²³ Cum autem implerentur dies multi, consilium fecerunt in unum Judæi, ut eum interficerent.

²⁴ Notæ autem factæ sunt Saulo insidiæ eorum. Custodiebant autem et portas die ac nocte, ut eum interficerent.

²⁵ Accipientes autem eum discipuli nocte, per murum dimiserunt eum, submittentes in sporta.

²⁶ Cum autem venisset in Jerusalem, tentabat se jungere discipulis, et omnes timebant eum, non credentes quod esset discipulus.

²⁷ Barnabas autem apprehensum illum duxit ad Apostolos : et narravit illis quomodo in via vidisset Dominum, et quia locutus est ei, et quomodo in Damasco fiducialiter egerit in nomine Jesu.

²⁸ Et erat cum illis intrans et exiens in Jerusalem, et fiducialiter agens in nomine Domini.

²⁹ Loquebatur quoque gentibus, et disputabat cum Græcis : illi autem quærebant occidere eum.

³⁰ Quod cum cognovissent fratres, deduxerunt eum Cæsaream, et dimiserunt Tarsum.

³¹ Ecclesia quidem per totam Judæam, et Galilæam, et Samariam habebat pacem, et ædificabatur ambulans in timore Domini, et consolatione Sancti Spiritus replebatur.

³² Factum est autem, ut Petrus dum pertransiret universos, deveniret ad sanctos qui habitabant Lyddæ.

³³ Invenit autem ibi hominem quemdam, nomine Æneam, ab annis octo jacentem in grabato, qui erat paralyticus.

³⁴ Et ait illi Petrus : Ænea, sanat te Dominus Jesus Christus : surge, et sterne tibi. Et continuo surrexit.

³⁵ Et viderunt eum omnes qui habitabant Lyddæ et Saronæ : qui conversi sunt ad Dominum.

³⁶ In Joppe autem fuit quædam discipula, nomine Tabitha, quæ interpretata dicitur Dorcas. Hæc erat plena operibus bonis, et eleemosynis, quas faciebat.

³⁷ Factum est autem in diebus illis ut infirmata moreretur. Quam cum lavissent, posuerunt eam in cœnaculo.

³⁸ Cum autem prope esset Lydda ad Joppen, discipuli audientes quia Petrus esset in ea, miserunt duos viros ad eum, rogantes : Ne pigriteris venire ad nos.

³⁹ Exsurgens autem Petrus venit cum illis. Et cum advenisset, duxerunt illum in cœnaculum : et circumsteterunt illum omnes viduæ flentes, et ostendentes ei tunicas, et vestes, quas faciebat illis Dorcas.

⁴⁰ Ejectis autem omnibus foras, Petrus ponens genua oravit : et conversus ad corpus, dixit : Tabitha, surge. At illa aperuit oculos suos : et viso Petro, resedit.

⁴¹ Dans autem illi manum, erexit eam. Et cum vocasset sanctos, et viduas, assignavit eam vivam.

⁴² Notum autem factum est per universam Joppen : et crediderunt multi in Domino.

⁴³ Factum est autem ut dies multos moraretur in Joppe, apud Simonem quemdam coriarium.

¹ Vir autem quidam erat in Cæsarea, nomine Cornleius, centurio cohortis quæ dicitur Italica,

² religiosus, ac timens Deum cum omni domo sua, faciens eleemosynas multas plebi, et deprecans Deum semper :

³ is vidit in visu manifeste, quasi hora diei nona, angelum Dei introëuntem ad se, et dicentem sibi : Corneli.

⁴ At ille intuens eum, timore correptus, dixit : Quid est, Domine ? Dixit autem illi : Orationes tuæ et eleemosynæ tuæ ascenderunt in memoriam in conspectu Dei.

⁵ Et nunc mitte viros in Joppen, et accersi Simonem quemdam, qui cognominatur Petrus :

⁶ hic hospitatur apud Simonem quemdam coriarium, cujus est domus juxta mare : hic dicet tibi quid te oporteat facere.

⁷ Et cum discessisset angelus qui loquebatur illi, vocavit duos domesticos suos, et militem metuentem Dominum ex his qui illi parebant.

⁸ Quibus cum narrasset omnia, misit illos in Joppen.

⁹ Postera autem die, iter illis facientibus, et appropinquantibus civitati, ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam.

¹⁰ Et cum esuriret, voluit gustare. Parantibus autem illis, cecidit super eum mentis excessus :

¹¹ et vidit cælum apertum, et descendens vas quoddam, velut linteum magnum, quatuor initiis submitti de cælo in terram,

¹² in quo erant omnia quadrupedia, et serpentia terræ, et volatilia cæli.

