tako sjajna, jednako kao što svetlost na drugom nebu biva tako blistave beline, da hiljadu puta prevazilazi podnevnu svetlost našeg sveta. Isto se odnosi i na mudrost, s obzirom na to, da su, u duhovnom svetu, svetlost i mudrost u jednakom stepenu savršenstva. Istovetno važi i za stupnjeve naklonosti; a, kako to važi za stepene naklonosti, to takođe, mora da važi i za stupnjeve korisnih stvari, budući da korisne stvari predstavljaju predmete naklonosti. Nadalje, treba da se zna da u svakoj formi, bilo duhovnoj, bilo prirodnoj, postoje kako diskretni, tako i kontinualni stupnjevi. Bez diskretnih stupnjeva, unutar forme ne može postojati ništa što bi moglo da konstituiše njen uzrok, odnosno, dušu, a bez kontinualnih stupnjeva ne može biti ni njene ekstenzije, niti njenog pojavljivanja.

5. U takvoj formi je čovek kao pojedinac

11. Da je čovek u takvoj formi kao pojedinac, mogu da vide samo oni, koji istražuju sve stvari koje su u čoveku, ali koji to ne čine samo očima anatomista, već još i očima razuma. Onaj ko ih istraži očima razuma, videće da je svaka pojedinost, (uključujući čak i najspecifičnije stvari unutar čoveka), nastala iz korisnosti, i radi korisnosti; i da svaki deo i svaka pojedinost, uopšte, poseduju funkciju; i da zajednička korisna stvar, koja je opšte dobro, gleda na svaku, pa i najmanju pojedinost kao na korisnost unutar nje; a, s druge strane, svaka pa i najmanja pojedinost, gleda na sebe kao na nešto, što je opšta stvar. To znači da sve stvari koje se nalaze u telu, od glave do pete, predstavljaju jedno; i to ide čak i do te mere, da je čovek potpuno nesvestan da se sastoji od bezbrojno mnogo delova sa raznim i raznolikim funkcijama. Pri ilustrovanju ove teme biće dovoljno razumom istražiti strukture pluća i dušnika, te razmotriti njihove korisnosti.

12. Vezano za pluća. Njihova najčešća korisna stvar jeste disanje, koje se postiže unošenjem vazduha kroz grkljan, dušnik, bronhije i njihove ramifikacije, u vezikule lobula, pri čemu se pluća naizmenično šire i sažimaju. Pri tome ona indukuju recipročne pokrete u celokupnom organskom telu, kao i u svim njegovim delovima; to stoga, jer srce i pluća predstavljaju dva izvora svih pokreta po telu uopšte, pri čemu se delovi tela, kako jedan, tako i svi, vode ka svojim sopstvenim aktivnostima i vitalnim funkcijama. Pluća takođe povezuju i usklađuju spontani motorički život, koji biva kontrolisan od strane velikog mozga, i, takođe, prirodni motorički život, koji biva kontrolisan od strane malog mozga. Korisna stvar kod pluća se sastoji u tome, da ona takvo organizovanje i povezivanje obezbeđuju i svim unutrašnjim telesnim organima, a posebno motoričkim (koji se nazivaju mišićima) da bi volja mogla da izvodi svoje pokrete skladno, bez ikakvih prekida. Njihova korisnost je, istovremeno, da deluju harmonično sa svim tonovima govora i pesme, kao i da ih proizvode, i to kao da ih, na neki način, porađaju iz materice. Druga korisna stvar vezana za pluća jeste ta, da ona u sebe primaju svu krv tela sa desne strane srca, da je, potom, pročišćavaju od svega što je viskozno i nečisto, i da, konačno, izbacuju ove nečistoće; takođe da, iz udahnutog vazduha, opskrbljuju krv novim elementima koji joj služe kao hrana, i da tako obogaćenu i očišćenu krv, potom, vraćaju nazad u levu komoru srca; na taj način se njihova korisnost sastoji u pretvaranju venske krvi u arterijsku. Tako pluća služe krvi kao servis za filtriranje, čišćenje, osvežavanje i pripremanje; takođe, kao mesto za prečišćavanje vazduha. Pored ovih korisnih stvari vezanih za pluća, postoje i mnoge druge, opšte i posebne; i svaka pora i svaki mali režanj u njima biva učesnikom u svim servisima koje pluća obezbeđuju, to jest, korisnim stvarima; neki elementi pluća učestvuju direktno, a neki, pak, indirektno.

13. Vezano za dušnik. Korisne stvari vezane za dušnik : (1) Da obezbedi kanal za vazduh radi efikasnog disanja pluća, naime, da omogući vazduhu da u pluća uđe, i da, potom, iz njih može da izađe; i da se prilagodi svakom različitom modalitetu delovanja pluća, kako pri udisaju, tako i pri izdisaju.

