³⁴ Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;

³⁵ Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.

³⁶ En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.

³⁷ Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.

³⁸ En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.

³⁹ En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.

⁴⁰ Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.

⁴¹ En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.

⁴² En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.

⁴³ Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.

⁴⁴ Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.

⁴⁵ En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

⁴⁶ Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.

⁴⁷ Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.

⁴⁸ Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!

¹ Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

² Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.

³ En die Hij uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.

⁴ Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;

⁵ Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.

⁶ Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;

⁷ En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.

⁸ Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.

⁹ Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;

¹⁰ Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;

¹¹ Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.

¹² Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.

¹³ Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.

¹⁴ Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.

¹⁵ Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;

¹⁶ Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.

¹⁷ De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;

¹⁸ Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.

¹⁹ Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.

²⁰ Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.

²¹ Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.

²² En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.

²³ Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;

²⁴ Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.

²⁵ Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.

²⁶ Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.

²⁷ Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.

²⁸ Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.

²⁹ Hij doet de storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.

³⁰ Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.

³¹ Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.

³² En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.

³³ Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.

³⁴ Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.

³⁵ Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.

³⁶ En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;

³⁷ En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.

³⁸ En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.