¹³ Et facta est vox ad eum : Surge Petre, occide, et manduca.

¹⁴ Ait autem Petrus : Absit Domine, quia numquam manducavi omne commune et immundum.

¹⁵ Et vox iterum secundo ad eum : Quod Deus purificavit, tu commune ne dixeris.

¹⁶ Hoc autem factum est per ter : et statim receptum est vas in cælum.

¹⁷ Et dum intra se hæsitaret Petrus quidnam esset visio, quam vidisset : ecce viri qui missi erant a Cornelio, inquirentes domum Simonis, astiterunt ad januam.

¹⁸ Et cum vocassent, interrogabant, si Simon, qui cognominatur Petrus, illic haberet hospitium.

¹⁹ Petro autem cogitante de visione, dixit Spiritus ei : Ecce viri tres quærunt te.

²⁰ Surge itaque, descende, et vade cum eis nihil dubitans : quia ego misi illos.

²¹ Descendens autem Petrus ad viros, dixit : Ecce ego sum, quem quæritis : quæ causa est, propter quam venistis ?

²² Qui dixerunt : Cornelius centurio, vir justus, et timens Deum, et testimonium habens ab universa gente Judæorum, responsum accepit ab angelo sancto accersire te in domum suam, et audire verba abs te.

²³ Introducens ergo eos, recepit hospitio. Sequenti autem die surgens profectus est cum illis ; et quidam ex fratribus ab Joppe comitati sunt eum.

²⁴ Altera autem die introivit Cæsaream. Cornelius vero exspectabat illos, convocatis cognatis suis, et necessariis amicis.

²⁵ Et factum est cum introisset Petrus, obvius venit ei Cornelius, et procidens ad pedes ejus adoravit.

²⁶ Petrus vero elevavit eum, dicens : Surge, et ego ipse homo sum.

²⁷ Et loquens cum illo intravit, et invenit multos qui convenerant :

²⁸ dixitque ad illos : Vos scitis quomodo abominatum sit viro Judæo conjungi, aut accedere ad alienigenam : sed mihi ostendit Deus neminem communem aut immundum dicere hominem.

²⁹ Propter quod sine dubitatione veni accersitus. Interrogo ergo, quam ob causam accersistis me ?

³⁰ Et Cornelius ait : A nudiusquarta die usque ad hanc horam, orans eram hora nona in domo mea, et ecce vir stetit ante me in veste candida, et ait :

³¹ Corneli, exaudita est oratio tua, et eleemosynæ tuæ commemoratæ sunt in conspectu Dei.

³² Mitte ergo in Joppen, et accersi Simonem, qui cognominatur Petrus : hic hospitatur in domo Simonis coriarii juxta mare.

³³ Confestim ergo misi ad te : et tu benefecisti veniendo. Nunc ergo omnes nos in conspectu tuo adsumus audire omnia quæcumque tibi præcepta sunt a Domino.

³⁴ Aperiens autem Petrus os suum, dixit : In veritate comperi quia non est personarum acceptor Deus ;

³⁵ sed in omni gente qui timet eum, et operatur justitiam, acceptus est illi.

³⁶ Verbum misit Deus filiis Israël, annuntians pacem per Jesum Christum (hic est omnium Dominus).

³⁷ Vos scitis quod factum est verbum per universam Judæum : incipiens enim a Galilæa post baptismum, quod prædicavit Joannes,

³⁸ Jesum a Nazareth : quomodo unxit eum Deus Spiritu Sancto, et virtute, qui pertransiit benefaciendo, et sanando omnes oppressos a diabolo, quoniam Deus erat cum illo.

³⁹ Et nos testes sumus omnium quæ fecit in regione Judæorum, et Jerusalem, quem occiderunt suspendentes in ligno.

⁴⁰ Hunc Deus suscitavit tertia die, et dedit eum manifestum fieri,

⁴¹ non omni populo, sed testibus præordinatis a Deo : nobis, qui manducavimus et bibimus cum illo postquam resurrexit a mortuis.

⁴² Et præcepit nobis prædicare populo, et testificari, quia ipse est qui constitutus est a Deo judex vivorum et mortuorum.

⁴³ Huic omnes prophetæ testimonium perhibent remissionem peccatorum accipere per nomen ejus omnes qui credunt in eum.

⁴⁴ Adhuc loquente Petro verba hæc, cecidit Spiritus Sanctus super omnes qui audiebant verbum.

⁴⁵ Et obstupuerunt ex circumcisione fideles qui venerant cum Petro : quia et in nationes gratia Spiritus Sancti effusa est.