(2) da ispita i izvrši prečišćavanje vazduha koji treba da kroz dušnik prođe i da potom uđe u pluća, radi toga, da ništa štetno u pluća ne bi moglo da uđe; i da vazduh impregnira parom dok iz pluća izlazi, privlačeći tako štetne stvari i istiskujući ih napolje; takođe, uopšteno, za čišćenje pluća od viskozne sluzi iskašljavanjem.

(3) Da služi kao stub i podrška grkljanu i epiglotisu; da se u potpunosti prilagodi svim njihovim komandama i treperavim vibracijama; da prilagodi zidove svog kanala, tako da vazduh na njih udara i da napne njegovu membranu, tako da, kada vazduh prodre, membrana može da zatreperi; i na taj način, naime, na takav rudimentaran način, da pobuđuje zvuk koji grkljan i glotis mogu da formiraju, to jest, mogu da ga moduliraju u pevanje ili govor; takođe, da neprestano obezbeđuje ovlaživanje grkljana, pomoću orošavanja parom.

(4) Da pomogne i da asistira svom susednom organu, jednjaku, pri servisu gutanja.

(5) da proširi naizmenične respiratorne pokrete pluća na susedne delove tela, a potom, pomoću njih, na mnoge druge delove tela, koji su sve udaljeniji i udaljeniji; naime, na jednjak, a pomoću njega, i povezano sa dijafragmom, na stomak, pa tako i na organe trbušne duplje; takođe, na uzlaznu karotidnu arteriju i silaznu jugularnu venu, kao i na velikie simpatičke nerve – na interkostalni nerv, kao i na par vagum; na taj način se uspostavlja motorički život celokupnog tela.

(6) da insinuira svoje zvučne vibracije, zajedno sa zvučnim vibracijama grkljana, u susedne delove tela, a potom, kroz njih, u druge telesne delove (kako najviše, tako i najniže); i da pobuđuje arterijsku krv, koja protiče kroz glavu i mozak, i, takođe, vensku krv, koja se vraća iz glave i mozga, te da ih stimuliše i animira opštom modifikacijom; tako se uspostavlja čulni život tela. ¹

14. Štaviše, od onih kostiju, koje su u relaciji sa dušnikom, a istovremeno i od onih, koje pripadaju grkljanu i epiglotisu, a koje na ovom mestu nisu pobrojane, um obdaren razumom i kultivisan pomoću nauka, sa anatomijom kao učiteljem, i okom kao vodičem, može biti podučen, i može da dosegne spoznaju o tome, na koji način priroda modulira zvukove, i determiniše njihove odnose u formiranju glasova, odnodno, artikulaciji. Nema ničega u akustičnosti, muzici ili harmoniji, koliko god bilo duboko i nedovoljno poznato, niti bilo čega u vibracijama i treperenju celokupnog tela, niti u modifikacijama graničnog sveobuhvatnog volumena ili atmosfere, ma koliko bilo skriveno i u unutrašnjosti, što duhovno ovde nije izrodilo iz prirode, iz njene najdublje unutrašnjosti, sabralo u celinu i prenelo na ova dva organa, a, istovremeno, i na uho. ²

15. Postoje slične arkane vezane i za sve druge unutrašnje organe, što važi kako za glavu, tako i za ostatak tela, a još više za one organe, koji leže skriveni duboko u unutrašnjosti i koje nijedno oko ne može da vidi; što je neka stvar više smeštena u unutrašnjost, to je savršenija. Jednom rečju, nadmoćni život, ili životna izvrsnost u svakom delu tela, svakom organu i svakom unutrašnjem organu sastoji se u tome - da ono, što je odgovarajuće za svaki pojedinačni organ, jeste zajedničko svim organima; i, na taj način, u svakoj konkretnoj stvari postoji ideja celog čoveka.

16. Upravo će ovaj arkanum biti naveden kao zaključak: čovek jeste kompleks svih korisnih stvari; naime, čovek je kompleks svih korisnih stvari, koje su moguće kako u duhovnom, tako i u prirodnom svetu; a svaka korisna stvar, usled ideje o univerzumu unutar nje, jeste poput čoveka, ali isključivo takvog čoveka koji je sam - odgovarajuća korisna stvar, to jest takvog čoveka, koji biva upravo onakav, kakvu funkciju, uopšteno, ima zadatak da obavlja. To zaista važi za čoveka, zato što je on primalac života od Gospoda; to stoga, što život, koji je od Gospoda, jeste kompleks svih stvari koje su korisne, i koji je beskonačan; budući da i sam Gospod jeste čovek, On u sebi ima život, od koga je sve podstojeće od života; a kada, kojim slučajem, forma korisne stvari ne bi bila beskonačna u Gospodu, ona ne bi mogla postojati kao konačna ni kod jednog jedinog čoveka.