⁴⁶ Audiebant enim illos loquentes linguis, et magnificantes Deum.

⁴⁷ Tunc respondit Petrus : Numquid aquam quis prohibere potest ut non baptizentur hi qui Spiritum Sanctum acceperunt sicut et nos ?

⁴⁸ Et jussit eos baptizari in nomine Domini Jesu Christi. Tunc rogaverunt eum ut maneret apud eos aliquot diebus.

¹ Audierunt autem Apostoli, et fratres, qui erant in Judæa, quoniam et gentes receperunt verbum Dei.

² Cum autem ascendisset Petrus Jerosolymam, disceptabant adversus illum qui erant ex circumcisione,

³ dicentes : Quare introisti ad viros præputium habentes, et manducasti cum illis ?

⁴ Incipiens autem Petrus exponebat illis ordinem, dicens :

⁵ Ego eram in civitate Joppe orans, et vidi in excessu mentis visionem, descendens vas quoddam velut linteum magnum quatuor initiis summitti de cælo, et venit usque ad me.

⁶ In quod intuens considerabam, et vidi quadrupedia terræ, et bestias, et reptilia, et volatilia cæli.

⁷ Audivi autem et vocem dicentem mihi : Surge Petre, occide, et manduca.

⁸ Dixi autem : Nequaquam Domine : quia commune aut immundum numquam introivit in os meum.

⁹ Respondit autem vox secundo de cælo : Quæ Deus mundavit, tu ne commune dixeris.

¹⁰ Hoc autem factum est per ter : et recepta sunt omnia rursum in cælum.

¹¹ Et ecce viri tres confestim astiterunt in domo in qua eram, missi a Cæsarea ad me.

¹² Dixit autem Spiritus mihi ut irem cum illis, nihil hæsitans. Venerunt autem mecum et sex fratres isti, et ingressi sumus in domum viri.

¹³ Narravit autem nobis, quomodo vidisset angelum in domo sua, stantem et dicentem sibi : Mitte in Joppen, et accersi Simonem, qui cognominatur Petrus,

¹⁴ qui loquetur tibi verba in quibus salvus eris tu, et universa domus tua.

¹⁵ Cum autem cœpissem loqui, cecidit Spiritus Sanctus super eos, sicut et in nos in initio.

¹⁶ Recordatus sum autem verbi Domini, sicut dicebat : Joannes quidem baptizavit aqua, vos autem baptizabimini Spiritu Sancto.

¹⁷ Si ergo eamdem gratiam dedit illis Deus, sicut et nobis, qui credidimus in Dominum Jesum Christum : ego quis eram, qui possem prohibere Deum ?

¹⁸ His auditis, tacuerunt : et glorificaverunt Deum, dicentes : Ergo et gentibus pœnitentiam dedit Deus ad vitam.

¹⁹ Et illi quidem, qui dispersi fuerant a tribulatione, quæ facta fuerat sub Stephano, perambulaverunt usque Phœnicen, et Cyprum, et Antiochiam, nemini loquentes verbum, nisi solis Judæis.

²⁰ Erant autem quidam ex eis viri Cyprii, et Cyrenæi, qui cum introissent Antiochiam, loquebantur et ad Græcos, annuntiantes Dominum Jesum.

²¹ Et erat manus Domini cum eis : multusque numerus credentium conversus est ad Dominum.

²² Pervenit autem sermo ad aures ecclesiæ quæ erat Jerosolymis, super istis : et miserunt Barnabam usque ad Antiochiam.

²³ Qui cum pervenisset, et vidisset gratiam Dei, gavisus est : et hortabatur omnes in proposito cordis permanere in Domino :

²⁴ quia erat vir bonus, et plenus Spiritu Sancto, et fide. Et apposita est multa turba Domino.

²⁵ Profectus est autem Barnabas Tarsum, ut quæreret Saulum : quem cum invenisset, perduxit Antiochiam.

²⁶ Et annum totum conversati sunt ibi in ecclesia : et docuerunt turbam multam, ita ut cognominarentur primum Antiochiæ discipuli, christiani.

²⁷ In his autem diebus supervenerunt ab Jerosolymis prophetæ Antiochiam :

²⁸ et surgens unus ex eis nomine Agabus, significabat per spiritum famem magnam futuram in universo orbe terrarum, quæ facta est sub Claudio.

²⁹ Discipuli autem, prout quis habebat, proposuerunt singuli in ministerium mittere habitantibus in Judæa fratribus :

³⁰ quod et fecerunt, mittentes ad seniores per manus Barnabæ et Sauli.